Dünya Basın Fotoğrafı Vakfı (The World Press Photo Foundation), 28 ülkeden 45 fotoğrafçının katıldığı 2021 yarışması için adayları açıkladı. Tüm çalışmalar inanılmaz derecede etkileyici olsa da, hareketli fotoğraflardan altısı Yılın Dünya Basın Fotoğrafı için yarışıyor.
Yukarıdaki fotoğraf finalistlerden biridir ve fotoğrafçı ve hikaye hakkında daha fazla bilgi aşağıda bulunabilir.
The World Press Photo Yarışması, geçen yılın en iyi görsel haberciliğini tanımayı amaçlamakta ve sekiz kategoride görselleri ve hikayeleri ödüllendirmektedir. Bu yıl 130 ülkeden 4.315 fotoğrafçı 74.470 fotoğrafla giriş yaptı. Bu, 125 ülkeden 4.282 fotoğrafçının 73.996 fotoğrafa girdiği 2020 yılına göre bir artış.
COVID-19 salgını nedeniyle, 2021 Fotoğraf Yarışması’nın değerlendirmesi tamamen çevrimiçi gerçekleşti ve altı haftalık bir süre boyunca birkaç tur boyunca yedi uzman jüri ve bir genel jüri içeriyordu.
Genel Jüri, photo.circle’ın kurucu ortağı ve yöneticisi olan jüri başkanı NayanTara Gurung Kakshapati’den; Metrografi Ajansı genel müdürü Ahmed Najm; Andrei Polikanov, görsel yönetmen, Takie Dela; National Geographic Fotoğraf Direktör Yardımcısı Kathy Moran; Kevin WY Lee, fotoğrafçı ve yaratıcı yönetmen; Mulugeta Ayene, fotoğrafçı; ve Reuters’ta fotoğrafçı Pilar Olivares.
Aşağıda, The World Press Photo için altı aday ve her birinin arkasındaki hikayeler yer almaktadır.
Özgürlük Anıtı, Lincoln’ün Kurtuluş Bildirisi’ni bir elinde tutarken, diğer eli peştamalı bir Siyah adamın başının üzerinde ayaklarının dibinde diz çökmüş halde gösterir. Eleştirmenler, heykelin ataerkil olduğunu, Siyah Amerikalıları tasvirinde aşağılayıcı olduğunu ve Siyahların kendi kurtuluşlarında oynadıkları role adalet getirmediğini savunuyorlar. Kaldırılmaya karşı olanlar, köleliğin zincirlerinden kurtarılmış insanların olumlu bir tasviri olduğunu ve bu tür anıtların kaldırılmasının tarihin silinmesi anlamına gelebileceğini söylüyorlar. Heykeli kaldırma dürtüsü, ülke çapındaki Konfederasyon generallerinin anıtlarını kaldırmaya yönelik bir çağrı dalgasının ortasında geldi; bu, Konfederasyon’u ve diğer anıtları baskıcı bir tarihin hatırlatıcıları olarak gören Black Lives Matter (BLM) hareketinden aktivistler tarafından büyük ölçüde memnuniyetle karşılandı.
Amerikan tarihinin daha dürüst bir şekilde anlatılmasını istiyorlar. Yetkililer, gösterilerden önce Kurtuluş Anıtı’nın etrafına bariyerler dikmişlerdi. Sakinler çitin üzerine görüşlerini ifade eden notlar astılar ve 25 Haziran’da anıtta toplanan yaklaşık 100 kişi bunun ne anlama geldiğini tartıştı. Şubat 2021’de kongre üyesi Eleanor Holmes Norton, heykelin kaldırılması ve bir müzeye götürülmesi için ABD Kongresi’nde bir yasa tasarısını yeniden sundu.
Azerbaycan ile Ermenistan arasında, Dağlık Karabağ’ın ihtilaflı bölgesi konusundaki ihtilaf, 30 yıllık bir durgunluğun ardından Eylül ayında yeniden başladı. 1980’lerin sonunda Sovyetler Birliği çökerken, Azerbaycan’ın bir parçası olan Dağlık Karabağ’daki etnik Ermeniler iktidar boşluğundan yararlandı ve Ermenistan’a katılmak için oy kullandı. Savaş, Sovyetler Birliği’nin 1991’de dağılmasının ardından yoğunlaştı ve 1994’te ateşkese kadar devam etti. 20.000’den fazla insan öldü ve bir milyon insan evlerini terk etmek zorunda kaldı. Muzaffer Ermeniler bağımsız bir devlet ilan ederek 800.000 Azerbaycanlıyı sürgüne gönderdi. Aradan geçen 30 yıl içinde, Dağlık Karabağ’ın statüsünü çözmek için çok az şey yapıldı ve iki taraf arasında periyodik askeri çatışmalar oldu.
Temmuz 2020’de yaşanan bir sınır çatışması, Azerbaycan’ın başkenti Bakü’de binlerce göstericinin ülkeyi Ermenistan ile savaşa çağırmasıyla kitlesel protestoları tetikledi. Başlamak için her iki tarafın da birbirini suçladığı yenilenen çatışmalar 27 Eylül’de İkinci Dağlık Karabağ Savaşı olarak anılan savaşta başladı. Çatışma, bölgede 1990’lardan beri gördüğü en kötü çatışma olan 9 Kasım’a kadar devam etti. Rusya’nın aracılık ettiği bir yerleşimde Azerbaycan 1990’larda kaybedilen toprakların mülkiyetini geri aldı, ancak bölgesel başkent Stepanakert Ermeni kontrolü altında kaldı. Çatışmalar bitmesine rağmen uzlaşma, hem vatanını kaybettiğini düşünen Ermeniler hem de savaşın harap ettiği bölgeye dönen Azeriler için zor olacaktır.
Bu, Rosa’nın beş ay içinde aldığı ilk kucaklaşmaydı. Mart ayında ülke çapındaki bakım evleri, COVID-19 salgını nedeniyle kapılarını tüm ziyaretçilere kapatarak milyonlarca Brezilyalı’nın yaşlı akrabalarını ziyaret etmesini engelledi. Bakıcılara, savunmasız kişilerle fiziksel teması mutlak minimumda tutmaları emredildi. Viva Bem’de basit bir icat olan “Sarılma Perdesi”, insanların bir kez daha birbirine sarılmasına izin verdi. Yeni koronavirüs ilk olarak 2019’un sonunda Çin’in Wuhan kentinde ortaya çıktı ve 2020 Ocak ayı itibariyle tüm dünyaya yayılmaya başladı.
11 Mart’ta Dünya Sağlık Örgütü, COVID-19’u bir salgın ilan etti. Esas olarak yakın temas, solunum damlacıkları ve aerosoller yoluyla bulaşan hastalık ölümcül olabilir ve 70 yaşın üzerindeki insanlar hastalığa karşı en savunmasız kabul edilen gruplardan biriydi. Brezilya cumhurbaşkanı Jair Bolsonaro, salgının ciddiyeti ve virüsün yarattığı tehlike hakkındaki iddiaları reddetti, eyalet düzeyinde alınan karantina önlemlerini baltaladı ve Brezilyalıları ekonomiyi ayakta tutmak için çalışmaya devam etmeye teşvik etti. Brezilya, rapor edilen 7,7 milyon vaka ve 195.000 ölümle 2020’yi virüsle mücadelede küresel olarak en kötü kayıtlardan biriyle kapattı.
Ignat, okul yılları boyunca zorbalığa uğradı ve kendisinden erkeksi cinsiyeti kullanarak konuştuğu söylentilerinin ardından okul psikoloğu tarafından yüzleşti. Ignat, psikoloğa – her şeyi anlattığı ilk yabancı – ama bunu bir sır olarak saklamasını istedi. Bütün okul öğrendi ve hakaretler ve aşağılamalar kalıcı hale geldi. Rusya’daki birçok LGBTQ + kişi, geleneksel olmayan cinselliğe karşı damgalanma nedeniyle düşük profillerini koruyor.
Temmuz 2020’de Rus anayasasında yapılan bir değişiklik, evliliğin bir erkek ve bir kadın arasında başka seçeneğin mümkün olmadığı bir birlik olduğunu öngörüyor. Trans bireylerin yasal belgeler üzerindeki statülerini değiştirmelerini engelleyen bir değişiklik daha yapılmaya çalışılsa da kabul edilmedi. Transseksüel insanlar evlenebilir ama oradaki yol zor. Trans bireyler, cinsiyetleri yasal olarak tanınmadığından, ekonomik, sosyal ve kültürel haklarına erişirken çok özel zorluklarla da karşı karşıya. Bu, trans bireylerin geçişle ilgili sağlık hizmetlerine erişememesine veya ayrımcılığa karşı resmi desteğe sahip olmamasına neden olur.
2020’nin başlarında Kenya, 70 yılın en kötü çöl çekirge istilasını yaşadı. Arap Yarımadası’ndan gelen çekirge sürüleri, 2019 yazında Etiyopya ve Somali’ye göç etmişti. Aralık 2019’da şiddetli sonbahar yağmurları ve nadir bir sezon sonu kasırgası ile birlikte başarılı üremeye devam edilmesi, başka bir üreme spazmını tetikledi. Çekirgeler yiyecek aramak için çoğaldı ve yeni bölgeleri işgal etti, Kenya’ya geldi ve Doğu Afrika’daki diğer ülkelere yayıldı. Çöl çekirgeleri, Schistocerca gregaria, sürüler büyük mesafeler boyunca hızla uçarak günde 150 kilometreye kadar seyahat edebildikleri için, çekirge zararlıları arasında potansiyel olarak en yıkıcı olanıdır.
Tek bir sürü, kilometre kare başına 40 ila 80 milyon çekirge içerebilir. Her çekirge her gün bitkilerde kendi ağırlığını yiyebilir: Paris büyüklüğünde bir sürü, bir günde Fransa nüfusunun yarısı kadar aynı miktarda yiyeceği yiyebilir. Çekirgeler, çevre koşullarına bağlı olarak yılda iki ila beş nesil üretir. Kuru dönemlerde, kalan toprak parçalarına toplanırlar. Yumurtlamak için nemli toprak ve bol miktarda yiyecek üreten uzun süreli yağışlı hava, üremeyi ve yiyecek aramak için seyahat eden büyük sürülerin üretilmesini teşvik eder ve tarım arazilerini harap eder. Bu salgından önce bile, Doğu Afrika bölgesinde yaklaşık 20 milyon insan, periyodik kuraklıklar ve sellerle mücadele eden yüksek düzeyde gıda güvensizliği ile karşı karşıya kaldı. Bölgedeki COVID-19 kısıtlamaları, pestisit tedarik zincirleri bozulduğu için istilayla mücadele çabalarını yavaşlattı.
4 Ağustos akşamı saat 18.00 sularında, 2.750 tondan fazla yüksek yoğunluklu amonyum nitratın neden olduğu büyük bir patlama Lübnan’ın başkenti Beyrut’u salladı. Patlayıcı madde limandaki bir depoda saklanıyordu. Deponun bir kilometre yakınında yaklaşık 100.000 kişi yaşıyordu. Richter ölçeğine göre 3,3 ölçüsünde olan, yaklaşık 6.000 binaya zarar veren veya tahrip eden patlama en az 190 kişiyi öldürdü, 6.000 kişiyi yaraladı ve 300.000 kadarını yerinden etti. Amonyum nitrat, 2012 yılında yanaşma ücretlerini ve diğer ücretleri ödemediği için el konulan ve görünüşe göre sahibi tarafından terk edilen bir gemiden geldi.
Gümrük yetkilileri, 2014 ile 2017 arasında Lübnan mahkemelerine en az altı kez yazı yazarak patlayıcının nasıl imha edileceğini sordu. Bu arada depoda uygun olmayan bir iklimde depolandı. Patlamayı neyin patlattığı açık değildir, ancak nakliye sırasında veya depolamada diğer maddelerden kaynaklanan kontaminasyon en olası neden olarak görünmektedir. Pek çok vatandaş, olayı ülkenin karşı karşıya olduğu hükümetin başarısızlığı, yanlış idare ve yolsuzluk gibi devam eden sorunların belirtisi olarak gördü. Patlamadan sonraki günlerde, on binlerce gösterici, ülkenin sorunlarını çözmek için isteksiz gördükleri bir siyasi sistemi protesto etmek için, bazıları güvenlik güçleriyle çatışan ve hükümet binalarını ele geçiren Beyrut’un merkezindeki sokaklarını doldurdu.
Sekiz kategorinin her biri için kalan adaylar World Press Photo web sitesinde görülebilir. Kazananlar 15 Nisan’da açıklanacak. The World Press Photo ödülü 5.000 avroluk nakit para ödülü taşıyor ve her kategorideki adaylar World Press Photo’un çevrimiçi koleksiyonunda yayınlandı ve World Press Photo’un platformlarında tanıtıldı. Bunlar ayrıca yıllık The World Press Photo Sergisi turuna dahil edilir ve The World Press Photoyıllığında yer alır. Ayrıca adaylar, Nisan 2021’de çevrimiçi olarak gerçekleşecek olan 2021 The World Press Photo Festivali’ne davet edilir.
