Yepyeni bir fotoğraf makinesi satın almanın birçok avantajı olsa da – üretici garantisi ve başka hiç kimse tarafından kullanılmamış olması da dahil – aynı şekilde ikinci el piyasasında fotoğraf makinesi satın almak için çok sayıda neden vardır.

Açıkçası, yeni başlayanlar için fiyatlar daha düşük. Artık üretimde olmayan ve çok daha geniş bir seçenek kitaplığıyla birlikte mükemmel bir fiyat-performans oranını temsil edebilen modellere erişiminiz var. Ve kullanılmış ekipman satan birçok perakendeci, satın almayla birlikte gelen standart bir garanti veya isteğe bağlı bir uzatılmış garanti olsun, kendileri de garantiler sunar.

Aradıklarımız

Ekipman çantasına eklemek için yeni bir kamera arayanlar için, en iyi kullanılan kameralar için seçtiklerimizle üç kategoriye (DSLR’ler, Aynasızlar ve Kompaktlar/Sabit Lensler) ayrılan ve ardından dörde bölünmüş bir kılavuz hazırladık. Fiyata göre katmanlar. Bu nedenle seçimlerimiz, en iyi değeri sağlayan belirli bir kategorideki mevcut ekipmana göre seçilir.

Kafanızdaki soruları biraz daha deşmek ve bir yandan da bu soruların en azından büyük kısmını çözeceğini düşündüğümüz : İkinci El Fotoğraf Makinesi Almak Ya da Almamak? yazımıza bakın…

En İyi Kullanılan DSLR Fotoğraf Makineleri

Ultra Bütçe (500 doların altında): Nikon D700

Nikon D3’ün 2007 yılında piyasaya sürülmesi, dijital fotoğraf tarihinin en önemli kilometre taşlarından biridir. Canon, EOS-1D’lerinin (en eski tam çerçeve dijital fotoğraf makinelerinden biri), EOS-1D serisinin ve EOS 5D serisinin üstün görüntü kalitesiyle uzun süredir piyasaya hakimdi. Nikon’un ilk tam çerçeve dijital kamerası olan D3 ile Nikon, üstün dinamik aralığı, olağanüstü yüksek ISO kalitesi ve çarpıcı 3D otomatik netleme takibi için tacını geri aldı.

Ertesi yıl, Nikon ikinci tam çerçeve dijital fotoğraf makinesini piyasaya sürdü: profesyonel düzeyde D700. D3 ile aynı Nikon yapımı 12.1 megapiksel FX CMOS sensörünü, yerleşik dikey tutacağı olmayan sağlam, daha geleneksel bir gövde içinde kullandı. D700, MB-D10 dikey tutma yeri ile saniyede 5 kareye (FPS) veya 8 FPS’ye kadar sürekli sürüş modu, 51 AF noktalı Multi-CAM 3500FX otomatik odak sensörü, 3D odak izleme, 1.005 piksel RGB sensörü ve 3D özelliklerine sahiptir. Color Matrix Metering II, maksimum 1/8.000 enstantane hızı ve dahili flaş. Esasen, referans D3 ile aynı olağanüstü özelliklere ve görüntü kalitesine sahiptir, ancak entegre dikey tutuş ve 9 FPS çekim hızı yoktur.

Nikon D700, şimdiye kadar yapılmış en efsanevi ve en saygın dijital fotoğraf makinelerinden biri olmaya devam ediyor – hatta ağabeyinden bile daha fazla. Bugüne kadar, yorum bölümlerinde ve forumlarda hala kamera kullanan birçok kullanıcı bulabilirsiniz – benimki hala var ve 350.000’den fazla deklanşör aktivasyonunda güçlü gidiyor. D810 ve D850 gibi kameraların çözünürlüğüne veya dinamik aralığına sahip olmasa da, tüm zamanların en sevdiğim kameralarından biri olmaya devam ediyor – 1.005 piksel RGB sensörü, herhangi bir Nikon DSLR’nin en sevdiğim ölçüm sistemi olmaya devam ediyor.

Dört yıl önce, kız kardeşimin düğününü D810’uma ikinci kamera olarak D700’ümle çektim ve dosyalarla çalışmak hâlâ bir zevk – maksimum ISO 6400’e kadar bile 14 yaşındaki bir çocuk için delicesine temiz sonuçlar veriyor. kamera.

Bu fiyat aralığında daha iyi bir seçenek yok.

Bütçe (500$-1000$): Nikon D800/D800E veya Nikon D810

Nikon D800 ve D800E, D3 ve D700 ile aynı sıçrama ve etkiye sahip olmasa da, başka bir kilometre taşı setiydi. Son ikisi dinamik aralık ve düşük ışık yetenekleri için ünvanları elinde tutarken, Canon çözünürlük ve video yeteneklerinde yeniden öne geçti – yani 2012’de D800 ve D800E’nin ardından 2014’te D810’un piyasaya sürülmesine kadar. Sony yapımı 36,3 megapiksel sensör; aynısı daha sonra Sony Alpha 7R ve Pentax K-1’de bulundu.

İkisi arasındaki tek fark AA (anti-aliasing) filtresidir — her iki kamerada da AA filtresi bulunurken, D800E AA iptalini kullanır. Bu, artan piksel keskinliği ve dolayısıyla daha yüksek algısal çözünürlük sağlar. Bu, tekrarlayan, yüksek frekanslı ayrıntı alanlarında garip, dalgalı, genellikle gökkuşağı benzeri desenler şeklini alan hareli potansiyeli pahasına gelir. Bu hemen hemen her zaman sadece kumaşlarda görülür – bunu genellikle oyuncuların kıyafetlerinde neredeyse “titreşimli” veya “titreşimli” bir sapma olarak göründüğü TV şovlarında ve bazen de ince mimari ayrıntılarda görürsünüz. Pek çok moda çekimi yapmadığınız sürece, çoğu için D800E daha iyi bir satın almadır.

Ardıl D810, D800/D800E’yi birçok yönden iyileştiriyor, ancak aynı 36,3 megapiksel çözünürlüğü koruyor, ancak yeni bir ISO 64 tabanı ve daha fazla ışık toplama için geliştirilmiş mikro lensler ile. Ayrıca, D800E’nin AA iptali yerine AA filtresini tamamen ortadan kaldırır. Daha iyi bir kullanıcı deneyimine katkıda bulunan başka değişiklikler de var – daha iyi canlı görüntü, yeniden tasarlanmış kontroller ve ergonomi, geliştirilmiş ayna sönümleme, parlaklık ağırlıklı ölçüm modu, Nikon D4S’den otomatik odaklama ve yeni bir EXPEED 4 işlemci.

D800/D800E, görünüşte sonsuz gölge kurtarma özelliğine sahip mükemmel düşük ışıklı kameralar olduğunu kanıtlamış olsa da, D810’un sensörü, olağanüstü enlem ile çok vurgu önyargılıdır ve çeyrek tonlarda ve vurgularda söner. Hala olağanüstü yüksek ISO görüntü kalitesine sahip, ancak diğerlerinin yanı sıra gölgeleri aşırı derecede zorlamaz.

Aklımda çok daha doğal görüntüler oluşturdukları için D810’daki dosyaları kişisel olarak tercih ediyorum – ve yerel ISO 64 olağanüstü dinamik aralık ve tonaliteye izin veriyor – ancak üç seçeneğin hiçbirinde yanlış gidemezsiniz.

Orta Seviye (1.000$-1.500$): Canon 5D Mark IV veya Canon 5DS/5DSR

2013’te ikinci el bir D700 aldığımdan beri bir Nikon kullanıcısı olsam da, o zamandan beri Canon fotoğraf makineleriyle birkaç denemem oldu ve onların rekabete göre sevdiğim birçok avantajı var.

En uzun ilişkim, bir arkadaşımın D810’uyla karşılaştırmak için satın aldığım Canon 5DSR ile oldu çünkü Canon’un birçok cazip avantajı vardı: çözünürlük, birçok merceği kolayca uyarlama yeteneği (Contax Zeiss, Leica R ve Nikon F gibi) ve Canon 40mm f/2.8 STM, 70-300mm f/4-5.6L ve TS-E 135mm f/4L Macro gibi yerel lensler . Ergonomiyi üstün buldum, rengi manzara ve portreler için daha iyi, vizörü daha parlak, otomatik netlemeyi geliştirdi ve özel çekim modlarına sahip olma yeteneği bir rüyaydı – neden profesyonel seviye Nikon D700/D800 serisinin özel ayarı yok ancak D750 ve D610 gibi kameraların yaptığı, benim kavrayışımın ötesinde.

Sonunda 5DSR’yi tutmamış olsam da, bende olumlu bir izlenim bırakmaktan başka bir şey bırakmadı ve yine de Nikon’un eşi olmayan o lensleri özledim. Bu nedenle, orta sınıf kameralar söz konusu olduğunda, özellikle Canon sisteminin daha çekici olduğu kişiler için, 5DS, 5DSR veya 5D Mark IV ile yanlış gidemezsiniz. İlki ikinci el piyasada daha ucuz olmasına rağmen neden hem 5DS(R) hem de 5D Mark IV modellerini öneriyorum? Çünkü herkesin ihtiyaçları farklıdır.

2015 yılında piyasaya sürülen 5DS ve 5DSR, aynı 50,6 megapiksel sensöre (Sony Alpha 7R IV’ü piyasaya sürene kadar piyasadaki en yüksek çözünürlüklü tam çerçeve sensör) sahip ve ikisi arasındaki fark Nikon D800 ile aynı ve D800E. 5DS’de bir AA filtresi vardır ve 5DSR’de AA filtresi iptal edilmiştir.

Buna karşılık, Canon 5D Mark IV çok daha yeni bir kamera ve daha düşük çözünürlüklü 30,4 M megapiksel sensöre sahip – fotoğrafçıların %99’u için fazlasıyla yeterli – ve çok daha üstün video özelliklerine sahip: 23.976/24/29.97p’de DCI 4K ve 59,94p’ye kadar full HD.

Pek çok Canonite’nin öfkesine göre, DCI 4K aşırı örneklenmiyor ve bu nedenle sensörün yalnızca 4096×2160 orta bölümünü kullanıyor ve bu da Canon’un 1,6x APS-C kırpma faktöründen bile daha fazla olan 1,74x kırpma faktörü ile sonuçlanıyor. Canon ayrıca, DCI 4K kayıt seçeneğini 500 Mbps hızında çalışan Motion JPEG (M-JPEG) ile sınırlamak için tuhaf bir seçim yaptı. Ayrıca, dahili olarak 8 bit 4:2:0 veya harici olarak 8 bit 4:2:2 ile sınırlıdır. 5D Mark IV’te uygulanan kredisine göre, Canon DSLR’leri ve Canon EOS sinema kameralarını mükemmel otomatik odaklaması sayesinde belgesel, realite TV, düğünler ve tek kişilik prodüksiyonlar için uzun süredir birincil seçim haline getiren Canon’un ünlü çift pikselli otomatik odaklamasıdır. canlı görüntüde hem video hem de fotoğraflar için geçerli olan izleme.

Canon 5D Mark IV, 5DS (R)’yi 1,2 kat aşan, son EOS 1DX Mark III‘ün arkasında, herhangi bir Canon DSLR’nin en yüksek dinamik aralığı, renk derinliği ve yüksek ISO performansının yanı sıra mükemmel bir fotoğraf ve video özellikleri melezi sunar. dinamik aralığın durakları ( DXOMark başına ). Stüdyoda çalışanlar veya etkileyici derecede yüksek çözünürlüğe ihtiyaç duyanlar için 5DS ve 5DSR hem üstün hem de çok daha ucuz seçeneklerdir. Ne de olsa, insanlar dinamik aralığın durdurulması veya marjinal olarak daha iyi düşük ışık performansı hakkında forumlarda takıntılı ve tartışıyorlar, ancak büyük bir çoğunluk bu farklılıklardan yararlanan durumlarla nadiren (eğer varsa) karşılaşıyor.

Üst Düzey (1.500 $+): Nikon D850

Nikon D810’un halefi, uzun zamandır beklenen Nikon D850 nihayet 2017 sonbaharında büyük bir başarı ile piyasaya sürüldü – Nikon ilk sevkiyat gününde ön siparişlerin yalnızca %10’undan azını gönderebildi.

D850’de 45,4 megapiksel BSI sensörü, Nikon EXPEED 5 işlemci, 180K piksel RGB ölçüm sistemi, 7 FPS (veya pil tutma yeri ile 9 FPS), canlı görüntüde 6 FPS’ye kadar sessiz elektronik deklanşör, 100 ile yeni bir vizör yer alıyor. % kapsama ve 0,75x büyütme, 300 kareye kadar odak kaydırmalı yığınlama modu, Wi-Fi ve Bluetooth Düşük Enerji, bir joystick, düğme aydınlatması, Nikon D5’ten Multi-CAM 20K otomatik odaklama sistemi, 8K hızlandırılmış video, yukarı aralık ölçer 9999 kareye kadar, tam sensör alanı veya DX kırpma kullanılarak 23.976/25/29.97p H.264’te 4K UHD video, 120p’ye kadar ağır çekim full HD video, film negatiflerini taramak için negatif sayısallaştırıcı modu ve 3.2- inç 2,36 milyon nokta dokunmatik LCD.

Bu özelliklerin çoğu yalnızca Nikon için değil, herhangi bir DSLR için de ilklerdir: örneğin sessiz elektronik obtüratör, BSI sensörü, odak kaydırmalı istifleme ve negatif sayısallaştırıcı (en iyi olağanüstü Nikon ES-2 kitiyle eşleştirilmiştir ). Eğilebilir dokunmatik ekran gibi diğerleri, alt seviye Nikon ve Canon APS-C modellerinde kolayca bulunabilmelerine rağmen, profesyonel seviye DSLR’ler için duyulmamıştı.

Birçok test sitesi, çözünürlüğü, dinamik aralığı, rengi, tonu ve yerel ISO 64 ile orta formata rakip olduğunu iddia ederek, Nikon kullanıcısı olmayanlar tarafından bile D850 geniş çapta şimdiye kadar yapılmış en iyi DSLR olarak ilan edildi. 100 taban ISO değerine sahip tam çerçeve ve 44×33 orta format kameralar arasındaki boşluğu doldurur.

En İyi Kullanılan Aynasız Fotoğraf Makineleri

Ultra Bütçe (500$ altı): Olympus OM-D E-M1 veya Olympus E-M5 Mark II

2000’li yıllarda dijital kamera dünyasında Four Thirds DSLR’leri ile tanınan Olympus, önceki yıl Panasonic G1’de ilk kez sunulan Micro 4/3 lens yuvasını benimseyerek 2009 yılında PEN E-P1 ile aynasıza geçiş yaptı. Üç yıl sonra Olympus, OM-D serisini E-M5 ile piyasaya sürdü ve bunu ertesi yıl Olympus OM-D E-M1 izledi.

Olympus’un yeni amiral gemisi serisinin ilki olan E-M1, kompakt E-M5’ten tamamen yeni bir tasarıma sahipti. Önemli ölçüde daha sağlam bir tutuş, daha yüksek çözünürlüklü (2,36m-noktaya karşı 1,44m-nokta) 1,48x büyütmeli EVF, daha fazla kontrol noktası/kadran ve işlev düğmesi (lens yuvası ve tutma yeri arasında ikisi dahil), yeni bir TruePic VI görüntü işlemcisi, iyileştirilmiş hava koşullarına dayanıklı daha sağlam bir tasarım ve 1/8000 (E-M5’in 1/4000’ine karşı) maksimum deklanşör hızı. Flaş senkronizasyonu da 1/250’den 1/320’ye yükseltildi.

E-M5, son derece hızlı kontrast algılamalı otomatik odaklama özelliğine sahip olsa da, (tüm C-AF sistemleri gibi) konu izleme ile mücadele etti. E-M1 bu konuda önemli bir sıçrama yaptı: 81 kontrast algılama noktası (E-M5’te 35’ten yukarı) ve 37 faz algılama noktası, FAST (Frekans Hızlandırma Sensörü Teknolojisi) odaklama sisteminin hassas ve hızlı üretmesini sağlar otomatik odaklama sonuçları. Dört AF alanı modu, vahşi yaşam veya spordan noktasal makro çalışmasına kadar çeşitli konulara uyacak şekilde ince ayar yapılmasına olanak tanır.

E-M1, E-M5 ile aynı 16,3 megapiksel 17,3×13 mm Canlı MOS sensörünü kullanır, ancak şimdi gelişmiş piksel keskinliği için kenar yumuşatma filtresinden arındırılmıştır.

Orijinal E-M5, özellikle birinci nesil bir ürünle gelen tüm dezavantajlar göz önüne alındığında, dişte oldukça uzun olsa da, kendi başına yetenekli bir kameradan daha fazlasıdır ve genellikle bir lens ile 200 doların altında bulunabilir. . Bununla birlikte, E-M1, çok daha fazla çalışmaz – tipik olarak 300 $ veya daha az – ve fiyat farkı buna değdiğinden daha fazladır.

Gerçekten kompakt bir fotoğraf makinesi istiyorsanız ve E-M1’in çok büyük olduğunu düşünüyorsanız, E-M5 Mark II biraz daha fazlasına alınabilir ve önemli ölçüde geliştirilmiş gövde tasarımına, LCD ekrana ve EVF’ye, düğme düzenine ve yeni bir TruePic VII işlemci. Efsanevi Olympus IBIS ayrıca E-M5 üzerinde geliştirildi – yaklaşık E-M1 ile aynı seviyede – ve artık E-M1’de olmayan 40 megapiksel dosyalar oluşturan sensör kaydırmalı yüksek çözünürlüklü bir kompozit moda sahip. .

Bütçe (500$-1000$): Fujifilm X-T3 veya Fujifilm X-S10

Siyah Fujifilm X-T3 üretilmiyor ve X-T3 WW ile değiştirilse de, bu seçeneklerin her ikisi de yepyeni satın alınabilir durumda . 1.399$ yerine 1.100$ fiyatını düşürün .

Her halükarda, orijinal X-T3 – şimdi Fujifilm X-T4‘ün piyasaya sürülmesinden sonra daha eski bir model – kullanılmış piyasada çok cazip fiyatlara hazır. X-T3, selefi X-T2’den önemli yükseltmelere sahiptir: yeni 26,1 megapiksel X-Trans IV BSI sensörü, 2,16 m noktalı aşama algılamalı otomatik odaklama sistemi ve sürekli çekime izin veren dört CPU’lu yeni bir X-İşlemci 4 mekanik obtüratör ile 11 fps’ye ve elektronik obtüratör ve 1,25x kırpma ile 30 fps’ye kadar.

Video özellikleri de X-T2 ve X-H1 üzerinde önemli ölçüde geliştirilmiştir: H.264 veya H.265’te 60p’ye kadar dahili DCI/UHD 4K 10-bit 4:2:0, 100’den 400 mbps’ye kadar bit hızları, post prodüksiyonda renk derecelendirmesi için dinamik aralığı en üst düzeye çıkarmak için F-Log gama ile birlikte. F-Log çekerken minimum ISO duyarlılığı 800’den 640’a düştü ve Fujifilm’in güzel Eterna film simülasyonu da yoğun renk derecelendirmesi yapmak istemeyenler için mevcut.

0.75x büyütme ve hızlı 100 fps yenileme hızı, elektronik deklanşör modunda karartma olmadan çekim, çift UHS-II SD kart yuvası, özel odak kolu ve Bluetooth 4.2 Düşük Enerji dahil muhteşem 3,69 m-noktalı OLED EVF kamera yükseltmelerinin listesini tamamlayın.

Fujifilm’in klasik kontrol kadranları yerine geleneksel PASM kadranını (dört özel modlu) tercih edenler için Fujifilm X-S10 çok çekici, uygun fiyatlı ve özelliklerle dolu bir alternatif sunuyor. X-T3 ile aynı sensör ve işlemciye sahip ancak birkaç hoş yeni özellik ekliyor. Bunların başında 5 eksenli IBIS entegrasyonu ve çok daha belirgin bir kavrama geliyor.

X-S10’un X-T3’e göre birkaç dezavantajı var: DCI/UHD 4K 30 fps’de zirveye çıkıyor, sürekli çekim mekanik obtüratör ile maksimum 8 fps ve elektronik obtüratör ile 20 fps, dört yönlü yönlendirme ped kamera gövdesinin arkasından çıkarılmıştır ve OLED EVF, 3,69m-nokta yerine 2,36m-noktadır. X-S10 ayrıca X-T3’ün üç yönlü eğimli tasarımı yerine X-T4’te bulunan açılır LCD tasarımına geçiyor – bu, tercihlerinize bağlı olarak bir avantaj veya dezavantaj olabilir.

Hangisini seçerseniz seçin, her iki kamera da olağanüstü bir değer sunar ve en büyük ve en eksiksiz özel APS-C lens serisine kolayca erişim sağlar . Görüntü kalitesi açısından da hiçbir şekilde yanlış gidemezsiniz.

Orta Sınıf (1.000-1.500 ABD Doları): Nikon Z6 veya Nikon Z7

Sony’nin 2013’te Alpha 7 ve Alpha 7R’yi piyasaya sürmesiyle, baraj kapakları bir devrim için açıldı: DSLR üstünlüğünden aynasıza geçiş. Leica, 2015 yılında Leica SL Typ 601 ile tam çerçeve aynasız arenaya giren ikinci şirket oldu. Onlarca yıldır kamera pazarına hakim olan Canon ve Nikon direndi. Orta format aynasız, Canon veya Nikon pes etmeden önce piyasaya çıktı – ilk olarak 2016’da Hasselblad X1D-50C ve 2017’nin başlarında Fujifilm GFX 50S ile.

Sonunda, yine de, iki şirket yumuşadı. Canon, EOS R modelini 2018 yılının Ekim ayında duyururken, Nikon iki ay önce Ağustos ayında Nikon Z6 ve Nikon Z7‘yi duyurdu.

Z6 ve Z7, Nikon’un yeni aynasız Z yuvasına sahipti. 16 mm flanş mesafesi ve 55 mm boğaz çapıyla (sırasıyla piyasadaki herhangi bir tam çerçeve fotoğraf makinesinin en kısası ve en genişi olan) Nikon, F-mount’un 46,5 mm derinliğindeki flanş mesafesini ve dar 44 mm boğaz çapını açıkça hedefliyordu. zorlu optik tasarımlar için yapılmıştır. Nikon, Z6 ve Z7’nin yanı sıra Nikkor 50/1.8S , Nikkor 35mm f/1.8S ve kompakt Nikkor 24-70mm f/4S‘yi piyasaya sürdü .

Orta açıklıklar bazı eleştirilerle karşılanırken (özellikler açısından Sony’nin ilk tam çerçeve lensleriyle neredeyse aynı veya daha üstün olmasına rağmen), kullanıcılar lenslerin optik mükemmelliğini deneyimledikten sonra görüş hızla geri çekildi. O zamandan beri, Nikon birşimdiye kadar yapılmış en iyi lenslerden bazılarıyla dolu çok eksiksiz bir ekosistem .

Diğer üreticilerin aksine, Z6 ve Z7 aynı form faktörlerini paylaşır – yalnızca öndeki model rozeti farkı ortaya çıkarır. Dahili olarak Z6, beş eksenli IBIS, 273 aşama algılamalı AF noktası, 12 FPS sürekli çekim, HDMI üzerinden 10 bit 4.2.2 4K çıkışlı dahili 4K UHD, harici N-Log ve dahili olarak 24,5 megapiksel BSI sensörüne sahiptir. 3.68m noktalı OLED vizör. Z7, daha yüksek çözünürlüklü 45,7 megapiksel BSI sensörüne ve 493 faz algılama noktasına sahiptir. Kullanılmış bir Z7 çoğu perakendecide genellikle 1.500 doların biraz üzerinde olsa da, onu bundan daha ucuza bulmak nadir değildir.

Tek dezavantajı, tek bir kart yuvası ve kontrollerle dikey bir tutuş seçeneği olmamasıdır. Otofokus rakiplerine kıyasla eleştirilmiş olsa da, bunu kendim ve kullanıcıların %99’unun gerçekten ihtiyaç duyduğu şey için fazlasıyla yeterli buldum – ve bu, kameranın AF yeteneklerini, özellikle “göz AF ve nesneyi izleme” önemli ölçüde geliştiren geçen yılki donanım yazılımı güncellemesinden önceydi .

Tek başına lensler bile sisteme katılmaya değer ve yeni bomba kabuğu olan Nikon Z9 , gelecekteki modellerde bazı şaşırtıcı damlama özellikleri vaat ediyor.

Üst Düzey (1.500 $+): Sony Alpha 7R III/Sony Alpha 7R IIIA

2013 yılında 36,4 megapiksel Alpha 7R ile başlayan Sony’nin yüksek çözünürlüklü Alpha 7R serisindeki üçüncü kamera, 2017 yılının Ekim ayında duyuruldu. Yeni model, önceki model Alpha 7R II’ye göre birçok önemli iyileştirmeye sahipti: güncellenmiş bir BIONZ X işlemci, sürekli otomatik odaklamalı 10 FPS, 399 aşama algılamalı ve 425 kontrast algılama noktalı güncellenmiş Hızlı Hibrit AF sistemi, UHD 4K (tam sensör veya 5K üst örneklemden Super 35) çekerken gelişmiş video yetenekleri, 3.69 m-dot OLED vizör, 3,0 inç 1,44 m-nokta eğilebilir dokunmatik ekran LCD, çift SD kart yuvası, deklanşör şokunu en aza indirmek için yeni bir fren sistemine sahip 500.000 çalıştırma dereceli yeniden tasarlanmış deklanşör ünitesi ve yeni, yüksek kapasiteli NP-FZ100 pil .

Gövde de büyük ölçüde iyileştirildi ve Sony Alpha 9’daki aynı tasarım değişikliklerinin birçoğunu devraldı – önemli ölçüde daha sağlam ve rahat bir tutuş, hava geçirmezlik, yeni bir joystick, USB 3.1 Gen 1 Type-C ile yeniden tasarlanmış ve geliştirilmiş arka düğme düzeni bağlantı noktası, Wi-Fi ve Bluetooth bağlantısı ve daha büyük ve daha ağır lensleri daha iyi desteklemek için geliştirilmiş lens yuvası.

Alpha 7R II’nin aynı, mükemmel 42,4 megapiksel Exmor BSI CMOS sensörünü kullanıyor olsa da, yeni model bir piksel kaydırma modu sunuyor — IBIS’i kullanarak, kamera sensörü tek ve alt piksel artışlarla kaydırabilir. daha sonra Sony Imaging yazılım paketi kullanılarak birleştirilebilir ve gelişmiş renk doğruluğuna sahip 169,6 megapiksellik bir dosya oluşturulur. Açıkçası, böyle bir özellik yalnızca bir tripod üzerinde ve güzel sanatlar, ürün, makro veya çok az hareket olan veya hiç hareket olmayan (rüzgar gibi) manzaralar gibi statik nesnelerle çalışır.

Önceki modele göre en önemli değişiklikler, gelişmiş otomatik odaklama özelliklerine, çok daha uzun pil ömrüne ve büyük ölçüde geliştirilmiş gövdeye geliyor – çoğu kişi üçüncü nesil Sony kameralara Sony Alpha serisinin nihayet olgunlaştığı nokta olarak bakıyor.

Alpha 7R IIIA , iki değişiklikle orijinal modelle aynıdır : 1,44 m-noktadan 2,36 m-noktaya (uzun süredir gecikmiş) çözünürlük artışı ve USB 3.1 Gen 1 Type-C’den bir sıçrama ile çok daha iyileştirilmiş bir arka LCD ekran daha hızlı bir USB 3.1 Gen 2 Type-C’ye.

Bazıları Sony Alpha 7R IV/IVA‘yı bir gelişme olarak gösterse de – ve kesinlikle birkaç yönden – birçok kullanıcı performansta çok az fark bulduklarını (yüksek çözünürlük dışında) ya da Alpha 7R III’ü tercih ettiklerini söyledi. daha küçük dosya boyutlarına ve daha iyi gürültü performansına.

Daha eski bir model olan Alpha 7R III, düzenli olarak 2.000 doların altında bir fiyata bulunabileceğinden, önemli ölçüde daha yüksek bir fiyat-performans oranı sunar, ancak aynı zamanda ihtiyaçlarınıza da bağlıdır. Çoğu için, Alpha 7R III fazlasıyla yeterli.

En İyi Kullanılan Kompakt/Sabit Lensli Fotoğraf Makineleri

Ultra Bütçe (500 doların altında): Sony RX100 III/RX100 IV

Sony Cyber-shot DSC-RX100 serisi 2012’den beri piyasada ve hepsinde 20,2 megapiksel 1 inç tipi sensör (2,7x kırpma faktörü) ve çok benzer, küçük, her yere götürülebilen bir gövde tasarımı bulunuyor. Orijinal model olan RX100, 28-100 mm eşdeğeri odak uzaklığı ve f/1.8-4.9 maksimum diyafram aralığı ile donatılmıştı. RX100 II, güncellenmiş bir Exmor R BSI sensörüne, eğilebilir LCD ekrana, Wi-Fi ve NFC bağlantısına sahipti.

RX100 III, daha da önemli güncellemelerle piyasaya sürüldü: yeni bir BIONZ X işlemci, önemli ölçüde daha hızlı f/1.8-2.8 maksimum diyafram açıklığına sahip yeni bir Zeiss Vario-Sonnar T* 24-70mm (eşdeğer) lens. 70-100 mm aralığını kaybederken, 24-28 mm ve en önemlisi, uzun uçta yaklaşık üç durak hız kazanır – ancak bu tam olarak bir elma-elma karşılaştırması değildir, çünkü eski modeller sadece f/ 4.9 çok uzun sonunda, ki bu şimdi kaybedildi. Ayrıca, kameranın olağanüstü küçük boyutu göz önüne alındığında etkileyici bir tasarım olan yeni bir açılır OLED elektronik vizöre de sahip.

RX100 IV, özelliklerini başka bir düzeye taşıdı. Sensör, yeniden tasarlanmış bir fotodiyot düzeniyle Exmor RS BSI’ye yükseltildi, bu da gelişmiş ışık toplama kapasitesi ve 16 FPS sürekli çekim sağlıyor. Video özellikleri büyük ölçüde iyileştirildi: S-Log2 gama ve 240, 480 ağır çekim seçenekleri ve tam HD’de çarpıcı 960 FPS ile XAVC S formatında 100 Mb/sn’de UHD 4K kayıt.

Fotoğraf makinesi önceki modellerle aynı maksimum 1/2000 yaprak deklanşör hızını korurken, artık maksimum 1/32.000 hıza sahip “Süper Hızlı Bozulma Önleyici Elektronik Deklanşöre” sahip. Dahili üç duraklı ND filtresiyle birleştiğinde, isterseniz Mojave’nin ortasında öğlen saatlerinde geniş açık çekim yapabilirsiniz.

RX 100V’den önceki tüm modeller üretimden kaldırılmıştır, ancak RX100 III ve IV rutin olarak ikinci el piyasasında son derece düşük fiyatlarla bulunabilir. RX100 ve RX100 II, daha da ucuza temin edilebilirken, eğilebilir LCD ve açılır OLED EVF gibi özelliklerdeki gelişmeler, önemli ölçüde iyileştirilmiş çekim ve video özellikleriyle birlikte üçüncü ve dördüncü nesil modelleri bir fiyat farkıyla en iyi değer haline getiriyor. önemli marj.

Sony AG-R2 grip aksesuarını şiddetle tavsiye ediyorum – kamera gövdesi oldukça kaygan ve pürüzsüz.

Bütçe (500$-1000$): Ricoh GR III/GR IIIx

Ricoh GR serisi, 1996’da piyasaya sürülen Ricoh GR1’e kadar uzanan, halen üretimde olan en eskilerden biridir. Hem film hem de dijital modellerin çoğu gibi, GR1 de süper kompakt bir 28mm f/2.8 geri çekilebilir lense sahipti, cepli gövde.

Ricoh GR III neredeyse üç yıl önce Mart 2019’da piyasaya sürüldü. GR için çok kademeli bir güncelleme olan önceki GR II’den farklı olarak, GR III başlık yükseltmeleri yeni bir 24,2 megapiksel APS-C (16,2 megapikselden yukarı) sensörünü ve GR Engine 6, yeniden tasarlanmış 6 elemanlı/4 grup 28 mm f/2.8 (eşdeğer) lens, üç eksenli Sarsıntı Azaltma Sistemi (IBIS), AA filtre simülasyonu, ultrasonik temizleme sistemi aracılığıyla toz azaltma, yeni 3.0 inç 1.037 m -dot dokunmatik LCD, atanabilir düğme işlevleri üzerinde daha fazla kontrol, Bluetooth LE’nin eklenmesi, dosya aktarımı veya şarj için bir USB 3.0 Type-C bağlantı noktası, başlatma süresinin 0,8 saniyeye düşürülmesi ve hibrit faz ve kontrast algılamalı otomatik odaklama sistemi .

Ancak, bazı kullanıcılar için bir sorun olan açılır flaşı kaybeder. Bana göre,bu, IBIS’in ve muhtemelen diğer bazı yeni özelliklerin eklenmesi için mantıklı ve kabul edilebilir bir ödünleşimdir.

Daha yeni Ricoh GR IIIx , 40 mm f/2.8 tam çerçeve merceğe eşdeğer daha uzun bir 26,1 mm f/2.8 lensi benimseyerek hattın geri kalanından ayrılıyor. Kendim dahil birçok kişi için bu, seriye çok hoş bir ekleme oldu – 40 mm, genel fotoğrafçılık için mükemmel bir “normal” odak uzaklığıdır. Daha yeni bir ürün olan GR IIIx’i ikinci el pazarında bulmak daha zor ama imkansız değil.

Kameralar ayrıca ünlü “anında odak” moduna da sahiptir: deklanşöre hızlı bir şekilde basın, otomatik odaklama için yarım durağı geçtikten sonra kamera varsayılan olarak önceden ayarlanmış bir mesafeye döner ve fotoğrafı çeker. Bu mesafeyi menüde altı seçenek arasından ayarlayabilirsiniz: 1m, 1.5m, 2m, 2.5m, 5m ve sonsuz. Bu özellik, ayarladığınız diyafram açıklığında ve anlık odak mesafesinde ne kadar odakta olacağını gösteren mükemmel bir dijital alan derinliği ölçeği ile eşleştirilmiştir.

GR III’ü 2m ve f/8’e ayarlamak, yaklaşık 1m’den sonsuza kadar her şeyi odakta gösterecektir – çoğu sokak ve genel fotoğrafçılık için mükemmeldir. Doğal olarak, GR IIIx herhangi bir f-durağı ve mesafesi için daha az alan derinliğine sahip olacaktır, bu nedenle daha fazla özen gösterilmesi gerekir.

Hepsinden iyisi, GR’nin 18,3 mm f/2,8 lensi (28 mm f/2,8 tam çerçeve eşdeğeri), kompakt veya başka bir şekilde şimdiye kadar yapılmış en iyi lenslerden biridir. Orijinal GR1’in 28/2.8 lensi o kadar iyiydi ki, Ricoh Leica Thread Mount’da bunlardan sınırlı bir seri üretti. GR III lensi bundan birkaç adım önde: keskin köşeden köşeye tamamen açık, f/4’e bastığınızda neredeyse tamamen sapma yok ve görünüşte parlamaya karşı bağışık. Aynı zamanda, yaprak örtücü lenslerin bir özelliği gibi görünen, durdurulmuş güzel güneş yıldızları üretir.

GR IIIx’in 40 mm eşdeğeri lensi daha da iyi: daha keskin ve daha az bozulma. Her iki kamera da aynı sensörü, gövdeyi ve diğer dahili bileşenleri paylaşır ve bu nedenle pratik olarak aynı görüntüleri üretir – ikisi arasındaki renk ve tonlamayı eşleştirmek mümkün olduğu kadar basittir.

Ricoh GR serisi benzersizdir; piyasada bunun gibi başka bir şey yok. Kompakt kameralar iki biçimde gelir: gerçekten “cebe sığabilecek” kadar küçük (örneğin bir kot pantolon cebine sığacak kadar küçük) veya bir tür çanta veya çantaya ihtiyacınız olacak kadar büyük – belki en iyi durumda bir ceket veya ceket cebi senaryo. İlki açısından, faturaya uyan tek kameralar 1,0 inç tipi veya daha küçük (RX100 serisi gibi) ve gerçek cepte kullanılabilirliği büyük bir APS-C sensörüyle birleştiren tek kamera olan Ricoh GR’dir. Nikon Coolpix A da bu tarife uyuyor ancak maalesef artık üretimde değil.

Orta Seviye (1.000-1.500 ABD Doları): Fujifilm X100V

Fujifilm’in övülen X100 serisi, 2012’nin başlarında, Fujifilm’in benzersiz Süper CCD sensörlerinin soyundan gelen ve 45 derece döndürülmüş bir dizi eşleştirilmiş piksele sahip 12,3 megapiksel EXR CMOS sensöre sahip Finepix X100 ile başladı. X100S ile seri, X serisi tanımına geçti ve X-Pro1’de prömiyeri yapılan X-Trans tasarımını devraldı. Tüm modeller aynı temel gestalt’ı paylaşıyor: hibrit elektronik ve optik (çerçeve çizgili) vizörlü kompakt bir “mesafe bulucu”, 35 mm f/2 tam çerçeve eşdeğeri sağlayan 23 mm f/2 Fujinon lens ve “klasik” – Obtüratör hızı/ISO kombinasyon kadranı ve lens üzerinde bir diyafram halkası şeklinde gövde kontrolleri.

Fujifilm X100S’den X100T’ye ve X100F’ye, modelden modele, öncelikle haptik ve otofokusla ilgili küçük yükseltmeler vardı, ancak X100F, 16.3 megapiksel X-Trans II sensöründen 24,3 megapiksel X-‘e geçişi gördü. 160 alt ISO değerine sahip Trans III sensör (önceki modeller için 200’e kıyasla).

Ancak Fujifilm X100V ileriye doğru birkaç büyük adım attı. Belki de hepsinden önemlisi, gelişmiş yakın odak performansı ve saçak, bozulma, yanal ve eksenel CA ve koma gibi optik sapmaların üstün bastırılması için iki asferik öğe içeren yeni 8 elemanlı/6 grup lenstir. Daha etkili parlama kontrolü için yeni bir Süper EVC kaplama uygulandı.

X100V, X100 serisinde ilk kez eğilebilen 3.0 inç 1,62 milyon noktalı LCD dokunmatik ekrana, yeni 26,1 megapiksel BSI X-Trans IV sensörüne, neredeyse tüm sensörü kapsayan 425 seçilebilir nokta ile genişletilmiş faz algılamalı otomatik odaklamaya sahiptir. -5 EV’ye kadar odaklanma, HDMI aracılığıyla 10 bit 4:2:2 çıkışla 30 fps’ye kadar güncellenmiş X-İşlemci 4, DCI ve UHD 4K kayıt, daha yüksek çözünürlüklü 3,69 milyon nokta EVF ve 0,52’ye sahip yeni bir vizör x optik bulucu ve isteğe bağlı AR-X100 Adaptör Halkası ile fotoğraf makinesini hava koşullarına dayanıklı hale getirme yeteneği .

Ayrıca geniş dönüştürme lensi Fujifilm WCL-X100 II ve tele dönüştürücü lens Fujifilm TCL-X100 II vardır ve bunların her biri sırasıyla 28 mm ve 50 mm eşdeğer odak uzunluklarıyla sonuçlanır.

X100V, kamera gövdesinin arkasındaki 4 yönlü yön pedini kaybederek joystick/yalnızca dokunmatik ekran arayüzüne geçer. Bu, Fujifilm’in XE, X-Pro, X-S10, X-Tx0 ve GFX modelleri de dahil olmak üzere neredeyse tüm kamera serilerinde kullandığı yaygın ve (bence) çok talihsiz bir yön gibi görünüyor. Bu tuhaf seçimi telafi etmese bile, en azından dokunmatik ekran ve joystick oldukça iyi çalışıyor.

Eğilmeyen bir ekranı dert etmiyorsanız, bunun yerine kullanılmış bir X100F alarak çok fazla kritik süper özelliği kaybetmezsiniz. Lens aynı performans düzeyine ulaşmıyor, ancak yine de çok iyi — yeni tasarımın avantajlarının çoğu yakın/yarı makro mesafelerde kendini gösteriyor.

Üst Düzey (1.500$+): Leica Q (Tip 116), Leica Q2 veya Leica Q2 Monochrom

Haziran 2015’te duyurulan Leica Q (Typ 116), önünde yeni bir Leica Summilux 28/1.7 ASPH lens bulunan, CMOSIS tarafından tasarlanan tam çerçeve 24,2 megapiksel sensöre sahiptir. 3 asferik eleman ve kameranın yakın odak “makro” modu (minimum 6,7 inç odak) için kayan bir lens elemanı dahil olmak üzere 11 eleman/9 grup ile lens, bu tür bir kamera için karmaşık bir formüldür. Ayrıca, tam çerçeve bir sensörü kapsayacak şekilde tasarlanmış son derece hızlı bir lenstir.

Hepsinden iyisi, fiziksel diyafram açıklığı ve odak halkası, f-stop’unuzu kolayca ayarlamanıza ve odak noktanızın kontrolünü elinize almanıza olanak tanır. Odaklama hala kablosuz olsa da, Leica’nın uygulaması bunu ele vermiyor – sert duruşlar ve doğrusal hareket ile çok yumuşak, dokunsal bir operasyona sahip.

Sağlam işlenmiş alüminyum üst plaka ve magnezyum alaşımlı gövdeden inşa edilen Leica Q, 3,68 m noktalı LCOS EVF, kontrast algılamalı otomatik odaklama, 3,0 inç TFT 1,04 m noktalı LCD dokunmatik ekran, full HD 1080p kayıt özelliğine sahiptir. 10 fps sürekli çekim, NFC’li dahili Wi-Fi ve 35mm ve 50mm eşdeğerleri için sırasıyla 1.25x ve 1.8x Dijital Çerçeve Seçici kırpma modları.

Tüm Leica kameraları gibi, sezgisel ve gezinmesi kolay bir menü sistemi ile tasarım zarif ve basittir. 28 mm f/1.7 Summilux lens, herhangi bir kompakt fotoğraf makinesindeki en iyi lenslerden biridir — mükemmel mikro kontrast ve orta düzeyde makro kontrast arasında güzel bir denge sağlar ve çerçevenin büyük bölümünde yüksek netlik sağlar ve f/ 4. Mercek sapmaları, hem mercek içindeki düzeltici elemanlar hem de dijital düzeltme yoluyla uzak tutulur. Objektif, geniş açık alan bazı dikkat çekici alan eğriliğine sahiptir ve bu da muhtemelen düz alan çalışması için uygun değildir.

Bir diğer yaygın şikayet, Leica’nın lens bozulması için önemli dijital düzeltmeler kullanmasıdır – bu muhtemelen doğrudur, ancak dürüst olmak gerekirse, umurumda değil. Dijital kameralarda dijital düzeltme görüyorumbasitçe farklı bir optik düzeltme biçimi olmak. Üstün görüntü kalitesi sağlarken daha küçük, daha ucuz ve daha basit lens tasarımlarına izin veriyorsa, kimin umurunda?

Leica Q2 , orijinal Q ile aynı temel gövde tasarımına ve lense sahiptir, ancak güncellemeler şunları içerir: yeni bir OLED EVF (Q’nun LCOS EVF’sinden geliştirilmiş), IP52 sertifikalı hava sızdırmazlığı, Leica SL’den BPSCL4 pilinin benimsenmesi (artırma pil ömrü %30) ve hava koşullarına karşı daha da fazla dayanıklılık için yerleşik kauçuk conta. Aynı zamanda Leica M10’un çizgileri boyunca dokunsallığı devralır: üç düğmeli arka kontroller, başparmak kadranında programlanabilir bir işlev düğmesi ve Q’nun girintili kesimi yerine belirgin bir başparmak tutuşu.

Sensör, yerel 50 ISO (ISO 100’den aşağı) ve AA filtresiz ve 4k DCI özelliği ile 47,3 megapiksele güncellendi. Son olarak, SD kart yuvası UHS-II’ye güncellendi ve kamera artık 75 mm’ye eşdeğer ek bir kırpma moduna sahip.

Leica Q2 Monochrom , Q2 ile aynıdır ancak RGGB Bayer dizisinden arındırılmıştır. Bu, sensörün filtrelenmemiş yalnızca parlaklık sinyali almasına izin verir ve bu nedenle dosyalar enterpolasyon gerektirmez. Bu, üstün tonalite, dinamik aralık, yüksek ISO performansı ve piksel keskinliği sağlar. Ancak, farklı renk kanallarının ışıklılık değerlerini postta ayarlama pahasına olur.