Leica M11, 60MP BSI CMOS sensörü etrafında inşa edilmiş bir dijital telemetre kamerasıdır. Bu, 1954’ten M3’e kadar uzanan Leica’nın ‘M’ serisi telemetrelerinin en yenisidir. Arkasındaki bu rakipsiz miras derinliğiyle, M11’in öncekilere çok benzemesi şaşırtıcı değildir.
Görsel benzerliklere rağmen, en son modelde daha rafine bir gövde tasarımının yanı sıra tamamen yeni iç parçalar ile değişen çok şey var.
Temel Özellikler
- Çift kazançlı tasarıma sahip 60 MP BSI CMOS sensör
- Çok alanlı (matris) ışık ölçümü
- ISO 64 – 50.000
- Üç Ham çözünürlük seçeneği (60MP, 36MP, 18MP)
- Pil bölmesinden erişilebilen SD kart (çıkarılabilir taban plakası yok)
- 64Gb dahili bellek
- 1 saate kadar pozlama, 1/16.000 saniyeye kadar e-obtüratör
- Canlı görüntü sabitleme (önizleme görüntüsünün dijital sarsıntı düzeltmesi)
- Visoflex II 3.68M-nokta devirme aksesuarı EVF ile uyumlu
M11 iki şekilde sunulacak: ortası siyah deri bantlı ve pirinç üst plakalı klasik gümüş versiyon ve bunun yerine alüminyum kullanan ve onu yaklaşık 100g daha hafif hale getiren siyah versiyon. Her iki renk için de tavsiye edilen perakende satış fiyatı 8995$‘dır.
Git:
Neler Yeni | Nasıl Karşılaştırır | Gövde ve taşıma | İlk İzlenimler |
Örnek Galeri | Özellikler
Neler Yeni?
60MP BSI Sensörü
M11, 60MP BSI CMOS sensörü etrafında inşa edilmiştir. Bu, M10’un 24MP’sinden ve M10-R’nin 40MP’sinden önemli bir sıçrama. Kritik olsa da, aynı zamanda arkadan aydınlatılmış piksel yapısına bir geçiş.
BSI sensörleri, pikselin ışığa duyarlı kısmını çipin önüne yaklaştırıyor. Küçük çiplerde bunun, kabloları yoldan çekerek ve her pikselin daha büyük bir bölümünü ışığa duyarlı hale getirerek bir gürültü avantajı vardır, ancak nispeten büyük piksellere sahip sensörlerde, daha büyük fayda, ışığa duyarlı bölgenin daha büyük olmasından kaynaklanmaktadır. pikselin içine biraz yerleştirilmek yerine çipin en ön yüzeyindedir.
Bu, ışığın giderek daha sığ açılardan yaklaşmasının muhtemel olduğu ve ışığın pikselin içine doğru yönlendirilmesini zorlaştıran sensörün kenarlarına ve köşelerine yakın pikseller için özellikle önemlidir.
Bu özellik, çok kısa bir flanş-arka mesafesine sahip olan, yani lenslerin sensöre çok yakın monte edildiği ve bunun böyle olmadığı durumlarda film ile tasarlanmış lenslerle uyumluluk sunan M yuvası gibi sistemler için özellikle değerlidir. bir endişe.
İki Katmanlı Filtre Yığını
M11’in sensörü ayrıca, geleneksel IR filtresi ve koruyucu cam yerine sensörünün önünde çok ince, bağlı iki katmanlı bir filtreye sahiptir ve yine çok sığ açılardan gelen ışığı kabul etme ihtiyacından kaynaklanmaktadır.
Kalın kapak camı, bu sığ açılı ışık ışınlarının camdan sensöre geçmek yerine yansımasını daha olası hale getirir. Ayrıca, sığ açılı ışık için IR filtrelemenin doğruluğu azalır ve bu da bazı görünür ışığın kaybolmasına neden olur.
M11 için Leica, çok ince, çok özel bir IR filtre tabakasını çok ince bir UV filtre tabakasına yapıştırdı. İnceliğin doğru piksellere daha fazla ışık ulaşmasını sağladığını, köşe keskinliğini iyileştirdiğini ve köşe piksellerinin çok hassas IR ve UV kesmeleri deneyimlediğini ve görünür görüntünün tüm spektrumunu yakalayan R, G, B filtre boyalarının kullanılmasına izin verdiğini iddia ediyor. ışık, daha fazla rengi doğru bir şekilde sunar.
Çok Alanlı Ölçüm
M11, deklanşör kanatlarından yansıyan ışığı ölçen ikincil bir ışık ölçere sahip olmak yerine, tüm poz ölçümünü ana görüntüleme sensörünü kullanarak yapar. Bu, ‘çok alanlı’ (matris) sahne ölçümü sunan ilk M serisi kamera olmasını sağlar.
Ayarlanabilir Çözünürlük
M11 ayrıca hem Raw hem de JPEG dosyalarını üç çözünürlük seçeneğiyle çekmenize olanak tanır: 60MP (L), 36MP (M) ve 18MP (S). Bu küçültülmüş dosya boyutları, sensörün bir şekilde satır atlama veya alt-örnekleme ile karşılaştırıldığında, onlara bir gürültü avantajı ve harelenme riskini azaltan başlangıçta tüm sensörün piksellerini örnekleyerek oluşturulur.
Ölçek küçültmeden gelen gürültü avantajı, Leica’nın M ve S dosyalarının dinamik aralığını, 60MP modu için verdiği 14 kademeli rakamdan bir kademe daha yüksek olarak alıntıladığı anlamına gelir (şirket, bugüne kadarki herhangi bir M’nin en yükseği olduğunu söylüyor). Kullanıcılar, JPEG ve Raw çözünürlüklerini birbirinden bağımsız olarak seçebilir.
Sensörün Quad Bayer veya piksel gruplaması için özel olarak tasarlanmış başka bir düzen olmadığı söylendi.
Kırpılmış Modlar
M11 ayrıca iki kırpılmış mod sunmak için 60MP çözünürlüğünü kullanır: 1.3x kırpma sağlayan 39 MP modu ve 1.8x kırpma sağlayan 18 MP modu. Küçültülmüş tam sensör modlarının aksine, bu kırpmalar hem Raw hem de JPEG için geçerlidir. Bununla birlikte, kırpma yalnızca Raw dosyasındaki bir meta veri etiketidir, bu nedenle siz düzenlerken geçersiz kılınabilir: tam sensör verileri her zaman kullanılabilir.
Canlı Görüntü Sabitleme
M11’deki yeni özellik, yakın plan nesnelere ince odaklamayı kolaylaştıran sabitlenmiş canlı görüntü büyütülmüş modudur. Sabitleme tamamen dijitaldir, sensörün görüş penceresini gösterir ve ardından herhangi bir kamera hareketini düzeltmek için onu hareket ettirir. Bu kırpılmış bölge kullanma ihtiyacı, bunun yalnızca önizleme için kullanıldığı anlamına gelir: son görüntüye herhangi bir düzeltme uygulanmaz.
Nasıl Karşılaştırır
Bir Leica M: manuel odaklı dijital telemetreyi başka herhangi bir şeyle karşılaştırmanın pek bir anlamı yok, çünkü birini seçmenin tek nedeni Leica adını, telemetre deneyimini veya bunların bir kombinasyonunu istemenizdir. Bununla birlikte, M serisinde herhangi bir zamanda birden fazla (çok benzer görünen) model vardır. Mevcut seçenekler arasında M1-R ve M10-P bulunur.
Bu dört modele ek olarak, M10-R’nin sensörünün önünde renk filtresi olmayan bir varyantı olan ve ona 160 taban ISO değeri veren M Monochrom da vardır.
Dikkat çeken şey, her bir modelin lansman fiyatlarının bir öncekine göre yükselme derecesi ve her birinin piyasaya sürülmesinden bu yana liste fiyatlarının da yükselmiş olması. Leica, bunun bir kısmının ABD dolarının Euro’ya göre gücünün bir sonucu olduğunu , ancak lüks mallarda münhasırlığın pazarlama önerisinin bir parçası olduğunu söyledi. M11, M10-R ile aynı fiyata piyasaya çıkıyor, ancak her açıdan daha fazlasını sunuyor.
Gövde ve Taşıma
M11’i Leica telemetre dışında hiçbir şeyle karıştırmak mümkün değil. Hangisinin hangisi olduğunu anlayabilmek için M10’un yanında doğrudan birini görmeniz gerekebilir. Buna rağmen, büyük değişiklikler oldu.
En büyüğü, M11’in Leica Q ve SL modellerinden doğrudan erişilebilir pil tasarımını benimsemesidir. Pil kapağı yoktur: bunun yerine pil üzerindeki bir taban plakası kameranın dış yüzeyinin bir parçasını oluşturur. Pil, kameranın tabanındaki küçük bir kola hafifçe vurularak serbest bırakılır ve kamera gövdesinden kaymaya başlamasına izin verilir, ardından doğrudan yere düşmesini engelleyen ikinci bir mandalı serbest bırakmak için yukarı doğru küçük bir itme gerekir.
Pilin çıkarılması, aynı bölmenin içinde bulunan SD kart yuvasına erişim sağlar.
Bu değişiklik, artık pil ve araba yuvasına erişmek için vidalarının açılması gereken bir taban plakası olmadığı anlamına geliyor. Yine de ironik bir şekilde, kameranın tabanındaki bir USB-C konektörünün sağlanması sayesinde M11’de bunu yapma ihtiyacı radikal bir şekilde azaltılmıştır.
Bu USB-C soketi, kamerayı şarj etmek ve bir hafıza kartından veya kameradaki yerleşik 64 Gb dahili depolamadan hızlı veri boşaltmak için kullanılabilir. Kamera, iPhone’lara ve iPad’lere bağlantı için Apple onaylı bir USB-C – Lightning kablosuyla birlikte gelir.
Yine de başka ince değişiklikler oldu. M11, deklanşör düğmesinin yanında (M Typ 240’da olduğu gibi) üst plakasında bir işlev düğmesine yeniden kavuşur. Bu, kameranın arkasındaki Fn düğmesi ve arka ayar kadranına içe doğru basılmasıyla birlikte, onu üç özelleştirilebilir kontrol noktası yapar. Her üç durumda da, düğmeye uzun basılması, hangi işlevin atandığını yeniden yapılandırmak için menüyü getirir ve kamerayı ihtiyaçlarınıza göre yapılandırmayı kolaylaştırır.
Kameranın arka ekranı da M10 modellerinde 1,04 milyon noktadan 2,33 milyon noktadan (1080 x 720 piksel) oluşan bir panel ile bir yükseltme alıyor.
M11 ayrıca yeni bir pil kazanır: BP-SCL7. Bu, M10 modellerinde kullanılan SCL5 ile karşılaştırıldığında kapasitede %64’lük bir artışı temsil eden 13,3 Wh’lik bir pildir. Bu, CIPA standart testleri kullanılarak test edildiğinde M11’i şarj başına 700 çekimlik bir pil derecesine çıkarmak için yeterlidir. Her zaman olduğu gibi, bu sayıların genellikle kameralar arasında karşılaştırılabilir olduğunu, ancak kaç tane çekim yapabileceğinizi yeterince temsil etmediğini görüyoruz.
700 çekimlik bir derecelendirme (muhtemelen optik bulucu kullanılarak) çok iyi. Pilden CIPA dereceli sayının iki katı kadar çekim yapmamız alışılmadık bir durum değil ve Leica, kendi çekim döngüsünü kullanarak 1700 çekim yapabileceğini söylüyor.
İlk İzlenimler
Barnaby Britton tarafından…
Leica M11, 21. yüzyılda tasarlanmış, ancak büyük ölçüde 20. yüzyılın ortalarında geliştirilmiş ilginç bir makinedir. M11, elbette bu kadar farklı teknolojik dönemleri kapsama konusunda benzersiz değil – M7’den beri (tartışmalı olarak) her M serisi telemetre, bir dereceye kadar onlarla çekim yapmaktan zevk alan fotoğrafçılar için sayısız daha fazla tercih yerine, bir dereceye kadar ‘hayran hizmeti’ olarak hizmet etti. ekonomik, teknolojik olarak daha gelişmiş ve bazı açılardan daha yetenekli alternatifler.
M11, Leica’nın M serisini gerçekten modernleştirme yönünde attığı en emin adımdır, ancak tamamen satılıp satılmadığımı bilmiyorum. Yine de yeni sensörün harika olduğunu ve yoğun olarak kullandığım son dijital M serisi M10’dan çok daha fazla çözünürlük ve daha iyi görüntü kalitesi sunduğunu söyleyeceğim. M11’in sensörünün “her zaman açık” olması ve çok modlu ölçüm yapabilmesi sayesinde, otomatik pozlama da genellikle biraz daha az tahmin edilemez.
Ancak bu ekstra çözünürlük, dijital M serisi ile uzun süredir devam eden bir sorunu gündeme getiriyor: mekanik olarak eşleştirilmiş bir telemetre odaklama mekanizmasıyla elde etmeyi umabileceğiniz doğruluğun bir sınırı var ve merceğin arkasına ne kadar çok piksel koyarsanız, bu o kadar belirgindir. olur. Filmde görünmeyen eski lenslerle ilgili optik sorunlar,belki 18-24MP’de kabul edilebilir, ancak 60MP’de belirgin hale gelir.
Evet, her zaman yapabilirsin M11’den görüntüleri küçültün, ancak çoğu fotoğrafçının bu kadar fazla çözünürlüğü çöpe atmaktan pek hoşlanmayacağından şüpheleniyorum.
M11’in LCD/EVF kapatılsa bile her zaman canlı izleme modunda etkin bir şekilde çalışacağını ilk duyduğumda, bunun Leica’nın telemetre tarafından temsil edilen merkezi bölgeye faz algılama pikselleri eklediği anlamına geleceğini ummuştum. yama. Bu, optik bulucu ile elektronik odak onayına izin vermiş olabilir. Bana göre bu, modern teknoloji ile klasik bir çalışma modunun mükemmel bir karışımı olurdu ve böylesine yüksek çözünürlüklü bir sensöre kritik odaklanma sorununun azaltılmasına yardımcı olabilirdi. Ne yazık ki, bu ya mümkün değildi ya da Leica’nın mühendisleri tarafından arzu edilmedi.
Leica’nın analog ve dijital çekim deneyimi arasındaki çizgiyi biraz daha kendinden emin bir şekilde bulanıklaştırmaya karar vermesine sevindim.
Ne yazık ki, M11’in “her zaman açık” sensörüyle birlikte (ama muhtemelen bununla ilgisi yok – bu, araştırmak istediğimiz bir şey) oldukça uzun bir başlatma süresi getiriyor. Siz fotoğraf çekmeden önce M11’in açılması yaklaşık iki saniye sürer. Bu, film çağındaki M7 (AE modunda) ile hemen hemen aynı: piyasaya sürüldüğü sırada bir başlangıç gecikmesi, ‘bu gerçek bir Leica değil!’ çeşitlilik.
Başka bir küçük kıkırtı, M11’in deklanşör sesidir. Birkaç Leica M10 varyantı, M11’de benimseneceğini varsaydığım yeniden tasarlanmış, özellikle sessiz bir deklanşör mekanizması içeriyordu. Öyle değil. M11’in deklanşörü kulağıma tam olarak bir hisse senedi M10 gibi geliyor. Bu küçük bir şey ve tabii ki M11’deki yenilik tamamen sessiz bir elektronik deklanşör seçeneği, bu yüzden bunun sizi rahatsız edip etmemesi büyük olasılıkla kişisel tercihinize bağlı olacaktır (deklanşör sesleri hakkında bir şeyim var mı? Belki yaparım… ). Yeni tasarlanmış bir taban plakasıyla bile , M11’in pilini veya hafıza kartını standart bir tripod plakası takılıyken değiştirememeniz sinir bozucu, ancak bunun muhtemelen niş bir kullanım durumu olduğunu kabul ediyorum (ve yapabilirsiniz en azından kameraya güç sağlamak veya görüntüleri boşaltmak için ofset USB-C bağlantı noktasını kullanın).
Aşırı eleştirel geliyorsam, bunun nedeni a) Bu 9,000 dolarlık bir kamera ve fotoğrafçılar bu tür bir para için çok şey beklemeli ve b) Duygusal olarak yatırım yapıyorum – telemetre çekim deneyimini seviyorum ve yıllar geçtikçe Leica’nın M serisindeki hemen hemen her modele sahibim veya en azından kullandım. Yeni bir dijital M benim için her zaman heyecan vericidir – dört gözle bekleyecek bir şey.
Sonuç olarak, M11 ile çekim yapmak çok eğlencelidir ve bazısı uzun süredir devam eden, bazıları tasarımın doğasında olan ve bazısı yeni olan tuhaflıklarını bir kez aştığınızda harika sonuçlar verir. Şimdiye kadar M ailesinin en çok yönlü ve yetenekli üyesi ve Leica’nın analog ve dijital çekim deneyimi arasındaki çizgiyi önceki nesillere göre biraz daha kendinden emin bir şekilde bulanıklaştırmaya başlamayı seçmesinden memnunum.
Örnek Galeri
