Tüm sanatlar gibi fotoğraf da özneldir. Ancak fotoğrafçılık yolculuğuna başlayanlardan en sık karşılaştığım sorulardan biri “daha iyi olduğumu nasıl anlarım?” oluyor. ‘Daha iyi’ fikri de kısmen öznel olsa da, iyileştirme hala her fotoğrafçının uğraştığı bir şeydir ve kendi gelişimimizi değerlendirebileceğimiz birçok farklı yol vardır.
Bu, hiçbir şekilde kesin bir liste olmasa da, yıllar içinde bir fotoğrafçı olarak geliştirdiğimi fark ettiğim yolların listesi. Bu listede görmeyeceğiniz şeylerden bir tanesi, listeden sonra değineceğim “Geniş bir sosyal medya takipçisi kazanıyorsunuz”, bu yüzden yaşlı bir adamın buluta bağırdığını görmek istiyorsanız sonuna atlayın.
1. Mevcut İşinizde Kusurları Görüyorsunuz
Bir sözde olduğu gibi, “Kendinizin en kötü eleştirmeni değilseniz, kendinizin en kötü düşmanınızsınız.” Bir fotoğrafçı olarak başladığınızda, kendi işimizi eleştirel bir gözle görmek zor olabilir – sonuçta, işimizi karşılaştırabileceğimiz bir referansımız yok.
Başlarken kendinizi geliştirmenin en iyi yollarından biri, farklı kesimlerden insanlardan işinizle ilgili yapıcı geri bildirimler almak ve daha sonra bu tavsiyeyi gelecekte çekim yaparken kullanmaktır. Ancak, kendi çalışmanızdaki kusurları, size işaret edilmeden görebildiğiniz bir nokta gelir.
Fotoğraflarınızda neyin işe yarayıp neyin yaramadığını anlamaya başladığınızda, bu bir fotoğrafçı olarak büyümenin en açık işaretlerinden biridir. Yine, neyin işe yarayıp neyin yaramadığı öznel olabilir, ancak kendi işiniz hakkında daha eleştirel bir görüş oluşturmak, nesnel bir büyüme işaretidir.
2. Eski İşinizi Aşarsınız
Hepimizin kendi kendimize “Bu şimdiye kadar çektiğim en iyi fotoğraf” diye düşündüğümüz bir an olmuştur. Bu harika bir duygu. Bu şekilde hissettiğimin sayısını sayamam.
Fuji Dağı’nın ilk fotoğrafını 2017’de çektiğimi hatırlıyorum. Kesinlikle çok mutluydum, öyle ki neredeyse fotoğraf makinemi ve tripodumu kenarında durduğum göle düşürüyordum. Ancak, eski “şimdiye kadarki en iyi fotoğrafınız” giderek daha ortalama, hatta belki de kötü görünmeye başladığında bir nokta gelir.
O fotoğrafa dönüp baktığımda ve onu Facebook kapak fotoğrafım olarak nasıl gururla kullandığımı ve her Tom, Dick ve Harry’yi gösterdiğimi hatırladığımda, neredeyse sinmek istiyorum. Bu değişiklik, bir fotoğrafçı olarak geliştiğinizin bir işaretidir. Bu fotoğraf dünyadaki en kötü görüntü olmasa da şu anki standartımın altında ve bırak portföyümü Instagram’a bile girmiyor. Ancak, 2017’de bu fotoğraf beni dünyanın tepesinde hissettirdi.
Tüm bunlar demek ki eski fotoğraflarınıza olan aşkınız azalmaya başlarsa, bunun sizi hayal kırıklığına uğratmasına izin vermeyin, bu bir fotoğrafçı olarak büyüdüğünüzün bir işaretidir. Oturmak yerine, bu enerjiyi sizi gurur duymaya devam eden daha güçlü işler yaratmak için kullanın.
3. Ekipmanınızı Büyütün
Burada muhtemelen tartışmalı bir şey söyleyeceğim, bu yüzden biraz papatya çayı (alerjiniz yoksa), yumuşak tüylü bir kedicik (alerjiniz yoksa) veya battaniyenizi alın (eğer alerjiniz yoksa?), ve derin, sakinleştirici bir nefes alın. “Dişlinizin önemi yok” iddiası abartıdır. Tamam, yuhalamayı bitirdiğine göre açıklamama izin ver.
Herhangi bir kamera veya lensle iyi fotoğraf çekemezsiniz demiyorum ama öyle bir nokta geliyor ki, sahip olduğunuz donanım yapabilecekleriniz için bir sınırlama haline geliyor.
Örneğin, son yıllarda giderek daha fazla panoramik görüntü yapmaya başladım. D850‘m, yerleşik bir dijital seviyeye sahip olduğu için bunu bir esinti haline getiriyor. Şimdi, D5500‘üm için takılabilir bir seviye alabilir miyim? Kesinlikle, bu yüzden yaptım ve benim zevkime göre yeterince sezgisel değildi.
Benim için analog saate karşı dijital saat gibi. Her ikisini de okuyabilirim, ancak analogla, işleri kesinleştirmem biraz daha uzun ve biraz daha fazla odaklanmamı alır. Panoramik görüntüler çekmek söz konusu olduğunda, mükemmel bir görüntü ile kaçırılmış bir fırsat arasındaki fark hassasiyet olabilir.
Ekipmanınızın, çekmek istediğiniz fotoğrafları, çekmek istediğiniz seviyede çekmenizi engellediği noktaya geldiğinizde, donanımınızı yükseltmeyi veya donanımınıza eklemeyi düşünmek isteyebileceğinizin bir işaretidir (kendi imkanlarınız dahilinde, kurs). Bir bonus olarak, bu aynı zamanda “dişlimi ne zaman yükseltirim” sorusuna da cevap verir.
4. Ne Çektiğinizde Daha Seçici Olun
İlk kez bir kamera aldığınızda, sizinki veya ödünç aldığınız bir kamera, herhangi bir şeyi ve her şeyi çekmeye başlamak doğal bir içgüdü, en azından benim için öyleydi. 2008’de ilk bas-çek fotoğraf makinemi satın aldım. Saatlerce kuyrukta bekledikten ve kelimenin tam anlamıyla her şeyi ve yapabildiğim her şeyi çektikten sonra eve geldiğimi hatırlıyorum. Muhtemelen bir fotoğraf makinesine sahip olduğum ilk ayda, geçen yıldan daha fazla fotoğraf çektim.
Bu, kamera hakkında fikir edinmenin, ışığın nasıl çalıştığının temellerini öğrenmenin ve kompozisyon alıştırması yapmanın en iyi yolu olsa da, giderek daha az çekim yapmaya başladığınız bir nokta gelir. Daha kamera ortaya çıkmadan her şeyi “fotoğraf değerinde” veya “fotoğrafa değer değil” olarak görmeye başlarsınız. Şimdi, bu öznel olsa da (bir fotoğrafçının sıkıcı sahnesi diğerinin ödüllü fotoğraf noktasıdır), bir fotoğrafçı olarak geliştiğinizin ve hangi konumları veya konuları fotoğrafa dönüştürebileceğinizi anlamaya başladığınızın bir işaretidir.
Bu, denemeyi bırakmanız gerektiği anlamına gelmez, ancak size sunulan sahne veya konuyla ne yapabileceğinizi bilmek ve deklanşöre basmadan önce nihai ürünü görselleştirmek, bir fotoğrafçı olarak büyümek için büyük bir adımdır.
5. İçgüdülerinize Güven Kazanırsınız
Deneyimli bir fotoğrafçı olarak bile ilk kez yeni bir fotoğraf makinesi almak bunaltıcı olabilir. Ancak, yeni bir fotoğrafçı olarak, fotoğraf makinesindeki tüm süslü düğmelerin ne işe yaradığını, aynı zamanda bunları nasıl ve ne zaman kullanacağınızı da öğrenmeniz gerekir.
Odak uzaklığı, kompozisyon ve diyafram açıklığı gibi konularda karar verme konusunda sorular soran yeni fotoğrafçıları sık sık görüyorum ve ben de farklı değildim. Sonunda pozlama üçgeni hakkında bilgi edinmeye karar verdiğimde, işe yarayacak bir şey elde etmeyi umarak kendimi genellikle aynı sahnenin biraz farklı ayarlar veya kompozisyonlarla birden fazla fotoğrafını çekerken bulurdum. Ancak, aşırı düşünmeyi bıraktığınız ve sadece bağırsaklarınızla hareket ettiğiniz bir zaman gelir.
İçgüdülerinizi dinlemeye başladığınızda her zaman işe yaramayabilir, ancak zamanla sahne için en iyi ayarları, odak uzaklığını ve kompozisyonu seçmek ikinci doğa haline gelecektir. Bu günlerde nadiren birden fazla lensle dışarı çıkıyorum. Çevrimiçi olarak bir yer keşfettikten sonra, çekmeyi planladığım fotoğraf için hangi lenslerime ihtiyaç duyulacağını bilme konusunda fazlasıyla güvenim var.
Yine de bağırsaklarınızla gitmek burada bitmiyor. Bir fotoğrafçı olarak büyüdükçe, aynı içgüdüler düzenleme sürecinde size yardımcı olacaktır.
6. Ne Tuttuğunuz İçin Daha Seçici Olun
İlk kameramı aldığımda, kesim odasının zemininde kesinlikle hiçbir şey kalmamıştı. Görüntülerin bulanık, odak dışı, aşırı pozlanmış veya sıkıcı olması önemli değildi, insanların retinalarına saldırmak için her şeyi utanmadan çevrimiçi paylaştım. Ancak, çekime ve düzenlemeye devam ettikçe işler değişmeye başladı. Daha az fotoğraf bilgisayarıma girdi, daha az fotoğraf düzenlenmeye başladı ve daha da azı paylaşıldı.
Hepimiz bir çekimden döndüğümüzde, dosyaları bilgisayara aktardığımızda, sonra bazılarına hayal kırıklığı ile baktığımızı hissettik. Bu asla iyi hissettirmese de, bu listeden birine bağlandığından, aslında bir fotoğrafçı olarak geliştiğinizin bir işaretidir. Kusurlar öne çıktığı için kendi çalışmanızı daha eleştirel hale getirdiğinizde, düzenleme çabasına neyin değdiğini ve “tasarruf etmenin” ötesinde ne olduğunu daha iyi anlamaya başlarsınız.
Bu, memnun olmadığınız tüm fotoğrafların hemen çöp kutusuna atılması gerektiği anlamına gelmez, ancak neyin zaman ayırmaya değer olduğunu ve neyin olmadığını hızlı bir şekilde belirleme yeteneğine sahip olmak, zamanınızı çok daha kolay yönetmenize yardımcı olabilir.
7. Onay Daha Az Önemli Oluyor
Bir fotoğrafçı olarak başladığımda, hiçbir şey bana övgü almaktan daha fazla neşe getirmedi. Bir fotoğrafımı beğenmeyen veya yorum yapan olmadıysa bu beni mahvetti. Instagram’daki aktivite beslememi kontrol edip yenilemediğimde, yeni beğeniler beklerken, benden daha fazla ilgi gören daha fazla takipçisi olan “daha kötü” fotoğrafçıların yayınlarında kıskançlıkla geziniyordum. Ancak zaman geçtikçe, her bir fotoğrafımın ne kadar ilgi gördüğünü önemsemeye giderek daha az zaman harcıyorum ve kendimi başkalarıyla karşılaştırmayı bıraktım.
Bazen sosyal medyayı bile düşünmeden üç dört gün geçiriyorum. Bu, daha fazla etkileşim alma fikrine burnunuzu sokmanız gerektiği anlamına gelmez, ancak belirli bir noktada, resimlerinizin kalitesi artık elde ettikleri İnternet puanlarının sayısına bağlı değildir.
Bu günlerde, bir fotoğrafın değeri veya kalitesi, onu ne kadar sevdiğime veya onu elde etme deneyimine bağlı. Bazıları diğerlerinden daha fazla dikkat çekiyor, bazıları diğerlerinden daha iyi satıyor ve bazıları daha çok uluslararası tanınırlık kazanıyor, ancak bunların hiçbiri çektiğim fotoğraflar hakkındaki hislerimi değiştirmiyor.
Son iki yılda en sevdiğim fotoğraflarımdan bazıları internette çok az etkileşim aldı, hiçbir şey satmadı ve hiçbir zaman mansiyon ödülü almadı, ancak bunlar benim en mutlu olduğum ve seçtiğim fotoğraflar. duvarlarıma as, önemli olan da bu. Bu değişiklik gerçekleştiğinde, kendiniz için daha fazla fotoğraf çekmeye başlarsınız ve sadece çevrimiçi olarak dikkat çekmek için daha az fotoğraf çekmeye başlarsınız, bu da daha benzersiz kişisel çalışmalara yol açabilir.
8. Daha Kalın Bir Cilt Geliştirirsiniz
Kabul etmek gerekir ki, bu sayı yedi numarayla aşağı yukarı aynıdır, ancak daha çok olumsuz geri bildirimlere nasıl tepki verdiğiniz konusunda geçerlidir. Fotoğrafçılığın içini ve dışını gerçekten öğrenmeye başladığımda, ürettiğim görüntülerin kalitesinde çarpıcı bir artış gördüm. Bununla birlikte büyük bir özgüven artışı geldi ve bu güvenle, çalışmamı kişisel çevremin dışında paylaşmaya karar verdim.
Pozlama üçgeninde uzmanlaştım, kompozisyon anlayışımı geliştirdim ve ışığa olan takdirim tüm zamanların en yüksek seviyesindeydi. Sadece bir sorun vardı, o da sadece övgü almış olmamdı ve bu da beni yüzleşmek üzere olduğum sert gerçekliğe tamamen hazırlıksız bırakmıştı. Sadece vasat fotoğraflar için övgü almanın beni tek kat tuvalet kağıdı kızarmasına neden olacak kadar ince bırakması kimseyi şaşırtmayabilir.
Belki bu kabul etmek acınası bir şey ama beni o kadar sinirlendiren bazı yorumlar vardı ki kelimenin tam anlamıyla geceleri beni ayakta tuttular. Bu, fotoğrafçılık açısından benim için oldukça karanlık bir dönemdi, çünkü aslında daha iyi olmaya çalışmak yerine, çalışmamdaki dehayı göremediğim için fotoğrafçı arkadaşlarımı görmezden gelerek bir süre geçirdim.
Fotoğrafçılığı düşündüğümüzde, genellikle kameramızla veya düzenleme yazılımımızla geçirdiğimiz, zanaatımızı geliştirdiğimiz zamanı düşünürüz. Ancak, eleştiriyle nasıl başa çıkacağınızı öğrenmek, yalnızca bir fotoğrafçı olarak değil, bir insan olarak da büyüdüğünüzün bir işaretidir. Söylemeye gerek yok, bir zamanlar aldığımdan çok daha fazla uyuyorum.
Büyümemi Takip Etmek İçin Kullanmadığım Bir Şey
Büyüme belirtileri fotoğrafçıdan fotoğrafçıya değişebilir, ancak bunlar benim kişisel gelişimimi bir fotoğrafçı olarak takip etmek için kullandıklarım… Yukarıda da bahsettiğim gibi, “Sosyal Medya Takiplerinde Büyük Bir Takip Ediyorsunuz” birkaç nedenden dolayı bu listede yok. Her şeyden önce, henüz geniş bir takipçi kitlesi edinemedim, bu yüzden büyüme duygusuyla bağlantısını doğrulayamam. İkincisi, Kevin Costner’ın kafasındaki seslere tüm saygımla, “Yaparsan gelir”den biraz daha karmaşık.
Takipçi kazanmak, büyük ölçüde söz konusu takipçileri elde etmek için ne kadar zaman harcadığınızla bağlantılıdır. Instagram’daki ilk yılımda sonraki üç yılda kazandığımdan daha fazla takipçi kazandım. Bunun nedeni işimin aniden kötüleşmesi değil (bildiğim kadarıyla), her gün fark edilmek için saatlerce vakit harcamayı bırakmamdı.
İtiraf etmek gerekirse, içine kapanık doğam beni sosyal medyanın “sosyal” boyutunda oldukça kötü yapıyor, Instagram’da son üç yılda muhtemelen diğer fotoğraflara toplam 15 yorum bırakmışımdır. Bu günlerde, bir şeyler yayınlayacağım, yaklaşık 45 saniye boyunca ana sayfa beslememde gezineceğim, ardından uygulamayı kapatacağım ve 3 veya 4 gün boyunca unutacağım. Bu, daha iyi resimlerin size takipçi kazandırmayacağı anlamına gelmez, ancak daha iyi resimler tek başına size daha fazla takipçi kazandırmaz.
Tüm bunları, bazı insanların Instagram’ımı arayacağını bilerek söylüyorum, numaralarıma bakıp “Bu adam ne biliyor? X sayıda takipçisi bile yok” ve bu, benim değindiğim noktayı bir nevi görmezden geliyor. Sosyal medya takipçiliğim bir zamanlar bir fotoğrafçı olarak öz değerime bağlıyken, artık öyle değil. Takipçi sayılarımdaki son yavaşlamanın tek sorumlusu sosyal yönlere ilgisizliğim ve kasvetli kendini tanıtma becerilerim var.
Bazılarının aynı fikirde olmayacağını deneyimlerimden biliyorum, ancak yeni fotoğrafçıların duyması gereken önemli bir mesaj, sosyal medyadaki takipçilerinizin mutlaka işinizin kalitesinin bir yansıması olmadığıdır.
Yazar hakkında : Jordan McChesney, Japonya’nın Chigasaki kentinde yaşayan bir manzara, şehir manzarası ve soyut Kanadalı fotoğrafçı. Bu makalede ifade edilen görüşler yalnızca yazara aittir. McChesney’nin çalışmalarının daha fazlasını web sitesinde , Facebook‘ta ve Instagram‘da bulabilirsiniz .
