Bracketing, çok yalın olarak aynı çekimin değişik poz değerlerinde yapılmasıdır. Bunun amacı, doğru pozu yakalama konusunda bizi şüpheye düşürecek zor veya kompleks bir ışıklandırılmaya sahip konunun, “doğru” pozlandırılabilmesidir. Bracketing, önceden de yaygın olmasına rağmen, özellikle “matrix” poz ölçümü yapan son nesil fotoğraf makinalarının çıkması ile daha da yaygınlaşmıştır. Çünki fotoğrafçı ne kadar tecrübeli olursa olsun “matrix” ölçüm için makina pozometresinin hangi algoritimlere göre çalıştığını bilemez. Makina pozometresinin “doğru” olarak gördüğü poz değeri fotoğrafçının yaratacağını düşündüğü etkiyi yaratmıyor olabilir.
Genelde, önce pozometrenin önerdiği pozlandırma değerinin altından başlanır daha sonra pozometrenin önerdiği değere çıkılır daha sonra bu değer de aşılarak bir çok değerde (poz ayarında) çekim yapılmış olur. Işık yapısına gore “bracketing”i oluşturan poz değerlerinin arasında çok az fark (adım/basamak) olabileceği gibi bu aralıklar büyüyebilir de. Aynı şey çekilen kare miktarınada yansır. Örneğin, -1/3, 0, +1/3 gibi olabileceği gibi -1,5, -1, -0,5, 0, +0,5, +1, +1,5 yarım poz farklı 7 kareye yayılan bracketinglerde olabilir. Bu, tamamen fotoğrafçının seçimine kalmış. Bracketinging etkilerini görebilmek için dia film kullanmaya gerek var diye hatırlatmama her halde gerek yok. Çünki negatif film pozlamada çok affedici; 2 duraklık poz sapmasına kadar bir farklılık göstermeyebiliyor.
Bracketing sadece doğru poz değerini yakalamak için kullanılmıyor. Doğru poz, her fotoğraf için fotoğrafa bakan herkese göre farklı değerlerde olabilir. Fotoğrafçının doğru olarak düşündüğü poz, editor tarafından fazla pozlandırılmış olarak algılanabilir. Bunun yanı sıra kompozisyonu oluşturan elementlerin her birinin farklı poz değerlerinde fotoğraf içerisinde kazanacakları önem, yarattıkları duygu farklı olabilir. Çekim esnasında bunların hepsi göz önünde bulundurulamayabilir. Dolayısı ile bracketing ile çeşitli pozlarda değişik alternatifler yaratmak için de bracketinge başvurululur. Bracketing’in bir faydası da; özellikle de 1/3 gibi düşük basamak farkları ile yapılıyorsa aynı kare’nin bir kopyasını makina içinde yaratmaktır. Böylelikle orjinalini vermekte çekindiğimiz slaytların kopyalarını da sonradan kopyalamak yerine en kaliteli şekilde oluşturmuş oluyoruz. En başarılı kopya (dupe), orjinal olarak yapılandır!
Benim bracketingi kullanmam ise daha basit nedenlere dayanıyor. Şehirlerin gece manzaraları veya Ay’ı çekerken çok düşük olan ışık değerleri, makinamın pozometresinin ölçüm yapma hassasiyetinin sınırları dışında kalıyor. Bu yüzden ben de pozlamayı tahmin ediyorum. Bunun yanı sıra tahmin değerimi baz alarak bu değer etrafında bracketing yapıyorum. Neden spot ölçüm yapmıyorsun diye sormayın çünki o, baska bir yazı konusu olur. Bracketing malum olduğu üzere statik konular üzerinde uygulanabiliyor. Gerçi bunu uygulayan spor fotoğrafçıları da var.
Son çıkan makinalarda bu özellik dahil edilmiş. Bracketingi otomatik yapabilmenin avantajı, gözü vizörden ayırmak zorunda kalıp kadraj ve konsantrasyonu kaybetmemek ve bu işi (enstantane hızımıza bağlı olarak) çok hızlı yapabilmek. Bu, ışık değişkense eğer, denkleme bir başka değişkeni karıştırmamamızı sağlar.
Bitirmeden önce “Bracketing”in film üreticileri tarafından tasarlanmış, film yiyen bir canavar olarak gören çok sayıda fotoğrafçı olmakla birlikte filmin fotoğrafla ilgili kullandığımız en ucuz meta olduğunu unutmamamız gerekir.
