Üreticiler sürekli olarak pazar lideri ürünler yaratmak için yenilik yaptıklarından, kamera pazarı yüksek teknolojinin kalesidir. Sadece bu da değil, akıllı telefon saldırısı hız kesmeden devam ederken alakalı kalmak için araştırma ve geliştirmeye artan miktarlarda yatırım yapıyor gibi görünüyorlar. Veya yapıyorlar mı?
Son yıllarda çok sayıda ürün, aslında riske maruz kalmayı en aza indirmenin bir yolu olarak yatırımın azaldığını gösteriyor. Peki üreticiler ne yapıyor?
Fotoğraf makinesi üreticilerinin teknolojik gelişimlerini içeren oynatma listesi, görüntü oluşturmanın sınırları zorlandığı için dikkat çekicidir. Leica telemetre, SLR, otomatik pozlama, mikro elektronik, otomatik odaklama, minyatürleştirme, dijital, DSLR, IBIS ve aynasız, oyunun kurallarını değiştiren değişimlerden yalnızca birkaçını adlandırmak için. Bunlar Nikon F, Leica M3, Minolta Maxxum 7000, Nikon D1, Minolta DiMAGE A1 ve Panasonic Lumix G1 (veya belki Epson R-D1) gibi kameraları çağrıştırabilir.
Bununla birlikte, bunun vurguladığı şey, kamera pazarının teknolojik yenilikler tarafından yönlendirildiğidir. Bu, muhteşem tasarlanmış kameraların olmadığı anlamına gelmez – vardır ve bir Leica M3 veya Olympus Trip’e sahip olan herkes buna tanıklık edebilir – ancak, pazarın imzası yeniliktir.
İnovasyonu seri üretim ve seri pazarla birleştirdiğinizde, hızla gelişen, dinamik ve heyecan verici bir sektör yaratırsınız; bu, 2010’da aynasız kameranın geliştirilmesiyle tam olarak gördüğümüz şeydi. Yeni bir kamera tasarımının ortaya çıkışı kendi içinde sıra dışıdır, ancak her büyük üretici tarafından yeni sistemlerin tasarımı ve üretimi emsalsizdir.
Aynasız değiştirilebilir lensli kamera (MILC) sadece kalıcı değildi, aynı zamanda üreticiler onun mevcut pazara farklı şekillerde uygun olduğunu gördüler. Her zaman yıkıcı olacaktı ve aksamayla birlikte üreticilerin kaderi değişti. Bu servet, akıllı telefonun gelişinden iki kat etkilendi; kamera pazarı patladı ve geri kalan tüketiciler MILC’ye dönmeye başladıkça kritik bir noktada imalatçıları düşen satışlarla baş başa bıraktı.
Mayflower Concepts ve Sven Skafisk’in tablosu.
Üretim Eğilimleri
Bu çerçevede, üreticiler sistemlerini geliştirmeye devam etmek zorunda kaldılar, ancak bu gelişmelerin hızı ve kapsamı belki de tamamen ilk bakışta göründüğü gibi değil. Bu, belirgin görünen dört eğilimle vurgulanabilir.
Trend #1: Retro Yeni Havalı
Birincisi, retro, en azından üreticilerin gözünde yeni havalı. Fuji ve Olympus bir süredir retro ana vagonu trompet ediyor, ancak bunu bir adım daha ileri götürürsek, mevcut teknolojiyi alıp farklı bir gövdeye yerleştirebilecekken neden tek bir modeliniz olsun? Nikon’un nispeten yeni Z fc modeli, retro esintili başka bir fotoğraf makinesi üretmek için Df mirasına dayanıyor.
Nikon’un aslında yeni bir profesyonel özellikli gövde piyasaya çıkana kadar kamera teknolojisini kademeli olarak geliştirme alışkanlığı var, bu noktada önemli bir sıçrama yapıyor ve ardından bu yeniliği damlatıyor. Bununla birlikte, aksi takdirde tamamen “modern” olan bir serideki retro kamera bir anakronizmdir ve bir “segmenti” tanımlayan ve ardından bundan yararlanmak için bir tasarımı hızla yineleyen bir pazarlama departmanına hitap eder.
Z fc yeni bir model mi? Pekala, yeni özelliklere sahip yeni bir gövdeye sahip olması anlamında evet, ancak sonuçta farklı bir kabukta bir Nikon Z50.
Trend #2: Ürün Kişiselleştirme
Retro tasarımlar, fotoğrafçıların gösterişçiliği yüzünden satar: sadece iyi bir kamera değil , aynı zamanda iyi görünen bir kamera da istersiniz . Gördüğümüz ikinci trend, Pentax’ın sürmeye çalıştığı bir karık olan kişiselleştirme . Mevcut bir tasarımı alın, kullanıcının belirli öğeleri değiştirmesine izin verin ve ardından üretim için ödeme yapmasını sağlayın; bunların tümü potansiyel olarak üreticinin fazladan iş yapmadan mevcut bir üründen daha büyük bir marj elde etmesini sağlar!
Pentax, kötümser bir şekilde, yavaşlayan bir kamera serbest bırakma döngüsündeki boşlukları doldurmaktan başka bir şey gibi görünmeyen daha “atölye benzeri” bir sürece geçmek istediklerini söyledi .
Bu trendin bir varyasyonu, Leica’nın sürekli olarak peşinden koştuğu sınırlı üretimdir ( Pentax’ın özel üretim renkli KF’leri gibi ). Bu, üreticiye çok sınırlı ön maliyetlerle üretimde kıtlık (ve dolayısıyla değer) yaratır; örneğin, Leica Q2 Ghost satışa çıkmak üzere ve standart bir Q2 ile aynı fiyata sahip olsa da koleksiyoncuları tekrar satın almaya yönlendirmeyi amaçlıyor. Bu, Leica için işe yaradı çünkü yeniden satış fiyatına gerçekten değer katabilir, ancak Pentax’ın aynı sonucu elde edecek kaşeye sahip olup olmadığı görülecektir.
Trend #3: Kameralara Yüz Gerdirme Yapmak
Üçüncü trend, bir makyajdan biraz daha fazlası olan yeni kameraların piyasaya sürülmesidir. Pentax, 2016’dan itibaren büyük ölçüde değişmemiş bir K-70 olan KF’nin piyasaya sürülmesiyle bu kabahatten suçlu oldu . Yeni model numarası bir sürprizdi çünkü kamera neredeyse aynıydı ve parça eksiklikleri alternatif değiştirmelere yol açıyordu.
Elbette bu şu soruyu akla getiriyor: Yeni bir model ne zaman aslında yeni bir kamera oluyor? Üreticinin parçalarda önemli bir sapma olarak gördüğü şey, aslında son kullanıcı için özellik ve işlevsellik açısından neredeyse aynı olabilir. OM System OM-5 ayrıca , yeni bir işlemciyi en dikkate değer olarak gören minimum değişikliğe sahipti – uzmanların “yenileme” olarak adlandırmaktan hoşlandığı şey.
Trend #4: Donanım Yazılımı Yükseltmeleri
Son trend belki de en değerli olanıdır: ürün yazılımı yükseltmeleri. Kameralar her zaman donanımlarıyla tanımlandı, ancak performans ve işlevsellik, akıllı telefon kullanıcılarının talep ettiği bir trend olan yerleşik işleme tarafından giderek daha fazla belirleniyor. OM’nin kamera içi hesaplamalı fotoğrafçılıkta başı çektiğini ve yukarıda bahsedilen OM-5’in gerçekten değer katan ek yazılım işlevselliğine güzel bir örnek olduğunu söylemek doğru olur.
Hızlı yazılım geliştirmenin diğer alanı, Sony, Canon ve Nikon’un mevcut en iyi sistemlere sahip olmak için rekabet ettiği otomatik odaklama olmuştur. Nikon bu alanda arayı kapatıyor ve hayvan algılama ve daha iyi Eye AF gibi bir dizi önemli yükseltmeyi kullanıcıların kullanımına sundu .
Yazılım madalyonunun diğer yüzü, üreticilerin geçmişte eski donanıma önemli işlevsellik iyileştirmeleri yapmak konusunda çekingen davranmalarıdır, Fuji dikkate değer bir istisnadır . Üreticilerin güncellemeleri süresiz olarak kullanıma sunmasını bekleyemeyiz, ancak – Adobe’nin gösterdiği gibi – kullanıcılar ek işlevler için önemli bir abonelik ücreti veya tek seferlik ücretler ödemeye hazırdır. Birincisi, mevcut donanımın ömrünü uzatmak için daha esnek bir yaklaşımı memnuniyetle karşılarım.
Satışın Geleceği
Önceki tartışmanın vurguladığı tek şey, yeni kameralar için teknoloji odaklı bir yineleme döngüsüne alıştığımızdır. Son on yılda kamera pazarındaki önemli daralma, üreticileri bu kadar hızlı bir gelişme olmaksızın daha fazla genişlik ve dolayısıyla daha fazla satış sunmanın yeni yollarını bulmaya yöneltti.
Belki de bunu hem kendisi hem de tüketici için gerçekleştirmeyi başaran şirketlerden biri Sony’dir. a7 ile tek bir gövde alır, bileşenleri paylaşır ve teknik olarak benzer ancak fotoğrafçı için işlevsellikteki değişikliklere odaklanan üç varyant üretir. Bununla da kalmayıp yeni bir model çıktığında eski versiyonu daha düşük maliyetli bir model olarak üretmeye devam ediyor. Bu, bir modelin tasarımında ve imalatında tek bir maliyet batık olduğu ve uygulanabilir kaldığı sürece (satış ve parça açısından) üretimde tutulduğu anlamına gelir.
Gelecek ne getirirse getirsin, üreticiler akıllı telefonlarla rekabet etmeye çalıştıkça mevcut aynasız inovasyon dönemi duracak.
