Fotoğrafçılık ve dilbilimsel dil aynı özellikleri paylaşsa da, teori ve uygulamaları biri ile diğeri arasında fiilen uygulamaya gelince, tutarlı kalmak zor olabilir. Bu, sadece bir karşılaştırma yapılabildiği için aralarında yönlerin aktarılabileceğini düşünmenin kusuruna bağlıdır.
Fotoğrafı bir dil gibi ele almanın kusurlarına rağmen, aynı iletişim amacına sahip fotoğraflar çekmeye uygulanabilecek bir iletişim aracı olarak dil çalışmalarında bulunabilecek bazı son derece yararlı fikirler olduğunu görüyorum.
Fotoğrafla bir dilin ifadesi veya uzantısı olarak çalışmak istiyorsanız, aşmanız gereken ilk engel, anlaşılmak istediğiniz her bağlam için bir sözlük gibi bir rehber sunmak zorunda olmanızdır. bir kelimenin nasıl kullanılması gerektiği; bunun yerine, bir kelimenin nasıl kullanıldığının gözlemlendiğini açıklar. Sözel anlamların sürekli değişmesi gibi, görsel anlamlar ve ilişkiler de sürekli değişim halindedir. Bir şeyi ifade eden bir görüntünün pek çok çağrışımı olabilir ve etkili bir iletişimci olmak isteyen bir fotoğrafçı, yanlış yorumlanma riskine girmemek için bunları daraltmak için çalışacaktır.
Derslerimde sıklıkla sunduğum bir örnek, kesişen iki çizginin basit sembolü olan çarpıdır. Hristiyanlıkla karşılaşan herkes bunun önemli bir sembol olduğunu ve bir işkence ve ölüm yöntemini temsil ettiğini bilir. Ancak insanlar onu umudun, sevginin, kozmosun veya barışın bir temsili olarak görebilirler. Bazıları onu baskı, şiddet, tahakküm ve kontrolün sembolü olarak görebilir.
Bunların hangisinin “doğru” olduğu önemli değil, hepsi olabileceği gibi ve bağlama bağlı olarak başka birçok olasılık da olabilir. Önemli olan, fotoğrafçının bu fikirlerden hangilerini çalışmalarında kullanmak istediği ve bunu nasıl gerçekleştireceğidir.
Dilsel benzetmeyi kullanırsak, basit bir haç fotoğrafı “haç” kelimesiyle aynı anlamı taşıyabilir. Tek başına, bu çalışmayı gözlemleyen kişiye pek bir şey sunmuyor. Bununla birlikte, diğer kelimelerle ve diğer bağlam ipuçlarıyla birlikte, amaçlanan mesajınızı büyük bir netlikle iletebilirsiniz.
İşte bu yılın başlarında bir nehir kutsama töreni sırasında çekilmiş bir haç fotoğrafı. Shard arka planda, sembolü konum olarak bağlamsallaştırıyor, ancak bundan fazlasını sunmuyor.
Bu sembolü nasıl alabilirim ve yukarıda bahsettiğim farklı olası çağrışımlar açısından nasıl netlik sunabilirim? Bunu aşk, nefret, umut veya baskı hakkında nasıl yapabilirim? Görüntüye basitçe “Umut” adını verebilirsiniz , bu, anlamınızı açıklamaya bir şekilde yardımcı olabilir, ancak bu güçlü bir görsel, fotoğrafik çözüm değil, imgeleri yazıyla zenginleştiriyor.
Bunu fotoğraflı olarak çözmenin iki şekilde olacağını düşünüyorum. Ya haçın Londra’nın fonunda olmaktan farklı bir bağlamda olduğu daha iyi bir fotoğraf çekerim ya da yanında sıralamak için farklı bir fotoğraf bulurum. Her bir görüntü hala yoruma açıktır, ancak diziyi bir bütün olarak ele alırsanız, o zaman her görüntü bir sonraki, daha önce gelen, dizinin nasıl başladığı ve bittiği ve akış boyunca var olduğu bağlamında var olur.
İşte ikinci görüntünün birinciyi bilgilendirdiği bazı olası diptikler. Bunların her biri güçlü bir görsel ifade içerir; bir bakanı selamlayan bir askeri geçit töreni, bir kilisenin arkasında kamburu çıkmış dua eden bir kadın ve bir alayı yöneten güzel giysiler giymiş genç bir erkek ve kız.
Her iki resimdeki ilk resim aynıdır ve diptych’in konusunu temel alır: Londra’da Hristiyanlık ve diğerleri bu konuyu çok farklı şekillerde genişletir. Bunu daha da ileri götürmek için, bir fikri ortaya koyan, onu genişleten ve fotoğrafçının iletmek istediği bir mesajı netleştiren bir fotoğraf denemesi elde edene kadar üçüncü, dördüncü ve benzeri bir resim kullanırdık.
Bu şekilde çalışarak, fotoğrafa bir tür gramer kazandırdık; bir dizi fotoğrafı, her bir fotoğraf görüldükçe anlamı iyileştirecek şekilde yapılandırırken, sözcüklerle yazılmış bir cümle ile görüntülerde sunulan bir “cümle” arasında en yakın karşılaştırmaya izin vermiş olursunuz. Dilbilgisinin yapıyla ilgili kısmı sözdizimidir ve tek bir fotoğrafla uğraşırken sözdizimini belirlemek çok zordur.
Tek bir görüntünün iç yapısı genellikle, toplu olarak alındığında anlamı iyileştiren belirsiz yapıların birleşik dizisinden daha belirsizdir. Pek çok şekilde dilbilgisi olmadan iletişim kurabileceğiniz gibi (gülmenin veya bir çocuğun ağlamasının dilbilgisi yoktur, ancak her ikisinin de anlamı genellikle açıktır), net bir sözdizimi olmadan bir fotoğraf sunabilirsiniz, ancak amaç netlik olduğunda bu yapı bu amaca ulaşmak için vazgeçilmez hale gelir.
Tek bir fotoğraf kolayca güçlü bir fikir veya duygu içerebilir. Bireyleri bir araya getirmek, daha fazla dilsel özelliğin çıkarılmasına ve bir fikrin daha uyumlu bir sunumuna izin verir. Bu dizi bir kez işe yaradığında, baştan sona kaotik ve yorumlayıcı bir deneyim olmaktan ziyade anlam ondan bir bütün olarak ve ardından bireysel ölçekte türetilebilir.
Bir fotoğrafçı böyle bir mozaiği bir araya getirdiğinde, sesi gerçekten net bir şekilde ortaya çıkabilir , belirli bir niyete sahip olmak, belirli bir izlenim bırakmak, belirli bir anlam iletmek. Tek bir görüntü aracılığıyla eklemlenen fotoğraf, bu fikir zaten o kadar büyük, canlı, ikonik ve tanınabilir olmadığı ve özetlenip tek bir karede yer almadığı sürece genellikle yeterli değildir. Bunlara bile genellikle belirli bir bağlam sunan bir başlık veya resim yazısı eşlik eder.
Bu süreç, daha önce yazdığım düşüncelerin, 2021’in başlarında Washington DC’nin askeri işgaliyle ilgili bir hikayeyi belgeleme ve sunma konusundaki düşüncelerimin bir parçasıydı . Resimlerimde ifade etmeyi seçtiğim şeyin birçok şekilde yorumlanacağını biliyordum, bu yüzden son kitabı bir araya getirdiğimde bunun daha geniş proje bağlamında bu sembolleri vurgulayacak şekilde olduğundan emin olmak istedim. onlara bakan herkes için basitçe serbest çağrışım.
Dilbilgisi/sözdizimi fikirlerini tek tek fotoğraflara uygulamak daha zordur çünkü estetik ve sembolik yapı bir portföydeki her bir görüntüde değişebilir. İki fotoğraf aynı görsel yapıya sahip olsalar bile anlam olarak aynı yapıya sahip olmayabilirler. Tek tek fotoğraflara baktığınızda, farklı bir sistemin kullanılması gerektiğini düşünüyorum, başta bahsettiğim rehbere/sözlüğe daha yakın bir sistem, o bireysel ölçekte her fotoğraf “birimi” hakkında bir anlayış sunuyor.
Yazar hakkında : Simon King, Londra merkezli bir fotoğrafçı ve foto muhabiridir ve şu anda bir dizi uzun vadeli belgesel ve sokak fotoğrafçılığı projeleri üzerinde çalışmaktadır. Bu makalede ifade edilen görüşler yalnızca yazara aittir. Çalışmalarını belgesel kolektifi The New Exit Photography Group üzerinden ve Instagram’dan takip edebilirsiniz .
