Portre fotoğrafçılığının yanı sıra manzara fotoğrafçılığı da en eski türler arasındadır. Gelişmelerden geçti ve Ansel Adams gibi öncüler sayesinde manzara fotoğrafçılığı, fotoğrafçılığın daha geniş sanat tartışmasına dahil edilmesine bile yardımcı oldu. Peki, bir asırdan fazla süren etki ve dehanın ardından manzara fotoğrafçılığı yolunu mu kaybetti?
Manzara fotoğrafçılığı her zaman tercih ettiğim tür olmuştur. İlk etapta sanata ilgi duymamı sağlayan ve ilk kameramı elime aldığımdan beri ilgimi çeken şey bu oldu. Son 20 yıldır hiçbir zaman manzara fotoğrafçılığında çürük bir şeyler olduğunu düşünmedim.
Ama bazı insanlar bunu yapıyor.
‘Manzara Fotoğrafçılığı Artık Gülünç Bir Şekilde Aşırı İşleniyor’
Reddit kullanıcısı Curious_Working5706, 5,4 milyon üyeye sahip şaşırtıcı bir çevrimiçi fotoğrafçılık topluluğu olan r/photography’de “Profesyonel anlamda manzara fotoğrafçılığının artık gülünç derecede fazla işlendiğine inanmaya başlıyorum” diye yazıyor .
Kullanıcı, gönderisinde şöyle devam ediyor: “Bunu birkaç yıl önce çoğunlukla forumlarda belirtmeye başladım, bu iyi bir şey, hobiciler post-processing’i keşfettiklerinde deliriyorlar ama sonunda insanlar onu geri çevirmeyi öğreniyorlar (ya da öyle görünüyordu),” diye devam ediyor kullanıcı.
“Artık öyle görünüyor ki, bir tür (ticari) manzara fotoğrafçılığı gördüğüm her yerde, ister bir reklamda, ister dergide ya da halt olsun, hatta Windows’ta yerleşik olarak gelen hazır duvar kağıtları bile, (doğal olmayan bir şekilde) doygun renklere ve şişmiş gölgelere sahip.”
Gönderi, Reddit’in en sevdiği soruyu ve yankı odasına giden güvenilir geçidi sorarak sona eriyor: “Başka kimse aynı fikirde mi?”
Soruyu ya da soruyu soran kişiyi seçmek için burada değilim, ancak itiraf etmeliyim ki gönderiden anında rahatsız oldum. Manzara fotoğrafçılığını o kadar seviyorum ki, birisi “Manzara Fotoğrafçılığı Gerçekten Çığır Açtı” başlıklı bir yazı yazdığında bunu kişisel algılayıp savunmaya geçiyorum.
Ama durun, diye düşündüm, belki de ayağa kalkmama gerek yoktur çünkü diğer insanlar bu gönderiye olumsuz oy verir ve tartışma çok fazla acı çekmeden sona erer.
Yanlış. Gönderi, canlı tartışmalar nedeniyle değil, pek çok kişinin çeşitli nedenlerle hemfikir olması nedeniyle ilgi gördü.
Kontrpuan
Elbette bu karışımda modern manzara fotoğrafçılığının bazı sadık savunucuları da vardı; bunlar arasında, Kanadalı olması gereken mrredguy11 kullanıcısının belirttiği gibi, Paul Zizka, Elizabeth Gadd ve Dave Brosha gibi tamamen inanılmaz fotoğrafçılara bağlantılar içeren bazı düşünceli yanıtlar da vardı. Bahsedilen üç fotoğrafçı göz önüne alındığında.
Sadece birkaçını saymak gerekirse Adam Gibbs, Kai Hornung, Ben Horne ve Sandra Bartocha gibi favori manzara fotoğrafçılarımdan bazılarını karışıma eklemek istiyorum . Bu fotoğrafçılar kesinlikle sözde aşırı doygunluk suçunun kurbanı olmuyorlar. Çalışmaları en sevdiğim yönlerden incelikli ama güçlü.
“Manzara fotoğrafçılığının nesi yanlış?” diye anılan örneklerden biri de fotoğrafçı Marc Adamus. Estetiğinin herkesin zevkine uygun olmadığını takdir etsem de, Adamus’un çalışmasının manzara fotoğrafçılığının meşhur köpekbalığı atlayışını temsil ettiği yönündeki herhangi bir ima saçmadır. İnsanlar onun tarzını sevmese bile çalışmaları muhteşem.
Sevdiğim şey iyi olanla aynı değil
Ve bu beni en çok rahatsız eden şeyin özüne iniyor: sevdiğim şeyin geçerli ve değerli manzara fotoğrafçılığıyla birleştirilmesi. “Bundan hoşlanmadım” fikri bunun bir şekilde “sonunun dışında” olduğu anlamına geliyor müstehcen.
Çalışmalarını sevmediğim çok sayıda olağanüstü yetenekli ve başarılı fotoğrafçı var. Özellikle yetenekli ya da başarılı bir fotoğrafçı olduğumdan değil – değilim – ama yaptığım şeyi ve nasıl yaptığımı beğenmeyen pek çok insan var. Bu gayet iyi. Ben ya da başka bir görsel sanatçı yalnızca evrensel olarak mümkün olduğu kadar beğenilen bir şey yapmaya odaklansaydık, dünya korkunç derecede sıkıcı olurdu.
Sorun, birinin neyin iyi olduğuna dair fikrinin, neyin doğru olduğuna dair daha anlamlı bir fikre dönüşmesidir .
Orijinal Reddit gönderisinin amacı bu olmayabilir. Sanırım bu kişi gerçekten de artık eskisinden daha fazla manzara görüntüsünün “aşırı doygun” olduğunu ve bunun kötü olduğunu fark etmiş gibi hissediyor.
Fotoğrafçılıkta Genel Olarak Bir Şey Değişiyor mu?
Sanırım ikinci fikir hakkındaki düşüncelerim şimdiye kadar yeterince açık hale geldi, peki ya manzara fotoğrafçılığında bir şeylerin değiştiğine dair ilk fikir?
Bu fikirde bir şeyler olabilir. İnsanların herhangi bir fotoğrafı izlediği ekranlar genellikle 10 ila 20 yıl öncesine göre daha parlak ve canlıdır. Akıllı telefonların ve bilgisayarların renkleri görüntüleme biçimi değişti; çoğu insan monitörlerini kalibre etme zahmetine girmez. Bugünlerde pek çok ekran, kutudan çıktığı gibi parlak ve renkli. Bu, her şeyin her zamankinden daha parlak ve doygun görünmesinin bir parçası.
İnsanların fotoğrafçılığı tüketme biçiminde de genel bir değişim yaşandı ve bu değişimin, çoğunlukla abartılı da olsa, fotoğrafların oluşturulma ve paylaşılma şekli üzerinde gözle görülür bir etkisi oldu. Yüzlerce görselin dakikalar içinde gezinebildiği bir dünyada, ilgi isteyen bir insan artık bunu isteyemez. Bunu yüksek sesle talep etmeleri gerekiyor. Renkler, kontrast, keskinlik (dinamik ve yüksek sesli her şey) yardımcı olacaktır.
Aşırı “gürültülü” fotoğraf örnekleri var. Tanrı biliyor ki bu konuda ben de suçluyum.
Zaten İnandığınız Şeyin Kanıtını Görmek Kolaydır
Ancak herhangi bir salgın söz konusu değil. İnsanların zaten var olduğuna inandıkları şeyleri görme olasılıkları daha yüksektir. Modern manzara fotoğrafçılığının tamamen “aşırı işlenmiş” bir çöp olduğu fikrine tutunursanız, yalnızca orada olduğunu düşündüğünüz şeyi görme ve asılsız sonuçlara vararak kendinizi kandırma riskiyle karşı karşıya kalırsınız.
Reddit gönderisinin yorum bölümü genellikle bir huysuzluk egzersizi, sanal bir “çimlerimden çıkma” anıdır ve bu beni çok yoruyor. Fotoğrafçıların birbirlerini aşağı indirdikleri heyecanla birbirlerini kaldırmalarını çok isterdim.
National Geographic’in yeni televizyon dizisi Fotoğrafçı‘da profesyonel fotoğrafçı Paul Nicklen, insanların kendisinden esasen ortağı ve sıra dışı fotoğrafçı Cristina Mittermeier’i “onun yerine” koymasını istediği bir anı gözyaşları içinde hatırladı. Nicklen, fotoğrafçıları bir aç kurt sürüsüne benzetiyordu. O hatalı değil.
Manzara Fotoğrafçılığı Yapmanın En İyi Yolu, İstediğiniz Gibi Yapmaktır
Sonuçta, eğer birisi trendleri takip ediyorsa, mevcut trendlere ilişkin değerlendirmeleri doğru olsun ya da olmasın, mutsuz olmaları ve fotoğraflarından ve kullandıkları ortamdan memnun kalmamaları kaçınılmazdır. Eğer sevdiğin şeyi yapmıyorsan , o zaman ne yapıyorsun?
ani hayır, manzara fotoğrafçılığı “sonunun dışına çıkmadı” ve eğer bu fikir sizi gurur duyacağınız işler yaratmaktan alıkoyuyorsa, o zaman fotoğraf makinenizi alın ve iyi mücadeleye katılın.
Bazı insanların kendilerini ifade etme ve sanat yaratma şekillerinden hoşlanmadıkları için fotoğrafçıların manzara fotoğrafçılığını küçümsemelerini izlemekten hoşlanmıyorum. Herkes her şeyi diğerleriyle aynı şekilde yapsaydı, fotoğraf dünyası ne kadar farklı ve daha kötü olurdu. Bir kişinin “çok fazla”sı, başkasının “yetersiz”idir ve ben bunun için buradayım.
Fotoğraf Kredileri: Aksi belirtilmedikçe dahil edilen fotoğraflar Jeremy Gray‘e aittir.
Yazar Hakkında: Jeremy Gray ödüllü bir manzara ve doğa fotoğrafçısıdır. Son on yılda, fotoğrafçılık sektörünün önde gelen çevrimiçi yayınlarının çoğu için kapsamlı yazılar yazdı. Derinlemesine kamera ve lens incelemeleri, eğitim içerikleri yazma ve fotoğrafçılık dünyasından en son haberleri tartışma konusunda tutkulu.
