Savaşıların esir aldığı çaresiz, kimsesiz hayatlar fotoğraflara nasıl yansır? Sontag’ın deyimiyle: “Başkasının acısına” nasıl bakılır? Bu sorular ile yaşamın acı yüzünü objektifine alan efsanevi foto muhabiri ve Magnum Photos’ın kurucularından David Seymour, diğer adıyla CHIM, 20. yüzyılın en unutulmaz fotoğraflarından bazılarını üretmiştir.
David Seymour Kimdir?
Seymour, Varşova’da 1911 yılında Yidiş (Almanca, İbranice ve Slav dilleri karışımı bir dil) kitapları basan Yahudi bir babanın iki oğlundan biri olarak David Syzmen adıyla dünyaya gelmiştir.
‘Chim’ lakabıyla tanınan Seymour, önce Lepizig’de kitap basımı üzerine eğitim almış; daha sonra, kimya ve fizik eğitimi almak üzere Paris’e Sorbourne Üniversitesi’ne gitmiştir. Ailesinin ekonomik durumunun bozulması üzerine foto muhabiri olarak çalışmaya başlamıştır.
1936-1938 yılları arasında süren İspanyol iç savaşında çalışmış, 1947 yılında Robert Capa, Henri Cartier-Bresson ve George Rodger’la Magnum fotoğraf ajansını kurmuştur.
Seymour’un foto muhabiri olarak çalıştığı dönemde, onu en çok çocukların yaşadığı acılar etkilemiştir. Seymour, çektiği fotoğrafların yarattığı etkiler sebebiyle II. Dünya Savaşı devam ettiği sıralarda UNICEF tarafından görevlendirilmiş ve savaşın en masum, en korumasız mağdurlarını çektiği fotoğraflar ile tüm dünyaya yansıtmıştır.
Sanatçı; Avusturya, Yunanistan, İtalya, Macaristan, Polonya, İspanya, İsrail gibi ülkelerde çatışmaların arasında kalmıştır. Ruhsal yönden çökmüş ve fiziksel travma geçirmiş bir çok çocukla karşılaşmıştır. Kamplara kapatılmış, aç bırakılmış, tecavüze uğramış, ailelerinden uzaklaştırılmış çocukların yüzlerindeki, yüreklerindeki en derin yaralara tanıklık etmiştir.
David Seymour, 1942 yılında Nazi baskısından kurtulmak için soyadını değiştirerek Amerikan vatandaşı olmuştur. Kendi hayatı acılardan uzaklaşsa da ailesi Naziler tarafından öldürülmüştür. Sanatçı, hayatın en acı karanlığında yok olan bedenlerin yansımalarını bize aktarırken, kendisi de trajik bir biçimde, 1956 yılında İsrail-Filistin savaşını görüntülerken vurularak öldürülmüştür.
Şimdi Seymour’dan geriye çektiği fotoğraflara baktıkça, yüreğimize işleyen bir acının sessiz çığlıkları kaldı. Siz de bakın; duyacaksınız.
