Foto muhabirliği geleneksel olarak erkek egemen bir alan olmuştur. Ancak tarih boyunca kadınlar endüstri üzerinde iz bıraktılar. İşte tarihte iz bırakan kadın foto muhabirler!
Yunghi Kim bunlardan biri ve akranlarının hak ettikleri tanımalarını sağlamak istiyor. Özellikle dijital çağın başlamasından önce kariyerine sinema döneminde başlayanlar.
“Cesurlardı. Korkusuzlardı” diyerek şöyle devam etti: “Ve onlar bir patikadaydılar çünkü bir insan denizindeler.”
Kim sık sık gözden kaçırılan kadın foto muhabirlerinin “sessiz bir nesli” olduğunu söylüyor. Belki çalışmaları asla dijitalleştirilmemiştir. Belki de çalışmaları şu anda erişemedikleri ve asla erişemeyecekleri bir arşive gömülmüş gazete, dergi ve fotoğraf ajanslarının bodrum katlarında oturuyor.
Böylece Kim bu konuda bir şeyler yapmayı kendi başına aldı. Foto muhabirliğinin bu öncülerini onurlandırmak için Işık Trailblazers adlı bir web sitesi başlattı.
Sitede, 19. yüzyılın sonlarına kadar 500’den fazla foto muhabiri yer alıyor. Bu kadınlar dünyanın her yerinden, genellikle savaş bölgelerinde ve diğer tehlikeli yerlerde rapor ettiler. Birçoğu çalıştıkları cam tavanları kırdı ve gelecek nesiller için yol açtı.
Kim, bu kadınların ve katkılarının unutulmaması önemlidir.
“Yapılması gerekiyordu,” dedi. “Kadınlar için bir görev duygusu vardı.”
Yunghi Kim, 1998 yılında siyah çiftçilerle ilgili bir proje üzerinde çalışırken fotoğraf çekiyor. Dünyanın dört bir yanında hikayeleri ele alan ödüllü bir foto muhabiri olan Kim, alanındaki kadınları ve onların katkılarını kutlayan bir site olan Trailblazers of Light’ı başlattı. En tanınmış projelerinden biri, İkinci Dünya Savaşı sırasında Japon ordusu tarafından kullanılan Güney Koreli “konfor kadınları” seks kölelerini belgeleyen hikayesiydi.Frances Benjamin Johnston kamerasına bakan çocuklar ile çevrilidir. Johnston, 1898 yılında New York’ta kurulan Bain News Service için çalışan ilk kadın foto muhabirlerinden biriydi. Kariyeri 60 yıl sürdü ve çeşitli yönetimler için Beyaz Saray’da çalışmaya dahil edildi. Güneydeki tarihi binalar da dahil olmak üzere mimari fotoğraflarıyla bilinir.Dickey Chapelle, dünyayı dolaşan ve çeşitli çatışmaları kapsayan bir savaş muhabiriydi. II. Dünya Savaşı sırasında, Iwo Jima Savaşı sırasında ABD Deniz Piyadeleri ile gömüldü. Ayrıca Okinawa savaşını da ele aldı. Chapelle, 1965’te bir mayın tarafından öldürüldüğünde Vietnam Savaşı’nı örüyordu. Eylemde öldürülen ilk Amerikan kadın savaş muhabiridir.Lynsey Addario, 2004 yılında Sudan’ın Darfur bölgesinde isyancıları fotoğrafladı. Addario, Afganistan, Irak, Libya, Suriye ve Somali gibi birçok ülkede çatışma ve insani krizleri ele aldı. Afganistan’daki çalışmaları, New York Times’ın 2009 yılında uluslararası raporlama için kazandığı Pulitzer Ödülüne katkıda bulundu. Savaş bölgelerinde çalışırken Addario iki kez kaçırıldı. Onun hatırası “Benim Yaptığım Bu” bir New York Times en çok satanıydı.Fransız savaş muhabiri Isabel Ellsen, 1991 yılında Suudi Arabistan’daki bir otel banyosunda film işliyor. Körfez Savaşı’nı örten oradaydı. Ayrıca dünyanın diğer bölgelerinde de çatışmalar yaşadı. Deneyimleri hakkında bir kitap, savaşın parçaladığı Yugoslavya’da geçen “Harrison’un Çiçekleri” filmine uyarlandı.Homai Vyarawalla Hindistan’ın ilk kadın foto muhabiriydi. Görüntüleri, 1930’lardan 70’lere kadar ülkesini, özellikle bağımsızlık mücadelesini belgeledi. İngiliz Bilgi Servisleri ile çalışırken ülkesinin liderlerinin birçoğunun yanı sıra ziyaret eden ileri gelenleri fotoğrafladı. Fotoğraflarının birçoğu, Dalda 13’ün takma adı altında yayınlandı. Daha sonra hayatında Hindistan’ın en yüksek ikinci sivil ödülü olan Padma Vibhushan’a layık görüldü.Charlotte Brooks, bu fotoğrafta 1957’den kalma bir rögarın içinde duruyor. Brooks, 1937’den 1971’e kadar genel ilgi alanlarını vurgulayan iki haftada bir Amerikan dergisi Look’daki tek kadın personel fotoğrafçısıydı. siyaset ve ırk da dahil olmak üzere erkek akranlarının da kapsadığı konuları ele aldı.Stephanie Sinclair tüm dünyada insan hakları konularını ele aldı. Çocuk evliliğiyle ilgili fotoğraf dizisi, kızları güçlendirmeyi ve her yerde çocuk evliliğini sonlandırmayı amaçlayan kar amacı gütmeyen Too Young to Wed‘i başlatması için ona ilham verdi. Burada, Kenya’da kızı Tehani Fotoğraf Atölyesi’ne katılan bir kadını selamlıyor. Atölye, kendi hikayelerini anlatabilmeleri için kameraları genç kızların ellerine verdi.Amy Sancetta, Associated Press ile yaptığı uzun kariyeri boyunca dünyanın en büyük spor etkinliklerinin çoğunu ele aldı. Süper Kase, Dünya Serisi, Dünya Kupası ve Olimpiyatları vurdu. Ama spordan daha fazlasını yaptı. Aynı zamanda AP’nin ulusal kurumsal fotoğrafçısıydı ve Bill Clinton’un başkanlık kampanyasının fotoğrafları 1993’te Pulitzer Ödüllü paketinin bir parçasıydı.Heidi Levine Kudüs’te yaşıyor ve kariyeri boyunca birçok Orta Doğu çatışmasının ön saflarında yer aldı. Gazze’deki 2014 savaşını kapsayan çalışması, fotoğraf gazeteciliğinde cesaret için ilk Anja Niedringhaus Ödülü’nü kazandı. “Bazı insanlar bize adrenalin bağımlıları olarak bakıyorlar, ancak benim ve kariyerim boyunca tanıdığım meslektaşların çoğunluğu için, bu dünyada bir fark yaratmaya bağımlıyız.” Dedi. “İzleyicilerimin bence yanımda aldığım en önemli aracın kameram değil, kalbim ve belgelediğim insanlar için empatim olduğunu bilmesini istiyorum.”Marion Carpenter ilk Beyaz Saray fotoğrafçılarından biriydi ve Beyaz Saray Haber Fotoğrafçıları Derneği’ne katılan ilk kadındı. ABD Başkanı Harry Truman ile seyahat eden fotoğrafçılar arasında da tek kadındı. Bir Washington Times-Herald köşe yazarı Carpenter’ın bir zamanlar bir senatörün fotoğrafını çekmek için “alay etti ve gülümsediğinden” şikayet etti. Carpenter, Senato kafeteryasında köşe yazarını buldu ve yüzüne çorba attı.Jessie Tarbox Beals 1901’de Buffalo Inquirer tarafından işe alındı ve onu Amerikalı bir gazetede ilk kadın personel fotoğrafçısı yaptı. Ayrıca, merdivenlerin üstünde ve sıcak hava balonlarından fotoğraf çektiği 1904’teki Dünya Fuarı’ndaki çalışmaları ile bilinir. “Sağlık ve güç sahibi, iyi bir haber içgüdüsü varsa … adil bir fotoğraf kıyafeti ve en gerekli nitelik olan koşuşturma yeteneği, bir haber fotoğrafçısı olabilir” .Sharon Farmer, 1961’de kurulduğundan bu yana sadece 11 kişinin tuttuğu baş resmi Beyaz Saray fotoğrafçısı olarak işe alınan ilk Afrikalı-Amerikalı idi. Farmer, burada köpeği Buddy ve kedi çorap. Farmer 1993 yılında Clinton Beyaz Saray’da çalışmaya başladı ve 1998 yılında resmi Beyaz Saray fotoğrafçısına terfi etti.Carol Guzy 1999 yılında Kukes, Arnavutluk’taki bir mülteci kampında bir ekmek hattı fotoğraflarken çamurla kaplı. Eski Washington Post fotoğrafçısı Guzy, tarihte dört Pulitzer Ödülü kazanan ilk gazeteciydi. “O günlerde, sık sık eşitsizlik ya da daha kötü masallar vardı ve kadın yüzleri özellikle de uluslararası öykülerde çok azdı. Öğrenciler artık geçmiş nesillerden izleyiciler olarak gördükleri ve bu şeylerin artık onları caydıramayacaklarını fark ettikleri için cesaret verici.” dedim. “Bana güvenen ama aynı zamanda öykülere odaklanan editörlere sahip olduğum için şanslıydım. Erken tanıdığım çoğu kadın foto muhabiri oldukça adanmıştı ve sadece sesler söyleyen işi yaptılar.Dorothea Lange, kamerasını 1930’larda bir arabanın çatısında tutuyor. Büyük Buhran tarafından vurulan insanların fotoğraflarıyla ünlüdür. “Göçmen Anne” Lange’nin emekçi Florence Owens Thompson’ın fotoğrafı, dönemin en ikonik çekimlerinden biridir. O sırada Lange, mücadele eden çiftçiler hakkında halkın bilinçlendirilmesini isteyen bir devlet kurumu olan Yeniden Yerleşim İdaresi’nde fotoğrafçı olarak çalışıyordu.Joan E. Biren, 1978’de Washington’da Eşit Haklar Değişikliği Yürüyüşü’nü fotoğraflarken ön planda görülüyor. JEB olan Biren, yıllardır LGBTQ topluluğunu belgeliyor. Geçen yıl New York Times’a verdiği demeçte, “Lezbiyenlerin özgün görüntülerini bulmanın neredeyse imkansız olduğu bir zamanda fotoğraflamaya başladım.” “Fotoğraflarımın görülmesini istedim. Kurtuluşumuz için bir hareket oluşturmaya yardımcı olabileceklerine inandım.”
Margaret Bourke-White, 1931’de New York’taki bir binanın üzerinde fotoğraf çekiyor. O zaman Fortune dergisinde çalışıyordu ve yayının ilk personel fotoğrafçısıydı. Kariyeri boyunca Bourke-White daha birçok ilki derledi. Life dergisinde foto muhabiri olarak işe alınan ilk kadındı. Batı’dan Sovyetler Birliği’ne girmesine izin verilen ilk profesyonel fotoğrafçıydı. Ve II.Dünya Savaşı sırasında savaş bölgelerinde çalışan ilk kadın savaş muhabiriydi.
National Geographic dergisinin fotoğrafçısı Ami Vitale, türlerin korunmasına adanmış Çin tesislerini belgelerken panda kostümü giyiyor. İşçilerin orada da yaptığı şey bu, çünkü ayıların insanlara aşina olmasını istemiyorlar. Vitale, kariyeri boyunca 100’den fazla ülkeye seyahat etti, sadece şiddet ve çatışmaya değil, aynı zamanda gerçeküstü güzelliğe ve insan ruhunun kalıcı gücüne tanıklık ettiğini söyledi. Son yıllarda, odağını yaban hayatı ve çevre ile ilgili hikayelere kaydırdı. “Hikaye anlatımı ve fotoğrafçılık, tüm dilleri aşma ve birbirimizi anlamamıza yardımcı olma konusunda eşsiz bir yeteneğe sahip” dedi. “Bize bu gezegeni paylaştığımız tüm yaşamla derin bağlantımızı hatırlatıyorlar.”1981 yılında burada görülen Akili Ramsess, Ulusal Basın Fotoğrafçıları Derneği’nin genel müdürüdür. Bundan önce, ülke genelindeki haber odalarında çeşitli roller üstlendi. “Kameranın arkasında olmayı sevdiğim kadarıyla, görsel renk savunucusu olarak, özellikle renk ve kadınların görüntüleri ile ilgili olarak, haber odasında ses olmanın ne kadar gerekli olduğunu görmeye başladım.” Dedi. Diyerek şöyle devam etti: “Yolumu ve tutkumu takip etme sürecinde hiç aklıma gelmedi. Ben bir öncü oldum. Afrikalı-Amerikalı bir kadın olarak, sadece bir avuçun kat ettiği bir yolu tedavi ediyordum. Her zaman hikayeyi anlatmakla ve fotoğrafın zanaatını benim aracı olarak sevmek. “Karen T. Borchers, 1989 Dünya Serisinde San Francisco Giants sürahi Dave Dravecky’nin fotoğrafını çekiyor. Loma Prieta depreminin kesintiye uğradığı Dünya Serisi buydu. Borchers o sırada San Jose Mercury News için çalışıyordu ve depremin deprem kapsamı bir Pulitzer Ödülü kazandı. Borchers, Merkür Haberleri için 1982’den 2012’de emekliye kadar çalıştı.Berenice Abbott, 1930’larda New York’un dönüşen sokak manzaraları üzerindeki çalışmaları ile bilinir. Ayrıca 20. yüzyılın başlarındaki kültürel figürleri fotoğrafladı ve bilimi fotoğraf yoluyla göstermeye karar verdi. “Bilim tarafından yapılan bir dünyada yaşıyoruz,” diye yazdı 1939’da. “Bilim ve meslekten olmayanlar arasında dostça bir tercüman olması gerekiyor. Bence fotoğraf başka bir ifade biçimi olmadığı için bu sözcüsü olabilir.”The New York Times’ın personel fotoğrafçısı Ruth Fremson, 2001 yılında Pakistan’da çalışıyor. Kariyeri boyunca Irak’taki savaş ve Orta Doğu’daki ikinci intifada da dahil olmak üzere birçok uluslararası haber hikayesi yayınladı. Pakistan ve Afganistan’daki 11 Eylül saldırılarını ve sonrasındaki olayları da ele aldı. İki Pulitzer Ödülü kazandı ve şimdi Seattle’da yaşıyor ve Pasifik Kuzeybatı’nın yanı sıra ulusal hikayeleri de kapsıyor.1972’de burada görülen Michelle Agins, 1989’da New York Times fotoğrafçısı oldu. Pulitzer Ödülü’ne iki kez aday gösterildi ve 2001’de o ve meslektaşları “Amerika’da Nasıl Irk Yaşıyor?” Serisi için ulusal bir Pulitzer raporu kazandı. ” Foto muhabiri olmak isteyen diğer genç renk kadınlarına rehberlik etme sorumluluğunu hissediyor. “Bu biraz ilginç çünkü yerlere giriyorum ve ‘Efsane var. Tek boynuzlu atımız var.’ Çünkü tek boynuzlu atlar nadirdir, tıpkı siyahi kadın foto muhabirleri gibi “dedi.2008’de burada görülen Mary Ellen Mark, neslinin önde gelen belgesel fotoğrafçılarından biriydi. Çalışmaları on yıllara yayılmıştı ve konuları ünlülerden dünya liderlerine ve toplumun kenarındaki kişilere kadar uzanıyordu. 1960’larda ön plana çıktı ve konularının haysiyetini ve insanlığını ortaya çıkaran korkusuz, globetrotting bir fotoğrafçı olarak ün kazandı. Mark Mary’nin 2015 yılında ölümünden sonra arkadaşı Kelly Cutrone, “Mary Ellen içeride görmek için eşsiz bir kabiliyete sahipti. Ruhun yılan büyücüsü gibiydi.” Dedi.Callie Shell‘in bu fotoğrafı, gelecekteki Başkan Barack Obama tarafından çekildi, Shell ise Obama’nın 2008’deki kampanyasını ele geçirdi. 15 yıl boyunca Shell, Obama ve ailesinin binlerce fotoğrafını Beyaz Saray’a stratosferik yükselişlerini kronikleştirerek çekti. Shell ayrıca başkan yardımcılığı sırasında Al Gore’un resmi fotoğrafçısıydı. Shell, “Sahip olduğum tüm insanları ve yerleri görmek ve fotoğraflamak büyük bir yolculuk ve onur oldu.” Dedi. Kariyeri şimdi 40. yılına yaklaşıyor. “Mentorlar, iş arkadaşları, editörler ve patronlar olarak güçlü ve parlak kadınlar tarafından kuşatıldım.” – Barack Obama
Alexandra Boulat 2001 yılında Pakistan’daki Afgan mültecilerin fotoğrafını çekiyor. Fransız foto muhabiri VII Fotoğraf Ajansı’nı kurdu ve çalışmaları National Geographic, Newsweek ve Time gibi dergilerde yer aldı. Ele aldığı hikayeler arasında Balkan krizi, Irak’ın işgali ve Romanya’da çocuk ticareti vardı.
1944’te burada görülen Esther Bubley, kariyerine II. Dünya Savaşı sırasında evde Amerikan yaşamını belgeleyerek başladı. Daha sonra, fotoğraf gazeteciliğinin “altın çağında” dünyayı dolaştı, Yaşam ve Bayanlar Ana Sayfa Dergisi gibi önemli dergiler için hikayeler fotoğrafladı. Ulusal Sanat Kadınları Müzesi’ne göre, “Bubley ödevlerine gerçek bir merakla yaklaştı, sıradan yaşamların araştırılması ve kalıcı portreleri yarattı.”Wendy Maeda, NBA Finalleri’ni 1985’te fotoğrafladı. Bir gazete kadrosunda tam zamanlı foto muhabiri olarak işe alınan ilk Asyalı-Amerikalı kadınlardan biriydi. Boston Globe için haberler, özellikler ve sporlar yaptı. “Bazılarımız için kız kardeş gibiydi,” dedi Yunghi Kim.Mary F. Calvert, 2010 yılında Nijerya’da çocuk felci hakkında bir hikaye üzerinde çalışıyor. “Az bildirilen ve ihmal edilen insan hakları konularında uzmanım ve toplumumuzun en marjinal ve unutulmuş insanları hakkında aktif olarak projeler arıyorum” dedi. The New York Times’ın öne çıkardığı son projelerinden biri, ABD ordusunda görev yaparken cinsel saldırıya uğramış erkekleri profilliyor. Bu dizi için Canon Kadın Foto Muhabiri Ödülü de dahil olmak üzere birçok onursal ödül aldı.Eve Arnold, prestijli ajansı Magnum Photos’a katılan ilk kadındı. Kariyeri boyunca Kraliçe II.Elizabeth, Malcolm X, Jacqueline Kennedy, Marilyn Monroe ve Joan Crawford gibi birçok ünlü ve dünya liderinin fotoğrafını çekti. Ancak fakirlere de dikkat çekti ve haklarından mahrum edildi. “Kimseyi sıradan ya da sıradışı görmüyorum,” dedi 1990’da BBC’ye. “Onları sadece lensimin önünde insanlar olarak görüyorum.”
Sally Soames, 1991’de Irak’ın füze saldırısının ardından İsrail’de gaz maskesi takıyor. İngiliz foto muhabiri Gözlemci ve The Sunday Times gazetelerinde çalıştı ve fotoğrafları Newsweek ve The New York Times gibi diğer yayınlarda da yer aldı. Savaş bölgelerinde çalıştı ama aynı zamanda Andy Warhol, Muhammad Ali ve Sean Connery gibi dünya liderlerinin ve ünlülerinin portrelerini aldı. Ali’yi fotoğrafladığında, daha önce hiç kadın fotoğrafçı ile tanışmadığını söyledi.
Lee Miller (orta) , 1944’te Rennes, Fransa’nın kurtarılması sırasında askerlerle konuşuyor. Moda ve güzel sanatlar fotoğrafçısı olmadan önce bir modeldi. II. Dünya Savaşı sırasında Vogue dergisinin Londra’daki resmi savaş fotoğrafçısıydı ve toplama kamplarını, Londra Blitz’i ve Paris’in özgürlüğünü fotoğrafladı. Savaş zamanı boyunca kadınları da profillendirdi. Guardian’dan Rachel Cooke 2015 yılında “Miller, fotoğrafladığı kadınlar gibi, cesur, kararlı ve sağlam bir mizah anlayışına sahipti” diye yazdı.Anja Niedringhaus Associated Press için çalışan bir Alman foto muhabiriydi. Afganistan’ın cumhurbaşkanlığı seçimlerini kapsarken 2014 yılında öldürüldü. Bir Afgan polis memuru, bir arabanın içinde beklerken ona ve meslektaşı Kathy Gannon’a ateş açtı. Gannon saldırıyı atlattı. Bir meslektaşım Time dergisine verdiği demeçte, “Anja, Afganistan’ın çok azının gördüğü bir yanını gösterdi. Bu sadece yıkıcı bir kayıp.” Afganistan’dan önce, Niedringhaus birçok çatışma bölgesinde çalıştı ve eski Yugoslavya’daki savaşları kapsayan on yıl geçirdi. AP’nin başkan yardımcısı ve görüntü yönetmeni Santiago Lyon, Niedringhaus’un “en zor görevler için sürekli olarak gönüllü olduğunu ve onları defalarca yerine getirmede son derece dirençli olduğunu söyledi. Tanık olma ihtiyacına gerçekten inanıyordu.”
Paula Bronstein 1998 yılında Endonezya’nın Jakarta kentinde bir motosikletin arkasında yer alıyor. Bronstein Asya’da bulunuyor ve son otuz yıldır birçok çatışma alanını fotoğrafladı. “Genellikle sessiz çatışma kurbanlarını ortaya çıkaran insani, ekonomik ve politik meselelerle ilgilenen az bildirilen hikayelere odaklanmaya çalışıyorum.” Ünlü “Afganistan: Umut ve Korku Arasında” adlı kitabı, ülkedeki günlük hayatı belgelendirerek, kaydedilen ilerlemeleri ve yıllar süren savaşın ardından geride kalan yara izlerini gösteriyor.
Lütfen SanalSergi'yi gezerken reklam engelleyicinizi kapatın.
Açık kalması durumunda site içerisinde içeriklerde kısıtlı erişim sağlayabilirsiniz.
Desteğiniz için teşekkürler.
