Bir fotoğraf, bazı derin insani gerçekleri ortaya çıkarabilir, ancak en karmaşık görüntüler bile, kendine referans veren bir şekilde ifşa etmeyebilir. Son derece kişisel olmayan uygulamalardan çok samimi bir sahne yapılabilir ve benzer şekilde müstehcen bir şey üretmek için saygılı, barışçıl bir fotoğraf yaklaşımı kullanılabilir.
Bağlantı sayfası olmadan veya o fotoğrafçının nasıl çalıştığına dair sahne arkası bilgileri olmadan bağlamdan çıkarılmış bir fotoğrafı görüntülerken, o görüntünün nasıl yapıldığını anlamanın her zaman kolay bir yolu yoktur. Süreci anlamadan tek başına sonuca erişimin, bazılarının sonuca nasıl ulaşıldığını düşündüklerini veya bunun nasıl farklı şekilde yapılması gerektiğini basitçe tasarlamalarını kolaylaştırdığını düşünüyorum.
Stüdyo fotoğrafçılığında bir geçmişiniz varsa, bir görüntüye bakabilir ve konumlandırılmış ışıklar, renkli jeller, set giydirme vb. Bu, herhangi bir tür stüdyo yöntemiyle yapılmamış bir fotoğrafa getirebileceğiniz ve yansıtabileceğiniz bağlamdır. Doğa odaklı bir fotoğrafçının bir stüdyo fotoğrafını deneyimleme şekli, tıpkı bir akademisyenin soyut sanat okuması veya yalnızca dijital bir fotoğrafçının cilalı teneke türü okuması gibi benzer şekilde “kirlenmiş” olabilir. Her zaman biçimden yöntem türetemeyiz.
Sokak fotoğrafçılığı ve diğer birkaç tür için, fotoğrafçının neredeyse yüzen bir kamera gibi, gizli ve sinsi davranacağına dair bir beklenti olduğunu düşünüyorum. Özellikle sokak fotoğrafçılığında, göze çarpmayan olmanın sonucun saflığını sağladığına dair mevcut bir beklenti olduğunu düşünüyorum, ancak bence bu, görüntüleri gözlemlemenin ve kendi fikirlerini aşılamak isteyen fotoğrafçılar tarafından öne sürülen pazarlama konuşmalarını, dönüşlerini ve efsaneleri duymanın modern bir yorumu. bir kamerayı doğru zamanda kullanmanın basitliğinin ötesinde bir şeyle çalışın.
Çalışırken gizlice çaba sarf etmenin iyi, insancıl imajlara yardımcı olduğunu düşünmüyorum – aslında tam tersi. Bence başkalarıyla aranıza engeller koymanın, herhangi bir sanatsal veya etik saflıktan ziyade bir korku belirtisi olduğunu düşünüyorum. Görülmekten veya bir kameraya yakalanmaktan korkuyorsanız, belki bu korkuyla biraz zaman geçirin ve kaynağını bulun. Belki de üzerinde çalışılabilecek sosyal kaygıdan kaynaklanır veya belki de insanların eylemlerinizi nasıl algılayacağı konusunda endişelisiniz ki bu birkaç yöne gidebilecek bir sorundur.
Gizlilik odaklı bir uygulayıcıya, Elliot Erwitt‘in yukarıdaki gibi bir fotoğrafı nasıl elde edeceğini soracak olursanız, size kameranızı derin bir alan derinliğine ayarlamanızı, yanından geçmenizi, kalçadan çekim yapmanızı ve bir patlama yapmanızı söyleyebilirler. Birinin doğru hizalama olduğundan emin olmak için görüntülerin
Ancak, bu ikonik fotoğraftaki iletişim sayfası farklı bir hikaye anlatıyor.
Magnum Photos’un fotoğrafı.
Erwitt ile öznesi arasında yalnızca net bir etkileşim olmakla kalmadı, aynı zamanda birçok çekim karesinde onun düşünce sürecini hareket halinde görebilirsiniz – sonuçta ortaya çıkan görüntü bu sürecin sonundadır. Önceliğiniz sinsi olmaksa, bu düşünce sürecinden geçip o anda birisiyle aktif olarak işbirliği yapamazsınız.
Bence dünyadaki insanlarla aktif olarak çalışmaktan kendinizi soyutlamak, mesafeli, mesafeli ve samimiyetten yoksun fotoğraflara yol açıyor. Dikkat edin, samimi durumlarda kesinlikle karşı olduğum uygulamalar olan yukarıdaki örneğin sahnelenmesine veya ortaya konulmasına gerek yoktur. Bununla birlikte, bir gülümseme, bir kahkaha ve bir başkasıyla arkadaşça etkileşim, bir yabancıyla yaşanabilecek en değerli deneyimlerden biridir ve gerçekten özel fotoğraflar çekmenizi sağlar.
Yabancıların fotoğraflarını çekerken onları modaya, silüetlere ve gölgelere indirgemek çok kolay. Halkın içinde olmaktan kaynaklanan görme stresi ve saklanmanız gerektiği ya da ait olmadığınız gibi hissetmek, nihai izleyiciyi, gördüklerinin bir şekilde yasaklanmış bir bakış açısı gibi hissetmesine neden olacak, dışarıdan bakan biri olarak yapılmış. yaklaşımınıza açıklık ve açıklık, hedef kitlenizin sonunda hissedeceği şeydir. Görüntülerde karşılığını verecektir.
Açık, göze çarpan bir yaklaşım, sizi başka türlü ilgilenmemiş olabileceğiniz kişisel durumlara da götürecektir. İnsanlarla tanışın ve konuşun, söyleyeceklerini duyun, resimlerinize gerçek bir derinlik sunun. Fotoğraf makinenizi gözünüze koyun ve bunu yaparken kollarınızın, kapalı beden dilinin ve kapalı bir zihnin altında tutmak yerine gülümseyin. Beden dili ve tavrı, önceki olasılıkları kapatmadan, aksi takdirde size kapalı olacak her türlü olasılığı açmak için değişmesi gereken tek şeydir; kişisel olmayan bir sonuç üretmek isteseniz bile böyle bir yaklaşımla yapamayacağınız çok az görüntü var.
Özellikle dünyadan kaçmak gibi bir telaş içindeyseniz, bu yaklaşım aynı zamanda bir zihniyet değişimine de katkıda bulunacaktır. Hayata dürüstçe yaklaşın; bir parçası olmadığınızı, orada olmadığınızı iddia etmeyin. “Gizlice” fotoğraf çekerken yaklaşımınız buysa, ne kadar etkisiz olduğunuza ve gerçek fotoğraflarınız için ne kadar zararlı olduğuna şaşırabileceğinizi düşünüyorum. İnsanlar algılayıcıdır, birinin ne zaman çekingen davrandığını, saklanmaya çalıştığını görebilir ve bir kamerayla ne yaptığınızı saklamaya çalıştığınızı görürlerse niyetinizi sorgularlar. İnsanları rahatlatmayacaksınız, ait olmadığınız sürece onları huzursuz edeceksiniz. Bunun yerine ait olun ve gözünüze bir kamera ile ait olun. Evet, daha zor bir iş olabilir, ama gerçekten buna değer.
Bir mekana ait olma yeteneğine sahip olduğunuzda, bunun insanlık durumunun samimi doğasına ne kadar az “müdahale ettiğine” de şaşıracaksınız. Birini doğrudan yönlendirmediğiniz veya insanların tepki vereceği şekilde davranmadığınız bir durumda “yerleştikten” sonra, insanların ne kadar az umursadığına ve hatta çalıştığınızı fark etmesine şaşıracaksınız.
Kalabalığın içinde durduğunuzda, onun parçası olmamanın hiçbir yolu yoktur. Kalabalıksınız, trafikte oturduğunuzda trafik haline geldiniz. Ayrılmak yok, saklanmak yok. Bunu kabul edin, stres yapmayın ve orada ne yapacağınıza, o durumdan imajlar yaratma amacınıza odaklanın.
Not Bir Tamil Murugan Topluluğunda bir Temel Taş döşeme törenini ve Stonehenge’de Yaz Gündönümü hesabını içeren son ortak yayınlarımı burada bulabilirsiniz .
Yazar hakkında : Simon King, Londra merkezli bir fotoğrafçı ve foto muhabiridir ve şu anda bir dizi uzun vadeli belgesel ve sokak fotoğrafçılığı projeleri üzerinde çalışmaktadır. Bu makalede ifade edilen görüşler yalnızca yazara aittir. Çalışmalarını belgesel kolektifi The New Exit Photography Group üzerinden ve Instagram’dan takip edebilirsiniz .
