Leica, kuruluşundan bu yana fotoğrafçılık üzerinde silinmez bir etki bıraktı. Şirket, ister kameraları ve lensleri, ister Leica Galerileri aracılığıyla olsun, fotoğrafa bir sanat formu olarak olan tutkusunu sürekli olarak gösterdi. Leica Galeri girişiminin kökleri 1970’lere dayanırken, şirketin çabaları Leica Sanat Yönetmeni ve Leica Galleries International Baş Temsilcisi Karin Rehn-Kaufmann tarafından yeniden canlandırıldı.
Rehn-Kaufmann ile Leica’daki rolü, şirketin fotoğrafçılığa bir sanat formu olarak bakış açısı ve güçlü görsel hikayeler anlatmanın önemi hakkında konuştuk.
20 Yıl Sonra, Leica’nın En Yeni Sahipleri Fotoğrafçılıkta Silinmez Bir İz Bıraktı
Rehn-Kaufmann, yaptığı açıklamada, “2004 yılında eşim ve ben, yani ailemiz Leica’yı devraldık ve o dönemde dört Leica Galeri’miz vardı, ancak hepsi ortak galerilerdi.” ifadelerini kullandı.
2008’de eski Leica CEO’su bu dört galeriyi kapatmaya karar verdi ve Rehn-Kaufmann, yolculuğunun bir şekilde kendisinin ve kocası Andreas Kaufmann’ın kendi bağımsız Leica Galerilerini açmaya karar vermesiyle “başladığını” söylüyor. İlki, Kaufmann’ların bulunduğu Avusturya, Salzburg’daydı.
Leica Galerileri’nin varlığı o zamandan beri önemli ölçüde büyüdü – şu anda 29 tane var. Rehn-Kaufmann, fotoğrafçıların ekipmanlarıyla neler yapabileceklerini görmenin önemine değinerek bu galerilere büyük ihtiyaç olduğunu söylüyor. Leica, dünyadaki en büyük fotoğraf galerileri ağını işletiyor.
” Ürünün ürününe ihtiyacımız var ,” diye açıklıyor. “Ve tabii ki, başka bir şekilde, kameranın arkasındaki insanları, müşterilerimizi, tüm fotoğrafçıları görmemiz ve onlara görünür olma şansı vermemiz gerekiyor.”
‘Leica Görünümü’
Rehn-Kaufmann, fotoğrafların Leica kameralarla çekildiğini anlayabildiğini söylese de — “Leica ile çekilip çekilmediğini gerçekten anlayabiliyorum, özellikle lenslerle, çünkü boyut, derinlik” — Leica Galerileri özünde marka bağımsızdır. Alanın çoğu Leica fotoğrafçılarına ayrılmıştır, ancak kimin çektiği veya hangi ekipmanı kullandıkları fark etmeksizin güçlü fotoğraflar için her zaman yer vardır. Rehn-Kaufmann, bunun Leica fotoğrafçıları lehine yaklaşık 80/20 bir bölünme olduğunu söylüyor.
Rehn-Kaufmann, Leica kameraları ve objektifleriyle çekilmiş muhteşem görüntüleri sergilemenin ilgi çekici bir pazarlama biçimi olduğunu kabul etse de, galeri deneyimini Leica’nın tüketici kısmından ayrı tutmak için çok çalışıyor.
“Her zaman bir Leica ailesi [bakış açısıyla] konuşuyorum, çünkü [Leica’nın] gerçekten bir aile olduğu hissine kapılıyorum,” diye açıklıyor. “Bu benzersiz; çok fazla tutku ve sevgi var.”
Günün sonunda, bu bir ürün, ancak galerilere de ihtiyacımız var. Yüreğe, gözdeki ışıltıya, tüm bu fotoğrafları çeken ve hikaye anlatan [ürünün] arkasındaki kişiye ihtiyacınız var. İnsan ruhuna ihtiyacınız var. Ve benim bakış açıma göre, bununla ilgilenmek çok önemli.”
Rehn-Kaufmann’ın da değindiği gibi, Leica’nın kamera ve lens satması gerekiyor. Şirket ürün satmıyorsa, hayatta kalamaz ve fotoğrafçılığın bir sanat formu ve hikaye anlatımı aracı olarak büyümesi için bir alan sağlayamaz. Bu alanı canlı tutmak önemlidir ve pazarlamadan ayrı tutmak da önemlidir.
Leica’nın bu topluluk oluşturma yönü, Andreas Kaufmann ve Karin Rehn-Kaufmann’ın dizginleri ele almasından öncesine dayanır, ancak Karin şüphesiz şirketin bu konudaki çabalarını büyütmüştür. Bu, Leica’yı rakiplerinden farklı kılan şeyin önemli bir parçasıdır. Birçok kamera üreticisi eğitim, sergiler ve yarışmalarla çeşitli derecelerde ilgilense de hiçbiri bunlara Leica kadar önem vermez.
Fotoğrafçılığı Bir Sanat Olarak Tanıtmak
Şirketin Leica Oskar Barnack Ödülü ve Leica Kadın Foto Ödülü, Leica’nın yüksek kaliteli fotoğraf çalışmalarını nasıl önemli maliyetlerle teşvik ettiğinin en güçlü örnekleridir.
Leica’nın topluluk yönü dikkat çekicidir. Kabul edelim ki, Leica ailesine katılmanın maliyeti yüksektir. Şirketin ürünleri, büyük ölçüde, ölçeğin aşırı üst ucunda fiyatlandırılmıştır. Ancak, Rehn-Kaufmann, özellikle harika fotoğrafçılığı yükseltmek için çok çalışan bir küresel fotoğrafçılık topluluğunun parçası olmanın çok değerli olduğuna inanıyor.
Rehn-Kaufmann, Leica topluluğunun insanların fotoğraflarını başkalarıyla paylaşmaları için sunduğu sayısız platformu tartışırken, “Hepimiz birinin fotoğraflarımıza bakmasını isteriz” diyor.
Leica’nın Sanat Yönetmeni Rehn-Kaufmann’ın iyi bir fotoğrafı oluşturan unsurlara ilişkin görüşü belirleyici nitelikte.
“Bir fotoğraf, bir seri veya bir sergi bana bir hikaye anlatmalı. Amacım, Leica Galerisi’ni veya bir sergiyi ziyaret eden birinin sergiden kendisini gerçekten etkileyen en az bir resim getirmesi. Kişisel arşivimizde kalan tüm resimler, duygusal bir bağ kurduğumuz resimlerdir. Diğerlerinin hepsi gitti. Bu çok önemli bir husus. Herkesin zihninde her zaman erişilebilir olan bu kişisel arşiv vardır.”
Sözcüklerin de ima ettiği gibi, bu kişisel arşiv bir bireye özeldir ve dolayısıyla özneldir. Rehn-Kaufmann için o, “deneysel fotoğrafçılık” veya kendi başına duramayan fotoğraflar konusunda pek de ilgili değil. Bir görüntüyü anlamak veya takdir etmek için metni okuması gerekiyorsa, zihinsel arşivine girmesi zor olacaktır.
“Yani, bu görsel bir sanat. Görsel bir hikaye anlatımı,” diyor, bu yüzden fotoğrafların öncelikli olarak görsel düzeyde etkili olması gerekiyor.
Rehn-Kaufmann, ileriye baktığında ek Leica Galerileri açmak ve o çok arzulanan 30 küresel Leica Galerisi sayısına ulaşmak için can atıyor. Leica’nın üzerinde çalıştığı büyük şeyler var ve sonuç olarak, fotoğrafçılar Leica ekipmanı satın alsın veya almasın, şirketin fotoğrafçılığa bir sanat formu olarak devam eden bağlılığından faydalanmaya hazırlar. Yetenekli fotoğrafçılar hikayelerini anlatacakları bir platforma sahip olduklarında hepimiz kazanırız.
