Bir sanat formu ve bir teknoloji olarak, fotoğrafın gençliği, ancak son derece hızlı ilerlemesiyle eşleştirilebilir. Bu, tutkunlar ve profesyoneller olarak bizler için çok sevdiğimiz mecranın tarihinin hem kısa hem de fazla dolu olduğu bir paradoks yaratıyor. Hiçbir koşul, herhangi bir kameranın, bırakın korumayı, bir kalıcılık veya sabitlik duygusu kazanmasına elverişli değildir.
Herhangi bir kamera için hafife alınmanın ne kadar zor olduğunu hafife almak kolay olabilir. Yine de , ilk piyasaya sürülmesinden bu yana onlarca yıl önce, her zamanki gibi yetenekli, diğerleri gibi zamansız ve tartışmasız tarihin en önemli SLR’si olan Nikon F burada duruyor.
Düşünürseniz, gerçekten dikkate değer. Ne de olsa Nikon, F ile tek lensli refleks fotoğraf makinesini icat etmedi; bir sonraki seviye inovasyon açısından ise herhangi bir alanda ciddi bir iddiası yok. Nasıl? Nikon F bugün nasıl bir fikstür, temel unsur haline geldi? Bu sadece bir şans ve bilinçli pazarlama meselesi miydi, yoksa daha fazlası mı vardı? Saati, kameranın Mart 1959’da piyasaya sürülmesinden öncesine çevirelim.
Japonya’nın Kameralara Baskını
İkinci Dünya Savaşı, her türlü teknolojik ilerlemenin dayanak noktasıydı ve (burada PetaPixel’deki tarih makalelerimizin çoğunun açıkça belirttiği gibi) fotoğrafçılık da bir istisna değildi. Ancak bu özel hikaye, askeri yakıtlı bir hızlanma değil, savaşta hırpalanmış bir sürünme hikayesidir. 1946’da Japonya harabeye dönmüştü. Ülkenin kasası boştu ve Amerika Birleşik Devletleri’nin ona karşı insanoğlunun tasarladığı en korkunç silahı kullanma kararı -en gururlu iki şehrini bir anda yok ederek- Japonya’nın ruhunu da ekonomisi kadar kırık bırakmakla tehdit etti. Japonya’nın iyileşmekten daha fazlasına ihtiyacı vardı. Yeniden dirilmeye ihtiyacı vardı.
Hükümet, ulusal itibarlarının en alt düzeyde olduğu bir zamanda, dünyanın istediği malların üretimini güçlendirmeyi amaçlayan sayısız hükümet girişimi aracılığıyla kararlı bir şekilde hareket etti. Bu girişimler ilk olarak, sonunda Nikon olarak bilinecek olan Nippon Kogaku KK dahil olmak üzere, savaş zamanı üreticileri olarak başarılı olan şirketleri hedef aldı.
Nippon Kogaku, koşullar göz önüne alındığında, Japon hükümetinin destekleyebileceği belki de en ideal şirketti. Tembel bir dünyayı Japonya’nın ihracatının gerekliliğine ikna etmenin, Avrupalı rakiplerinden neredeyse ayırt edilemez ürünler sağlamaktan daha iyi bir yolu yoktu – hem de daha iyi, hatta daha iyi ve en önemlisi daha ucuz. Nippon Kogaku’nun en büyük yeteneği, Nikon S-serisi telemetreler gibi kameralar yaratmaktı: Contax ve Leica M telemetrelerin hibrit klonları, ancak bazı iyileştirmeler, tartışmasız daha hızlı ve kesinlikle daha ucuz olmaları dahil. Yine de, acı bir ironiyle, şirketin hak ettiği saygıyı gerçekten kazanmaya başlaması için başka bir savaş daha alacaktı.
1950’de Kore Savaşı başladı ve dünyanın dört bir yanından fotoğrafçıları Doğu Asya’ya gönderdi. Orada sadece vahşet görüntüleri değil, kameraları için etkileyici Japon camları da buldular. Böyle bir fotoğrafçı, Jun Miki ile birlikte çatışmayı kapsayan bir görevde bulunan üretken David Douglas Duncan‘dı .LIFE dergisi için. Miki, Duncan’dan Nikkor lensini kullanarak fotoğrafını çekmesini istedi. Duncan lensin kalitesinden o kadar etkilenmişti ki, üreticiye kişisel bir giriş yapmak istedi ve ardından Leica kameralarının her biri için Nikkor camını kullandı. Fotoğraf denemesi, “Bu Savaş!” bariz sosyo-politik nedenlerle tüm zamanların en önemli ve en etkili etkilerinden biri olarak kabul edilir, ancak daha incelikli, daha az değer verilen bir etki içerir: her çekim bir Nikon lensinden yapılmıştır.
Nippon Kogaku, ülkenin çok ihtiyaç duyduğu görevi başarmıştı. Kameraları ve lensleri her geçen gün dünya sahnesinde daha çok meşrulaştırıldı. Profesyonel sınıf arasında evlat edinme arttı. Şirketin adı baskıda daha sık yer aldı. Bu tırmanışta Japon şirketleri arasında yalnız değildi – Canon, Chiyoda Kogaku (Minolta), Tanaka Kogaku, Nicca ve diğerleri de kendi Leica ve Contax kopyalı telemetre gövdeleriyle birlikte Leica M39 ve Contax RF camı yapıyorlardı.
Bir savaşta bu kadar harap olan aynı ülke, bir başka savaş sayesinde az da olsa yeniden canlanmıştı. Kore Savaşı, Japonya’nın işgalcilerini en büyük müttefikleri ve en önemlisi tüketiciler haline getirmişti. “Aynı ürün, sadece daha iyi ve daha ucuz” felsefesi işe yaramıştı ve şimdi Japonya ve Nippon Kogaku için yeni bir şey inşa etme zamanıydı.
SLR’nin Yükselişi
Yenilik yapmak için icat etmek gerekmez. Nippon Kogaku – “taklitçi” S-line telemetreler piyasada yavaş yavaş çekiş kazanıyor – bunu çoğundan daha iyi biliyordu. Nippon Kogaku, yeni bir yol çizmek ve şirketi, başkalarının işini kovalayan ve geliştiren bir şirketten diğerlerinin peşinde koşan bir şirkete dönüştürmek için, henüz kimsenin tam olarak doğru bulmadığı eski bir fikre baktı: daha yaygın olarak adlandırılan tek lensli refleks kamera. SLR olarak.
SLR’nin tarihi on yedinci yüzyıla, bir camera obscura’da bir refleks aynanın kullanımına veya ilk SLR patentinin verildiği on dokuzuncu yüzyılın sonlarına kadar izlenebilir. Almanya’da Ihagee Kamerawerk tarafından üretilen Kine Exakta’nın 1936’da piyasaya sürülmesi, piyasadaki ilk SLR idi. Exakta bayonet lens yuvasının arkasında ayna kutusu ve deklanşör mekanizması vardı. Bel seviyesindeki vizör sabitlendi, yanal olarak ters bir görüntü yansıtıldı – vizörünüzün görüntüsünün “sola” kaydırılması, kamerayı fiziksel olarak sağa çevirmeniz gerektiği anlamına geliyordu. Bu olağandışı bir şey değildi – Exakta’dan önceki ve sonraki tüm orta format TLR (ikiz lens refleksi) gövdeleri, neredeyse bel seviyesi buluculu tüm kameralarda olduğu gibi aynı şekilde çalışıyordu.
Kine Exakta’nın piyasaya sürülmesinden yirmi yıl sonra bile, SLR’nin pratikte baştan çıkarıcı olmaktan çok kavramsal olarak ilgi çekici kaldığı göz önüne alındığında, tüm bunlar pek önemli değil. Zamanın SLR’leriyle ilgili sorun çoktu – birçok hassas bileşenle mekanik olarak karmaşıktılar ve çok daha sınırlı bir lens seçimi ile fiziksel olarak daha büyük ve daha ağırdılar. Fiyatlar da pek rekabetçi değildi. Bununla birlikte, o zamanın popüler telemetrelerine göre hala büyük bir avantaja sahiptiler: Bir SLR’nin vizöründen gördüğünüz şey, odak uzaklığı veya odak mesafesi ne olursa olsun çerçevenizin doğru bir temsiliydi, ancak pratik uygulamada bu biraz eksikti. görüntünün yanal olarak ters döndüğünü görmeniz gerçeğiyle.
Henüz telemetreyi gerçekten geçebilecek hiçbir SLR yapılmamıştı, bu nedenle Nippon Kogaku yerleşik bir pazarda rekabet etmenin ötesine geçme ve gelişmekte olan bir pazarda lider olmaya başlama fırsatını gördü.
Nikon İlk SLR’sini Geliştiriyor: Nikon F
1956 sonbaharında, Nikon’un ilk SLR fotoğraf makinesi olan Nikon F’nin geliştirilmesi başladı. Proje şirketin baş mühendisi Masahiko Fuketa tarafından denetlenirken, böyle cesur bir adım daha da cesur bir bakış açısı gerektiriyordu. Fuketa’nın yeteneğinden kimsenin şüphesi yoktu – şirketin ürettiği her kameranın tasarımına nezaret etmişti – ama bu görev, radikal, dışarıdan bir vizyon gerektiriyordu. Şirketin uzaklara bakmasına gerek yoktu.
Yusaku Kamekura, geçmişte Nippon Kogaku için çalışmış bir grafik tasarımcıydı ve marka bilinci oluşturma ve pazarlanabilirlik konusundaki gözü, şirketin yüksek hedefleri için hayati önem taşıyan bir bakış açısı getirdi. Şirketin bu projeye verdiği değer o kadar büyüktü ki, süreç sadece dış dünyadan değil, şirketin kendi yöneticilerinden de neredeyse tamamen gizli tutuldu. Fuketa ve Kamekura kendilerini neredeyse izole edilmiş, fabrika içinde küçük bir odaya tıkılmış, geleceği tasarlarken bulmuşlardı.
Nikon F’nin gelişiminin gizli doğası, kuşkusuz her şeyden önce kurumsal çıkarları koruma arzusu tarafından yönlendirilirken, Kamekura’ya benzeri görülmemiş bir ifade özgürlüğü sağladı. Hayır diyen olmadı. İkinci bir tahmin yok. Sadece Kamekura’nın, Fuketa’nın teknik sihirbazlığıyla kaynaşmış, birbirine zincirlenmiş, dehalarının mükemmel evliliğine giden yolu bulan estetik hünerleri vardı. Kamekura, temiz, düz çizgiler içeren cesur bir tasarıma odaklanmaya erkenden karar verdi. Konsept çarpıcıydı. Çok sayıda komplikasyonla tanınan SLR’yi güzel, basit, şık, keskin ve en önemlisi modern bir şey olarak hayal etti.
Mekanik olarak, Fuketa aynı sayfadaydı, ancak pratik gerçekler yolundaydı. Prototipleri Kamekura ile paylaştı ve teknik açıdan gelişimi özetledi, ancak Kamekura tatmin olmadı. Fuketa, SLR’nin en zahmetli özelliklerini basitleştirmede büyük adımlar atarken, kameraya çalışması için gereken bileşenleri vermek için tasarımın temizliğinin zarar görmesi gerekecekti. Kamekura’nın öngördüğü zarif çizgileri bozan kameranın tepesinden çıkıntı yapan unsurlar özellikle hüsrana uğradı. Ardından, Fuketa’nın kendisine aşıladığı teknik bilginin kuşkusuz teşvik ettiği bir ilham patlamasıyla, Kamekura’nın dış engellerinin yanıtı netleşti: beşgen prizma.
Pentaprizma, geniş kullanımlı, popüler bir SLR fotoğraf makinesi üretme yarışında ileriye doğru atılan en anıtsal sıçramalardan biri olmuştu. Tüm refleks kameralar, lensin optik eksenine dik olarak görüntülenen buzlu cam ekrana lens görüntüsünü yansıtan, lensin 45 derece arkasına yerleştirilmiş bir ayna kullanır. Beşli prizmaya kadar bu, çoğu bel seviyesinde olan vizörde ters bir görüntü yansıtıyordu ve kameranın rahatlığını ve kullanılabilirliğini sınırlıyordu. Görüntüyü birçok kez dahili olarak yansıtarak, vizör sonunda rahat bir göz seviyesinde çalışabilir ve hem dikey hem de yanal olarak doğru bir görüntü üretebilir. Fotoğrafçı sahneyi önlerindeki gibi görebiliyordu – sol sol, sağ sağ, yukarı yukarı… anladınız.
Nikon bu teknolojiyi icat etmedi ve onu ilk kullanan da olmadı. Diğerleri, özellikle İtalya’dan Rectaflex ve Almanya’dan Contax S, SLR fotoğraf makinelerinde pentaprizmi uygulamaya başlamıştı – her ikisi de piyasaya Nikon F’yi geride bırakmıştı. Yani Kamekura’nın ilham kaynağı buluş değil, birleştirmeydi – neden kameranın üst kısmını, onun öngördüğü saf çizgileri bozan öğeler için bir muhafazaya sahip olacak şekilde tasarlamıyorsunuz ve neden bu muhafazaya bu olağanüstü ilerlemenin imza şeklini vermiyorsunuz? ? Neden konutu pentaprizmanın kendisinden sonra modellemiyorsunuz?
Her şekilde, bu fikir bir başarıydı. Estetik kaygılar sadece hafifletilmedi, aynı zamanda bir pazarlama imzası doğdu. Harikaydı. Tabii ki, pentaprizma o zamanlar üretilmesi en basit şekil değildi. Parçayı işlemek defalarca başarısızlıkla sonuçlandı. Deliklerle, tutarsız, kırık, biçimsiz ortaya çıkacaktı. Fuketa, bir değişikliği düşünmek için Kamekura’ya baskı yaptı: üstteki kesişme noktasını kesin, açık bir delik bırakın. Daha sonra parçalar dikdörtgen elemanlardan kaynaştırılabilir. Kamekura geri adım atmayı reddetti. O bir prima donna değildi ve bir tasarımın işlevsel ve tekrarlanabilir olması ihtiyacına derinden saygı duyuyordu, ancak bu şekil vazgeçilemeyecek kadar bütünseldi. Birden fazla denemeden sonra sorun çözüldü – Nikon F’nin tasarımı kilitli ve kusursuzdu.
Mekanik olarak, Fuketa’nın öldürmesi gereken kendi ejderhaları vardı. Tutkulu liderliği altında ekibi, her biri telemetre ile SLR arasındaki boşluğu daha da azaltan bir dizi yeni özellik tasarladı. Yaptıkları zaman, Nikon F, yeni bir anında ayna dönüş mekanizması, değiştirilebilir vizörler ve odaklama ekranları ve açık diyaframlı odaklama ve alan derinliği için etkileyici bir otomatik diyafram durdurma mekanizması dahil olmak üzere bir dizi gerçek gelişmeyle övündü. Ön izleme. Fuketa’nın işçiliği, harika bir kameradan daha fazlasını yaratmak için Kamekura’nın sanatıyla eşleşmişti. Tüm pazarı alt üst etme potansiyeline sahip bir kamera yaratmışlardı.
Kalıcı Etki
Bu kamera ne kadar etkileyici olursa olsun, Nippon Kogaku’nun ve Japonya’nın kendisinin hedefleri hala son derece yüksek ve son derece kişiseldi. Bir sıçrama yapmak bir şeydir, ancak Japonya, dünyadaki en hızlı büyüyen ekonomilerden biri, daha liberal bir toplum ve sahip oldukları aynı Batı demokrasilerinin bir ortağı ile gerçek bir dünya gücü olmak için mutlak yıkımdan geri dönüş yolunda savaşmıştı. karşı çok amansız bir şekilde savaşmıştı. Japonya, dünyaya herkesin hayal ettiğinden daha başarılı ve verimli bir şekilde yeniden inşa edebileceğini göstermişti. Dünyaya yenilik yapabileceğini göstermişti. Şimdi göstermesi gereken şey, hakim olabileceğiydi. Nippon Kogaku’nun ürünleri heyecanlandırmaktan, hatta ilerletmekten fazlasını yapmak zorundaydı. Güvenilmesi gerekiyordu. Sürmesi gerekiyordu.
Şirket bu zorluğu iki önemli adımla karşıladı. İlki, herhangi bir kameranın gördüğü en agresif ve kapsamlı testlerden ve kıyaslamalardan geçti. Kamera bir depremden kurtulabilir mi? Yıldırım çarpması mı? Arktik soğuk mu? Başarısız olmadan önce kaç deklanşör hareketi? 25.000? 50.000? Hayır, 100.000 olması gerekiyordu. Ekip, meydan okumadan sonra Kamekura’nın zarafetini ve Fuketa’nın yaratıcılığını hak ettikleri başka bir bileşen sağlamak için kendilerini tükettiler: güvenilirlik. Ve başardılar.
Bir Kamera Sisteminin Doğuşu
Nippon Kogaku’nun Nikon F’nin kalıcı gücünü sağlamak için attığı son adım, onu tek ve cesur bir yeni kameradan daha fazlasını yapmaktı: onu cesur bir yeni kamera sistemi haline getirdi. Yepyeni yuva ve otomatik diyafram sistemi ile çalışmak üzere tasarlanmış bir dizi yeni lens tasarlandı. Bu şimdiye kadar duyulmamış değiştirilebilirlik seviyesi karşısında, telemetre kesinlikle kızarmıştı.
Lensleri kameranın çerçeve çizgileriyle eşleştirmenin veya geniş lensler için harici vizör ihtiyacının olduğu günler geride kalacaktı. Yanlış çerçeveleme, paralaks telafisi sorunları veya uzun minimum odak mesafeleri günleri geride kaldı. Vizörde alan derinliğini önizliyor musunuz? Sorun yok. Zoom lens kullanma yeteneği? Problem değil. 135 mm, 200 mm veya daha uzun bir mesafede tam olarak açık şekilde çerçeveleyin ve odaklayın? Emin.
1959’da F dünya sahnesine ilk kez çıktı ve tepki hemen geldi. Nippon Kogaku yapmıştı. Bu bir mucizeydi, ezber bozan, çığır açan, dönüm noktası olan bir şeydi. Devrim niteliğindeydi. Her gün fotoğraf sitelerinde, forumlarda ve yorum bölümlerinde bu tür sözlerin söylendiğini duyuyoruz ve heyecanlanıyoruz, ancak gerçekten devrimci bir ürünün ne olduğunun bütünlüğünü gerçekten kavramayı zorlaştırıyor.
Çoğu zaman, yepyeni bir şey değildir, ama yepyeni şeyi o kadar iyi yapan şey, yepyeni şeyin her zaman yepyeni olduğunu unuturuz. Bu Nikon F idi. Everest’in tepesini ilk gören fotoğraf makinesi. Ay’a gidip NASA’nın Skylab’ına gelen ilk 35 mm kameraydı. Savaşta yaygın (ve çok popüler) kullanımı gören ilk SLR idi.
Devrimci ve Zamansız
Geçmişin acısından, şimdinin yetkinliğinden ve güvenli bir geleceğe duyulan umutsuz ihtiyaçtan doğmuş, zamansız olmasına şaşmamalı. Batılı düşmanlar tarafından büyük bir yıkıma uğratılan bir ülke, kendilerini enkazdan çıkardı, kimsenin görmediği şekilde yeniden inşa edildi ve gözünü küresel ekonomik fethine dikti. Ve başardılar.
En son teknolojinin (dijital aynasız) ortaya çıkması nedeniyle SLR’nin dodo’nun yolundan gideceği neredeyse kesin olsa da , Nikon F sonsuza dek fotoğraf dünyasının tarihini şekillendiren zamansız bir tarih parçası olarak kalacaktır.
Bir Yorum