Nikon Zf incelemesi: Hepsinin en şık aynasızı mı?

Nikon Zf modeli, 24 MP BSI CMOS sensör etrafında oluşturulmuş, klasik stile sahip tam çerçeve aynasız bir fotoğraf makinesidir. Şirketin 1980’lerin başındaki FM2 SLR modelinin görünümünü taklit edecek şekilde tasarlandı; bu, şirketin Z fc APS-C kamerasının tam çerçeve muadili haline geldiği anlamına geliyor.

Temel özellikler

• 24 MP tam çerçeve BSI CMOS sensör
• 8EV’ye kadar derecelendirilmiş gövde içi görüntü sabitleme
• Özel Monokrom modu
• 14 fps’ye kadar sürekli çekim (JPEG), 11 fps Ham
• Seri çekim öncesi işlevli ‘C30’ yalnızca JPEG 30 fps modu
• 9 konu tipini takip eden ve tanıyan AF sistemi
• 6K yakalamadan 4K/30 video, kırpmayla 4K/60, 10 bit N-Log kayıt
• 96MP görüntüler vermek için 32 çekimli yüksek çözünürlüklü mod
• SD ve MicroSD kart yuvaları

Zf, Nikon Z6 II‘nin lansman fiyatıyla aynı olan 2000 dolarlık tavsiye edilen fiyatla satılıyor ve bu da kameranın hedefleri hakkında makul bir fikir veriyor.

Ne var ne yok?

Sensör/İşlemci

Nikon, Zf’nin 24MP BSI CMOS sensörünün yeni olduğu konusunda herhangi bir iddiada bulunmuyor ve daha geniş AF kapsama alanı dışında performansının büyük bir kısmı Z6 II‘deki eski ama saygın sensörle tutarlı görünüyor.

Ancak en yeni ‘Expeed 7’ işlemcinin benimsenmesi önemli değişiklikleri de beraberinde getiriyor. Başlangıç ​​olarak, kameranın AF sistemine konu tanıma özelliğinin yanı sıra şirketin ‘3D İzleme’ özelliğinin Z9 benzeri bir uygulamasını ve 9 tipi konu tanıma sistemini getiriyor. Ayrıca, ayrıntıya sahip olmayan alanları daha agresif bir şekilde yumuşatan bağlama duyarlı gürültü azaltma özelliği de bulunuyor. Nikon’u fotoğraf makinesinin ISO aralığını 204.800’e kadar genişletmeye (genişletilmemiş sınır da 64.000’e çıkar) izin vermeye ikna eden de JPEG ve HEIF dosyalarındaki bu gürültü azaltmadır.

En yeni işlemciye geçiş ayrıca Zf’nin, ilk kez Z9’da gördüğümüz daha verimli Yüksek Verimli sıkıştırma sistemiyle sıkıştırılmış Raw dosyalarını yakalamasına da olanak tanıyor.

Zf, Raw’da 11 fps’ye kadar (Sürekli Yüksek Genişletilmiş modda, çekimler arasında canlı görüntü yenilemelerini içermeyeceğinden şüpheleniyoruz) ve JPEG modu için elektronik veya mekanik deklanşör kullanımına bağlı olarak 15 veya 14 fps’ye kadar çekim yapabilir. Ayrıca Z8 ve Z9’da olduğu gibi ön seri çekim seçeneğiyle, 30 fps görüntüler çekmek için video akışı kullanan, yalnızca JPEG ‘C30’ modu da var.

Siyah-Beyaz modu

Fotoğraf ve video çekimi arasında seçim yapan kontrol üzerinde kendi konumunu belirleyen kameranın siyah beyaz modu, sahnedeki kırmızı ayrıntıları vurgulayan düşük kontrastlı ‘Düz mono’ ve ‘Derin tonlu mono’ dahil olmak üzere mono profil seçenekleri sunar . Bu profiller hem durağan görüntülere hem de video görüntülerine uygulanabilir ve Nikon’un yaratıcı sürece odaklanmasını vurgular.

Video yetenekleri

Herhangi bir video özelliğini atlayarak fotografik saflık vaat eden Df‘nin aksine , Zf oldukça yetenekli bir video makinesidir. Sensörün APS-C (Nikon dilinde DX) kırpmasından 4K/60’a kadar çekim yapabilir veya sensörünün tam 6K piksel genişliğinden 4K’ya kadar 30p’ye kadar çekim yapabilir.

Kullandığımız kamera üretim öncesiydi ancak 30p çekim için ölçtüğümüz 22 ms’lik panjur Z6 modellerindeki mevcut sensörle tutarlıydı. Panasonic’in S5 II modellerinin de benzer okuma hızlarını gösterirken 60p yakalama sunmak için APS-C bölgesine kırpılmasının bir tesadüf olduğundan şüpheliyiz.

Ayrıca, özellikle artık 10 bitlik dahili yakalamaya sahip olduğumuz ve Günlük kaydına olanak sağladığımız için, video için pozlamayı değerlendirmeye çalışırken yardımcı olan dalga formlarını da ekler.

Çoklu çekim piksel kaydırma

Nikon, çoklu çekim piksel kaydırma modu sunmak için görüntü sabitleme sistemini kullanan kamera üreticileri arasına katılıyor; sensörü hassas derecelerle hareket ettirerek her bir rengin her piksel konumunda veya pikselin kesirleri halinde yakalanmasını sağlayarak çözünürlüğü artırıyor. çıktı görüntüsü. Nikon’un sistemi, tümü Raw dosyalarının masaüstü yazılımında birleştirilmesini gerektiren dört mod sunar: her pikselde tam rengi yakalayan dört çekim modu, ton kalitesini ve gürültüyü daha da iyileştirmek için bunu iki kez yapan 8 çekim modu, görüntü çözünürlüğünü 96MP’ye yükselten 16 çekim modu ve ardından işlemi tekrarlayarak gürültü/ton performansını artıran 32 görüntülü sürüm.

AF noktasına bağlı Görüntü Sabitleme

Şirketler IS sistemlerinin performansını en üst düzeye çıkarmaya çalıştıkça daha fazla iyileştirme sunmak giderek zorlaşıyor. Nikon, IS sisteminin seçilen otomatik netleme noktasına bağlanmasıyla Zf’nin performansının iyileştirildiğini söylüyor.

Mantık, eğim ve sapma hareketlerinin (yukarı/aşağı eğim ve sola ve sağa dönme), özellikle geniş açılı mercekler kullanıldığında, görüntüde merkezden uzağa doğru daha büyük kaymalara neden olmasıdır. Zf’nin IBIS sistemi, seçilen AF noktasını görüntünün merkezi yerine düzeltmelerinin merkezi noktası olarak kullanabilir ve geniş lenslerle merkez dışı AF noktaları kullanıldığında daha etkili stabilizasyon sağlanmasına yardımcı olur. Bu yaklaşım, odaklandığınız noktada keskinliğin korunmasına yardımcı olacak ve CIPA standardına göre test edildiğinde kameranın 8EV sabitleme derecesine ulaşmasına yardımcı olacaktır.

Nasıl karşılaştırılır?

Zf, çok sayıda yetenekli tam çerçeve seçeneğinin mevcut olduğu, pazarın en çok tartışılan ∼2000$’lık köşesine geliyor. Dikkat edilmesi gereken ilginç nokta, stili yakın rakiplerinden alamayacağınız bir şey sunsa da Nikon’un bunu daha düşük bir teknik özellik sunmak için bir bahane olarak kullanmamış olmasıdır.

Kart türü ve bunların kameradaki konumuyla ilgili yerden tasarruf sağlayan kararlar dışında, Zf son derece rekabetçi görünüyor.

*6K çekimden (a7 IV’te 7K) 4K çekim üretmek için tüm yatay pikseller kullanılarak aşırı örneklenmiştir. Canon EOS R6 II, 60p’ye kadar yüksek hızda örneklenmiş 4K sunar.

Gövde ve Kontroller

Zf’nin gövdesi hakkında söylenebilecek en bariz şey, 1980’lerdeki Nikon FM2 film kamerasına çok benzediğidir. Yan yana yerleştirildiğinde yeni kameranın daha büyük olduğu anlaşılıyor ancak oranlar korunuyor, bu nedenle hala parçaya uygun görünüyor.

Zf, öncelikle magnezyum alaşımlı yapıya sahip (bazı plastik paneller, Wi-Fi’nin çalışmasını sağlamak için radyo penceresi görevi görüyor), Nikon bunun ‘toza ve su damlamasına dayanıklı’ olduğunu söylüyor. Geleneksel görünüme bağlılığı, henüz FM2 ve eski model kameralar gibi çıkıntılı bir tutma yeri olmadığı anlamına gelir, oldukça rahat kullanılabilir. Birkaç milimetrelik ilave derinlik, kavramayı zorlaştırmıyor ve kadranlar, kamerayı düşürecekmişsiniz gibi hissetmeden çalıştırılabilecek şekilde iyi konumlandırılmış.

Daha küçük olan Z fc’ye, hafifliğinin onu dayanıksız hissettirdiği yönünde bazı eleştiriler vardı; bu izlenim oldukça plastik kadranlarla birleştirilmişti. Zf’nin ilave ağırlığı bu sorunu ortadan kaldırıyor: daha sağlam bir his veriyor ve kontrollerin hissi de bununla tutarlı.

Kart yuvaları

Nikon, Zf’ye iki kart yuvası verdi ancak boyutunu kontrol altında tutmak için ikinci kart yuvasını MicroSD tipi yapmayı tercih etti. Bunlar oldukça küçüktür ve kameraya takılması ve çıkarılması zahmetli olabilir, bu nedenle hızlı bir microSD kartı çok sık çıkarmayı planlamak yerine, kamerada her zaman taşma olarak bırakmak mantıklı olabilir. Bununla birlikte, SD yuvası UHS II uyumluyken Micro SD yalnızca UHS I’dir.

Yuvaların pil bölmesinde yan yana konumlandırılması, özellikle tripod kullanıcıları için ekstra bir rahatsızlık katmanı oluşturuyor; ancak USB-C bağlantı noktasının hızı, kameradan veri almanın veya kameraya güç vermenin yeterince kolay olduğu anlamına geliyor. alt kapıya hiç erişilemiyor.

Vizör

Zf’nin 3,68 milyon noktalı EVF’si var ve bu günümüz standartlarına göre pek de yüksek değil. Z8’in sensörünün sunduğu süper hızlı özel okuma yolu olmadan, bu kameranın sunduğu sıfıra yakın gecikme deneyimiyle karşılaştırılamaz. Genel olarak, oldukça orta düzeyde bir vizör deneyimi, ancak oldukça iyi 0,8x büyütme ile kesinlikle geliştirilmiş bir deneyim.

Ekran

Zf’nin arka dokunmatik ekranı tamamen eklemlenmiştir: daha video ve sosyal medya odaklı Z fc’de daha anlamlı olan bir seçim. Parlak ışıkta bile iyi çalıştığını tespit ettiğimiz 2,1 milyon noktalı bir LCD, ancak Z8’in ekranının iki yönlü eğim düzenlemesini tercih etme konusunda yalnız olmayacağımızı sanıyorum; bu, kamerayı potansiyel olarak biraz daha ince hale getirebilirdi. .

Pil

Zf, Nikon’un orta sınıf kameralarının çoğuyla aynı EN-EL15c pili kullanıyor ve bu pil, şarj başına 380 çekim (LCD) ve şarj başına 360 çekim (EVF) gibi saygın bir değere güç veriyor. Enerji tasarrufu modunu açarsanız bu sayılar şarj başına 430 ve 410 çekime çıkıyor. Fotoğraf makinesinin USB C bağlantı noktası üzerinden şarj edilebilir; Z8’den farklı olarak yalnızca bir tane bulunur.

Z6 II’nin aksine, Zf’ye pil yuvası takma seçeneği yoktur.

İlk izlenimler

Nikon, daha küçük sensörlü Z fc modelini piyasaya sürdüğünde, bunun sosyal medya içerik oluşturucuları için tasarlanmış bir fotoğraf makinesi olduğunu açıkça ortaya koydu ve bu zanaatı belki de 70’li ve 80’li yılların ikinci el filmlerinden öğrenmiş olan bazı genç fotoğrafçıların ilgisini çekmeyi umuyordu. SLR’ler. Ancak Nikon, tam çerçeve bir sürüm istediklerini söyleyen fotoğraf tutkunlarının sayısını gözden kaçırmış olamaz.

Bununla birlikte Nikon, son retro full-frame makinesinin (oldukça yarım yamalak Df) teaser videolarının yarattığı ilk heyecanın, umduğu satış başarısına dönüşmediğini de muhtemelen hatırlayacak.

Bununla birlikte, Df, ağırlıklı olarak dayandığı D610’a göre önemli bir primi emreden oldukça yanlış orantısız bir yığın iken, Zf tamamen daha yakışıklı bir olaydır (ve stil bilincine sahip bir izleyici kitlesinin ilgisini çekmeyi hedefliyorsanız, bu önemlidir) ) ve aynı fiyata satılırken Z6 II’yi geride bırakan bir model.

Aslında, Z6 III’ün yokluğunda Zf, yüksek çekişmeli 2.000 dolarlık fiyat noktasında şirketin en iyi özelliklere sahip kamerası haline geliyor. Halen önceki Z6’larla aynı görüntü sensörünü kullanıyor gibi görünüyor ancak Z9 ve Z8’deki daha yeni Expeed 7 işlemciyi içeriyor ve bu, şirketin ‘3D İzleme’ sisteminin aynasız kamera uygulaması gibi güncellemeleri getiriyor.

Z6 III’ün yokluğunda Zf, yüksek çekişmeli 2.000 dolarlık fiyat noktasında şirketin en iyi özelliklere sahip kamerası haline geliyor

Markaların çoğunluğu artık seçtiğiniz AF noktasının altında (veya çoğu nesne tanıma sistemi durumunda yakınında) bulunan her şeyi takip etmek gibi benzer bir yaklaşımı benimsediğinden, bu günlerde buna basitçe ‘izleme’ diyebiliriz. Bu o kadar bariz bir yaklaşım ki, ilk defa ‘sezgisel’ terimi neredeyse uygun olabilir, ancak izlemeyi ana AF arayüzüne entegre etme fikri aslında Nikon’la başladı, bu nedenle Zf’nin ‘en iyi uygulamayı yakaladığını görmek harika’ ‘ Nikon’un bizzat öncülük ettiği yaklaşım.

Çoklu çoklu çekim modları

Nikon, daha duyarlı bir şekilde, kamerasına çoklu çekim yüksek çözünürlüklü modunu ekleyen son markalardan biri oldu. Bayer filtresinin etkisini ortadan kaldırmaya çalışan veya daha ayrıntılı görüntüler üretmek için sahneyi aşırı örneklemeye çalışan çoklu çekim modları, mühendislerin gövde içi sabitleme mekanizmalarının varlığından yararlanmanın yollarını aramasıyla giderek daha yaygın hale geldi.

Çoğu durumda, pek kullanışlı değiller: genellikle tripodlar ve neredeyse statik nesneler gerektirir; görüntülerin bir kombinasyonu genellikle özel masaüstü yazılımı gerektirir. Neredeyse her markanın kendi yaklaşımını (çekim sayısı ve kamera içi işleme derecesi açısından) benimsediği görüldüğünden, farklı uygulamaları koruyan çok sayıda patent olduğu açıktır.

Zf, 96 MP nihai görüntü sunmak için yaklaşık dört saniyede toplanan şaşırtıcı 32 görüntüyü çeken mod da dahil olmak üzere çeşitli modlar sunuyor. Bu, konunuzun hareket edebileceği uzun bir süredir ve bu da kullanışlılığını zayıflatır, ancak konunuz çok fazla hareket içermiyorsa en azından başka seçenekler de vardır. Bu nedenle, belki de öncelikle teknik özellik sayfalarının belirsiz yönleri üzerinden marka savaşları yürütmekten hoşlanan kişilerin çıkarına olan Nikon, şimdi bu özelliği sunuyor.

Kullandığım süre boyunca Zf’nin kullanımı keyifliydi. Nikon’un bu modelin ortalıkta görülmesiyle ilgili endişeleri göz önüne alındığında, bu ayırt edici stil bir tür lanet gibi görünüyordu, ancak bugünden itibaren bunun bir değere dönüşmesi daha muhtemel. Kullandığım kamera tamamen siyah versiyondu ancak altı farklı suni deri renk şeması da mevcut olacak. Gümüş/siyah versiyonuyla ilgili haber yok. Bunun, fotoğraf makinesinin birinci sınıf karakterini korumak için farklı malzemelerde eşleşen gümüş rengi sunmanın zorluğundan mı yoksa Nikon’un gelecekte bir noktada özel bir sürüm planlamasından mı kaynaklandığı açık değil.

Kullandığım prodüksiyon öncesi kamera, yaklaşık iki saatlik fotoğraf çekiminin ardından sıcaklık uyarıları göstermeye başladı ancak şunu da belirtmeliyim ki, 32°C koşullarda, genellikle doğrudan güneş ışığında çekim yapıyordum. Ancak hava otomatik kapanma için geri sayımı başlatacak kadar ısınmadı.

AF takibi Z8 ve Z9’daki kadar yapışkan değil. Bu çok büyük bir sürpriz değil ama örneğin bir çiçeğin belirli bir bölümünü seçmeye çalıştığımda, Zf’nin izleme hedefi bazen izlemesini istediğim belirli ayrıntıdan sapıyordu. Tanınmış bir konu ile performans, örneğin gözlerin görünüşte hatasız takip edilmesiyle mükemmel görünüyordu.

Ancak sonuçta Zf, işleri Z6 II’den ileriye taşıyor ve sonunda birçok insanın Df’nin olmasını umduğu kamerayı sunuyor gibi görünüyor. Şimdi Sigma’nın Z montajı için kompakt, diyafram halkalı i-serisi prime lenslerini tanıtmasının önündeki engeller aşılabilseydi, o zaman işler gerçekten çok ilginç hale gelirdi.

Şimdi al:

Operasyon ve Kullanım

Onlarca yıldır gittikçe genişleyen çıkıntılı kavramalardan sonra bu kadar köşeli bir kamerayla karşılaşmak ilginçti. Zf’nin ağırlığı ve kareliği, merceği destekleyerek sol elimi kullanarak ağırlığın çoğunu korumak için bilinçli bir çaba göstermezsem, küçük parmağımı keseceğini fark ettiğim anlamına geliyordu. Zf, 24-70 mm F2.8 gibi daha ağır bir lensle birleştirildiğinde bu durum özellikle şiddetliydi.

Ayrıca Zf’nin bu seviyedeki bir kameradan beklediğimizden biraz daha az özelleştirme sunduğunu gördük. Zf, Z6 II’de olduğu gibi beş özelleştirilebilir düğmeye sahip gibi görünüyor, ancak bunlardan biri Oynatma düğmesidir ve resimlerinizi gerçekten incelemek istiyorsanız size etkili bir şekilde dört tane bırakır. Benzer şekilde, Zf, bir düğmeye basmadan pozlama telafisini değiştirmek için olağan seçenekleri içerir ve ayarı ön veya arka ayar kadranının değiştirip değiştirmeyeceğini seçmenize izin verir, ancak bunlar yalnızca özel pozlama telafisi kadranı döndürülerek devre dışı bırakılırsa herhangi bir işleve sahip olur.

‘C’ konumunda olduğundan çoğu zaman kameranın ayar kadranlarından birinin işlevi yoktur. Örneğin, hiç kimse bir ayar kadranına ISO atamanıza izin vermeyi düşünmedi; bu nedenle ISO’ya hızlı erişim, bir düğmeye basmayı gerektirir ve değerli özel düğmelerinizden birini kullanır ve yine, ayar kadranından belirli bir ISO değeri seçtiğinizde bu düğme çalışmayı durdurur. aramak. Garip bir şekilde bu, ISO kadranını çevirdiğinizde Otomatik ISO’yu devre dışı bırakma veya devreye alma yeteneğinizi de kaybedeceğiniz anlamına gelir. En hafif tabirle, genel etki ilginçtir.

Önceki Nikon’ların aksine, Otomatik ISO kullanıyorsanız ‘minimum deklanşör hızı’ değerine hızla erişmenin bir yolu yoktur. Önceki modellerden bazıları, bu seçeneği kameranın Menüm listesine atamanıza izin verir; bu, özel bir düğmeyi ‘Menümdeki en üst öğeye eriş’ olarak ayarlayarak hızlı erişim elde edebileceğiniz anlamına gelir, ancak Zf buna izin vermez. Genel olarak, hiç kimse kameraya özel deklanşör hızı ve pozlama kompozisyon kadranları eklemenin tam etkisini veya fırsatını gerçekten düşünmemiş gibi görünüyor.

Tüm bunları AF kumanda kolunun olmayışı ile birleştirin; dört yollu kontrol cihazı varsayılan olarak AF noktası konumlandırmayı kullanır ancak o kadar hızlı veya iyi konumlandırılmaz – ve Zf, Z6’lar kadar hızlı veya akıcı bir kamera değildir. ne de Panasonic’in en yakın fiyatlı rakibi olan S5 II’nin benzeri.

Yine de pek çok şeyi doğru yapıyor: ekran arayüzü nispeten temiz, artan dağınıklığa yenik düşen bir çağda ve menüler çok uzun da olsa oldukça iyi düzenlenmiş. Z6 III formundaki aynı bileşenlerin çok daha etkili bir fotoğraf aracı olabileceği şüphesinden kaçmak zor. Her ne kadar o kadar güzel olmasa da.

Görüntü kalitesi

Nikon Zf, yaygın olarak kullanılan 24 MP BSI CMOS sensörünü temel aldığından görüntü kalitesinde büyük sürprizler yok. Ayrıntı yakalama açısından, tam olarak 24 MP’lik bir sensörden beklediğiniz şeyi yapar. Ve beklediğiniz gibi hem orta derecede yüksek hem de çok yüksek ISO değerlerinde performans çok iyi.

Nikon’un varsayılan JPEG keskinleştirmesi çok geniş bir yarıçapa sahiptir, dolayısıyla emsallerine göre çok daha az ayrıntı yakalıyor gibi görünüyor (her ne kadar durumun böyle olmadığını Raw’lardan bilsek de). Renk , çok sayıda vurgu ve doygunlukla standart Nikon tepkisi sergiliyor . Sarılar canlıdır, yeşil veya turuncu renk tonu yoktur, ancak genel beyaz cilt tonuna en yakın pembe, Sony veya Canon görsellerinden belirgin şekilde daha parlak ve daha pembedir. Bu konuda ne düşündüğünüze karar verebilmeniz için galeride bol miktarda portreye yer vermeye çalıştık.

Zf’nin yüksek ISO değerindeki kumlanma azaltma özelliği , kumlanmayı oldukça iyi bir şekilde giderir ancak birçok ince ayrıntıyı da beraberinde götürür. Genel olarak gerçekten beğendiğimiz Z6 II’ye çok benzer bir performans.

Dinamik aralık

Yine Zf’nin sensöründe sürpriz yok. Birkaç yıldır ortalıkta dolaşıyor ancak orta fiyatlı bir kamerada çok daha iyi olan herhangi bir çiple karşılaşmadık . Temel ISO’da kamera çok az gürültü ekler; bu nedenle, ana gürültü kaynağının pozlamadaki azalma ve işleri ne kadar ileri götürebileceğinizin sınırı olmasıyla birlikte, parlak noktaları korumak için pozlamayı azaltma alanı vardır. Çift kazançlı tasarımı, ISO 800’den yukarı doğru daha az gölge gürültüsü olacağı ve ISO’yu bu noktanın üzerine çıkarmanın minimum fayda sağlayacağı anlamına gelir. Parlak vurguların olduğu düşük ışıklı sahnelerde, ISO 800’ü üç durak kadar az pozlamak ve ardından aydınlatma, ISO 6400’e benzer bir gürültü vermelidir, ancak Raw’da üç ek vurgu durağı korunmalıdır.

Gerçek dünyada beyaz dengesi

Otomatik WB (Genel atmosferi koruyun)

Fotoğraf makinesinde yeniden işlenmiş: Doğal ışık Otomatik WB

Fotoğraf makinesinin otomatik beyaz dengesi, fotoğraf makinesinin, çekim yaptığınız ışığın renginin etkisini ne kadar tamamen iptal etmeye çalışacağına karar vermenizi sağlar. Varsayılan olarak ‘Genel atmosferi koru’ şeklindedir ve daha aşırı bir ‘Beyazı koru (sıcak renkleri azalt)’ seçeneği veya daha az şiddetli ‘Aydınlatma renklerini sıcak tut’ ayarı bulunur. Bunlardan sonuncusunun en iyi sonuçları verdiğini gördük: Varsayılan orta zemin ayarı bile nesneleri biraz soğuk/mavi gösterme eğiliminde olabilir. Ayrıca dış mekan çekimlerinde daha iyi sonuç veren ‘Doğal ışık Otomatik’ modu da bulunmaktadır. Açık havada çekim yapacağınızı bildiğinizde kesinlikle bu moda geçmeye değer, ancak standart otomatik modun umduğunuz kadar ayarla ve unut olmaması biraz hayal kırıklığı yaratıyor.

Otomatik Odaklama

Nikon Zf, 3D Takipli otomatik odaklamayı içeren ancak onu çalıştıracak süper hızlı okuma Yığınlı CMOS sensöre sahip olmayan ilk aynasız modeldir. Bu ve önceki modellerdeki izleme arasındaki fark iki yönlüdür: birincisi, tıpkı diğerleri gibi bir AF alan modudur, daha ziyade alan modlarından ayrı olarak devreye alınan isteğe bağlı bir özelliktir ve ikinci olarak, başlatıldığında devre dışı bırakılmasına gerek yoktur: serbest bırakma AF-Açık veya deklanşör düğmesi ve AF noktası başlangıçta yerleştirildiği yere geri döner: ‘iptal’ gerekmez ve sahnenin merkezine sıfırlama gerekmez.

Nikon Zf’nin AF takibi, Z6 II ve Z5 gibi önceki nesil modellerle karşılaştırıldığında genel olarak çok iyi ve gözle görülür derecede iyileştirilmiş. 3D izleme modu, işaret ettiğiniz hedefin üzerinde kalma konusunda iyi bir iş çıkarır. Kameranın nesne tanıma modlarından birini onun yanında çalıştırmayı seçerseniz performans daha da artar.

Temel AF izleme testimizde, temel 3D izleme modu, nesne köşelerden birinden geçerken (konunun yaklaşma hızının ve yönünün değiştiği yer) nesnenin izini kaybetme eğiliminde olacaktır. Genellikle AF’nin başlangıçta yerleştirildiği çerçevenin merkezine yakın bir yere döndüğünde konuyu tekrar buluyordu. Bu oldukça şaşırtıcı bir sonuçtu çünkü genel çekimlerimizde bununla çok sık karşılaşmadık. Ancak kamera aynı sonucu defalarca verdi, bu da performansın konuya göre değişebileceğini gösteriyor.

Ancak insan/yüz algılamanın devreye alınması, kameranın konuyu asla kaybetmemesini sağladı. Deneğin koyu renkli gözlük takıp takmadığına bakılmaksızın, yüzün bir kısmını gizleyen bir şekilde çalışmaya devam etti.

Ancak yüz algılamayla çekilen portrelerin her zaman göze tam olarak odaklanmadığı da dikkat çekicidir. Kameranın algılaması ve takip kalıcılığı çok iyi ancak hassasiyet her zaman bazı yakın emsalleri kadar yüksek olmuyor ve gözün hemen önüne odaklanma eğilimi gösteriyor. Bununla birlikte, göz algılama ve seçilen AF noktasına saygı gösterme şekli, onu kamerada gerçekten değerli bir özellik haline getiriyor; bu da, odaklama hakkında düşünmek zorunda kalmak yerine, kameranın diğer ayarlarına odaklanabileceğiniz ve nesnenizle etkileşime girebileceğiniz anlamına geliyor.

Geliştirilmiş AF takibi, önceki modellerde belirgin şekilde daha zayıf olduğu video moduna kadar uzanıyor. Genel olarak, Zf’nin otomatik netlemesinin Z8 ve Z9’un profesyonel seviyedeki performansıyla pek eşleşmediği ancak Nikon’un AF davranışını ve kullanımını rakipleriyle oldukça rekabetçi bir noktaya getirdiği hissine kapıldık.

Video

Zf’nin 24p çekimi Nikon Z6 II’ye göre daha ayrıntılı, ancak 60p modunda belirgin şekilde daha az keskinleşiyor. İki çekim arasındaki kesinti nedeniyle muhtemelen bu farkı fark etmeyeceksiniz, ancak 60p için kullanılan daha küçük yakalama bölgesi, daha kısa pozlama kullanma ihtiyacının yanı sıra, daha gürültülü ve daha hızlı olacağı anlamına gelecektir; bu nedenle, iç mekan çekimleri için kesmelerin yavaşlamasını bekleyin. – biraz daha fazla grenlilik sağlamak için 60p’yi düşürün.

Tam genişlikte çekim için panjurun uzunluğu 22 ms civarındadır. Bu makul (Panasonic’in birkaç yıl önceki üst düzey, video merkezli S1H’si çok benzer bir performans sağlıyor), ancak harika değil. 22 ms, kamerayı kaydırmaya veya çerçeve boyunca hızlı hareketi yakalamaya çalışırken dikey çizgilerin yatay olarak çarpık hale gelmesine neden olacak kadar yavaştır ve bu distorsiyon, kameranın çekimi sabitlemek için sensörü kaydırma girişimiyle kötü bir şekilde etkileşime girebilir ve çekimde hafif bir titremeye neden olabilir. .

Kameranın ikinci hafıza kartı yuvası olarak nispeten yavaş bir UHS-I Micro SD kartın kullanılması, kartı daha küçük yuvada bırakıp onu video çekmek için dahili bellek olarak kullanmanın pek pratik olmadığı anlamına geliyor. SD yuvasına video ve Mikro SD’ye fotoğraf çekebilirsiniz ancak bu şekilde kameranın performansını köreltme riskiyle karşı karşıya kalırsınız.

Görüntü Sabitleme

Kameranın görüntü sabitlemesi oldukça iyi; 1,25x’lik bir kırpma uygulayan dijital sabitleme, istenmeyen hareketi iptal etmek için kameranın bu kırpmayı video yakalama bölgesi içinde hareket ettirmesine olanak tanıyor. Stabilizasyon oldukça düzgün, işlemlerde tripod benzeri bir kilitleme sağlamaya çalışmak yerine yavaşça etrafta dolaşıyor. Ancak, daha önce de belirtildiği gibi, stabilizasyon aktifken, muhtemelen mevcut alan hala okunurken kameranın yakaladığı bölgeyi hareket ettirmesi nedeniyle bazı dikey titreşimler ortaya çıkıyor.

Sonuç

Nikon Zf, herkesin Df’den olmasını umduğu fotoğraf makinesine çok benziyor: çok fazla ek boyut veya ağırlığa gerek kalmadan Nikon’un 80’lerin başındaki klasik modellerinden biri gibi görünecek şekilde tasarlanmış son teknoloji ürünü bir fotoğraf makinesi. Ve sanırım çoğu insan estetik açıdan olağanüstü bir başarı elde ettiği konusunda hemfikirdir.

Kameranın kullanımı konusunda biraz daha az ikna olduk. Modellendiği fotoğraf makineleriyle karşılaştırıldığında bile, Zf’nin bir süre sonra tutulması rahatsızlık verici hale gelebiliyor ve Nikon mühendislerinin kopyalama yaparken özel kadranlara sahip olmanın tüm sonuçlarını gerçekten düşünmedikleri algısını sarsmakta zorlandık. davranışların çoğu diğer kameralardan gelir.

Zf, üzerine taktığınız lens büyüdükçe giderek daha az iyi çalışır ve Nikon’un lens yelpazesinde çok fazla küçük, hafif seçenek yoktur. Daha da kötüsü, üçüncü taraf yapımcıların bu boşluğu doldurmasını engellediğini öne süren pek çok şey var. İlgili olarak, Nikon’un Z lensleri genellikle diyafram halkalarına sahip değildir, ancak Zf, sahip oldukları bir sistemdeki kameraların kontrol düzenini taklit eder ki bu ideal değildir.

Dolayısıyla Nikon, Fujifilm’in XT serisine göre belirgin bir görüntü kalitesi avantajı sunarken, Fujifilm kameraları boyut, ağırlık ve yanlarında diyafram halkaları bulunan çok çeşitli küçük lens seçeneklerine sahiptir. Bu ve daha yüksek seviyedeki operasyonel tutarlılık, bu konseptin nasıl daha başarılı bir şekilde sunulabileceğini gösteren talihsiz bir etkiye sahiptir.

Zf’nin performansı yine de çok iyi. Mükemmel, kendini kanıtlamış bir sensör üzerine inşa edilmiştir ve özellikle konu tanıma etkinken çok iyi bir otomatik odaklama performansı sunar. Aynı zamanda, klasik stilinin başka türlü gizleyebileceği düzeyde esneklik ve yetenek sağlayan, olağanüstü derecede yetenekli bir video kameradır.

Pek çok meraklı fotoğrafçının, bu kadar karakter sahibi bir fotoğraf makinesine sahip olma ve kullanma karşılığında Zf’nin tuhaflıkları ve tuhaflıkları üzerinde mutlu bir şekilde çalışacağından ve ürettiği fotoğraflar yüzünden hayal kırıklığına uğramayacaklarından eminiz. Ancak Fujifilm XT kameraları bu kadar çok kullanmış biri olarak ve Sigma’nın i-serisi lenslerinin neler katacağını bilerek, neler olabileceğini düşünmemek elde değil.

Zf’nin stilinin güçlü bir yankı uyandırdığı biri olarak konuşursam, bu kamerayı seveceğimi düşündüm. Ancak birkaç aydır kullandığım için kalbim Altın dese de kafam Gümüş diyor.

Puanlama

Benzerleriyle karşılaştırıldığında

Canon EOS R6 II hala bu sınıfta yenilebilecek bir fotoğraf makinesi. Nikon’dan daha pahalıdır ve artık otomatik odaklama açısından böyle bir avantaj sunmamaktadır, ancak tam genişlikte 4K/60p çekim yapabilir, daha hızlı seri çekimler yakalayabilir ve kullanım ve kullanım açısından daha iyidir. Her iki kamera da nispeten sınırlı lens aralıklarıyla sınırlıdır; Nikon en azından bazı üçüncü taraf seçeneklerine izin verir, ancak her iki kamerayı da seçmeden önce istediğiniz lenslerin makul fiyatlarla mevcut olup olmadığını kontrol etmeye değer.

Sony a7 IV bu fiyata bir başka güçlü rakip. Nikon’a göre biraz daha yüksek çözünürlük (ve daha karmaşık JPEG işlemleri farkı vurgular) ve biraz daha güvenilir otomatik odaklama sunar. Ancak bir video kamera kadar güçlü değil ve Zf’den daha pahalı, bu da onu çok yönlü bir kamera haline getiriyor. Daha geniş lens seçeneği, Sigma’nın uygun fiyatlı i Serisi optiklerinin mükemmel bir uyum sağlamasıyla Sony’nin lehine açıkça ortaya çıkıyor.

i Serisi lensler aynı zamanda Panasonic’in S5 II ve S5 II X modellerinde kullanılan L montajı için de mevcuttur . Panasonic çiftinin kullanımı ve kullanımı da Nikon’unkinden önemli ölçüde daha iyi. Ancak S5 II’ye faz algılamalı AF eklenmiş olsa bile Zf, Panasonic’lerden daha basit ve daha güvenilir bir AF sistemine sahip. Ve belki de beklenmedik bir şekilde, Nikon’un video yetenekleri S5 II’ninkilerle iyi bir eşleşme, dolayısıyla genel olarak Nikon’un biraz daha kullanışlı olduğunu gördük.

Son olarak Fujifilm’in benzer tarza sahip X-T5 modeliyle karşılaştırmayı düşünmeye değer. Fujifilm daha küçük bir sensöre dayanıyor ve Nikon’a anında görüntü kalitesi avantajı ve alan derinliği açısından daha fazla esneklik sağlıyor. X-T5’in video konusunda da tartışmasız daha az iyi olduğu söylenebilir: kağıt üzerinde daha iyi özellikler sunuyor gibi görünüyor, ancak değişen kırpmalar ve dönen deklanşör, bitler hafıza kartına çarptığında avantajın ortadan kalktığı anlamına geliyor. Ancak görünüşte benzer kontrol anlayışına rağmen Fujifilm’in kullanımı daha hoş ve daha küçük boyutu, daha hafif ve ön taraftaki hafif çıkıntı, kullanımı daha rahat hale getiriyor. Ve elbette, X-mount, X-T5’te iyi çalışan çok çeşitli prime lensler de dahil olmak üzere çok daha fazla lens sunuyor. Her açıdan bakıldığında bu, başlangıçta göründüğünden daha zor bir seçimdir.