OM-3 İncelemesi: Retro Tasarım ve Modern Özellikler

OM System OM-3, şirketin en son Micro Four Thirds aynasız kamerasıdır. OM-1 Mk II’de bulunan aynı 20MP Four Thirds Stacked CMOS sensörünü kullanması, onu bugüne kadar gördüğümüz Stacked sensöre sahip en ucuz değiştirilebilir lensli kamera yapar ve daha pahalı modelin özelliklerinin ve yeteneklerinin çoğuna sahiptir.

OM System, renk modları arasında hızlı geçiş için bir düğme ve şirketin bilindiği birçok hesaplamalı fotoğrafçılık özelliğine hızlı erişim sağlayan varsayılan bir düğme içeren retro tarzı bir gövdede her şeyi bir araya getirdi.

Temel Özellikler

• 20MP Four Thirds Yığılmış CMOS sensörü
• 6,5EV’ye kadar derecelendirilmiş gövde içi görüntü sabitleme
• 2,36M nokta EVF 0,69x büyütme
• C-AF ile 50 fps’ye kadar sürekli çekim, AF/AE kilitli 120 fps’ye kadar
• Yapılandırılabilir ön yakalama
• 10 bit Günlük seçeneğiyle 4K 60p’ye kadar video
• Renk ve efekt kadranı
• IP53 dereceli hava koşullarına dayanıklılık
• 50MP el tipi / 80MP tripod yüksek çözünürlüklü kompozit modu
• 590 çekime kadar pil kapasitesi

OM-3, 27 Şubat’tan itibaren yalnızca gövde satış fiyatı olan 1999 ABD doları ile satışa sunulacak. Ayrıca OM System’in M.Zuiko ED 12-45mm F4.0 Pro lensiyle birlikte 2299 dolara bir kit olarak da satışa sunulacak. ABD’de şirket, 26 Şubat’a kadar ön sipariş bonusu uyguluyor; bu bonusla kamerayı, beraberinde piyasaya sürülen 17 veya 25mm F1.8 prime’lardan biriyle satın alırsanız 200 dolar indirim kazanabiliyorsunuz.

Neler Yeni?

Yeni bir tasarım

OM-1 ve OM-5’in aksine, OM-3 mevcut bir Olympus kamera serisinin doğrudan devamı değildir, bu da OM rozetini taşıyan diğer modellerden oldukça farklı görünen bir kamera ile sonuçlanır. Kesinlikle hala bir aile benzerliği var – çoğunlukla içeride bir OM-1 II olmasına rağmen biraz daha büyük bir OM-5’e benziyor – ancak OM-3 ayrıca klasik film SLR’lerinden de çok açık bir şekilde etkileniyor.

Bu, önden bakıldığında en belirgin şekilde ortaya çıkıyor. Bahsedilecek kadar yükseltilmiş bir tutma yeri yok ve gümüş kamera gövdesini siyah bir suni deri sarıyor. Arkadaki doku ve önemli başparmak desteği, kamerayı tutmayı nispeten kolaylaştırıyor, en azından test edenlerimiz için ve metal yapı elde güven verici bir şekilde sağlam hissettiriyor.

OM-3, şeklinin ötesinde, önceki OM Sistem kameralarından birkaç yönden farklıdır. Üzerinde iki düğme bulunan yükseltilmiş dairesel bir bölüme entegre edilmek yerine, güç düğmesi artık kendi başınadır. Düğmeler, fotoğraflar, videolar ve ‘yavaş ve hızlı’ video modları arasında hızla geçiş yapmanızı sağlayan bir kadranla değiştirildi. Kadranlardan bahsetmişken, ön tarafta derinlemesine bir bakışı hak eden bir kadran var.

‘Yaratıcı Kadran’

OM-3, “Yaratıcı Kadran” adı verilen bir ön kontrol düğmesine sahiptir. Benzer kadranı onu önceki PEN modellerinden ayıran PEN-F hayranlarına tanıdık gelecektir.

PEN-F’ler gibi, OM-3’ün kadranı da beş konuma sahiptir; ortadaki, kamera için standart renk modlarını kullanmanızı sağlar. Renk’e geçmek, belirli film görünümlerini kopyalamak için tasarlanmış dört profile erişmenizi sağlar. Sola bir kez daha tıkladığınızda, bu sefer siyah beyaz olan dört profilin bulunduğu Mono moduna geçersiniz. Kadranın diğer tarafı, delikli kamera veya ağartma baypası gibi efektler eklemek için filtre görevi gören “Sanat” modlarına ve fotoğraflarınıza renk tonu eklemenizi sağlayan renk yaratıcı moduna erişmenizi sağlar.

Gerçek eğlence, renk ve mono profillerini özelleştirmekten gelir. OM System size temel kaydırıcıları verir – keskinlik, kontrast, vinyetleme – ancak daha ince taneli kontrol de sunar. Mono modlarında, sanal bir renk filtresi, üç güçte simüle edilmiş bir tane efekti ekleyebilir ve sepya, mavi, mor veya yeşil ton seçebilirsiniz. Renk profillerinde, 12 tonun doygunluk seviyeleri üzerinde kontrol sağlayan bir renk tekerleği elde edersiniz. Ayrıca gölgeleri, orta tonları ve vurguları kontrol edebilir, istediğiniz görünümü elde etmek için bunları artırabilir veya azaltabilirsiniz.

Bu özelleştirmelerin çoğunun OM System için tamamen yeni olmadığını belirtmekte fayda var; OM-1 II ayrıca gölge, orta ton ve vurgu kontrolü dahil olmak üzere JPEG’lerinizin nasıl çıkacağı konusunda size çok fazla kontrol sağlar. Ancak OM-3 bu özellikleri ön plana çıkarır ve onları gözden kaçırmayı çok daha zorlaştırır ve bir yerine dört özel profile sahip olmak, tek özel yuvanızı kullanma konusunda endişelenmenize gerek kalmadan bazı dramatik görünümler yaratmayı kolaylaştırır.

Hızlı erişim hesaplaması

Son zamanlarda, kamera şirketlerinin öne çıkan özellikleri için fiziksel kontroller ekleme eğilimi görüyoruz – Fujifilm Film Simülasyon kadranını veya Panasonic S9‘un LUT düğmesini düşünün. OM Sistemi, menülere dalmanıza gerek kalmadan kameranın geniş yelpazedeki hesaplamalı fotoğrafçılık özelliklerine kolayca erişmenizi sağlayan OM-3’ün “CP” düğmesiyle aynı şeyi yaptı. Bilmeyenler için, bu özellikler, kameranın harici yazılım kullanarak hiçbir şeyi bir araya getirme ihtiyacı olmadan kamerada belirli efektler elde etmek için birkaç pozlama yaptığı çoklu çekim modlarıdır.

OM-3’te CP düğmesi aracılığıyla kullanılabilen modlar şunlardır:

• Yüksek çözünürlük (tripod / elde taşınabilir)
• Canlı ND (1-6EV)
• Canlı Dereceli ND (1-3 EV)
• Odak Yığma*
• HDR
• Çoklu pozlama

* Yalnızca belirli lenslerle kullanılabilir

Bu özellikler, OM System rakiplerinden ayıran özelliklerin bir parçasıdır, bu nedenle geleneksel olarak bir AE / AF kilitleme düğmesi olan şeyi, kameranın ana satış noktalarından birini parmaklarınızın ucuna getiren bir şeyle değiştirmek mantıklıdır.

CP düğmesine tek bir basış, kullandığınız son hesaplama modunu etkinleştirir ve uzun basış, diğer kullanılabilir seçeneklere erişmenizi sağlar. Bu listeyi menülerde sınırlayabilirsiniz, böylece uzun basış bile sizi yalnızca gerçekten kullanmak istediğiniz modların listesine götürür. Bu yaklaşım, düğmenin yeni kullanıcıların tüm özellikleri keşfetmesine yardımcı olma yeteneğini biraz azaltır, ancak deneyimli atıcıların istedikleri işleve doğrudan erişebilecekleri anlamına gelir.

OM Cinema video renk modları

Standart Renk Profili

OM Cinema 1

OM Cinema 2

OM-3, şirketin OM-Log moduyla aynı vurgu yakalama yeteneklerini size sunmak ve kameradan çıkar çıkmaz sinematik bir görünüm kazandırmak için tasarlanmış iki yeni “OM Cinema” renk modu içeriyor. OM Cinema 1, görüntünüzün parlak kısımlarındaki sarıları ve daha karanlık kısımlarındaki mavileri vurgulamak için tasarlanmışken, Cinema 2 kontrastı düşürürken vurgulara ve gölgelere biraz camgöbeği ekler.

OM-Log400 modu gibi, her iki modun da temel ISO değeri 400’dür ve bu da ek vurgu aralığını yakalayabilen pozlamalar kullanmanızı sağlar.

Karşılaştırma

OM-3, pahalı bir Yığılmış CMOS sensörü kullanan gördüğümüz en ucuz ILC’dir. Dahili olarak, aynı sensör, seri çekim oranları, otomatik odaklamalı konu tanıma, hesaplamalı fotoğrafçılık modları ve hava koşullarına dayanıklılık özellikleriyle OM System’in amiral gemisi OM-1 Mk II’sine çok benzer. Daha pahalı modelde daha hızlı mekanik deklanşör, daha fazla düğme, güçlü bir kavrama, daha derin bir arabellek, daha büyük, daha yüksek çözünürlüklü bir vizör ve çift kart yuvası bulunur. Ancak, çoğu kişi için yetenekten ziyade görünüm ve boyutun ikisi arasındaki belirleyici faktör olacağından şüpheleniyoruz.

Pahalı bir Yığılmış sensörün kullanılması, OM-3’ü ilginç bir konuma getiriyor. Bu kadar paraya veya daha azına birden fazla tam çerçeve kamera mevcut ve daha büyük, daha ağır lensler, çok daha yavaş seri çekim oranları ve genellikle daha az özellik pahasına ışık toplama yeteneğinde önemli bir artış sunuyor. Ancak hala Stacked olan daha büyük bir sensör istiyorsanız, bunun için ödeme yapmanız gerekecek – Fujifilm X-H2S’nin MSRP’si %25 daha pahalı.

Bu fiyat noktasında, OM-3 birkaç pazarda oynuyor. Panasonic G9 II, Canon EOS R7 veya Fujifilm X-H2S gibi yüksek performanslı modelleri akranları olarak düşünebilirsiniz, ancak aynı zamanda Fujifilm’in X-T5 ve Nikon Zf gibi stile önem veren seçeneklerle de rekabet ediyor. Her ikisinden de bir seçki ekledik.

*Tüm panel ‘Vizör stili 3’ kullanımı

Burada listelenen her sistemin OM-3 ile karşılaştırıldığında güçlü ve zayıf yönleri olacaktır. Örneğin EOS R7, daha büyük sensörü, güvenilir otomatik odaklaması ve çift SD kart yuvası ile teknik olarak son derece yetenekli bir kameradır, ancak OM-3 önemli ölçüde daha hızlı ve daha az yuvarlanan deklanşörle çekim yapar. Günümüzde, Canon APS-C sistemleri için lens seçimi biraz daha sağlıklıdır, ancak yine de Micro Four Thirds sisteminin çok gerisindedir. EOS R7 ayrıca OM-3’ün sahip olduğu retro tasarıma sahip değildir; G9 II gibi, görünümü endüstriyele doğru eğilir.

Nikon Zf ve Fujifilm X-T5 benzer estetiğe sahiptir, ancak Nikon tam kare bir kamera için nispeten küçük olsa da, ona takmanız gereken lensler için aynı şey söylenemez. Fujifilm’in lens ekosistemi, Micro Four Thirds kadar kapsamlı olan tek sistemdir, ancak otomatik odaklama sistemi birçok durumda OM’ninki kadar iyi değildir ve son teknolojiye göre oldukça geridedir.

Yalnızca Panasonic’in G9 II’si kameranın çoklu çekim hesaplama modlarının çeşitliliğini sunmaya yaklaşabiliyor ve buna rağmen OM-3’ün daha hızlı okuma özelliği ona bir avantaj sağlıyor.

Gövde ve kontroller

OM-3’ün retro tasarımı, OM-1 Mk II’ye göre en büyük satış noktalarından biridir. Kauçuklaştırılmış, gömülü kadranları, üst plakaya yerleştirilmiş kalın tırtıklı ve gümüş vurgulu üstten monteli kadranlarla değiştirir. Belirgin çıkıntıya rağmen, vizör aslında nispeten küçüktür, ancak genellikle işi görür.

Metal alt ve üst plakaları ve SLR çıkıntısıyla, eski tarz SLR’lere açıkça bir geri dönüş. Bu, Creative Dial’ı gören ve mesafe ölçer tarzı bir PEN-F canlanmasını umut edenleri hayal kırıklığına uğratabilir, ancak SLR şeklindeki kameraların mesafe ölçer tarzı olanlardan uzun süredir daha fazla sattığı göz önüne alındığında, buraya dahil edilmesi bunun doğrudan bir halefe en yakın olabileceğine işaret ediyor.

OM-3, başlangıçta beklediğimiz kadar OM-1’den çok daha küçük değil; birkaç DPReview personeli, ilk kez elimize aldığımızda ne kadar geniş olduğuna dair yorumda bulundu. Ancak bu, film kamerasının estetiğine katkıda bulunuyor ve ona büyük bir pil için yer sağlıyor ve bir tutma yerinin olmaması, özellikle lens takılı olmadığında çantaya sığmasını kolaylaştırıyor. Ancak, yine de en küçük Micro Four Thirds gövdelerinde olduğu gibi onu bir cebe veya çantaya koyamayacaksınız.

Testlerimiz sırasında, kameranın kontrollerinin iyi bir şekilde düzenlendiğini ve tüm temel düğmelere kolayca ulaşılabildiğini gördük. Tercih ettiğiniz işlevlere eşleyebileceğiniz birkaç özelleştirilebilir düğmeye ve OM System geleneksel işlev koluna sahip; bu, kadran işlevlerinizin veya otomatik odaklama ayarlarınızın maalesef çok sınırlı bir seçimini hızla değiştirmenize olanak tanır. Kilitleme modu kadranı ayrıca, çok daha geniş bir ayar aralığını geri çağırabilen ve çoğu fotoğrafçının doldurmakta zorlanacağı cömert sayıda kurulum sağlayan beş özel çekim moduna erişmenizi sağlar.

Genellikle tek elle kullanımı kolaydır, ancak bir tutamağın olmaması, bir düğmeyi basılı tutmanız ve kadranları aynı anda çalıştırmanız gerektiğinde işleri biraz daha zorlaştırabilir. Kamerayı nasıl kurduğunuza bağlı olarak, kullanıcı arayüzü bunu nispeten sık gerektirecektir. Odak noktanızı kontrol etmek için bir joystick’in olmaması, odak noktanızı yön tuşlarını veya dokunmatik ekranı kullanarak hareket ettirirken muhtemelen iki elinizi kullanmanız gerekeceği anlamına gelir.

OM-3, Canon’unkine çok benzeyen OM System en son menü sistemine sahiptir. Bölümler renk kodludur, bu da her şeyin nerede olduğunu hatırlamanıza yardımcı olabilir ve en çok erişilen ayarlarınızla dolu bir bölüm oluşturmak için özelleştirilebilir Menüm’ü kullanabilirsiniz.

Ön kadranı kullanarak bölümler arasında gezinebilir ve arka kadranı kullanarak sayfaları değiştirebilirsiniz, böylece her şeyin nerede olduğunu anladıktan sonra etrafta dolaşmak kolaydır. Ancak, ayarlarınızı gerçekten değiştirmek için dört yönlü denetleyiciyi kullanmanız gerekecektir; Kamera, sekmeler ve sayfalar arasında geçiş yapmak için dokunmatik ekranı kullanmanıza olanak tanır ancak ayarlar arasında gezinmenize veya bunları ayarlamanıza olanak tanımaz.

Aslında menülerde o kadar çok zaman harcamanıza gerek olmayabilir. OM-3, şirketin varsayılan olarak “OK” düğmesine eşlenen “Süper Kontrol Paneli”ne sahiptir. Bunu açtığınızda, önemli çekim ayarlarınızın çoğuna kolayca erişebilirsiniz: sürücü modu, AF modu, AF konu bölümü ayarları, pozlama ve ISO kontrolü, vb. Bunların hepsi daha sonra kadranı çevirerek veya seçeneklerini görüntülemek için dokunarak ayarlanabilir. Tüm fiziksel kontrollerle birleştiğinde, her şeyi ayarlamak için biraz zaman harcarsanız menülere gitmek nadir hale gelebilir.

Batarya

OM-3, OM-1 Mk II’de bulunanla aynı olan OM System’in büyük, 17 Wh BLX-1 pilini kullanır. LCD kullanıldığında bir şarjla yaklaşık 590 çekim sağlayacak şekilde derecelendirilmiştir. Bu boyuttaki bir kamera için etkileyici bir kapasitedir ve testlerimizde doğrulandı; hesaplama modlarını sık sık kullanarak uzun hafta sonları çekim yapmamıza rağmen kendimizi sık sık bir şarj cihazına uzanırken bulmadık. Bu, onu bir seyahat kamerası olarak kullanmayı uman kişiler için iyi bir haber.

CIPA derecelendirmelerinde her zaman olduğu gibi, tam sayı bir şarjla kaç resim çekebileceğinizin gerçek bir göstergesi değildir ve genellikle derecelendirmenin en az iki katını almayı bekleyebileceğinizi görüyoruz. Ancak, kameralar arasında ortak bir karşılaştırma noktası görevi görür ve 590 çok sağlıklı bir derecelendirmedir.

Görüntü kalitesi

Temel ISO’da, OM-3’ün Raw’ları 25MP’lik akranlarıyla karşılaştırıldığında bile iyi ayrıntı seviyeleri sağlıyor. Canon ve Fujifilm’in daha yüksek çözünürlüklü sensörleri kullanması onlara ayrıntıda bir adım önde olma imkanı sağlıyor, ancak karşılaştırmalı boyutlarda bakıldığında farklar belirsiz. Gürültü seviyeleri arasındaki farklar da temel ISO’da belirsiz, ancak daha büyük bir sensörün avantajları orta ve yüksek ISO’larda daha belirgin hale geliyor. OM-3 ve G9 II’yi doğrudan karşılaştırmak zor, çünkü ikincisi Raw’da bile gürültü azaltma uyguluyor gibi görünüyor.

G9 II gibi, OM-3’ün de çoklu pozlamalar sayesinde çözünürlüğünü artırırken gürültü performansını da iyileştirmeyi vaat eden çoklu çekim yüksek çözünürlüklü modu vardır. Daha önce de belirttiğimiz gibi, bu tür modların performansı (özellikle elde taşınan modlar) kamerayı ne kadar sabit tutabildiğiniz ve öznenizin ne kadar hareketsiz olduğu ile sınırlı olacaktır. Ancak OM-3, çekimleri kamerada birleştirdiği için denemeyi kolaylaştırır; masaüstünüzde çekimleri birleştirerek değerli zamanınızı harcamazsınız ve hareket eserlerini keşfedersiniz. Doğru durumlarda, modların ayrıntılarda makul bir artış sağladığını gördük.

OM-3’ün JPEG motoru, aşırı işlenmiş bir görünüm vermeden ince ayrıntıları korumada iyi bir iş çıkarıyor ve daha yüksek ISO’larda çok fazla ayrıntıdan vazgeçmeden gürültüyü yumuşatmada iyi bir denge sağlıyor. Standart renk modu söz konusu olduğunda onu akranlarından ayıran pek bir şey yok; hoş cilt tonlarını yetkin bir şekilde yeniden üretir ve hoş, ancak baskın olmayan sarı, kırmızı ve yeşillere sahiptir.

Dinamik Aralık

OM-3’ün OM-1 ile bir sensörü paylaştığını düşünürsek, dinamik aralık performansının da aynı derecede iyi olması şaşırtıcı değil. Sensör çok fazla okuma gürültüsü eklemiyor ve gölge gürültüsü performansı iyi, vurguları korumak için çekim yapmanıza ve gölgeleri post prodüksiyonda kaldırmanıza olanak sağlıyor.

Otomatik odaklama

Bir otomatik odaklama noktası seçmek için dokunmatik ekranı veya dört yönlü kontrol cihazını kullanabilirsiniz. Tek bir nokta, küçük, orta ve büyük alanlar, çapraz desen alanı ve kameranın kareyi analiz edip odaklanacağı şeyi seçmesine olanak tanıyan geniş bir alan gibi çeşitli hedef modu ayarları vardır. Ayrıca dört adet özel boyutlu bölge de oluşturabilirsiniz.

OM-3, çeşitli türdeki nesneleri tanıma ve izleme yeteneği de dahil olmak üzere çeşitli otomatik odaklama modlarına sahiptir: İnsanlar / gözler, arabalar ve motosikletler, uçaklar / helikopterler, trenler, kuşlar ve köpekler / kediler. Ayrıca astrofotoğrafçılık için özel bir yıldız otomatik odaklama moduna sahiptir.

OM-3, nesne tanıma modunu etkinleştirmenize ve seçtiğiniz AF hedef türüyle kullanmanıza olanak tanır. Kamera, AF noktanızın altındaki her şeye odaklanır ve tanınan bir nesneyse onu izler, ancak sahnenin başka bir yerindeki tanınan nesnelere atlamaz. Ancak, birçok çağdaş kameranın aksine, AF İzleme modunu nesne tanıma ile birleştiremezsiniz: kameranızın tanıması için eğitilmediği bir şeyi izlemesini istiyorsanız, özel İzleme moduna geçmeniz gerekir. Bu, onu tek bir modda bırakıp yalnızca uygun olduğunda seçili tanıma modunu kullanmasını bekleyemeyeceğiniz anlamına gelir; bunun yerine, nesne algılamayı sürekli olarak açıp kapatmanız gerekir.

Otomatik odaklama sisteminin performansına gelince, kamera standart testlerimizde ve genel kullanımımızda iyi performans gösterdi – ancak olağanüstü değildi. Sabit bir hızda kameraya doğru doğrudan hareket eden bir nesne için, OM-3 genellikle onları odakta tutabildi, ancak ara sıra yanlış adım attı ve bunun sonucunda az sayıda hafif yumuşak görüntü elde edildi.

Standart otomatik odaklama izleme sistemi oldukça yapışkandı ve güvenilir bir şekilde kameraya doğru ve çerçeve boyunca değişen hızlarda hareket eden nesne üzerinde kaldı. Ortaya çıkan fotoğrafların çoğu odakta olsa da, kamera bazen objektifi doğru yere yönlendirmek ve yönlendirmek için mücadele etti ve bu da bir avuç yumuşak çekime yol açtı. İnsan özne tanıma daha iyi performans gösterdi ve özneye bağlı kalmakta inatçıydı, ancak yine de aynı soruna sahip bir avuç çekim vardı, bu da hatanın kameranın neye odaklanacağını anlama yetersizliğinde değil, mesafe değerlendirme/tahmin algoritmalarında yattığını ima ediyor. Kamerada, çektiğiniz belirli nesne için performansını iyileştirmek için kullanabileceğiniz C-AF hızı ve hassasiyet ayarları var.

Kullanımımız sırasında, otomatik odaklama genellikle güvenilirdi ancak bazen kolayca başa çıkması gerektiğini hissettiği durumlarda tökezledi. İzleme noktasının seçilen hedeften saptığı veya nesne tanıma AF’sinin gözlük çerçevesi veya çit teli gibi bir nesnenin gözünü kısmen kapatan nesneler tarafından karıştırıldığı birkaç durumla karşılaştık.

Video

OM-3, 60 fps’ye kadar tam genişlikte 4K UHD çekim yapabilme özelliğiyle öne çıkan yetenekli video özelliklerine sahiptir. Ayrıca, ağır çekimde FHD’de 240 fps’ye kadar çekim yapabilir, ancak daha yüksek kare hızları, kırpma ile gelen nadir video modlarıdır – tam genişlikte video alamayacağınız tek zaman, 4K’da 1,18x kırpma ekleyen elektronik sabitlemeyi etkinleştirirsenizdir. Bu elektronik görüntü sabitleme oldukça iyidir, özellikle sabitlenmiş sensörle eşleştirildiğinde; kamera hareketini iyi idare eder ve genellikle kamerayı kaydırdığınızda fark edilir bir tut-bırak efekti olmaz.

Video otomatik odaklama sistemi, hareketsiz görüntülerde bulunan aynı nesneleri tanıyabilir, ancak eğitilmediği bir nesneyi izlemede o kadar yetenekli değildir. Hareketsiz görüntülerdeki belirgin yapışkan performansın aksine, kameranın nesneyi kaybetmesini sağlamak nispeten kolaydı. Fotoğraf modunda olduğu gibi, kamera sürekli otomatik odaklama performansını ayarlamak için seçenekler sunuyor; böylece nesneler arasında yavaş, sinematik odaklama çekimleri mi yoksa hareket eden bir nesneye odaklanmaya çalışan hızlı, ani çekimler mi istediğinizi seçebiliyorsunuz.

Kamerada ayrıca video kaydetmeyi biraz daha kolaylaştıran çeşitli özellikler de var. İyi ses elde etmek istiyorsanız olmazsa olmaz olan kulaklık ve mikrofon jakları ve bir mikro HDMI portu var – hiç yoktan iyidir, ancak HDMI üzerinden video çıkışı alışkanlığı edinen herkes büyük ihtimalle daha sağlam tam boyutlu portu isteyecektir. İki seviyede zebra deseni görüntüleyebilir, vurgularınızın kesildiğini veya kesilmek üzere olduğunu fark etmenizi kolaylaştırır, kırmızı bir çerçeve kayıt göstergesi ve ön lambayı bir gösterge ışığı olarak kullanma yeteneği ve Log görüntülerinizin derecelendirildiğinde nasıl görüneceğine dair size fikir veren bir görüntü yardım modu.

OM-3, video kaydetmeyi kolaylaştıran
birkaç özelliğe sahiptir

OM-3, Log ve Hibrit Log-gamma HDR kaydı için 10 bitlik H.265 kaydını destekler ve bu, ekstra bit derinliğinin en yararlı olacağı yerdir. Standart renk modunu kullanarak çekim yapmak istiyorsanız, ayrıntılı olarak ceza içeren 8 bitlik H.264 kullanmanız gerekir – birazdan buna değineceğim…

Kadranı kullanarak fotoğraf ve video modları arasında geçiş yapmak nispeten kolaydır ve her ikisi de kendi ayarlarını korur, bu nedenle durağan görüntüler ve videoların bir karışımını çekerken pozlama parametrelerinizi sürekli olarak değiştirmeniz gerekmez. Renk modunu “Resim Moduyla Aynı” olarak ayarladıysanız, Creative Dial’ı video için de kullanabilirsiniz; bu, durağan görüntüler için oluşturduğunuz aynı renk modu ön ayarlarına erişmenizi sağlar. Ancak, kamerayı Flat, OM Cinema veya OM-Log gibi video renk modlarından birini kullanacak şekilde ayarladıysanız, kadranı yok sayar.

Video Performansı

OM-3, OM-1 ve OM-1 II ile aynı video sistemine sahiptir, bu da 8 bitlik 4K H.264 modlarının nispeten iyi ayrıntıya sahip videolar sunduğu ve 24p’den 60p’ye geçtiğinizde herhangi bir ceza ödemeyeceğiniz anlamına gelir. Ancak OM-1 gibi OM-3’ün 10 bitlik H.265 video modu, 24p modunda belirgin bir ayrıntı artışı sunuyor gibi görünüyor.

Bu, 60p’ye taşınmıyor, ancak daha büyük sınırlama, HDR için OM-Log400 veya HLG renk modunu kullanırken yalnızca 10 bitlik modda çekim yapabilmenizdir. Bu, ekstra ayrıntı istiyorsanız, biraz sonradan işleme çalışması yapmanız gerekeceği anlamına gelir.

Çoğu kullanım durumu için, hareket eden nesnelerin videosunu çekerken ayrıntıdaki farkı ayırt etmek çok zor olacaktır, ancak kamerayı ciddi video çalışmaları için kullanmayı düşünüyorsanız bunun farkında olmanız gereken bir şeydir.

Rolling Shutter

OM-3’ün Stacked sensörü göz önüne alındığında, rolling shutter performansının tüm modlarında güçlü olması şaşırtıcı değil.

Ana video modlarında 5,8 ms’lik tutarlı yuvarlanan deklanşör hızı, hızlı hareket eden nesneleri çekerken veya kamerayı kaydırırken jöle benzeri eserler konusunda endişelenmenize gerek kalmayacağı anlamına gelir.

Kullanımda

Kullanıcı deneyimine çok fazla düşünce verildiği açık – kısa süre sonra ele alacağımız bazı önemli istisnalar hariç. Arayüz, elektronik deklanşör veya anti-şok modunda çekim yaptığınızı bildiren kalpler ve elmaslar gibi ne yaptığınızı bildiren küçük simgelerle serpiştirilmiş. Menü ayrıca, ayarlar grileştiğinde size açıklamalar sunarak yardımcı bir el uzatıyor; örneğin, çekim modunuz nedeniyle belirli bir hesaplama modu kullanılamıyorsa, kamera sizi merakta bırakmak yerine bunu size söyleyecektir.

Kamera ayrıca büyük bir özelleştirme derecesine sahip. İşlev kolunu bir güç anahtarına dönüştürebilir, alışkın olduğunuz şeye bağlı olarak kadran yönlerini değiştirebilir, CP menü seçeneklerini daraltabilir ve çok (çok) daha fazlasını yapabilirsiniz. İkinci sistem çekim yapanların bu kamera için ana hedef kitlelerden biri olduğu düşünüldüğünde belki de bu bir sürpriz değildir; kamerayı ana kameranız gibi çalışacak şekilde ayarlayabilmek, kameralar arasında geçiş yaparken sıklıkla karşılaşılan sürtünmeyi azaltmak için uzun bir yol kat ediyor.

OM System, işlev kolunu ekledikten sonra
yeni özellikler oluşturdu ve davranışını güncellemek için
geri dönmedi

Bu, markanın uzun zamandır çağrı kartlarından biri olmasına rağmen sınırsız değil – OM System, işlev kolunu ekledikten sonra yeni özellikler oluşturmaya devam etti ve davranışını güncellemek için geri dönmedi. Otomatik odaklama modlarını değiştirecek şekilde ayarlarsanız yalnızca belirli parametreleri kontrol eder, bu da daha yeni AF işlevlerinin göz ardı edilebileceği veya geçersiz kılınabileceği anlamına gelir. Örneğin, anahtar konumu 1’i izlemeli sürekli otomatik odaklamaya ve konum 2’yi tek otomatik odaklamaya ayarladıysanız, ardından konum 2’deyken konu tanımayı etkinleştirir ve konum 1’e geçerseniz, konu tanıma seçimi C-AF+İzleme modunu geçersiz kılar.

Kaçırılmış bir fırsat gibi hissettiriyor. Kol, özel modların yaptığı gibi daha geniş bir ayar yelpazesini destekliyorsa, onu çok farklı çekim stilleri arasında geçiş yapmak için kullanabilirsiniz. Bunun yerine, yalnızca çok özel durumlarda faydalıdır ve konu tanıma ayarları, otomatik ISO minimum deklanşör hızınız veya odak sınırlayıcılar gibi daha karmaşık kurulumlar arasında hızla geçiş yapabilmek istiyorsanız özel mod yuvalarını kullanmanız gerekir.

Olumsuz yönleri tartışırken, otomatik odak noktalarını kontrol etmek için bir joystick’in olmaması bir hayal kırıklığıydı, çünkü bunu kullanmaya alışkın olan herkes için hayal kırıklığı olacağını düşünüyoruz. Ancak, OM System dört yönlü kontrol cihazındaki her düğmenin otomatik odak noktasını varsayılan olarak hareket ettirmeye başlamasını sağladı. Hareket ettirmeye başlamadan önce otomatik odak seçme modunu etkinleştirmek için bir düğmeye basmanız gerekmez. İsterseniz bu davranışı değiştirebilir, her yönü diğer işlevler için kendi kısayolu olarak kullanabilirsiniz.

Ancak bu şikayetleri bir kenara bırakırsak, bu kadar kompakt bir kamera kullanarak 50 veya 120 fps’de çekim yapmak oldukça eğlenceli, ancak belirli lenslerle sürekli otomatik odaklama modunda yalnızca 50 fps yapabileceğinizi belirtmekte fayda var. OM-3 ile birlikte piyasaya sürülen 100-400mm F5-6.3 IS II dahil olmak üzere birçok lens, sürekli otomatik odaklama modunda fotoğraf çekerken 25 fps ile sınırlı olacak. Kuş gözlemciliği gezilerimiz için bu, Yığılmış bir sensörün gücünün hala yeterli bir göstergesiydi ve bazı rakipler 25 fps’den daha hızlı çekim yapabilse de, sensör okuma oranları da daha yüksek olacak ve bu da muhtemelen yuvarlanan deklanşörden kaynaklanan bozulmaya yol açacaktır.

Hızlı hareket eden nesneleri çekmekten bahsetmişken, OM-3’ün ayrıca cömert bir ön yakalama arabelleği vardır, böylece “Pro Yakalama” modlarından birinde deklanşöre tam basmadan önce gerçekleşen anları – hatta saniyeleri – yakalayabilirsiniz.

Creative Dial, JPEG’leri için ‘tarifler’ geliştirmeyi ve oynamayı sevenleri muhtemelen memnun edecektir; ancak kadran üzerinden erişilebilen önceden programlanmış Renk Profilleri yeterince ilgi çekici olmadığından, kendimizi ona sık sık uzanırken bulduk.

Renk Profili 1

Renk Profili 2

Renk Profili 3

Renk Profili 4

Kamera, Creative Dial’daki Renk ayarı aracılığıyla kullanılabilen dört renk moduyla önceden yüklenmiş olarak gelir. Bunları istediğiniz gibi özelleştirebilirsiniz, ancak bunlar varsayılanlardır.

Ancak CP düğmesi için durum böyle değil. Kamerayla çekim yapmak için dışarı çıktığımız her seferinde neredeyse onu kullandık ve genellikle sadece bir düğmeye basma mesafesinde olduğu için elde tutulan 50 MP çoklu çekim modunu kullanmak ikinci doğamız haline geldi, bu da OM-3’ü benzerlerinden ayıran modlardan bazılarına hızlı bir şekilde erişmenize yardımcı oldu.

Eleştirilerin bir kısmını dengelemek için bizi memnun eden küçük bir ayrıntı: Ekran dışarı doğru çevrildiğinde, sensörleri engellendiğinde kamera EVF’ye geçmiyor, bu da çekiminizi oluşturmaya çalışırken ceketinizin veya gömleğinizin monitörün boş kalmasına neden olmasını engelliyor. Bel hizasında çekim hayranları sevinebilir.

Sonuç

Bazen, OM-3 hakkında kendi terimleriyle düşünmek ve yazmak, OM Sistemi için bir bütün olarak ne anlama geldiğini analiz etmek yerine zor oldu. Marka, Olympus’tan ayrıldığından beri tuhaf bir noktadaydı ve piyasaya sürdüğü ürünlerin çoğu Olympus modellerine yönelik küçük güncellemelerdi. OM-3’ün aynı DNA’dan çok şey taşımasına rağmen, tartışmasız OM Sistemi’nden gördüğümüz ilk gerçek yeni model ve bunun şirket için bundan sonra ne anlama geldiğinden bahsetmek cazip geliyor.

Ancak bunu yapmak OM-3’e haksızlık gibi gelebilir. Çünkü kendi başına, klasik görünümlü bir gövdeye çok sayıda teknoloji ve özellik sığdırmayı başaran harika bir küçük kamera. Dahası, bu özelliklere kolayca erişilebiliyor; ön taraftaki renk modu kadranı, görüntülerinizi tercihlerinize göre uyarlamanızı sağlıyor ve hevesle siyah beyaz çekim yapmayı kolaylaştırıyor. Süper Kontrol Paneli, menüler arasında kaybolmadan en önemli ayarlarınıza kolayca erişmenizi sağlarken, CP tuşu ise OM Sistem’in kartviziti haline gelen çoklu atış hilelerinin tamamına erişmenizi sağlar.

OM-3, birçok fotoğrafçının harika görünen bir kamera istediği ve kullanılabilirliğin kameraları birbirinden ayıran ana faktör olarak görüntü kalitesinin yerini aldığı çağımızın bir kanıtıdır. Bununla birlikte, bu fiyata, görüntü kalitesini tamamen görmezden gelmek zor; birkaç harika rakibin olması da yardımcı olmuyor. Tek kameranız olacak şeye 2.000 dolar harcamayı düşünüyorsanız, aynı fiyata bir APS-C kamera ve iyi bir standart zum almanız gerektiği yönünde ikna edici bir argüman var. OM-3 kadar hızlı çekim yapmayacaklar, ancak yine de çoğu durum için yeterli olacak hızları yönetebilirler.

Bu, OM-3’ün biraz niş bir kamera olduğu anlamına geliyor; Stacked sensörle gelen amiral gemisi seviyesindeki performansı istemeniz ve biraz ışık toplama yeteneğinden vazgeçmeniz gerekecek. Sınırlı çekiciliği, son teknolojiyle pek uyuşmayan otomatik odaklama sistemi ve bazı özelliklerin belirli lenslerle sınırlı olması ve özelleştirme sınırlamaları, onu Altın ödülden alıkoyan etkenler.

Ancak, gerçekten, gerçekten kendi nişinde iyi olarak gümüşünü hak ediyor. Biraz ışık toplama yeteneğinden vazgeçmeye razıysanız, neredeyse her şeyi yapmak için neredeyse her yere götürebileceğiniz ve bu süreçte şıklığınızı koruyabileceğiniz bir kamera elde edersiniz.

Özellikle gezginler için çok uygun görünüyor çünkü inanılmaz çekim hızları ve nispeten güvenilir otomatik odaklaması, ne kadar hızlı olurlarsa olsunlar nesneleri yakalayabileceğiniz anlamına geliyor ve birkaç tane getirmek isteseniz bile tüm el bagajınızı lenslere ayırmanız gerekmiyor. Ve tempo yavaşladığında, vazgeçtiğiniz görüntü kalitesinin bir kısmını geri almak veya fiziksel bir dereceli ND filtresini paketlemeyi unutmamış olsanız bile güzel bir gün batımını yakalamak için çoklu çekim modlarını kullanabilirsiniz.

Rakipleriyle karşılaştırıldığında

Canon EOS R7, derin tutuşu, AF joystick’i ve çift kart yuvasıyla OM-3’ten kesinlikle farklı bir form faktörüne sahip. Ayrıca aynı düzeyde özelleştirmeye izin vermiyor ve RF yuvası için APS-C lens dizisi iyileşirken, telefoto seçenekleri hala biraz zayıf bir nokta ve bu kesinlikle Micro Four Thirds için geçerli değil. EOS R7, sınıfındaki en basit ve güvenilir otomatik odaklamalardan bazılarına sahip ve muhtemelen çoğu durumda OM-3’ten birkaç tane daha keskin çekim elde etmenizi sağlayacaktır.

Fujifilm X-T5, benzer SLR geri dönüşü stiline ve çok rekabetçi bir lens seçimine sahip. Ancak, neredeyse o kadar hızlı çekim yapamıyor ve X-Trans renk filtresi, 40MP görüntülerinin, piksel sayısı farkı göz önüne alındığında, beklediğiniz ayrıntı iyileştirmesini sunmayacağı anlamına geliyor. Fujifilm’in izleme otomatik odaklama performansı da OM Sistemi kadar iyi değil, ancak nesne tanıma modundaki performansı iyi çalışıyor ve nesne tanımayı kapatmadan izlemeyi kullanmanıza olanak tanıyor. X-T5’in ayrıca önemli ölçüde daha iyi bir vizörü var.

Panasonic Lumix DC-G9 II, benzer sayıda hesaplama modu sunan OM-3’e yakın bir rakip. Belirgin şekilde daha büyük ve daha ağır -Panasonic’in tam kare S5 II’sinden ödünç alınan bir gövde kullanıyor- ve belirgin şekilde daha kötü pil ömrüne sahip, bu da onu daha az ilgi çekici bir seyahat arkadaşı yapıyor. Ancak, çok fazla video çekiyorsanız, açık kapı desteği, tam boyutlu HDMI, daha geniş bir kodek yelpazesi ve dalga biçimleri, vektörskoplar, deklanşör açısı ayarları ve daha fazlası gibi araçlarla G9 II neredeyse kesinlikle daha iyi bir satın alma seçeneğidir.

Nikon Zf‘nin OM-3’e göre en büyük avantajı, tam kare sensörün saf görüntü kalitesi iyileştirmeleri, önemli ölçüde daha yavaş çekim ve paketlenebilirliğini de olumsuz etkileyen önemli ölçüde daha büyük gövde/lens kombinasyonları pahasına. Otomatik odaklama sistemi kullanımı daha kolaydır, çünkü izleme ve konu tanıma arasında seçim yapmak zorunda kalmazsınız. Retro estetiğine rağmen, Zf video için oldukça yeteneklidir, ancak OM-3’ün yapabildiği gibi 4K/60p’de tam genişliği yönetemez ve önemli ölçüde daha kötü yuvarlanan deklanşöre sahip olacaktır. Nikon’un tam kare lens serisi oldukça sağlam hale gelirken, seçenekleriniz de Micro Four Thirds eşdeğerlerinden daha büyük, daha ağır ve daha pahalı olacak ve bu da onu gezginler için daha az çekici hale getirecek.