Taşıma
İki kameranın kullanımı ve çalıştırılmasının ardındaki konseptler oldukça benzer: her iki kameranın da oldukça sağlam elcikleri, işaret parmağı ve başparmak için kadranları ve karşılaştırılabilir sayıda düğme var. Çekim yaparken üçüncü bir parametreyi kontrol etmek istiyorsanız, her ikisinde de kameranın arka yüzünde kadranlar bulunur. Ancak pratikte, kullanımları oldukça farklı oluyor.
Canon EOS R6, daha büyük, daha basit ve DPReview ofisinin yaptığı bir ankete göre daha rahat tutuşa sahip. Diyafram, deklanşör hızı ve ISO’nun ekran görüntüsüne bu parametreyi değiştirmek için dokunulabilir ve Q Menüsü, ortak ayarlar için düğmeleri Q Menüsü etkin olmadığında bu ayarların simgelerinin göründüğü yerlere yerleştirir. Bu, dokunmatik ekranın kullanımını teşvik eden çok basit bir deneyime yol açar.
Sony a7 IV deneyimi biraz daha karmaşık ama aynı zamanda daha özelleştirilebilir olma eğiliminde olabilir. Kameranın üst omzunda, varsayılan olarak Pozlama Kompozisyonu olan ancak başka işlevlere hizmet etmek üzere yeniden programlanabilen kilitlenebilir bir kadran var. Bu arada Fn menüsü tamamen özelleştirilebilir, dilerseniz çok daha belirsiz ayarlara erişmenizi sağlar. Bu ve ana menü dokunmatik olarak çalıştırılabilir ancak normal çekim sırasında ayarların dokunmatik kontrolü yoktur.
Genel olarak R6 daha basit bir deneyim gibi geliyor, ancak daha karmaşık işlevlerden bazılarına erişmek istiyorsanız menülere girme ihtiyacı duyma riskiyle karşı karşıya. Küçük bir kurulumla Sony, en sık kullandığınız ayarlara neredeyse anında erişim sağlar.
