Sony a1 II ilk inceleme: Sony'nin amiral gemisi kamerası yine oyunun kurallarını değiştirecek mi?

Sony Alpha 1 II, şirketin en son amiral gemisi tam kare aynasız kamerasıdır. Orijinaliyle aynı 50,1 MP yığılmış CMOS sensör etrafında inşa edilmiştir ancak artık otomatik odaklama sisteminin yedi farklı özne türünü tanımasına ve sahnede ne olduğuna göre otomatik olarak birini seçmesine olanak tanıyan bir “AI işleme birimi” içerir.

Temel özellikler

50,1 MP yığılmış CMOS sensör
Gövde içi sabitleme 8,5 EV’ye kadar derecelendirildi
Otomatik seçimle geliştirilmiş otomatik odaklamalı konu tanıma
Tam AF izlemeyle 30 fps’ye kadar sürekli çekim
0,03 ila 1 saniye arasında ön çekim
Eğilebilir beşikte tam eklemli arka ekran
8,6K / 4K 120 fps’den örneklenen 8K 30p video
9,44 M nokta 240 fps vizör – 120 fps’ye kadar tam çözünürlük

a1 II, selefiyle aynı olan 6.499,99 dolara perakende olarak satılacak ve Aralık ortasında satışa sunulacak.

Neler Yeni?

Sony, selefiyle aynı sensörü kullanmasına rağmen, a1 II’nin geliştirilmiş görüntü işleme motoru sayesinde orta ila yüksek ISO değerlerinde gelişmiş görüntü kalitesine sahip olacağını iddia ediyor. Muhtemelen bu geliştirmeler yalnızca JPEG’lerde görünecek.

Geliştirilmiş Otomatik Odaklama

Orijinal a1‘in otomatik odaklama sistemi, fotoğraf ve video çekerken insanları, fotoğraf çekerken hayvanları ve kuşları tanıyabiliyordu. Ancak a1 II, a7R V ve a9 III gibi kameralarda görülen özel “AI işlemcisini” devralıyor ve artık daha fazla nesneyi tanıyabiliyor: böcekler, arabalar, trenler ve uçaklar ekliyor. Tüm tanıma modları artık film modunda da mevcut ve sistem, sürücünün kaskı gibi tanınan nesnelerin önemli kısımlarını özel olarak hedefleyebiliyor.

a1 II, Alpha serisine bir ‘Otomatik’
nesne tanıma modu getiriyor

Sony ayrıca insan ve hayvan gözü tanımanın a1’den yaklaşık %30 daha iyi olması gerektiğini ve kuş gözü tanımanın %50 daha iyi olması gerektiğini iddia ediyor. Hayvan ve Kuş modları da birleştirildiğinden, hayvanları çekmekten kuşları çekmeye veya tam tersini yapmaya çalıştığınızda konu tanıma modları arasında geçiş yapmanıza gerek kalmayacak.

Modları manuel olarak değiştirmeniz gerekmiyor. a1 II, Sony’nin Otomatik konu tanıma moduna sahip ilk Alpha kamerasıdır. Bu modda, hangi tür konuyu takip etmesi gerektiğini belirleyebilir ve ona kilitlenebilir. Nikon’un kameralarındaki benzer sistemde olduğu gibi, bu, belirli bir konu tanıma modunun seçilmesine kıyasla küçük bir hız cezasıyla birlikte gelir. Ancak, çeşitli konu türlerini çekmek arasında hızla geçiş yapmanız gerekiyorsa yararlı olabilir.

Ayrıca, Otomatik modun hangi tür konular arasında seçim yapacağını sınırlayarak sistemi hızlandırabilirsiniz; örneğin, böcek veya araç çekmeyi planlamıyorsanız yalnızca insanları, hayvanları ve kuşları aramasını sağlayabilirsiniz.

Son olarak, Sony ayrıca ekstra küçük ve ekstra büyük nokta odak alanı seçenekleri ekliyor.

Ön Yakalama

a1’in piyasaya sürülmesinden bu yana yaygınlaşan bir özellik de ön yakalamadır. Bu, kameranın deklanşöre basmadan önceki anları kaydetmesini sağlayan bir yoldur ve tahmin edemeyeceğiniz önemli anları yakalamanıza yardımcı olur. a1 II bunu ekler ve deklanşöre basmadan önceki anlarda 30 kareye kadar kayıt yapar, ancak 20 fps’nin üzerine çıkmak istiyorsanız, kayıpsız sıkıştırılmış Raw’lar yerine kayıplı sıkıştırılmış Raw’ları kullanmakla sınırlı kalırsınız. Etkinleştirildiğinde, ön yakalama, ayarlarınıza bağlı olarak deklanşöre yarım basılarak, AF düğmesine basılarak veya her ikisiyle etkinleştirilir.

Ön kayıt penceresini 0,03 saniye kadar kısa veya bir saniye kadar uzun olacak şekilde ayarlayabilirsiniz, arada birkaç seçenek vardır.

Daha iyi sabitleme

a1 II’nin dahili görüntü sabitlemesi artık karenin ortasında 8,5 durağa ve çevresinde 7 durağa kadar derecelendirilmiştir (yeni bir CIPA metriği), a1’deki 5,5 duraklık derecelendirmeden daha yüksektir.

Vizör ayarlamaları

Donanım açısından, a1 II’nin EVF’si a1’inkinden büyük ölçüde değişmemiş gibi görünüyor: aynı çözünürlük ve aynı 240 fps’de çalışabiliyor. Ancak Sony, artık ekran kalitesini ‘yüksek’ olarak ayarlayarak 120 fps modunda çalışabileceğinizi söylüyor, ancak 240 fps’ye çıkarsanız yine de çözünürlükte bir düşüş göreceksiniz.

Ayrıca artık standart olanın yanında kutuda ‘derin’ bir vizör göz kapağı da bulunuyor

Video

a1 II, orijinalin video özelliklerinin çoğunu koruyor. Bu, 30p’ye kadar 8K çekim, 60p’ye kadar tam genişlikte 4K çekim ve 1,13x kırpma ile 120p’ye kadar çekim anlamına geliyor. Ancak 4K, 8K çekimlerden türetilmiyor, bu nedenle 2x aşırı örneklemenin ayrıntı avantajını elde etmiyorsunuz.

Yine de a1 II, birkaç yaşam kalitesi güncellemesi ekliyor. En etkili olanı muhtemelen video çekerken tüm konu izleme modlarını kullanma desteği olacak, ancak artık Log çekimlerinizin derecelendirildiğinde nasıl görüneceğini önizlemek için kullanabileceğiniz 16’ya kadar özel LUT içe aktarabilirsiniz. Ayrıca LUT’u dosyalarınızın yanına gömebilirsiniz, böylece çekimlerinizi düzenleyen başka biri sizin amaçladığınız görünüme uyabilir.

Tıpkı Sony’nin diğer son büyük sensörlü kameralarında gördüğümüz gibi, a1 II yalnızca çok geniş bir dinamik aralık yakalayan S-Log3 profilini çekiyor. Artık daha az kapsamlı S-Log2 seçeneğini sunmuyor. Ayrıca, post prodüksiyonda renk derecelendirmesi yapmak istemiyorsanız a1 II çekici ve esnek S-Cinetone profilini de kazanıyor.

Kamerada ayrıca, Sony’nin bazı vlog kameralarında bulunan Otomatik Çerçeveleme özelliği de bulunuyor. Bu özellik sayesinde, nesneye odaklanıp kareyi hareket ettirerek sanki onları takip eden bir kameraman varmış gibi görünmesini sağlıyor. Ayrıca, Sony’nin standart ‘Aktif’ moda kıyasla sabitlemeyi %20’ye kadar artıracağını söylediği ‘Dinamik aktif’ görüntü sabitleme modu ve elde çekim yaparken karenizin mümkün olduğunca aynı kompozisyonu korumasını sağlamak için tasarlanmış bir ‘Çerçeveleme Sabitleyici’ modu da bulunuyor.

Gürültü Azaltma Kompozit Raw

Sony, a1’in piksel kaydırma çoklu çekim modunu genişleterek, şirketin Imaging Edge yazılımını çalıştıran bir masaüstü bilgisayar kullanılarak bir araya getirilebilen 4 ila 32 Raw görüntü çeken bir gürültü azaltma modu ekledi. Sony bunu düşük ışıkta portre çekimi için bir mod olarak sunuyor.

En kolay şekilde piksel kaydırma hareketi olmayan çoklu çekim modu olarak anlaşılabilir. Çözünürlüğü artırmaya çalışmak yerine, her piksel konumunda sinyal-gürültü oranını (yani ton kalitesini) artırmak için birden fazla görüntüyü hizalar ve birleştirir. Piksel kaydırma modunda olduğu gibi, sahnenizde çok az veya hiç hareket olmadığında en iyi şekilde çalışır.

a1 II ayrıca orijinal a1’de olmayan odak braketleme özelliğini de kazanır.

Nasıl karşılaştırılır

a1 II’nin en doğrudan rakibi, profesyonel odaklı yüksek hızlı, yüksek çözünürlüklü modeli Nikon’un Z9’udur. Canon’un EOS R1’inin daha düşük çözünürlüğü onu daha çok a9 III’e rakip yapar, ancak Sony’nin hedeflemeye çalıştığı şey öncelikle ve açıkça en zorlu koşullarda profesyonel çekim için yapılmış olan bu modellerdir.

Ancak, Nikon ve Canon’un sırasıyla Z8 ve EOS R5 II‘ye ne kadar Z9 ve R1 dahil ettiği göz önüne alındığında, bu modellerden birini de buraya dahil etmek adildir. Sony, profesyonel modelleri için iki kavrama ve daha büyük pil tasarımını kullanmıyor, bu da farklı bir kamera sınıfı olmalarına rağmen karşılaştırmayı daha da cazip hale getiriyor.

a1 II burada en hızlı çekim oranına sahip ve sensör okuması EOS R5 II’nin elde edebileceği yaklaşık 1/160’tan daha hızlı. Aynı şekilde Canon’da olmayan dahili bir Ethernet bağlantısı var ve EOS R5 II ve Nikon Z8’in aksine, profesyonellerin tek bir medya türüne odaklanabilmeleri ve yuvalar arasındaki performans farkı konusunda asla endişelenmemeleri için eşleşen kart yuvalarına sahip.

Çok daha düşük çözünürlüklü bir vizöre sahip olan ancak vizörü daha duyarlı hale getirmek için sensöründen düşük gecikmeli bir okuma yoluna sahip olan Z9 ile çok daha eşit bir şekilde eşleşiyor. Z9, Raw’da yalnızca 20 fps’ye kadar çekim yapabiliyor ve 30 fps’ye ulaşmak için 12 bitlik okuma ve yalnızca JPEG moduna düşüyor.

Gövde ve kullanım

a1’in hedef kitlesinin onu her gün kullanan profesyoneller olduğu düşünüldüğünde, Sony’nin magnezyum gövdesinde ve kontrollerinde muhafazakar değişiklikler yapması şaşırtıcı değil; a1 II’nin değişiklikleri büyük ölçüde a9 III’ünkilerle aynı; kavrama daha derin ve deklanşör düğmesi parmağınıza doğru açılı.

Kadranlar ve düğmeler büyük ölçüde aynı yerlerdedir, ancak pozlama telafisi işaretleri kilitli üst plaka kontrol kadranından kaldırılmıştır. Fotoğraf / video / S&Q modları da mod seçici kadranında ayarlanmak yerine bir alt kadrana taşınmıştır ve sürücü seçme kadranı artık kameranın sürücü modunu yalnızca menüler aracılığıyla kontrol etmenizi sağlayan bir devre dışı bırakma ayarına sahiptir.

a1 II ayrıca ön tarafta tutma yerinin yanında ek bir programlanabilir düğmeye sahiptir. Varsayılan olarak, basılı tuttuğunuzda çekim hızınızı artıran bir ‘Hız Artırma’ düğmesi görevi görür. Örneğin, 15 fps’de çekim yapıyor olabilirsiniz ve aksiyon hızlandığında veya belirli bir anı yakalayacağınızdan emin olmak istediğinizde birkaç saniye boyunca 30 fps’de çekime başlamak için düğmeye basabilirsiniz. Bu seçenek başka bir düğmeye taşınabilir ve artırılmış kare hızı konunuza uyacak şekilde ayarlanabilir.

En büyük fiziksel değişiklik ekran. a1’den biraz daha büyük ve daha yüksek çözünürlüklü ve artık tamamen eklemli olmasının yanı sıra eğilebiliyor. a7RV’de gördüğümüz bir tasarım ve hem fotoğrafçıları hem de kameramanları mutlu edecek bir tasarım. Ayrıca, etkileşimli ayarlar sekmesiyle a7RV’den biraz güncellenmiş menü sistemine de sahip.

Yukarıda tartışıldığı gibi, vizör büyük ölçüde aynı, büyük 0,9x büyütme ve 9,44M nokta 2048 x 1536px çözünürlük sağlıyor. 120 fps modu artık çözünürlükte önemli bir düşüşle gelmediği için kullanımı daha güzel.

Bağlantı noktaları ve yuvalar

a1 II’nin G/Ç’si selefinden büyük ölçüde değişmemiş olsa da, bağlantı noktaları biraz yer değiştirmiş. Hala bir kulaklık ve mikrofon girişi, 3.2 Gen 2 10 Gbps hızında çalışan bir USB-C bağlantı noktası, tam boyutlu bir HDMI bağlantı noktası, Sony’nin mikro USB ‘Multi’ aksesuar bağlantı noktası ve bir flaş senkronizasyon bağlantı noktası var.

Ayrıca 2×2 MIMO’lu çift bantlı 2,4 ve 5 GHz Wi-Fi ve a1’deki bağlantı noktasının sınırlı olduğu 1 Gbps hızları yerine 2,5 Gbps hızında çalışan yükseltilmiş bir Ethernet bağlantı noktasına sahip. Bu, büyük videoları ve fotoğraf gruplarını uzun mesafelerde aktarmayı daha hızlı hale getirmelidir – birkaç metreden uzun bir yüksek hızlı USB-C kablosu bulmayı deneyin – ve bu kameranın desteklemek üzere tasarlandığı profesyonel iş akışlarının bir başka işaretidir. Ethernet bağlantı noktası artık Uzaktan Kamera Aracı’nı kullanarak a1 II’yi uzaktan açmak için kullanılabilen bir Wake on LAN özelliğine de sahip.

Öte yandan a1 II, Sony’nin birçok kamerasında bulunan depolama için bir çift birleşik CFexpress Type A / UHS-II SD kart yuvasına sahiptir.

Pil

a1 II, Sony’nin NP-FZ100 pillerini kullanıyor ve kutuda, yaklaşık 155 dakikada iki pili aynı anda şarj edeceğini iddia ettiği çift pil şarj cihazı bulunuyor.

Kamera, arka ekranı kullanırken şarj başına 420 çekim yapacak şekilde derecelendirilmiştir. Her zaman olduğu gibi, CIPA rakamları çoğu insanın elde edeceği gerçek çekim sayısını önemli ölçüde hafife alma eğilimindedir ve bu tutarsızlık seri çekim yaptığınızda önemli ölçüde büyür. Ancak, şarj başına 420 çekim olarak derecelendirilen bir kameranın pratikte bu sayının birkaç katını çekebilmesini beklerken, bu genellikle pil ömrünün diğer kameralarla nasıl karşılaştırıldığının iyi bir göstergesidir (yani: başka bir kameradan %50 daha düşük bir derecelendirme alırsa, şarj başına yaklaşık %50 daha az çekim yapması muhtemeldir).

İlk izlenimler

Orijinal a1, dört yıl kadar önce piyasaya çıktığında, yüksek çözünürlük ve hızın benzeri görülmemiş bir kombinasyonunu temsil ediyordu. 50 MP sensöre rağmen, yerleşik RAM’li Yığılmış CMOS tasarımı, yaklaşık 4 ms’lik okuma hızlarıyla 30 fps’ye kadar fotoğraf çekmesini sağladı (1/200 saniyeye kadar flaş senkronizasyonuna izin verecek kadar hızlı). Bu, daha önce yüksek hız ve yüksek çözünürlük sunmaya en çok yaklaşan 20 fps Canon EOS R5’ten yaklaşık dört kat daha hızlı bir okumaydı.

Ancak, geçen sürede hem Canon hem de Nikon, hızlı yüksek çözünürlüklü gövdeler üretti ve bunu tüketiciye ulaşılabilir bir fiyata yaptı ve Sony’nin profesyonel amiral gemisini örnek olmaktan çok pahalı gösterdi. Bunun veya Sony’nin tek tutuşlu yaklaşımının sizi aldatmasına izin vermeyin: a1 II, Z8 ve R5 II ile değil, Z9 ve R1 ile rekabet etmek üzere tasarlandı. Ancak bu daha uygun fiyatlı modellerin orijinal a1’in özelliklerinin çoğuna ulaşabilmesi ve daha gelişmiş konu tanıma özelliği sunabilmesi, işlerin ne kadar hızlı ilerlediğini gösteriyor.

a1 II, Sony’nin diğer profesyonel odaklı modeli olan a9 III ile aynı işleme yeteneklerini 50 MP Yığılmış CMOS sensörle birleştirerek bu dengeyi bir nebze olsun düzeltmeye yardımcı oluyor. Bu, fotoğrafçılığınız için optimum hız/kolaylık dengesine ulaşmak için avladığı nesnelerin aralığını daraltmanıza olanak tanıyan ilk ‘Otomatik’ seçeneğiyle konu tanıma AF modlarının kazanılmasını içeriyor. Kameranın şu ana kadarki AF performansından çok etkilendik.

a1 II ayrıca, aksiyon odaklı kameralarda giderek daha yaygın hale gelen ön çekim seçeneğini de kazanıyor. Yine de video tarafında 8K/30’da zirveye ulaşıyor ve bu 8K çekimden türetilen 4K için bir seçeneği yok, bu konuda hem R5 II hem de Z8’in gerisinde kalıyor.

İlginç bir şekilde, a1 II’nin hala Sony’nin 30 fps’de zarar verici derecede kayıplı Raw formatına düşmesi gerekiyor: yalnızca 20 fps’de kayıpsız sıkıştırılmış Raw çekebiliyor. Fark, yalnızca önemli düzenleme zorlamalarından sonra yüksek kontrastlı kenarlarda belirgin hale geliyor, bu nedenle aksiyon çekimleri için büyük bir sorun olması pek olası değil, ancak bunun Mark II’nin daha büyük işleme gücüyle ele alınamaması şaşırtıcı.

“Kamerayı farklı kılmaya çalışan
profesyonellere yönelik bu iş akışı özellikleri”

Kritik olarak, a1 II ayrıca, daha ucuz rakiplerinin sahip olmadığı, görüntüleri hızlı bir şekilde iletmeye çalışan profesyoneller için özel olarak tasarlanmış, hem a1 hem de a9 III’ten bir dizi özellik içeriyor. Bunlara, SFTP ve aktarılacak dosyaları işaretlemenin çeşitli yolları dahil olmak üzere çeşitli aktarım seçenekleri dahildir. Ayrıca a1 II’nin dosyalarına C2PA kimlik doğrulama meta verilerini kodlama yeteneği kazanmasını bekliyoruz.

Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, kamerayı farklı kılmaya çalışan, yüksek yoğunluklu ortamlarda çalışan profesyonellere yönelik bu iş akışı özelliklerinin kümülatif etkisidir. Ve eğer siz bu insanlardan biri değilseniz (çoğumuz değiliz), o zaman a1 II muhtemelen tüketici fiyatlı modellerden çok daha fazla değere sahip değildir.

Ancak bu küçük ayrıntılar, bir Ethernet portu, o devasa, yüksek çözünürlüklü vizör ve eşleşen medya kartı yuvaları gibi ayrıntılar, Z8 ve EOS R5 II gibi meraklı/profesyonel çapraz gövdelere göre %50 prim ödemeyi gerçekten nasıl haklı çıkarabilir? Sonuç olarak, bu sadece bir ‘Pro Vergisi’ olabilir: 6.000 dolar, profesyonel odaklı bir kameranın maliyetidir. Pazarın karşılayabileceğini gösterdiği miktardır ve şirketlerin (tek fotoğrafçı şirketleri dahil) bütçe ayıracağı miktar olması muhtemeldir.

Aklınızda a1 II’nin Z8 veya EOS R5 II’ye göre 2.000 dolar fazladan ödemeye değip değmediği konusunda herhangi bir şüphe varsa, o zaman siz hedef kitlesi değilsiniz ve dolayısıyla neredeyse kesinlikle değildir. Ancak Sony ile çekim yapan bir profesyonelseniz, a1 II önceki modelin beceri setine önemli ölçüde katkıda bulunur. Ancak önemli ölçüde iyileşen rekabete ve Z9 ve R1 teknolojisinin Z8 ve R5 II’ye bu kadar çok sızmasına karşı, selefi kadar oyun değiştirici değil. Kamerayı kullanmaya devam ettikçe bu değerlendirmeyi test etme şansımız olacak.