Geçtiğimiz hafta birçok yeni başlayan yaratıcıya Sony ZV-E10 II‘yi önerdiysek, neden aynısını Panasonic S9 için yapmayalım? İlk bakışta birbiriyle bağdaşmayan bir görüşler dizisi gibi görünüyor.
Bir ay önce Panasonic, “şaşırtıcı” olduğunu düşündüğümüz ve Sony’nin son modelindekine benzer bazı eksiklikleri olan S9 kamerayı piyasaya sürdü. ZV-E10 II incelemesine ilişkin yorumların ortak bir teması vardı; iki rakip kamera hakkındaki görüşlerim arasında tutarsızlık vardı. O halde gelin bu iki kameranın hangi noktalarda üstün olduğunu ve hayal kırıklığı yarattığını kısaca özetleyelim; sonuçlar sizin için en iyi “yaratıcı kameranın” hangisi olduğunu ortaya çıkarabilir.
Beklemek. “Yaratıcı kamera” mı?
Vlog kamerası fikrinin bu noktada biraz modası geçmiş olduğunu düşünüyorum. Etrafta dolaşırken kamerayı yüzünüze doğrultmanın klasik biçimi giderek daha az yaygın hale geliyor, ancak birçok kişi hâlâ YouTube ve TikTok videolarını kaydetmek için akıllı telefona kıyasla daha iyi görüntü kalitesi ve işlevsellik sunan bir kamera istiyor. Eğer asıl ilgi alanınız vlog çekmekse, bir DJI Pocket 3 alın. Daha fazla esnekliğe sahip bir şey mi istiyorsunuz? Sony ZV-E10 II ve Panasonic S9 ilginç seçenekler. O halde karşılaştırmaya geçelim.
Arayüz ve Kullanım:
Profesyonel video araçlarını benimsemeleri nedeniyle Panasonic kameraları uzun zamandır seviyorum, ancak S9 biraz farklı. Elde harika görünmesine rağmen kesinlikle kavramasız, şık tasarımın hayranı değilim. İsteğe bağlı SmallRig kavrama, lansman sırasında incelemecilere verildi ve ben bunun gerekli bir aksesuar olduğunu düşünüyorum. Üst kadran güzel, ancak arka kadran inanılmaz derecede karmaşık. S9 ile ilgili öncelikli endişem, açıkça yeni başlayanları hedef alması, ancak video arayüzünün üst düzey Lumix gövdelerinden taşınmış olması. Dalga formları, açık kapı kaydı ve anamorfik sıkışıklığı giderme gibi benim takdir ettiğim seçenekleriniz olsa da, bunun bu kameranın çekirdek izleyici kitlesi için çok korkutucu olacağından şüpheleniyorum.
Sony, Z tipi pili barındırmak için güzel ve derin bir tutuş sunuyor. Daha küçük lenslerle çok rahat buldum, ancak daha büyük profesyonel optikler parmaklarınıza fazla nefes alma alanı vermiyor. Sony’nin arayüzü, otomatik modda birkaç dokunmatik yaratıcı kontrol ve kullanıcıların alan derinliği konusunda denemeler yapmasını sağlayan ‘Arka Plan Odaksızlık’ düğmesi gibi kolayca anlaşılabilen seçeneklerle, daha çok yeni başlayanlar için tasarlanmış. Ancak Sony, Panasonic’te sunulan çeşitli yardım araçlarını sunmuyor.
Hedef kitle için Sony’nin kamerayı optimize etme konusunda daha iyi bir iş çıkardığını düşünüyorum, böylece yeni başlayanlar için kullanımı kolay. Gerçekten.
Video kalitesi:
Bu zor bir durum. Panasonic’in tam kare sensörü var ama oldukça eski. Size daha fazla dinamik aralık ve gelişmiş yüksek ISO performansının yanı sıra V-Log ve Like-709 gibi favori profillerimden bazılarını sunacak. Bununla birlikte, bu eski sensörün yavaş okunması, kaydırma sırasında panjur kusurlarının sıklıkla ortaya çıkacağı anlamına gelir. Ayrıca 4K/60P, APS-C sensör bölgesine 1,5 kat kırpılır ve artık fazla örneklenmez, bu da ayrıntıyı ve düşük ışık performansını azaltır.
APS-C’den bahsetmişken, Sony önemli ölçüde daha küçük ama çok daha modern bir sensöre sahip. Kırpma olmadan 4K/30P’ye kadar kayıt yapabilir ve 4K/60P hâlâ yüksek hızda örneklenir ancak 1,1X’lik küçük bir kırpma gerektirir. Sony, maksimum dinamik aralık için esnek S-Log3’ü ve renk tonlamasını en aza indirmek isteyen editörler için oldukça hoş S-Cinetone’u sunuyor.
Öncelikle 60P atıcılar için Sony’nin gidilecek yol olduğunu düşünüyorum, ancak atıcıların çoğunluğu için Panasonic daha fazla durumda daha güzel bir görüntü sağlayacaktır. Panasonic burada kazanıyor.
Ses kalitesi:
Panasonic burada topu tamamen düşürüyor. İyi ön amplifikatörlere sahip bir mikrofon girişi olsa da, sesi izlemek için bir kulaklığın olmaması göze çarpan bir eksikliktir. Birçok Fujifilm kamerada olduğu gibi USB-C bağlantı noktasında bir donanım kilidi bile kullanamazsınız. Ayrıca üst ayakkabıda elektrik bağlantısı bulunmadığından Panasonic’in ürettiği ve diğer kameraların çoğuyla uyumlu harika XLR adaptörlerine erişemeyeceksiniz.
Sony, iyi bir ön amplifikatöre sahip bir mikrofon girişi, tüm önemli kulaklık girişi ve Sony’nin birçok ses aksesuarını destekleyen bir hotshot sunuyor. Birden fazla yöne öncelik verebilen yerleşik 3 kapsüllü iyi bir mikrofon ve kutuda salak görünümlü ama işlevsel bir ön cam var. Yapabileceğim tek eleştiri, kayıt sırasında ekrandaki ses seviyelerinin çok küçük olması ve ne zaman kırpılacağına dair hiçbir gösterge sunmamasıdır.
Bu küçük bir yakınma olsa da, Sony burayı temizliyor.
Pil ömrü:
S9, Panasonic’in en yeni S ve G gövdelerinde görülen BLK22 pilini kullanıyor. Yaklaşık bir saatten biraz fazla rekor bir sürede, makul pil ömrü sunar.
Sony, artık neredeyse tüm çağdaş fotoğraf makinesi gövdelerinde bulunan sevilen FZ100 pilini kullanıyor. Pil ömrü sürekli olarak iki saatin üzerindedir ve bu çok etkileyicidir. Sony burada kolaylıkla kazanır.
Görüntü kalitesi:
Panasonic bu noktada sınıfının lideri video sabitleme özelliğine sahip ve S9’un hiçbir tavizi yok. IBIS sistemi, garip bir şekilde adlandırılan ‘Boost Modu’ (lütfen buna ‘Statik Mod’ olarak adlandırın) veya kamerayı hareket ettirirken sabit çekimler için harika çalışır. Bir mahsulün dengelenmesi için ek dijital stabilizasyon kullanılabilir, ancak bunun nadiren gerekli olduğunu düşünüyorum.
Sony, orijinal ZV-E10’un IBIS eksikliği nedeniyle pek çok tüyü karıştırdı ve takipte bu karara güçlü bir şekilde bağlı kalıyorlar. Stabilize lenslerle bile Active Steadyshot etkinleştirilene kadar çekimde çok fazla sıçrama oluyor. O zaman bile, standart, daha yavaş enstantane hızlarında sürekli olarak tuhaf, bulanık kareler elde edersiniz. Bu, otomatik odaklamanın zorlanıyormuş gibi görünmesine neden olur, ancak çerçevenin tamamı bulanıktır ve bu daha da kötüdür. Yüksek deklanşör hızlarıyla kalite iyileştirilir ancak artık hareketleriniz titrek görünür.
Basitçe söylemek gerekirse, kamerayla birlikte yürümeyi planlıyorsanız Panasonic, Sony’nin sunduğu olanaklarla yerleri siliyor.
Lens Dizilimi
S9’daki tam çerçeve L Montajı, sahiplerine Panasonic’in video için optimize edilmiş camlardan oluşan geniş bir kitaplığa ve Sigma’nın bazı inanılmaz derecede keskin ancak fotoğraf için optimize edilmiş lenslerinden oluşan geniş bir kitaplığa erişim olanağı sunuyor. L-Mount’a katılan başka küçük şirketler de var ancak Panasonic ve Sigma açık ara ana oyuncular.
Buradaki sorun şu ki, hiç kimse Panasonic’in lens tasarımcılarına kompakt ve uygun fiyatlı bir gövdenin yolda olduğunu söylememiş gibi görünüyor. Seçeneklerin çoğu büyük ve pahalıdır ve neredeyse hiç işlevsel olmayan 26 mm f/8 manuel odaklama, sabit diyafram açıklığına sahip kit lensi, S9’un lansmanını karşılayacak şekilde bir araya getirilmiş gibi görünüyor. Alternatif, çok güzel 20-60 mm lens, S9’un sevimli gövdesinde devasa görünüyor. Elbette sistemdeki küçük lensler, Sigma’nın güzel çağdaş prime lensleri gibi, ancak bunlar ucuz veya video için optimize edilmiş değil.
Öte yandan Sony, yakın zamanda APS-C lens serisini sessizce detaylandırdı. APS-C hasadını dengelemek için çok sayıda küçük, keskin geniş açılı prime primleri var ve makul bir fiyata sahip olunabilecek çok sayıda harika üçüncü taraf seçeneği var. Başlangıç noktası olarak sevimli Sigma 18-50mm f/2,8 C’yi öneriyorum.
Basitçe söylemek gerekirse, kompakt ve uygun fiyatlı bir video paketi istiyorsanız Sonyland’de seveceğiniz çok daha fazla şey var.
Otomatik odaklama
S9, Panasonic gövdelerinin bilinen dikkat dağıtıcı ‘nabız atışı’ etkisini ortadan kaldıran, faz algılamalı otomatik odaklama sunan en yeni Panasonic gövdesidir. Tek bir nesneyle AF, üst seviye S5 II/X gövdeleri kadar iyi performans gösteriyor, yani çok iyi (S5 II’yi çalışırken görmek için kullandığım YouTube’daki podcast’imize bakın). Bununla birlikte, birden fazla konuyla kolayca karıştırılabilir ve yanlış adım atıldığında yeniden kazanılması biraz zaman alabilir.
Sony ZV-E10 II, otomatik odaklama için Sony’nin en yeni Bionz XR işlemcisini kullanıyor ancak premium modellerde bulunan ‘AI’ çipinden yoksun. Deneyimlerime göre, AF çoğu durumda mükemmeldir, ancak kamera ara sıra kendisini ikinci kez tahmin edebilir ve kısa süreliğine arka plana veya ön plana geçebilir. Kesinlikle sarsıcı olabilir. Bununla birlikte, kameraya bir şey tutulmadığı sürece en yakın yüze odaklanan ‘Ürün Vitrini’ modu çok iyi çalışıyor ve bir ürünü sergileyen YouTuber’lar ve fenomenler için inanılmaz derecede faydalı olacak. Veya bir ürünü sergiliyoruz. Bu yüzden buna ‘Ürün Vitrini’ deniyor.
Burada Sony’ye kıl payı bir galibiyet veriyorum. AF hedef kitle için daha iyi çalışır.
Fiyat
Panasonic S9’un yalnızca gövdesi 1.500 Dolar, büyük ama güzel 20-60 mm kit lensiyle ise 1.800 Dolar fiyatla satışa sunuluyor. 26mm gözleme kitinin fiyatını dert etmeyin, gerçekten tavsiye etmiyorum.
Sony ZV-E10 II, gövde için 1.000 ABD Doları, sönük ama küçük ve güçlü yakınlaştırmalı 16-50 mm kit lens için ise 1.100 ABD Doları geri ödeyecek. Basitçe söylemek gerekirse, Sony paketini kullanmaya başlamak çok daha az paraya mal olur.
Kazanan
Sony’nin burada daha fazla kategori kazandığı açıkça görülüyor ancak bu fiyat aralıklarının her ikisindeki rekabeti de dikkate almanın önemli olduğunu düşünüyorum. İçerik oluşturucular için 1000 ABD Doları aralığında çok az mevcut seçenek var. ZV-E10 II ile rekabet eden kameralar daha ucuzdur ancak aynı zamanda Panasonic G100D ve Nikon Z30 gibi çok daha az yetenekli kameralardır.
Bununla birlikte, 1.500 dolarlık S9, yine Panasonic’in şu anda yalnızca 1.700 dolarlık fiyatı olan çok daha yetenekli S5 II’nin yanı sıra 1.300 dolarlık Fujifilm X-S20 ve 1.500 dolarlık Sony FX30 gibi mükemmel APS-C kameralarıyla da rekabet ediyor. Basitçe söylemek gerekirse, Sony’nin fiyatı ve özelliklerinin, birçok video çeken kişi için Panasonic’in sunduğundan daha anlamlı olduğunu düşünüyorum. Bu özete baktıktan sonra umarım siz de aynı fikirde olursunuz.
