‘Rear Window’ (1954) Kamerasının Takip ve Test Edilmesi

“Rear Window” filminde kullanılan kamerayı incliyoruz ve test ediyoruz. 1954’e ufak bir yolculuk…

Hobim, ilginç kameralar toplamayı, fotoğraf çekmeyi, fotoğraf basmayı vb. içeren film fotoğrafçılığıdır. Oldukça yaygın olan bu hobide, film ve medyada yer alan kameraları takip etmek ve denemek gibi özel bir ilgi alanım var.

Binlerce filmde kameralar tesadüfi veya geçici bir şekilde yer alıyor ve belki de kameraların veya fotoğrafların bir sahnenin ayrılmaz bir parçası olduğu veya belki de hikayeye küçük bir şekilde katkıda bulunduğu onlarca film var, ancak benim kullandığım sadece birkaç film var. Bir kameranın başkarakterin yanında “başrol oyuncusu” diyebileceğiniz bir rol oynadığı şimdiye kadar hiç görülmemiş bir şey. Bu makalede kameranın sinemadaki en ikonik görünümünden rahatlıkla bahsedeceğim: Alfred Hitchcock‘un 1954 yapımı Arka Pencere filminde gördüğümüz kamera.

Bilmiyorsanız Arka Pencere, fotoğrafçılıkla ilgili bir kazada bacağını kırarak birkaç ay boyunca evinde kapalı kalan profesyonel bir fotoğrafçının hikayesidir.

Yapacak başka bir şey olmadığından sıkılıp evinin arka penceresinden komşularını izleyerek vakit geçirmeye başlar ve daha yakından izlemek için sürekli yoldaşı olan telefoto lensli, oldukça çekici bir kamera çıkarır. Filmin geri kalanı için.

Film mahremiyet, algı, röntgencilik ve benzeri fikirleri ele alıyor ve fotoğrafçılıkla ve fotoğraf tarihiyle ilgilenen biri olarak her zaman büyük bir hayranı oldum ve Arka Pencere’yi ilk gördüğüm anda az çok istedim. kameranın ve merceğin modelini ve yapısını bulmaya çalışmak ve James Stewart’ın karakterinin düzenini kopyalamak ve denemek – özellikle de (bildiğim kadarıyla) daha önce kimse denemediği için.

Size merceğin ve kameranın izini sürme yolculuğunu anlatacağım ve sonra dışarı çıkıp birkaç fotoğraf çekeceğim.

Bölüm 1: Kamera

Kamera sadece çok net bir şekilde görülebilen ekranda çok fazla zaman geçirmekle kalmıyor, aynı zamanda film için çekilmiş, James Stewart’ın kamerayla kostüm pozu verdiği çok sayıda yüksek çözünürlüklü tanıtım fotoğrafı da vardı, bunları bulabildim.

Biraz araştırma yaptıktan sonra referans olarak bu görüntülere baktığımda, kameranın 1950’lerin ortasında Doğu Almanya’nın Dresden kentinde bulunan Ihagee şirketi tarafından üretilen bir Exakta VX 35mm SLR olduğunu öğrendim.

Exakta

Bu projeye giderek daha fazla yatırım yaptıkça, Exakta’nın 35 mm SLR serisine de giderek daha fazla ilgi duymaya başladım ve sonunda 1936’dan 1970’e kadar üretilen sekiz ana modelin ve varyasyonun tamamını topladım.

Exakta kamera serisine ilk kez bu kadar ilgi duymamın birkaç nedeni var – benzersiz tasarımları ve üretim kaliteleri gibi – ama aynı zamanda Exakta’nın büyük tarihsel önemi de var ve Rear Window kamerası hakkında konuşmaya devam etmeden önce, 1936’da tanıtılan ilk 35mm Exakta olan Kine Exakta’dan biraz bahsederek Exakta’nın fotoğrafçılık tarihi açısından neden bu kadar önemli olduğunu biraz açıklayın.

Kine Exakta, trapez şekli ve deklanşör düğmesinin, deklanşör hızı kadranının ve film ilerletme kolunun siz hareket ettiğinizde fotoğraf makinesinin sol tarafında olması gibi Exaktas’ın ikon haline geldiği hemen hemen tüm özelliklere sahiptir. bugün çok sıradışı görünen bir fotoğraf çekin. Ancak kameranın öyküsünü tam olarak anlatmak için öncelikle 35mm filmin ilk icat edildiği 1889 yılına dönmem gerekiyor.

Bugün hepimiz 35mm filmi (genişliğinden dolayı denir) film kameralarında kullanılan varsayılan film türü olarak biliyoruz, ancak 35mm film 1889’da William Dixon ve Thomas Edison tarafından icat edildiğinde, başlangıçta yalnızca film kameralarında kullanılmak üzereydi. Sadece onlarca yıl sonra, 1925’te lens teknolojisi 35 mm fotoğraf makinelerinin kullanılabilir hale gelmesine yetecek kadar gelişmişti ve ilk başarılı 35 mm fotoğraf makinesi Leica I’di.

İlk modern kamera ve belki de tüm zamanların en önemli kamerası olduğu söylense de, işlevleri oldukça basit. Kontroller açısından odaklama, diyafram açıklığı ve yedi enstantane hızı için kadranlarımız var ve görüntünüzü oluşturmak için en basit türde vizörümüz var. Exakta, yalnızca on yıl sonra 1936’da ilk 35 mm tek lensli refleks fotoğraf makinesiyle (veya SLR) modern fotoğraf makinelerinin geliştirilmesinde bir sonraki büyük adımı atacaktı.

SLR’nin ne olduğunu kısaca açıklayacağım – merceğin hemen arkasında 45°’de tutulan bir aynanın bulunduğu (yukarıdaki en soldaki patent çiziminde görülebileceği gibi) ve aynanın hemen üzerinde zeminin bulunduğu bir kamera türüdür. Görüntünüzü odaklamak ve oluşturmak için kullanılan cam ekran. SLR’lerin asıl faydası da budur; son fotoğrafın mümkün olan en doğru ön izlemesini elde edersiniz çünkü doğrudan fotoğrafı çekecek olan objektife bakarsınız. Deklanşöre bastığınızda ayna yukarı doğru kalkar ve deklanşör tetiklenerek filminizin açığa çıkması sağlanır.

SLR fotoğraf makineleri ilk olarak 1860’larda icat edilmiş ve o zamandan beri oldukça yaygınlaşmıştır. Exakta tasarımının gerçek dehası, SLR konseptinin minyatürleştirilmesi, 35 mm filmin rahatlığı ve ayrıca 24×36 mm negatiften iyi bir görüntü elde edebileceğiniz anlamına gelen yeni yüksek kaliteli lenslerle birleştirilmesiydi.

Tüm bunların yanı sıra, Kine Exakta’yı özellikle başarılı kılan birkaç küçük yenilik daha vardı; örneğin, filmi tek bir vuruşla sarmanıza olanak tanıyan film ilerletme koluna sahip ilk kameraydı. Dönemin kameralarının çoğunda filmi bir düğmeyi çevirerek ilerletiyordunuz.

Aynı zamanda, lensleri normal vidalı bağlantıya göre çok daha hızlı bir şekilde değiştirmenize olanak tanıyan hızlı çıkarılabilen bayonet yuvasına sahip ilk kameralardan biriydi.

Aynı zamanda alışılmadık derecede hoş, parlak bir vizörü vardı ve Kine Exakta’nın piyasaya sürülmesinden sonraki on yıllarda, bu yeniliklerin çoğundan yararlanan 35mm SLR, varsayılan kamera tipi haline geldi.

Bu noktada, tam olarak neyin yanlış gittiğini merak ediyor olabilirsiniz; Exakta kamera serisi neden başarısız oldu ve Exakta neden bugün Leica kadar iyi tanınmıyor? – açıklamak gerekirse, şimdi üretilen son Exakta’ya, 1967’den 1970’e kadar üretilen Exakta VX1000’e bakacağım.

Kine Exakta’dan biraz daha modern ve hatta biraz daha gelişmiş görünse de gerçekte değişikliklerin çoğu yüzeyseldir ve iki Exakta’nın yukarıdan aşağıya görünümüne baktığınızda kontrollerin neredeyse aynı olduğunu görebilirsiniz. aynı, gerçek ekleme yok, gerçek değişiklik yok. Gerçek şu ki, 35 yılda Exakta’da yalnızca bir veya iki çok küçük iyileştirme yapıldı.

Yenilik eksikliğinin bir nedeni, Exakta’nın arkasındaki gerçek deha Karl Nüchterlein’in II. Dünya Savaşı’nın sonlarına doğru öldürülmesiydi; diğer bir neden ise, Ihagee şirketinin merkezinin bulunduğu Doğu Almanya’da bir iş yürütmeyle ilgili zorluklardı. Exakta’nın yapımcıları Dresden’de kendilerini İkinci Dünya Savaşı’nın bitiminden sonra buldular. Ve bu son Exakta’yı, 60’larda Japonya’dan çıkan çok daha gelişmiş 35 mm SLR’ler ve lens üzerinden ölçüm ve motor sürücüleri ile karşılaştırıldığında, 70’lerin başlarında Exakta’nın modasının geçmiş olduğu açıktır.

Rear Window Kamerası

1950’lerin ortalarına dönersek, Exakta’nın SLR pazarındaki başarısının ve hakimiyetinin gerçek zirvesiydi ve en son Exakta fotoğraf makinesi Exakta Varex VX’ti (ya da sadece Exakta VX) ve bence bu, en güzellerinden biriydi. şimdiye kadar yapılmış kameralar. Yukarıdaki kamera , Rear Window kamerasını kopyalamak için satın aldığım ilk Exakta VX’ti ve lens, kameranın standart lenslerinden biri olan Biotar 58mm f/2’dir.

Ne yazık ki, kamerayı filmdeki kamerayla giderek daha fazla karşılaştırdıkça, doğru model olan ‘VX’e sahip olmama rağmen, filmdeki kameranın biraz farklı bir versiyon olduğunu kısa sürede keşfettim.

Kameramın Varex’in Avrupa versiyonlarından biri olduğu, ihtiyacım olanın ise ABD’ye özgü versiyonlardan biri olduğu ortaya çıktı. eBay’in ABD sitesinden, doğru sürüm olduğu kanıtlanmış başka bir kamera satın aldım ve hemen hemen aynı görünmelerine rağmen, oldukça az sayıda küçük fark var ve bu farklılıkların en büyüklerinden birkaçından hemen bahsedeceğim.

Yukarıdaki görselde, solda satın aldığım ilk Exakta VX (yanlış Avrupa versiyonu), ardından ortada Amerikan versiyonu ve sağda tanıtım fotoğraflarından birinin yakın çekimi var. Her şeyden önce, hem benim kameralarım hem de filmdeki kamera arasında çok bariz bir fark var ve bu sadece her iki kameramın da ‘Exakta’ yazan bir isim plakası varken, Rear Window kamerasında sadece bir parça siyah deri var. onun yerine – ve bunun farklı versiyonlarla hiçbir ilgisi yok elbette, bu sadece insanların markayı gizlemek için kameraya ekledikleri aksesuarların olduğunu varsayıyorum ve bir parça siyah deri satın aldım ve onu daha sonra bunu kopyalamak için kullandım.

Bahsettiğim diğer fark, Avrupa kameramda kontrollerin biraz farklı olması ve özellikle Arka Cam kamerasında ve kameranın ABD versiyonunda eksik olan bu garip tekerlek/düğmenin bulunmasıdır.

Alanın yakından bakıldığında farklılıklar daha da belirginleşiyor. Daha sonra kameranın işlevlerine daha fazla değineceğim, şimdi sadece şunu söyleyeceğim: Amerikan versiyonunda (ki bu) yeni bir film rulosuna başladığınızda deklanşör sayacını 1’e ayarlamak içindir. önceki versiyonda) sadece deklanşör sayacının altında küçük bir kesik var ve sayıyı başparmağınızla değiştirebiliyorsunuz (yukarıdaki resme bakın).

Artık kameranın bu Amerikan versiyonunun kesinlikle doğru versiyon olduğunu tespit ettik. Ne yazık ki, sahip olduğum kameranın durumundan pek memnun olmadığıma karar verdim; yalnızca eksik boya ve çiğnenmiş vida başları gibi küçük şeyler vardı ve ideal olarak, mümkün olduğunca iyi durumda olan bir kamera istiyordum. Rear Window kamerasıyla eşleştirin . Böylece bir tane daha aldım – ama yine birkaç küçük kusur buldum – özellikle bazı krom parçalarda korozyon vardı ve yine üç numaralı kamerada bağlantıların çoğu oldukça kötü bir şekilde çiğnenmişti ve dört numaralı kameranın suni derisi hasar görmüştü.

Neyse ki, satın aldığım beşinci kamera aslında çok iyi durumdaydı; hiçbir hasar ya da iz yoktu; neredeyse kullanılmamış gibi görünüyor. Artık bu kameralardan beş tanesine sahip olduğum için sadece birkaç ilginç şeyden bahsedeceğim – yani hepsinin seri numaraları 69 veya 72 ile başlıyor, bu da sanki bunların hepsinin özellikle ABD ihracatı için yapılmış iki farklı partidenmiş gibi görünmesini sağlıyor. ve aynı zamanda bu kameraların 1951’den 1953’e kadar üretildiğini de gösterir. Ayrıca her birinde, bu kameraların “ABD’deki özel Fabrika distribütörleri için üretildiğini” belirten sarı bir etiket bulunur. Şaşırtıcı bir şekilde, bu kameraların tümü tamamen çalışıyor gibi görünüyor (gerçi Filmle test etmeden emin olamam), bu da kameraların yapım kalitesinin bir kanıtıdır.

Kameranın Temel İşlevleri

Artık ideal Real Window Exakta’ma sahip olduğum için temel işlevlerini gözden geçireceğim. Ön tarafa baktığınızda, daha önce de belirttiğim gibi, deklanşör düğmesinin alışılması biraz zaman alan bu son derece tuhaf konumda olduğunu görüyorsunuz.

Yukarıdan baktığınızda tüm ana kontrollere sahipsiniz; kameranın solunda çerçeve sayacı, çerçeve sayacı ayar tekerleği, deklanşör hızı seçme düğmesi, deklanşör ve film ilerletme kolu (alışılmadık derecede uzağa çevirmeniz gerekir) bulunur. ) ve bu düğme üzerinde 1/25’ten saniyenin binde birine kadar her şey için seçenekleriniz var.

Kameranın sağ tarafında yavaş hızlar ve otomatik zamanlama düğmesi bulunur; kamerayı yavaş hızlara geçirmek için önce ‘B’ ayarını seçmeniz gerekir; ardından siyah sayılar yavaş hız seçenekleriniz olur ve kırmızı sayılar otomatik zamanlayıcı seçeneklerinizdir.

Şimdi kamerayı filmle yüklemeye geçelim. Arka kısmı açmak için kameranın sol alt kısmındaki düğmeyi aşağı çekiyorsunuz ve açtığınızda tüm Exakta kameralarda bulunan çok tuhaf bir özelliği görüyorsunuz; vidasını çıkarabileceğiniz ve yukarı kaydırabileceğiniz küçük bir tutamak var ve filminizi dilimlemek için kullanılan küçük bir bıçağı aşağıya doğru çekin. Bunun çeşitli kullanımları vardır; bunlar arasında, fotoğraf çekerken filmin üzerine sarılabileceği, kamerada boş bir ikinci film kaseti bulundurma seçeneğinin sunulması, daha sonra rulonun sonunda filmi kesebilir, kaseti açabilirsiniz. geri dönün ve ikinci kaseti çıkarın. Bu sizi, bir film rulosunu bitirdiğinizde filmi orijinal kutusuna geri sarma zorunluluğundan kurtarır; yine de bunun çok popüler bir özellik olduğunu düşünmüyorum.

Kamerayı filmle yüklemek için, film kameranın sağ tarafına girer ve sola doğru çekilir; bu neredeyse tüm film kameralarının tersidir, ardından filmin ucunu sarma makarasındaki bir boşluğa itersiniz. , dişli çark deliklerinin dişlilere geçtiğinden emin olun, ardından filmi birkaç kez sarmak için arkanızı kapatın, pozlama sayacını 1’e ayarlayın; kamera fotoğraf çekmeye hazır hale gelir.

Değiştirilebilir Bulucular

Bu kameralarla ilgili bahsetmem gereken son detay, değiştirilebilir bulucuları ve odaklama ekranlarıdır. İlk Exaktas’ta yalnızca yerleşik bir bel seviyesi bulucu bulunurken, 1950’de Exakta serisine değiştirilebilir bulucular eklenerek bel seviyesi bulucuyla veya daha gelişmiş pentaprizma bulucuyla çekim yapmanıza olanak sağlandı.

Bulucuyu çıkarmak için bu serbest bırakma koluna basıp kaldırmam yeterli. Yukarıda farklı Exakta buluculardan bazılarının bir seçkisi var ve söylediğim gibi iki ana tipiniz var; soldaki beşinin hepsi pentaprizma bulucular ve sağda bel seviyesinde bir bulucu var.

Açıkçası, Rear Window’daki kameranın prizma tipi bir bulucusu vardı ve üstteki deri kaplamalı bulucu stilinin yanı sıra, arkada (birkaç yıl sonra tanıtılan) bu pentaprizma buluculardan herhangi birinin Arka Cam kameramız için iyi bir eşleşme , bu prizma bulucuların geri kalanı arasındaki tek gerçek fark, yüzeyin altındaki çok küçük şeylerdir – örneğin çoğu bulucuda yalnızca bir veya iki ‘Almanya’ veya ‘Almanya’da üretilmiştir’ yazan bir metin varken onun yerine ‘SSCB Almanya’yı işgal etti’ diyor.

Ne yazık ki, tıpkı kameralarda olduğu gibi, iyi durumdaki bulucuyu bulmak biraz zaman aldı. Çoğunlukla ezikler, hasarlar var ya da optik sorunları var; yine de sonunda iyi durumda olan bir çift bulmayı başardım.

Odaklanma ekranlarına. Exakta kameralar için her biri farklı uygulamalar için yararlı olan birkaç farklı ekran mevcuttu ve yukarıdaki görüntüde iki örnek var; solda bölünmüş görüntülü telemetre tipi ekran ve sağda düz buzlu cam. Filmde kameradan James Stewart’ın bakış açısını gördüğümüzde herhangi bir merkez nokta veya ince çizgi görmüyoruz, bu nedenle sadece düz buzlu cam ekran bariz seçimdir. Ekranı kurmak için bulucunun alt kısmına bastırmanız yeterli, bulucuyu kurmak için ise kameraya bastırmanız yeterli.

Kamerada yapılacak son şey, daha önce de belirttiğim gibi, isim plakasına bir miktar kaplama eklemektir.

Bir parça siyah deri aldım, anladığım kadarıyla filmdeki isim plakasını kapatmak için bunu kullanıyorlardı, doğru şekle sahip bir parçayı dikkatlice kestim ve az miktarda yapıştırıcıyla yapıştırdım. Aşağıdaki resimde kameranın filmde gördüklerimizle çok yakından eşleştiğini görebilirsiniz.

Bölüm 2: Objektif

Artık mükemmel kamerama sahip olduğum için bir sonraki adım lensi bulmaya çalışmak. Bu, kamerayı bulmakla aynı süreç olacak – tanıtım fotoğraflarına bakmak, internette biraz araştırma yapmak, birkaç eski kataloğa bakmak ve filmi yeniden izlemek – ve sonunda 400 mm f aradığımı öğrendim. /5.6 lens, 1950’lerin ortasında, 1950’lerde ve 60’larda yüksek kaliteli telefoto ve makro lensleriyle tanınan lens üreticisi Kilfitt tarafından Münih’te (bu sefer Batı Almanya) yapıldı.

Kilfitt

Tıpkı Exakta’da olduğu gibi, bu proje boyunca Kilfitt’e de giderek daha fazla ilgi duymaya başladım ve yıllar geçtikçe pek çok lens edindim. Alttaki bu üç lens benim gerçek ilgili lenslerimdir ve mümkün olan en doğru Rear Window lensini elde etme çabalarımdır (ve bir dakika içinde neden üç tane almam gerektiğini açıklayacağım) ve sol üstte bu var çok güzel 400mm f/4 ( Rear Window lensimin premium ekstra hızlı versiyonuydu ve sanırım şimdiye kadar yapılmış en güzel lenslerden biriydi) ve son olarak sağda biraz daha ucuz olan bu 300mm f/5,6 lensim var. orijinal ambalajı.

Exakta’dan farklı olarak Kilfitt’te beni ilgilendiren şey tarih ya da tarihi önem değildi; Kilfitt lenslerini toplama isteğimi uyandıran şey daha çok tasarımları, yapım kalitesi ve detaylara gösterilen ilgiydi.

Yapım kalitesi ve detaylara verilen önem derken neyi kastettiğimi göstermek için size bu 300mm f/5.6 lensin 1960’ların başında kutudan çıkarma deneyiminin nasıl olacağını göstereceğim. Lensi elinize aldığınızda oldukça ağır, çok kaliteli olduğunu hemen anlayabilirsiniz, ancak lensten daha ilginç olan, kutuda başka nelerin yer aldığıdır.

İlk başta kafamı karıştıran şey, küçük bir deri kutunun içindeki bir nesneydi ve onu açtığımda bunun küçük bir kuyumcu büyüteci olduğunu gördüm. Ve bu lensle birlikte kutuya neden bir büyütecin dahil edildiğini merak edebilirsiniz – bunun cevabı kutudaki lensin solundaki küçük kırmızı bir klasördeydi ve içindekilere ilk baktığınızda ” başlıklı küçük bir broşür var. Kilfitt Lensleri Nasıl Test Ediyor’ ve yanında ince kağıda sarılmış gizemli bir cam plaka var.

Broşürün, Kilfitt’in sattığı her lens üzerinde yaptığı tüm kalite kontrollerinin kapsamlı bir tanımını içerdiği ve cam plakanın son testte (fotoğraf testinde) devreye girdiği ortaya çıktı; böylece her lens için özel bir kamera kullanıyorlar. çeşitli test modellerinin bir dizi fotoğrafını çekerler (plaka üzerindeki her yatay şerit ayrı bir fotoğraftır) ve tüm bu testleri iki cam plaka üzerinde yaparlar, bir cam plaka alıcıya gider ve diğeri fabrikada kalır.

Cam plakayı kendiniz dikkatlice incelemek için küçük büyütücünüzü kullanabilirsiniz – her ne kadar tam olarak ne aramanız gerektiğini bilmesem de, bunun daha çok Kilfitt’in tüm bu ayrıntılı testleri yaptığına dair somut bir kanıt olması gerektiğini düşünüyorum. sattıkları her bir lensle bu son derece etkileyici, özellikle de bu lensin Kilfitt’in sattığı daha ucuz lenslerden biri olduğu göz önüne alındığında.

NASA Lensi

Rear Window lensime geri dönelim. Bu, eBay Amerika’dan satın aldığım ilk lensti ve sahip olduğum diğer tüm Kilfitt lensleri gibi, oldukça ağır ve son derece yüksek kaliteye sahip, ancak özellikleri bakımından da oldukça basit. F/5,6’dan f/45’e kadar diyafram açıklığı halkasına, merceğin ön yarısının tamamını hareket ettiren odaklama halkasına ve ardından içeri açılan bir jelatin filtre tutucuya sahibiz ve hepsi bu.

Bu arada katalogda da var; 60’ların başında fiyatının 250 doların biraz üzerinde olduğunu görüyorsunuz, bu da 2500 dolara denk geliyor, yani kendi döneminde oldukça kaliteli bir lens.

Bu arada, ilk aldığım lenste son derece ilginç bir şey vardı ki bunu ancak temizlik için ön kısmı söktüğümde fark ettim. Ön tarafta tüm standart şeyleri görebilirsiniz – Heinz Kilfitt München Fern Kilar 1:5.6 400 – ama ters çevirdiğinizde birisinin metale ‘NASA’ kelimesini ve ‘28633’ numarasını kazıdığını görebilirsiniz.

NASA’nın kendisi dışında herhangi birinin bu merceğin içine bunu çizmek istemesi için herhangi bir neden düşünemiyorum – merceği Amerika’dan ithal ettim ve aynı zamanda 60’ların başından kalma, bu da en önemli Apollo programıdır – kim bilir bu lensin bir zamanlar neyi fotoğraflamış olabileceği.

İkinci Objektif

Lensi tekrar birbirine vidaladıktan sonra Arka Pencere konusuna ve bu lenslerden üçünü almamın nedeni konusuna döneceğim .

Hatırlarsanız, ilk satın aldığım kameranın, Rear Window’da gördüğümüz kameranın biraz farklı bir versiyonu olduğu ortaya çıktı ; ilk lensimi satın aldıktan çok sonra ne yazık ki aynı şeyin tekrar yaşandığını fark ettim. Benim lensim filmde gördüğümüz lensin biraz farklı bir varyasyonuydu. Şimdi açıklamak için iki numaralı merceği göstereceğim (biraz sıkıcı olduğunu bildiğim için bunu çok kısa anlatacağım).

İlk bakışta bu iki lens aynı görünebilir ancak aralarında birkaç küçük fark var. Örneğin, iki merceğin montaj parçalarının çok az farklı olduğunu görebilirsiniz ve odaklama halkalarına bakarsanız, alt mercekteki sayılara giden küçük çizgiler olduğunu, üst mercekte ise sayıların olduğunu görebilirsiniz. sadece sayılar. Ancak en büyük farkı (ve bu lenslerden hangisinin filme uygun versiyon olduğunu belirlememi sağlayan en iyi fark), yukarıdaki görüntünün sağındaki her merceğin sadece uç kısımlarına bakarsanız görebilirsiniz.

Alt mercekte uç bölümün parlak bir yüzeye sahip olduğunu, merceğin geri kalanının mat olduğunu, üst mercekte ise her şeyin aynı mat yüzeye sahip olduğunu görebilirsiniz. Filmden bir durağan görüntüye baktığınızda bunun çok net olduğunu görebilirsiniz; merceğin uç kısmı parlak bir yüzeye sahiptir ve bu, merceğin mat yüzeye sahip geri kalanından kolaylıkla ayırt edilebilir.

Artık doğru versiyonun parlak uç kısmı olan lens olduğundan emin olabiliriz, oysa ilk lensim (tamamen mat olan) farklı bir versiyondu, sanırım birkaç yıl sonra piyasaya sürüldü. Yaptığım tüm araştırmalardan, bu lensin burada bulunan iki versiyonunun Kilfitt’in piyasaya sürdüğü tek modeller olduğundan oldukça eminim.

Mercek Durumu

Hala bir lens daha var ve bu üçüncü lensi almamın nedeni bu kadar çok kamera almamla aynıydı; onların durumlarıyla ilgili bir sorunum vardı. Lenslerimin ana gövdelerinin durumundan çok memnun olmama rağmen ne yazık ki optiklerinden pek memnun değildim ve eğer yukarıdaki resimde her iki lensimin camına yakından bakarsak bu tuhaflığın olduğunu görebilirsiniz. camın hemen yüzeyinde benekli desen.

Eski merceklerde ters gidebilecek pek çok şey vardır – mantar, pus, ayrılma vb., ancak bu tuhaf benekli desen, mercek üzerindeki yansıma önleyici kaplamanın bozulmasıdır ve ne yazık ki Kilfitt merceklerinin çoğunun bozulmasıdır. Aynı sorunun olduğunu gördüm.

Görüntü kalitesini çok fazla etkilememesine rağmen oldukça çirkin görünüyor, o yüzden şans eseri sonunda üç numaralı lensi bulmayı başardım, gördüğünüz gibi bu diğer ikisinden çok daha iyi durumda görünüyor – çok daha temiz ve o benekli görünüm olmadan ve bence bu muhtemelen yaklaşık 70 yıllık bir lens için makul bir şekilde alabileceğiniz kadar iyi.

Adaptörler

Artık mükemmel lensim ve mükemmel kameram olduğuna göre, sonunda fotoğraf çekmeye başlayabilirim; ancak son bir sorun daha var. Lensin ucunda yalnızca bir vida dişinin olduğuna dikkat edin; Exakta uyumlu lenslerde bir bayonet yuvası bulunur.

Gerçek şu ki, Kilfitt telefoto lenslerin tümü aynı vidalı bağlantıyla satılıyordu ve belirli lensi kendi sisteminize (Alpa, Arriflex, Nikon, Visoflex 1, Visoflex 2) uyarlayacak özel bir adaptör satın almanız gerekirdi. , C montajı veya her neyse – ve her bağdaştırıcının kendi kod adı vardır ve ihtiyacınız olan bağdaştırıcıyı arayabileceğiniz çeşitli tablolar vardır.

Bunlar yıllar içinde edindiğim adaptörlerden bazıları, örneğin ortada ilk aldığım lense takılı olarak gelen ‘Kizar’ adaptörü var ve bu lensleri Arriflex 16 mm kameralarda kullanıma uyarlıyor.

Bulmam uzun zaman alan diğer iki bağdaştırıcı, Exakta bağdaştırıcısının ‘Kizex’ kod adlı iki farklı versiyonudur. Bunlardan herhangi biri benim kurulumumda işe yarar, ancak filme uygun olanı bulmak için filme tekrar başvurmamız gerekir. Sağda adaptörün elde ettiğimiz en net görüntüsü var ve sadece kamera ile lens arasındaki bağlantı kısmına baktığınızda ince, sıradan bir tüp gibi görünüyor – filmin kliplerini birkaç kez izlediğimde, bunu anladım. Artık daha büyük olan adaptörün yanlış adaptör olduğundan ve daha ince olanın doğru olduğundan eminim. Takmak için sadece merceğin ucuna vidalanıyor ve sonunda merceği kameraya yerleştirebiliyorum.

Artık işimiz bitti, kurulum çok iyi görünüyor ve bence bu, filmde kullanılan kameraya şimdiye kadar alacağım en yakın kamera – ve sonunda dışarı çıkıp birkaç fotoğraf çekmeye hazırız.

Test Aşaması

Kurulumu test etmek için sıraya dizdiğim birkaç konum ve konu var, ancak yaban hayatı fotoğrafçılığı telefoto lenslerin klasik kullanımlarından biri olduğundan (belli nedenlerden dolayı) kuşların birkaç fotoğrafını çekmeye çalışmak için kamerayı bahçeye kurdum , kuş besleyiciden yaklaşık 10 metre uzakta (10 m, merceğin minimum odaklanma mesafesidir). Çekimi çerçeveleyerek ve kuş besleyiciyi odağa alarak başlıyorum, ardından ışık ölçerimle f/5,6’da saniyenin 1/250’sinde bir okuma alıyorum ve f/5,6’da (lensin maksimum diyafram açıklığı) çekim yapıyorum. böylece yaban hayatı fotoğrafçılığında istediğiniz en kısa deklanşör hızını kullanabilirim. Daha sonra deklanşörü metreye göre 250’ye ayarlıyorum ve geriye bir kuşun gelmesini beklemek kalıyor.

Şimdi bazı fotoğrafları incelemek için biraz zaman ayıracağım. Bahçe dışında fotoğraf çektiğim diğer yerler Primrose Hill ve South Bank, Londra’ydı ve bu iki yerde çekilmiş bazı güzel fotoğraflar vardı, ancak genel olarak biraz yumuşaktı.

Kuş resimlerinin çok başarılı olduğunu düşünüyorum ve özellikle merceğin maksimum diyafram açıklığında çekim yaptığım göz önüne alındığında şaşırtıcı derecede keskin olduğunu düşünüyorum. Karşılaştırma yapmak için yukarıya Biotar 58mm ile çekilmiş iki fotoğraf ekledim; bu çoğu zaman kameramda bulunan lenstir ve genellikle telefoto lensleri pek kullanmam ama bazı fotoğraflar oldukça iyi çıktı , bu yüzden bu kurulum için daha fazla uygulama düşünmeye çalışmam gerekecek.

Bu proje çok eğlenceliydi ama beklediğimden çok daha uzun sürdü – bazı bağdaştırıcıların bulunması özellikle yıllar aldı – bu yüzden artık her şeyin nihayet tamamlandığına sevindim.

---

Yazar hakkında : Thomas Bloomfield bir film fotoğrafçısı ve analog fotoğrafçılıkla ilgili içerikler üreten bir YouTuber’dır. Çalışmalarının daha fazlasını YouTube ve Instagram’da bulabilirsiniz. Bu makalenin video versiyonu burada yayınlandı.