Mart 2020’de uzaktan çalışmaya ani geçiş başladığından beri, Amerikalı fotoğrafçı Arthur Tress boş park yerlerini fotoğraflıyor. Google ve Facebook dahil olmak üzere teknoloji devleri, yüz yüze çalışmaya dönüşü ertelemeye devam etti. Silikon Vadisi yollarında boşluk yankılanıyor.
Tress, otoparkları, çağdaş Amerikan yaşamının Zen bahçeleri olarak hafif ironik bir şekilde tanımlar. Japon Zen bahçesinin seyrek özellikleri, zihni susturmak ve meditasyona ilham vermek için tasarlanmıştır. İşgücü istatistikleri, Amerikalıların gerçekten de son bir buçuk yıl boyunca çalışma hayatları üzerine kafa yorduğunu gösteriyor. Şimdi “Büyük İstifa” olarak anılan süreçte, birçok işçi eski işlerini bıraktı ve daha anlamlı hissettiren yeni işlere başladı. Büyük şehirlerden taşındılar ve sevdiklerine daha yakın bir yere göç ettiler. Tress’in boş park yerleri, Amerikan emeğindeki bu geçiş dönemine eşlik eden coğrafi kaymaları gerçek anlamda ifade ediyor.
Seksenlerinde olan Tress, kare formatla çalışmak için kendine özgü bir yol geliştirdi. Hasselblad’ını 45 derece döndürerek elmaslar ya da kendi deyimiyle “işaretçiler” oluşturuyor. Tress, Emily Dickinson’ın “Tüm gerçeği söyle ama yanlı bir şekilde söyle” tavsiyesini harfi harfine alarak her yerde bulunan meydanı canlandırıyor. Bu seride şekil, anın yönelim bozukluğunu görünür kılıyor gibi görünüyor.
Tress, otoparklardaki zamanın geçişini ortaya çıkaran unsurlara odaklanır. Yıkılan asfalt ve aşınmış boya resimleri, dikkatleri, tipik olarak bilgi ekonomisinin mimarisiyle ilgili hikayelere hükmeden milyar dolarlık bina projelerinden yönlendiriyor. Romancı Jun’ichirō Tanizaki’nin Japon estetiğinde “sabi” veya zamanın patinasını tanımladığı gibi: “Kir, kurum ve havanın izlerini taşıyan şeyleri severiz ve renkleri ve parlaklığı severiz. onları yapan geçmişi hatırla. Tress, yirmili yaşlarındayken Japonya’da altı ay geçirdi ve o zamandan beri birçok kez geri döndü. Yakın zamanda Pennsylvania Üniversitesi’ne bağışlanan birinci sınıf bir Japon kitapları koleksiyonu oluşturdu ve kimono desenleri, bahçe tasarımı veya shunga kitaplarında Japon sanatı ve kültüründen ilham almaya devam ediyor.
Tress’in resimleri, 1990’ların başında Masahisa Fukase tarafından çekilen fotoğrafları da akla getiriyor. “Hibi” serisi, bas -çek bir kamerayla yapıldı, bu nedenle resimler, bir zamanlar çağdaşlıklarını vurgulayan pozlama tarihini taşıyor. Fukase onları jelatin gümüşüyle bastı ve Tress’in tercih ettiği gibi kaldırımdaki çatlakları vurgulayarak koyu, şeffaf renkli damlalar ve çizgilerle kapladı. California güneş ışığının “Gardens of Asphalt”a yansıyan zarif ışıltısı, aynı zamanda Irving Penn’in , sanatçının 83 yaşındayken yaptığı son işlerinden biri olan ve sokağın döküntülerini yakından inceleyen “Underfoot” serisini anımsatıyor. . Penn’in resimleri, Tress’ gibi, Tanizaki’nin “dalgın parlaklık” dediği şeye sahip.
Tress’in yapılı çevrenin yaşlanmasına yaptığı vurguda, durmaksızın yeniye yönelmiş görünen bir dünyada bile yavaşlığı ve zamanın geçişini kutluyor.
Arthur Tress hakkında daha fazla bilgi için internet sitesini ziyaret edebilirsiniz .
