Asus bu sonbaharın başında güncellenmiş ProArt Station PD5‘i piyasaya sürdüğünde, yaratıcı profesyonellere güçlü ve erişilebilir bir makine sunmaya hazır görünüyordu. Ne yazık ki, yüce ve değerli hedeflere rağmen ProArt Station PD5 umduğum kadar etkileyici bir makine değil.
PC pazarına gelince, her şekil, boyut ve fiyat noktasında güçlü makine sıkıntısı yok. Bununla birlikte, mükemmel seçim, büyük bir sorumluluğu ve çoğu kişi için baş ağrılarını, yanlış seçim yapma korkusunu veya kendi bilgisayarını kurarken kendinden emin olamama korkusunu da beraberinde getirir.
Beni ikinci kampa koyabilirsin. Yaşam boyu bir Mac kullanıcısı olarak, bir avuçtan fazla işlemci ve bellek seçeneği arasından seçim yapma fikri başımı döndürüyor. Sıfırdan bir bilgisayar oluşturma ihtimaline gelince? Şans yok.
Asus ProArt PD5’in üstün olduğu nokta burasıdır; basit ve ulaşılabilirdir. Asus mağazasına gittiğinizde iki seçeneğiniz var: 1.700 $ karşılığında Asus ProArt Station PD5 PD500TC ve 2.700 $ karşılığında ProArt Station PD5 PD500TE.
Test ettiğim ünite, Intel Core i9-13900 2.0GHz işlemci (13. nesil) ile tamamlanan sonuncusuydu, 32 GB DDR4 U-DIMM bellek (128 GB RAM’e kadar genişletilebilir) ve 16 GB VRAM’li standart NVIDIA RTXA4000 grafik kartı.
Asus, kullanıcıların ProArt’ı bunun yerine GeForce RTX 4070 GPU ile satın alabileceklerini ancak bu seçeneğin henüz mevcut olmadığını söyledi. Daha cesur olanlar için, Apple Silicon destekli Mac’lerin aksine, makinenin yan kapağını açmak ve bileşenleri değiştirmek her zaman bir seçenektir.
Tasarım ve Yapım Kalitesi
İnsanların bilgisayarlarına yerleştirebilecekleri bileşenlerdeki olağanüstü çeşitliliğin yanı sıra, alabilecekleri çok çeşitli şekil ve görünümler, özellikle de kuleler vardır. Asus’un takdirine göre, dikkat çekici bir şekilde sergilenmeyi hak eden bir PC kulesi yaratarak mükemmel bir iş çıkardı. ProArt Station PD5, çıkıntılı ön paneli, temel dikdörtgen şekli, altın rengi metni ve seçtiğiniz renge göre özelleştirilebilen ve hatta animasyona dönüştürülebilen bir çift ışık çubuğuyla çok hoş görünüyor. Bu ışık çubukları ayrıca CPU, GPU veya RAM kullanımını yüzde olarak gösteren bir işlev de görebilir.
Ayrıca güzel görünebilirler ki bu asla kötü bir şey değildir.
ProArt, bağlantı noktalarına gelince yetersiz kalıyor. Bu, 2023 yılında modern yaratıcılar düşünülerek üretilmiş bir makine, peki neden yalnızca tek bir USB-C bağlantı noktası var? Açıkçası kafa karıştırıcı.
Ayrıca, tek USB-C bağlantı noktası, iki USB-A bağlantı noktası ve bir SD kart yuvası, makinenin üst kısmında güç düğmesinin yanında bir çizgi halinde dizilmiştir. Tasarım dilini değiştirse bile makinenin ön tarafı bağlantı noktaları için daha anlamlı olacaktır. Makinenin üst kısmında ayrıca ProArt’ın ön kısmıyla aynı ızgara tasarımına sahip bir havalandırma deliği ve bir kulaklık bağlantı noktası bulunur.
PC’nin arkasına doğru hareket edersek, oldukça fazla şey oluyor. Makinem yapılandırıldığında bir RJ45 Gigabit Ethernet bağlantı noktası, bir çift HDMI bağlantı noktası, bir Ekran bağlantı noktası 1.4, bir PS2 bağlantı noktası ve altı USB-A bağlantı noktası var. Aynı zamanda USB-A olan USB bağlantı noktalarından yalnızca ikisi USB 3.2 Gen 2 hızı sunarken diğer dördü USB 2.0’dır. Mavi plastik iç kısım, iki daha hızlı bağlantı noktasını belirtir. Ayrıca 7.1 sesi destekleyen üç ses jakı ve dörtlü mini-DP bağlantı noktası vardır.
En azından bana göre son derece modası geçmiş görünen USB-A bağlantı noktalarına güvenmenin ötesinde, makinenin HDMI bağlantı noktaları yetersiz. Bunlar yalnızca HDMI 1.4’tür. 2023’te neredeyse her HDMI donanımlı cihazın, HDMI 2.1 olmasa bile en az HDMI 2.0 bağlantı noktasıyla birlikte gönderilmesi kafa karıştırıcı.
4K çözünürlükte HDMI 1.4 kullanıldığında standardın sınırlarını zorlayan 60Hz yenileme hızı elde etmek teknik olarak mümkün ancak bunun bedeli ekranın yırtılması ve kritik özelliklerinden biri olan HDR’nin kullanılamaması oluyor. Asus’un ProArt monitörü. Monitörün incelemesi daha sonra gelecek.
Konuyu biraz daha derinleştirmek gerekirse, HDMI 1.4 hakkındaki çevrimiçi konuşmaların çoğu, 4K sinyalini 60 Hz’deki bir monitöre göndermenin imkansız olduğu yönünde olsa da, kroma alt örneklemenin harikaları sayesinde bu doğru değil . Ancak bu geçici çözüm, renk performansından ödün verilmesine neden olur. Bunun yerine 4K çözünürlükte çalışmayı düşünüyorsanız makinenin DisplayPort 1.4 teknolojisini kullanın.
Neyse ki, hepsi kötü haber değil. 2022 PD5’in en korkunç yanlış adımlarından birini düzelten PCI Express Gen 3’ten Gen 4’e geçiş en azından iyi.
Klavye ve fare izlenimleri genellikle masaüstü bilgisayar incelemesinin bir parçası olmasa da Asus ProArt PD5 aslında kablolu bir klavye ve fareyle birlikte gelir. Burada işlevsel oldukları dışında söylenecek pek bir şey yok ama bir an önce daha üstün çevre birimleriyle değiştirilmeleri gerekiyor. Artı tarafta, kablolar oldukça uzundur ve bu her zaman kutudaki aksesuarlarla birlikte verilmez. Tabii ki, masa dağınıklığı söz konusu olduğunda uzun kablolar olumsuz bir durum olabilir.
ProArt PD5’in boyutuna ve ağırlığına gelince, ne canavarca büyük ne de etkileyici derecede küçük. Kule 16,42 x 16,05 x 7,09 inç (417 x 408 x 180 milimetre) boyutlarındadır ve ağırlığı 10 kilogramın biraz üzerindedir. Yalnızca az miktarda alan gerektirir ve çoğu masayla çalışır, ancak Mac Studio gibi hemen hemen her yere koyabileceğiniz bir şeyden çok farklıdır.
Mac bilgisayarlarımda doğal karşıladığım şeylerden biri, sınırları zorlandığında bile olağanüstü sessizlikleridir. Bir yandan Apple Silicon cihazının fanının döndüğünü duyduğum zamanları sayabilirim. Mac’lerin nispeten yüksek fiyat etiketleri, yükseltilebilirlik eksikliği ve kullanıcılarını macOS’a kilitlemeleri (ki bu bazı insanlar için yalnızca bir dezavantajdır ancak bahsetmeye değer) gibi dezavantajları vardır.
Asus ProArt PD5 tipik kullanım sırasında oldukça sessizdir. Ancak kıyaslama testleri sırasında kalkışa hazırlanıyormuş gibi görünüyordu. Elbette bunların hepsi görecelidir ve PD5 pek çok karşılaştırılabilir PC’den çok daha sessiz olabilir, ancak hassas Mac hayranı kulaklarım için PD5 biraz gürültülüydü.
Verim
ProArt PD5’in en etkileyici bileşenlere sahip olmadığı göz önüne alındığında, burada çok az sürpriz var. Diğer makinelerle kıyaslama prosedürlerimizi takiben testimiz, 110 61 megapiksel Sony a7R IV ve 150 100 megapiksel PhaseOne XF RAW dosyasının içe aktarılmasını, 1:1 (Lightroom Classic) oluşturulmasını, ağır global düzenlemelerle özel yapım bir ön ayarın uygulanmasını, ve ardından aynı dosyaları %100 JPEG ve 16 bit TIFF dosyaları olarak dışa aktarıyoruz. Testler üç kez gerçekleştirilir ve aşağıdaki sonuçlar üç testin ortalamasıdır.
Lightroom Klasik
Asus ProArt PD5, Adobe Lightroom Classic’teki bilgisayarların en kötüsünü yaptı. Şimdi burada bir uyarı var çünkü PD5 rakiplerinden çok daha kötü değil. Birisinin en yavaş olması gerekiyor; önizlemeleri içe aktarırken ve oluştururken PD5’tir.
Ancak JPEG’leri dışa aktarırken bilgisayar aradaki farkı daraltıyor ve hatta rekabetin bir kısmını geride bırakıyor. MSI Creator Z17HX Studio ile karşılaştırıldığında PD5 daha üstündür, bu da PD5’in kıyaslama yapılan nispeten küçük bilgisayarlar listemizdeki en kötü Windows makinesi olmadığı anlamına gelir. ProArt tower ayrıca M1 Ultra Mac Studio ve M2 Pro Mac mini’yi geride bırakıyor ve PhaseOne dosyalarıyla M2 Max MacBook Pro’dan daha iyi performans gösteriyor.
16 bit TIFF dosyaları için hikaye hemen hemen aynıdır. ProArt, MSI Creator’dan daha iyi ancak diğer bilgisayarlardan daha kötü. ProArt, 100 megapiksel görüntülerle Apple’ın M1 Ultra ve M2 Pro donanımlı makinelerinden ve M2 Max MacBook Pro’dan daha hızlıdır.
Photoshop
Sırada Puget Systems‘in Photoshop için endüstri standardı PugetBench kıyaslama testi var. Test, aşağıda görülen genel bir puan atar ve bireysel performans segmentlerini Genel, GPU, Filtre ve Fotoğraf Birleştirme puanlarına ayırır.
Lightroom testinden farklı olarak daha yüksek olanın daha iyi olduğu ayrık dağılıma baktığımızda, ProArt PD5’in bu standart test tezgahıyla test ettiğimiz en az güçlü bilgisayar olduğu görülüyor. Bazı ölçümlerde MSI Creator’a yakındır ancak genel olarak çok etkileyici bir performans göstermez.
Mac testlerimizle karşılaştırıldığında ProArt PD5, M1 ve ilk M2 dönemi makinelerine benzer ve son altı ayda gelen M2 Ultra ve M3 Max‘in çok gerisindedir.
PD5 ile en hızlı PC’ler arasındaki farklar o kadar da saçma görünmese de, aynı eğilim genel puanlarla da eşleşiyor. ProArt makine listemizdeki en yavaş makinedir ancak M2 Pro Mac mini’nin biraz gerisindedir ve MSI Creator’ın çok da gerisinde değildir.
Performans Çıkarımları
ProArt’ın en yakın olduğu ve bazı durumlarda en iyi olduğu PC ve Mac makineleri ya MSI Creator durumunda bir dizüstü bilgisayar ya da daha eski, daha ucuz bir Mac’tir. Test ettiğim ProArt makinesi 3.000 dolara yaklaşıyor ve performansı o seviyede değil.
Eğer 1.700 $’a mal olan daha uygun fiyatlı PD500TC tower, bu performans seviyesine yakın herhangi bir yerde sunabiliyorsa, PD500TE gibi giriş seviyesi versiyonunun da aynı zayıf bağlantı noktaları tarafından engellendiği göz önüne alındığında, bu daha iyi bir seçimdir.
PD500TE’deki i9-13900 fena değil ama daha iyi de olabilir. Aynı durum RTXA4000 grafik kartı için de geçerli.
Her ne kadar şık ve basit olsa da hayal kırıklığı yaratan bir paket
Eğer işletim sisteminden bağımsızsam, yani macOS veya Windows’u kesinlikle tercih etmiyorum, o zaman PC rotasına yönelirim çünkü Apple’ın tek gerçekten esnek bilgisayarı gibi banka hesabımı parçalamayacak gerçekten güçlü ve genişletilebilir bir şey almak istiyorum. Mac Pro bunu yapar.
Ne yazık ki Asus ProArt PD5’in sunduğu şey bu değil. Makul bir fiyata son derece hızlı olmak yerine, fiyatına göre kabul edilebilir bir performans sunan, yalnızca genişletilebilir bir PC kulesi ve bence “iyi” biraz cömert olabilir. Hiçbir şekilde kötü bir şey değil ya da bir fotoğrafçının yapabileceği herhangi bir şeyi yapmakta yetersiz değil, ancak üst düzey video düzenleme veya 3D modelleme yaparken yetersiz kalabileceği yer, bunlar da “yaratıcı profesyonel” şemsiyesi altına çok fazla düşen kullanıcılar. Asus’un burada hedeflediği şey bu.
Ancak bu o kadar da kötü bir haber değil çünkü PD5 bazı şeyleri çok iyi yapıyor. İyi görünüyor ve bu bazı müşteriler için oldukça önemli. Mac kadar sessiz olmasa da, tam gaz çalışırken kulak delici de değil. Ön farlar çok hoş, ancak ideal olarak, harika olmayan bir ürünün dikkate değer bir özelliği olmaktan ziyade, lezzetli bir dondurmanın üzerine konmuş bir kiraz olurlar.
Asus ProArt PD5, PC kullanıcılarına kabul edilebilir performans sağlayan erişilebilir, basit bir tower kasa sunma açısından bir başarıdır. Sorun şu ki, ProArt PD5, mükemmelleşmek veya heyecan verici bir şey yapmak yerine, kayıyor ve ondan beklediğim minimum şeyi yapıyor, hatta bazen bunu bile yapmıyor.
Alternatifler Var mı?
Bu yılın zirvesinde incelediğimiz Intel NUC Extreme de dahil olmak üzere birçoğu. Bu bilgisayar, kullanıcının istediği bileşenler üzerinde biraz düşünmesini gerektirse de, ProArt PD500 ile benzer fiyata çok daha güçlü bir makine derlemek oldukça mümkün.
ProArt PD5’i batıran şey, çocukların dediği gibi performansının orta düzeyde olması değil, bağlantı noktalarının tamamen eski olması ve müşterilerden premiumdan daha düşük bir ürün için premium bir fiyat ödemelerinin istenmesidir.
Makinenin arkasındaki fikir çok ilgi çekici ve burada çok büyük bir potansiyel var.
Ancak ürün yetersiz kalıyor ve yaratıcı profesyonellerin ihtiyaç duyduğu gücü ve performansı sunmuyor.
Satın Almalı Mısınız?
Muhtemelen değil. ProArt PD5’in tarzını seviyorsanız ve en yeni ve en hızlı bağlantı noktalarını umursamıyorsanız PD5’i tercih edebilirsiniz. Ancak herkes için başka bir yere bakmaya değer.
ProArt PD5’in arkasındaki fikir kesinlikle değerlidir. Yaratıcı profesyoneller için tasarlanmış, kullanımı da nispeten basit olan masaüstü bilgisayarlar olmalı ve PD5 mükemmel olmaktan o kadar da uzak değil.
Ancak bir bilgisayarı “profesyonellere” çekici hale getirmenin bir parçası da performansın isimle eşleşmesini sağlamaktır ve ProArt için bu ne yazık ki geçerli değildir. En azından henüz değil.