Filmden dijitale geçişten bu yana var olan çoğumuz, kamera teknolojisindeki yeniliklerden yararlanan kişiler olduk. Doğru yönde yaklaşık yirmi yıllık bir büyüme oldu. Bazı şirketler megapiksel yarışında aksilikler görürken, diğerleri yeni gelişmelere adil paylarından daha fazla katkıda bulundu.
Bu anımsama yolculuğunda, haber değeri taşıyan belirli özellikleri öne çıkaran bazı yenilikçi fikirleri tekrar gözden geçireceksiniz. Bunlardan bazıları en popüler modeller olmasa da, çoğu durumda gelecekteki ürün tekliflerinde aynı şeyi yapan üreticilerin kesinlikle dikkatini çekmiştir.
Stabilizasyonun Tanıtımı ve Pazarlanabilirliği
Olympus’un yeni Sensör kaydırma teknolojisine sahip 10 megapiksel kamera olan yeni E-510’u (EVOLT E-510) piyasaya sürdüğü 5 Mart 2007’ye geri dönün. O zamanlar, her üretici diğerini geçmeye çalıştığı için dijital kamera teknolojisi sıçramalar ve sınırlar içinde atlıyordu. Yarış megapikseldi, ancak Olympus tüm endüstrinin dikkatini çeken yeni bir özellik stabilizasyonu yaptı.
Önceki bir Supersonic Wave Drive inovasyonunun aynı motoru kullanan Olympus, 1Hz ila 7Hz arasındaki titreşimleri algılamak için çalışan bir sensör ünitesini eşleştirdi. Bu ilginç yenilik, fotoğrafçıların maksimum 4 pozlama değeri adımına eşdeğer bir düzeltme etkisi elde edebileceği anlamına gelir. Bu düzeltme o zamanlar büyük olsa da, birçok üreticinin yapılarında bulunan ve iki kat daha fazla sabitleme sağlayan günümüzün IBIS (Gövde İçi Görüntü Sabitleme) sistemleriyle eşleşmiyor.
Ciddi Yüksek Kaliteli Ekran
İşte bu noktada Kodak’tan bahsetmemiz gerekiyor. Ne yazık ki kamera satışları için, diğerleri sahada oynarken Kodak LS443 gölgede kaldı. Bunu, 2012’deki kamera çıkışıyla aynı yıl iflas başvurusunda bulunduklarında Kodak’ın vefatına bağlayabilirsiniz.
Bu kamerayla ilgili dikkat çekici olan şey, OLED arka LCD’nin tanıtılmasıdır. Bu teknoloji diğer sektörlere girerken Kodak, teknolojiyi tüketici sınıfı 4MP kamerasına getirdi. Avantajı, kullanıcıların görüntüleme açısından bağımsız olarak fotoğrafları ilk kez tam renkli görebilmeleriydi. Görüntüleme esnekliği, OLED’in bir görüntüyü görüntülemek için ayrı bir harici ışık kaynağına güvenmek yerine kendi kendine yayılan bir ışık kaynağı olma yeteneği sayesindedir.
OLED, yüksek maliyetler nedeniyle arka ekranlarda asla yakalanmazken, yenilik, günümüz modellerinde elektronik vizörlerden görme biçimimizi şekillendirdi. Birkaç isim vermek gerekirse, Nikon Z fc , Sony Alpha 1 ve Fujifilm X-Pro3 gibi kameraların tümü, izleyicinin daha az gecikmeyle daha net bir görüntü görmesini sağlayan bir tür XGA OLED veya Quad-VGA OLED mikro ekran EVF kullanıyor.
Etkili Bir Yakınlaştırma
İlk dijital kamera modelleri, ortak bir 3x veya 4x optik yakınlaştırma uzunluğunu paylaştı. Üreticiler daha fazla erişim elde etmek için dijital yakınlaştırmaya odaklandı. Optik zum yarışı, Nikon Mayıs 2002’de Coolpix 5700’ü tanıtana kadar başlamamıştı. Bu kamera canavarı, kullanılabilir 8x optik zum (35-280mm 35mm eşdeğeri) ile tüketicileri etkiledi.
O zamandan beri optik yakınlaştırma, kompakt veya köprü (SLR benzeri) bir fotoğraf makinesi satın almak isteyen tüketiciler için belirleyici bir faktör olmuştur. 10x ila 15x optik yakınlaştırma, sonraki yıllarda çoğu üst düzey fotoğraf makinesi için norm haline geldi, ancak on yıllar sonra, Nikon’un diğer sürümlerinde daha fazla gelişme gördük. Coolpix P1000, Nikon’un ek bir geniş açıyla etkileyici zumlar oluşturma mirasını sürdürüyor. Kaputun altındaki 125x optik zoom (24-3000mm 35mm eşdeğeri) ile teknoloji, sınır tanımıyor gibi görünüyor ve onu spor ve vahşi yaşam meraklılarının gözünde kazanan bir kombinasyon haline getiriyor.
Görüntü Yönetmenleri İçin Yeni Bir Sıçrama
Video kameraların veya Sony’nin dediği gibi Handycam’lerin ne zaman moda olduğunu hatırlıyor musunuz? 2008’den önce sinematik görüntüler elde etmenin tek güvenilir yoluydular. Ancak, Kasım 2008’de Canon, Canon EOS 5D’nin ikinci nesli biçiminde 35 mm’lik bir tam çerçeve oyun değiştiriciyi piyasaya sürecekti.
Bu Mark II sürümü, DSLR’den sinema kalitesinde yeni bir seviye belirledi. Popüler kamera, yayın kalitesinde Full HD video çeken ilk kameraydı ve yapımların kamera gövdesini ayrık, daha ucuz bir alternatif olarak benimsemesini sağladı. Televizyon prodüksiyonu kamerayı ünlü olarak Mayıs 2010’da yayınlanan Amerikan tıp draması House’un 22. Bölümünde kullandı. Bundan önce, BBC ve Saturday Night Live dahil olmak üzere kamerayı kullanan çok sayıda prodüksiyon şirketi vardı.
Sinematografide bu tür bir sıçrama ancak Canon’un kendi yazılımıyla birlikte çalışan Magic Lantern adlı ücretsiz yazılımın yardımıyla mümkün oldu. Tek gereken ‘daha iyi’ bellenimi bir SD karta eklemekti. Görüntü yönetmenleri daha sonra H264 bit hızını kontrol edebilir, HDR video kaydedebilir, sesi izleyip manuel olarak kontrol edebilir ve odak yardım araçlarını kullanabilir. Bu mükemmel kamera ve yazılım eşleşmesi olmasaydı, üreticilerin görüntü yönetmenlerinin beklediği özellikleri oluşturmaları için muhtemelen birkaç yıl daha beklememiz gerekecekti. Bu açık kaynak geliştirme yaklaşımı, işbirliğinin gücünü ve sektör üzerindeki etkisini göstermektedir.
O zamandan beri, 8K standardına doğru yarış olgunlaştıkça üreticilerin daha fazla gelişme kaydettiğini gördük, ancak bir ürün sürümünün ötesinde daha fazla yenilik görmek için açık kaynaklı kamera yazılımı konusunda yapılması gereken çok şey var.
Gürültüyle Yüzleşmek
On yıldan fazla bir süredir bu oyunun içindeyseniz, şüphesiz daha yüksek ISO’larda parazit üretmekten suçlu bir kameranız var. Birçok fotoğrafçı için, ISO 100 veya 200’de çekim yapmaktan bahsetmek, uzaya yeni gelenleri dijital gürültü konusunda uyarmak için çok yaygındı. Bu konuşma, 2013’ün sonlarında Sony’nin gürültü azaltan amiral gemisi Sony a7 biçiminde gelene kadar tekrarlandı. Bu kamera, özellikle ISO 1600’e kadar görüntü netliğini gerçek anlamda korurken parazitin azaldığını gösteren ilk işaretlerden biriydi.
Her şeyi başlatan kameradan yola çıkarak, Sony bir kazanan olduklarını biliyordu, bu nedenle Sony a7 II (2014’te piyasaya sürüldü), a7 III (2018’de piyasaya sürüldü) ve a7 IV‘te (2021’de piyasaya sürüldü) daha fazla geliştirme yapıldı. yüksek ISO gürültüsüyle yüzleşme çabaları. Sony’nin teknolojisi kameralarıyla sınırlı değildi. 2015’te diğer birçok üretici, Sony’nin kameralarına yeni sensörleri yerleştirmesinden sonra sensör teknolojisinin planlanan sürümlerini görecek olan yeni oluşturulan sensör işi olan ‘Sony Semiconductor Solutions’ı kullanmaya devam edecek veya kullanmaya başlayacaktı.
Dahil Olmaya Değer
Fujifilm X100‘den burada bahsetmek gerekiyor. Kısmen birçok profesyonel fotoğrafçı için devrim niteliğindeki tasarımı, fotoğrafçılığa yeniden bir eğlence duygusu getirdi.
X100’ün sabit 28 mm odak uzaklığı, fotoğrafçıları, Leica kullanıcılarının sıklıkla bahsettiği bir şey olan kompozisyon ve zamanlama hakkında düşünmeye zorlayacaktır. Ancak hibrit vizör, kullanıcılara optik veya elektronik vizör sağlayan en büyük başarılarından biriydi. Teknoloji o zamandan beri Fujifilm’in amiral gemisi aynasız telemetre modellerinde devam etti.
Lider Bir Üretici İçin Bir Köprü
Sony bu alana girmeden endüstri nerede olurdu?
Yeni gelenlerin çoğu, Sony’nin ilk DSLR‘lerinin teknolojisinin çoğunu miras aldığını bilmiyor olabilir. Zaman içinde DSLR tasarımları ve teknolojisi, günümüzün aynasız modellerinde gördüğümüz gibi gelişti. Ama ondan önce, övgünün Konica Minolta’nın 7D’sine gitmesi gerekiyor. Bu, Sony’nin 2006 yılında kamera işini satın almasından önce Konica Minolta tarafından üretilen son DSLR modeliydi. Yani, bir bakıma, Konica Minolta’nın Sony’nin ilk DSLR tasarımlarının çoğuna ilham verdiğini ve bunun da evrim geçirerek günümüzün aynasız fotoğraf makinelerinde gördüğümüz şeye yol açtığını söyleyebilirsiniz.
Sensör temizleme, kablosuz kontrol, bellek kartı teknolojisi ve diğerleri gibi kesinlikle başka birçok kamera modeli ve yenilik olsa da, sektör için önemli bir çıkarım, son on yılda gösterilen büyüme düzeyi olmuştur. Hareketli kutulardan (toptancılık sektöründe giriş seviyesi kameraları satmak için iyi bilinen bir terim), meraklıların ve profesyonellerin artan ihtiyacını karşılayan son teknoloji kameralar oluşturmaya kadar bir dönüm noktası olmuştur.
Bu değişimin arkasındaki itici güç, küreselleşme ve sosyal ağların gücü sayesindedir. Kamera üreticisinin genel merkezi, yerel yan kuruluşlar sayesinde profesyonellerle iki yönlü görüşmeler geliştirdi. Bir ürünün ergonomik tasarımındaki işlevleri ve özellikleri oluşturma konusundaki geri bildirimleri, bireysel bir kamera modelinin başarısı için kritik öneme sahiptir.
Umalım ki önümüzdeki on yıllar, gördüğümüz üretim tasarımı seviyesinin ötesinde daha da gelişsin. Artan akıllı telefon özellikleri açısından zengin bir pazardan ilham alırken Yığılmış ve kavisli sensörlerin yeni bir çağı AI, AR ve VR ile çarpıştığından heyecan verici bir yolculuk olacak.
