Deneysel fotoğrafçılık söz konusu olduğunda pek çok çılgın fikir var. Çoklu pozlar. Sinema Çorbaları. Rulolarınızı geriye doğru çekmek. Ama aynı anda bir kameraya iki rulo film yükleyen birini hiç duydunuz mu? Ben de ve tam da bu yüzden yapacağım!
Özetle fikir, Nikon F3’üme bir renkli rulo ve bir siyah beyaz rulo 35 mm film yüklemenin bir yolunu bulmaktır, böylece deklanşöre her basıldığında her iki film de aynı anda pozlanır. Geliştirildikten sonra, geliştirilmiş negatifleri harika bir etki için üst üste veya katmanlara ayırabilirim. Umutla.
Bu deneye girerken çözmem gereken bazı problemlerim olacağını düşündüm. Birincisi, arka rulo için doğru pozlamayı elde etmek olacaktır çünkü ışığın yalnızca ön ruloyu göstermesi değil, aynı zamanda arkasındaki ikinci ruloyu ortaya çıkarmak için ön rulo boyunca ilerlemesi gerekir. Filmde dolaşırken ne kadar ışık azalması meydana geldiğini öğrendikten sonra, her filmin iso’sunu ihtiyacım olan birçok durakla eşleşecek şekilde dengeleyeceğim.
Bir başka bariz sorun da, film kameralarının her seferinde bir ruloyu işlemek üzere tasarlanmış olması ve benim burada yaptığım bu değil. Bu yüzden, buna girerken bazı bağlama sorunları veya hatta belki de yırtık bir film bekledim. F3’teki sarıcının o kadar dizel olduğunu belirtmek gerekir ki, bırakın iki rulonun ek direncini eklemeden önce, film liderlerini tek bir rulodan kopardım.
Son olarak, bunu yapmanın hem ön hem de arka ruloların görüntü netliğini bir ölçüde bozacağını varsaydım. İki filmi bir kameraya sıkıştırmak, ön filmi odak düzleminden biraz saptıracak ve arka film ön rulo tarafından engellenecek ve muhtemelen lapa gibi görüntüler verecektir.
O halde burada çıtayı güzel ve düşük tutalım; keskin netlikte resimler bekliyor muyum? Hayır. Sıralanmış ve baştan sona açığa çıkmış birkaç kareyle ayrılırsam, bunu bir galibiyet olarak kabul edeceğim.
İki Ruloyu Yükleme
İki rulo filmi bir kutuya sıkıştırmak kulağa gerçekten garip geliyorsa ve büyük bir acı gibi geliyorsa, haklısınız. Evet öyle çünkü.
Her iki filmi de tek kutuya sığdırmak için birkaç farklı yol denedim. İki sıkıştırılmış filmin ilerlerken yakalanmasını önlemenin en iyi yolunun kenarların mükemmel bir şekilde hizalandığından emin olmak olduğunu düşündüm. Bunu karanlıkta yapmak neredeyse imkansız olurdu, bu yüzden ışıklar açıkken ruloları teneke kutuya sokmanın bir yolunu bulmalıydım.
Yaptığım şey, Fujicolor 200 rulosunu hala kendi kutusuna bağlıyken geçici olarak boş bir kutuya aktarmaktı. Bu geçici aktarım, filmin mahvolmaması için karanlık bir dolapta yapıldı, ancak daha sonra ikinci filmi hizalamak ve bantlamak için ışıktaki Fujicolor rulosunun sonuna erişebildim. Bu diğer rulo T-Max P3200 siyah beyaz olacaktır ve kameradayken baskı plakasına karşı Fujicolor 200 rulosunun arkasına yerleştirilecektir.
Her şey sıralanıp bantlandıktan sonra, karanlık dolaba geri döndüm ve iki filmden sığdırabildiğim kadarını tek kutuya sardım ve fazlalıkları kestim. Bu yöntemi kullanarak, iki adet 36’lık poz rulosu kullanarak kutuya yaklaşık 20 kare yükleyebildim. Şaşırtıcı bir şekilde, iş milini arka arkaya iki silindirle döndürmek biraz zordu ama imkansız değildi.
Her iki film de tek bir kasete yüklendiğinden, lideri doğru bir şekilde yakalamak için birkaç girişimde bulunuldu. İlk başta, sarıcıdaki her iki filmden başlayarak bir çift lider kesmeyi denedim, ancak bu, ilerleyen iş milinde bir boşluk ve filmler arasında bir dalgalanma yarattı. Sonunda işe yarayan şey, arka film liderini düz bir şekilde kesmek ve onu ön rulonun diğer liderinin hemen arkasına bantlamaktı.
Renkli filmi öne ve siyah beyaz filmi arkaya koymayı seçmemin nedeni, bunun daha iyi bir sonuç vereceğini düşünmemdi. Işık önce siyah-beyaz rulodan geçseydi yapacağım gibi renk kayması konusunda endişelenmeme gerek kalmazdı.
Tamam, kamera yüklendi ve zor kısım tamamlandı!
Bazı Başarısızlıklar Oldu
Işık ölçüm cihazımla yapılan bazı ilk testlerden sonra, film aracılığıyla yaklaşık 3 duraklı bir ışık azalması ölçtüm.
İlk denememde istiflemek için bir rulo Kodak Ultramax 400 ve Fomapan 400 aldım. Filmler arasındaki 3 stop farkımı yakalamak için Ultramax’ı kutu hızında çekmeye ve Fomapan (Holga) rulosunu iso 50’ye çekmeye karar verdim.
Ne yazık ki, bu ilk koşu bir fiyaskoyla sonuçlandı. Renkli Ultramax görüntüleri iyi sonuç verirken, siyah beyaz ruloda herhangi bir görüntü yoktu. Filmin ön rulosundan geçmek için daha fazla ışığa ihtiyacım olacak gibi görünüyor.
Fomapan negatiflerindeki pozdan, iki filmin de kamerada düz durmaması veya düzgün hizalanmaması ile ilgili kesinlikle bir sorun olduğunu görebiliyorum.
Bunu Tekrar Deneyelim
Tamam, ikinci raunt. Arka filmi pozlamak için daha fazla ışığa ihtiyacım vardı, bu yüzden ön ve arka filmler arasındaki iso farkını artırdım. Bu sefer bir rulo Fujicolor 200 ve Kodak T-Max P3200 kullandım. T-Max rulosunu 3200’de geliştirirken Fujicolor’u biraz fazla pozlayarak bu çekimleri 100 olarak değerlendirdim.
Bağlanma sorununu gidermek için arka filmi kestim, böylece yalnızca bir başlangıç lideri (Fujicolor) zincir dişlisi tarafından ilerletildi. Bence sorun, her iki film de sarıcıya takıldığında ön ve arka rulolar arasında bir yay ve boşluk yaratmasıydı.
Fujicolor/T-Max rulolarından 18 kare yükleyip çektikten sonra, bu sefer başarılı olduğunu görmek beni mutlu etti! Biraz…
Bu denemede yine renkli filmin ön rulosu iyi çıktı, ancak şimdi iki rulo arasındaki 5 stopluk bir farkla, siyah beyaz arka ruloda gerçek görüntüler elde ettim. Bu görüntüler, “doğru” bir pozlamanın hala birkaç durak altındaydı, ancak yine de geldiler!
Keskinlik bölümünde, Fuji görüntülerinde pek bir fark göremedim, ancak T-Max farklı bir hikayeydi. Yetersiz pozlamadan kaynaklanan aşırı lekelenme ile birlikte önemli bir bulanıklık vardı. Temel olarak, siyah beyaz çekimler, iğne deliği kamerası kullanmadan iğne deliği görüntüsü çekiyormuşum gibi görünüyordu.
Ayrıca, F3’ümdeki kapı fitillerini değiştirmem gerektiğine dair güzel bir hatırlatma verildi…
Görüntüleri Birleştirme
Photoshop’ta iki negatifi birleştirmek için onları katmanlar halinde üst üste koydum ve ardından hizalamayı olabildiğince yakın hale getirmek için dönüştürme aracını kullandım. Renk katmanını üste yerleştirdim ve görüntüleri bir araya getirmek için karışım modunu “renkli” olarak değiştirdim.
Photoshop’taki ‘renk’ karışım modu, ayar katmanınız ile temel katmanınız arasındaki parlaklık farklılıklarını yok sayar ve böylece Fuji negatifindeki rengi, tıpkı kameranın içinde olduğu gibi T-Max negatifine aktarır.
Ancak, T-Max çekimleri az pozlanmış olduğundan, iki filmin doğrudan birleştirilmesi genel parlaklığı azalttı. Gölgeli alanlar, ayrıntısı olmayan bir şeyin üzerine renk uygulamaktan biraz tuhaf ve duygusal görünüyordu.
Birleştirilen görüntülerin parlaklığını ayarladıkları için bazı kontrast tabanlı karışım modlarını kullanarak çok daha iyi bir sonuç aldım. “Yumuşak ışık”, iki filmi birleştirirken “renkli” karışım moduna benziyordu, ancak iki rulo arasındaki pozlama farkını eşitlemeye yardımcı oldu. “Pin ışığı” ve “Sert ışık” karışım modları, bana neredeyse çapraz işlenmiş bir görüntüyü hatırlatan bir şey yarattı.
Denediğim ve ilginç görünen başka bir seçenek de karışım modlarını kullanmak değil, sadece renk katmanının opaklığını yaklaşık %50’ye ayarlamaktı.
İleriye gidiyor
Başlangıçta bu deneyi planlarken, son yığılmış görüntülerin bir tür düzgün ayırma veya 3B efekti yaratıp yaratmayacağını merak ettim. Teknik, çerçevenin dışına fırlayan mükemmel sonuçlar vermese de, yine de onu bir başarı olarak değerlendiriyorum.
Bunu yapmanın muhtemelen daha teknik bir yolu olduğunu belirtmekte fayda var, ancak ben etrafta kurcalamayı ve işe yarayana kadar bir şeylerle uğraşmayı seviyorum. Herhangi bir film deneyinde benim için eğlencenin büyük bir kısmı tamamen deneme yanılma ile ilgilidir.
Tabii ki, burada iyileştirme için hala çok yer var, ancak birkaç denemeden sonra, kamerayı bozmadan her iki ruloda da görüntüler elde edebiliyorum. Bu benim kitabımda harika bir başlangıç noktası.
Yazar hakkında : Chris Kuhn, film fotoğrafçılığı hakkında içerik oluşturan bir fotoğrafçı ve YouTuber. Çalışmalarının daha fazlasını web sitesinde, Facebook‘ta, YouTube‘da ve Instagram‘da bulabilirsiniz. Bu yazı burada da yayınlandı.
