Fotoğraf bir rüya bile olmadan çok önce, insanlar manzaraların güzelliğini iki boyutlu bir ortamda belgelemeye çalışıyorlardı. Doğal güzelliğin romantik yorumlarından gerçekçi ve şaşırtıcı Hudson River School ressamlarına kadar, manzarayı nasıl gördüğümüz konusunda her zaman trendler olmuştur.
Fotoğraf, bu sahneleri yakalamanın daha erişilebilir bir yöntemi haline geldikçe, kompozisyon ve stildeki yeni trendlerin on yıllar yerine yıllar içinde gelip gittiğini görüyoruz. Öte yandan, modern fotoğraflarda, yüzyıllar önce resimlerde olduğu gibi işleyen unsurları görüyoruz.
Teknoloji, mevcut popüler kompozisyon stillerinde önemli bir rol oynamaktadır. Fotoğraftaki gelişmeler geniş açılı lenslerin kullanımını yaygın hale getirmeden önce, bu kadar geniş bir görüş alanına sahip bir sahneyi resmeden birini görmek oldukça nadirdi. Son yarım bin yılın manzara resimlerinin çoğu, uzak zirveleri bir telefoto lens kullanılmış gibi gösteren, bazen sıkıştırılmış, oldukça doğal bir perspektife sahiptir.
Rocky Dağı Milli Parkı, Colorado – Eylül 2014 | Ektar 100 4×5, 90mm Caltar Lens, f/32’de 2 saniye, 2 duraklı yumuşak GND filtresi
Ancak fotoğrafçılar 4×5’te 75 mm’nin altındaki son derece geniş açılı lenslere erişebildiğinde, insanlar kompozisyonda yeni fikirlerle çalışmaya başladı. Fotoğrafçı ön standardı eğip tüm sahneyi odak haline getirebildiğinden, giderek daha büyük ön plan öğelerinin merceğe yaklaştığını gördük. 14 mm gibi tam çerçeve dijital kameralar için aşırı geniş lensler ucuz ve sıradan hale geldikçe bu eğilim daha da dikkat çekici hale geldi. Odak istifleme tekniklerinin eklenmesiyle, artık düzenli olarak, bir çiçeğin kameradan sadece birkaç santim uzakta olduğu, uzaktaki yükselen zirvelerin hepsi keskin odakta olan büyük bir manzara içinde görüntüleri görüyoruz.
Aynı şey, ortalama bir fotoğrafçı için imkansız olan kompozisyonlar oluşturmak için dronların kullanımı için de söylenebilir. Ayrıca insanların dağları germesine, öğelerin yerini değiştirmesine veya geniş bir perspektifle panoramaları birleştirmesine olanak tanıyan düzenleme tekniklerimiz de var. Elimizdeki yaratıcı araçlar artık gerçeklikle sınırlı olmadığımız anlamına geldiğinden, bugün neredeyse resim dünyasına geri döndük. Şimdi, fotoğraf dünyasında her şeyin çok hızlı değiştiğini gördüğümüz için, bir manzara fotoğrafını çekici yapan nedir?
Kompozisyon, muhtemelen manzara fotoğrafçılığında sahip olduğumuz en güçlü araçtır. Sadece görüntünün nasıl oluştuğunu değil, aynı zamanda iletmek istediğimiz mesajla nasıl ilişkili olduğunu da içerir. Çeşitli unsurlar gerektiren destansı bir dağ sahnesi mi yoksa eşit derecede sade bir kompozisyon gerektiren sade bir çöl manzarası mı? Hikaye anlatımı fotoğrafçılıktaki tüm konuşmadır, ancak tek başına bir manzara görüntüsünde bir hikayeyi iletmek zor olabilir. Bir dizi görüntü oluştururken, fotoğraflarla gelişen bir hikayeyi bir araya getirmek çok daha kolay hale geliyor. Manzara görüntüleri ile bir dizi oluşturmak kesinlikle mümkündür ve teşvik edilir, ancak her görüntünün kendi başına güçlü olmasını da istiyoruz. Manzara ile bağlantılı kompozisyonlar seçmek, bize tek bir görüntü ile bir hikaye anlatma konusunda avantaj sağlıyor.
Bir kompozisyon seçmek, bir sahnedeki öğeleri dahil etmek veya hariç tutmak anlamına gelir. Fotoğrafın gizeminin bir kısmı, fotoğrafçının arkasında veya hatta görüntünün hemen dışında ne olduğunu asla bilememenizdir. Odak uzaklığı seçimi, bir sahnenin nasıl oluşturulacağını etkiler, ancak genişletmek, sahnenin dağınık olacağı anlamına gelmez; uzun odak uzunlukları otomatik olarak minimalist bir kompozisyon oluşturmaz. Her manzara belirli özelliklere sahiptir ve her fotoğrafçı onları farklı şekilde yakalar.
Vahşi bir dağda, kendimi sık sık bir vadide ya da yüksek bir tepede, etrafımda o kadar çok manzara var ki, hepsini yakalamaya çalışmamak zor buluyorum. Genel olarak, 4×5’te 75 mm veya 90 mm gibi geniş bir lense ulaştığımı görüyorum, çünkü tepe noktaları o kadar yakın ki sadece geniş bir görüş onları kapsayabiliyor. Her şeyi dahil etmemek önemli hale gelir; sahne görsel olarak organize kalmalıdır. Tipik olarak, yükselen bir zirveye giden kıvrımlı bir nehir veya dağın vahşi doğasının bir görünümünü ortaya çıkaran ormandaki bir boşluk gibi görüntüyü tartmak için bir çapa bulmaya çalışırım.
Yıllar geçtikçe, büyük bir nesneyi çerçevenin alt üçte birlik kısmına merceğe yakın yerleştirmekten uzaklaştım. Bunun yerine görüntüyü daha doğal tutmaya ve kamerayı göğüs ve göz hizası arasına yerleştirmeye çalışıyorum. Bu, daha az görsel gerilime sahip bir ön plan ve arka plan yerine sahneyi bir araya getiren bir orta planla çalışmamı sağlıyor. Ayrıca, fotoğraf çok geniş ve bozuk görünmeden geniş açılı bir lens kullanmamı sağlıyor. Ön planı abartmak istersem, alan kamerasına arkaya doğru bir dokunuş, onu çerçevenin geri kalanına göre biraz büyütüyor, ancak buna nadiren ihtiyaç duyuluyor.
Weld County, Colorado – Şubat 2019 | Portra 160 4×5, 135mm lens, f/32’de 4 saniye, 1 kademeli yumuşak GND filtresi
Resimlerimi genellikle merkez ağırlıklı bir şekilde oluşturuyorum. Çerçevenin etrafındaki destekleyici öğeler, merkezi özne üzerine kurulur ve izleyicinin gözünün çekmesini istediğiniz yerin ortasına yakın bir vurgu oluşturur. Bu, özellikle amaç tüm duvarı dolduran baskılar yapmak olduğunda kullanışlıdır. Güçlü merkezle ilgili bir şey, sizin kadar uzun bir baskının önünde dururken özel bir duygu yaratır. Amaç, nesneleri sadece ortaya koymak değil, çevreyi dikkatlice yerleştirerek görüntünün merkezi bölgesini inşa etmektir. Dağlık bölgelerde, çerçevenin dört köşesini de getirmek için sık sık vadinin doğal “V” şeklini kullanırım.
Vahşi dağ manzaraları önce beni fotoğrafa çekti ve kırların güzelliğini keşfetmem birkaç yıl aldı. İlk başta kendimi her ikisi için de benzer şekilde görüntüler oluşturmaya çalışırken buldum, ancak sonunda her bölge için farklı bir yaklaşımın daha iyi çalıştığını gördüm. Minimal bir yaklaşım kırlara daha çok uyuyor gibiydi, bu yüzden ovaların fonunda tek bir konuyu izole etmeye çalıştım.
Weld County, Colorado – Aralık 2020 | Portra 160 4×5, 210mm lens, f/32’de 20 saniye, 1 kademeli yumuşak GND filtresi
Konu ve gökyüzü arasındaki etkileşim daha önemli hale geldi. Daha uzun lensler bu izolasyonun bir kısmını elde etmeye yardımcı oluyor, 210 mm artık kırlarda çalışırken en çok kullandığım odak uzaklığı. Bana göre, görüntüleri kompozisyonda basit tutmak, duygularımı uçsuz bucaksız topraklarda ortaya çıkarıyor. Great Plains’in gökyüzünün altında dururken, güçlü bir yalnızlık duygusu hissedersiniz. Bazen ufkun üzerinde hiçbir yönde tek bir nesne yükselmez. Bu yalnızlık hissine dikkat çekme seçimim, manzaranın hikayesini gördüğüm şekliyle anlatmama yardımcı oluyor. Hikaye anlatımının güzelliğinin bir kısmı, aynı manzarayı izlerken bile her birimizin farklı bir anlatı bulmasıdır. On fotoğrafçıyı aynı noktaya koyarsanız, on farklı duygunun ve ortaya çıkan görüntülerin ortaya çıkması olasıdır.
İlgi çekici bir fotoğraf oluşturmak için hikaye anlatımı ve kompozisyonla başka neler işe yarar? Her ne kadar peyzajlarda genellikle sayısız biçimlerle gelen doğal güzelliği araştırsak da, konu kesinlikle bir rol oynar. Bir hikaye anlatarak, neredeyse her konu izleyicinin dikkatini çekmeye değer hale gelir. Konunun önemini önemsizleştirmiyorum; genellikle fotoğraflamayı seçtiğimiz şey, onu nasıl yapacağımızı büyük ölçüde etkiler. Diğer öğeler, atmosfer ve ışık gibi bir görüntünün özelliklerini içerir. Bunlar, doğal ışıklı bir manzara ortamında bir fotoğrafçı tarafından kontrol edilemeyen şeyler kategorisine girer, ancak doğru koşulları arayarak bu ışığın nasıl işe yarayacağını seçebiliriz.
İstenilen koşulların sağlanması ayak işi ve planlama gerektirir. Amacınız karamsar dağ manzaraları yaratmaksa, o zaman bulutların azaldığı ve muson nemi fırtınaları getirdiğinde hava modellerini gözlemlemek ve öğrenmek ve gitmek yardımcı olur. Bazen, açık gökyüzü alacakaranlığının çölde iyi çalışması gibi bölge için daha yaygın olan koşulları ararız. ABD’nin kurak güneybatı bölgeleri, çoğu manzara fotoğrafçısının zulmü olan berrak gökyüzü ile sık sık sıkıntı çekmektedir, ancak gün batımının sonrasına kadar beklerseniz, kırmızı kayanın olduğundan daha parlak bir şekilde parlamaya başladığında bu açık gökyüzünün bir nimet olduğunu göreceksiniz. derin mavi alacakaranlık gökyüzü.
Çarpıcı manzara resimleri oluşturmanın birçok yolu vardır. Önümüzdeki yıllarda birçok insandan, mevcut imaj yaratma yöntemlerimizi değiştiren çığır açan çalışmalar göreceğimize inanıyorum. Ayrıca bir anda gelen ve giden yeni trendleri de göreceğiz. Neyin zamana dayanacağını bilmek zor ama her zaman çarpıcı bir görüntü elde etmek için çabalamaya değer.
Yazar hakkında: Alex Burke , Greeley, Colorado’dan geniş formatlı bir film fotoğrafçısı. Açık çayırların ve uzak vahşi bölgelerin manzaralarında uzmanlaşan sanatçı, sonsuz ayrıntıya ve benzersiz bir renk paletine sahip görüntüler yakalamak için tabaka filmle çalışıyor. Alex ayrıca blogu ve e-kitapları aracılığıyla yeni ve deneyimli film fotoğrafçılarını eğitmeyi hedefliyor.