Edward S. Curtis, portre fotoğrafçısı olarak kendini kanıtladıktan sonra, sürgülü kapılar anı 1900’de Şef Seattle’ın kızı Prenses Angeline’i fotoğrafladığında geldi. Bu karşılaşma onun Kızılderili kültürlerine olan derin ilgisini ateşledi ve iddialı projesi The North American Indian’a yol açtı.
Yerli Amerikan kabilelerini belgelemek için 30 yıllık bir misyonla yola çıkan 20. yüzyılın başlarındaki bir fotoğrafçının çalışmaları, yıllar sonra yeniden keşfedilene kadar neredeyse tamamen unutulmuştu.
1868’de doğan Edward S. Curtis, Whitewater, Wisconsin’de mütevazı bir başlangıç yaparak tarihteki en önemli etnografik fotoğrafçılardan biri haline geldi.
Seattle’da önde gelen bir portre fotoğrafçısı olarak kendini kanıtladıktan sonra, sürgülü kapılar anı 1900’de Şef Seattle’ın kızı Prenses Angeline’i fotoğrafladığında geldi. Bu karşılaşma onun Kızılderili kültürlerine olan derin ilgisini ateşledi ve iddialı projesi The North American Indian’a yol açtı.
Curtis, bu anıtsal yolculuğa, modernizasyon ve zorunlu asimilasyon politikaları nedeniyle geri dönülemez şekilde değişmeden önce, Kızılderili yaşamının kaydını tutmak amacıyla çıktı. Çalışmaları, aralarında Başkan Theodore Roosevelt ve finansör JP Morgan’ın da bulunduğu etkili kişiler tarafından desteklendi; ikincisi, Curtis’in Amerika Birleşik Devletleri’nde kapsamlı bir şekilde seyahat etmesine olanak tanıyan önemli miktarda fon sağladı.
Kongre Kütüphanesi, bu dönemin çoğu bilim insanı gibi onun da Yerli toplulukların kaçınılmaz olarak beyaz toplum tarafından özümseneceğine ve benzersiz kültürel kimliklerini kaybedeceklerine inandığını belirtiyor. Bu grupların törenlerini, inançlarını, geleneklerini, günlük yaşamlarını ve liderlerini “kaybolmadan” önce belgeleyecek bilimsel ve sanatsal bir çalışma yaratmak istiyordu.
Curtis, son derece ayrıntılı negatifler üreten 14×17 inç görüş kamerası gibi geniş formatlı kameralardan yararlandı. Bu kameralar hantaldı ve Curtis’in saha koşullarında işlemesi gereken cam plaka negatifleri gerektiriyordu.
Ek olarak, baskıları için zengin ton aralığı ve uzun ömürlülüğü ile bilinen bir teknik olan fotogravür sürecini kullanarak görüntülerinin zamana karşı dayanıklı olmasını sağladı.
Otuz yılı aşkın bir süre boyunca Curtis 80’den fazla kabileyi ziyaret ederek 40.000’den fazla fotoğraf, yerel diller ve müzikle ilgili 10.000 balmumu silindir kaydı ve kapsamlı etnografik notlar üretti. Başyapıtı Kuzey Amerika Kızılderilileri , 1907 ile 1930 yılları arasında 20 cilt halinde yayınlandı ve her birine büyük bir fotoğraf gravür baskı portföyü eşlik etti.
Ancak kitap hiçbir zaman iyi satılmadı ve çalışmalarını denetleyen şirket tasfiye edildi ve haklarını JP Morgan Jr.’a sattı. Orijinal cam levha negatifleri unutuldu ve çoğu yok edildi.
Curtis’in 1952’deki ölümü üzerine çalışmaları, 1960’larda ve 1970’lerde yeniden keşfedilene kadar belirsizliğe gömülmüştü. O zamandan beri bu, Kızılderili kültürünün önemli bir kaydı olarak kabul edildi, ancak tartışmalara da yol açtı.
Teknik becerisi ve adanmışlığından ötürü övülse de, bazı eleştirmenler onun “yok olan bir ırk” vizyonuna uymaları için sahneler düzenlediğini ve insanlara para ödediğini iddia ediyor. Buna rağmen, Kızılderili kültürlerinin aksi takdirde kaybolabilecek görsel ve işitsel bir arşivini sağlayan katkıları paha biçilmez olmaya devam ediyor.
Kongre Kütüphanesi’nde Curtis’in çalışmalarının 1000 adet baskısı bulunmaktadır ve bunlar burada görülebilir.