Festival La Gacilly-Baden Photo: Avrupa’nın En Büyük Açık Hava Fotoğraf Festivali

Festival La Gacilly-Baden Photo , Avrupa’nın en büyük açık hava fotoğrafçılığı festivalidir. Bu yıl, 9 Haziran’dan 16 Ekim 2022’ye kadar sürecek etkinlikle beşinci yıllık baskı ve giriş her zaman ücretsiz oldu. Geçen yıl 280.000’den fazla fotoğraf tutkunu tarafından ziyaret edildi.

Fotoğraf festivali, Avusturya’nın başkenti Viyana’nın 40 km güneybatısında bir kaplıca kasabası olan Baden bei Wien (Viyana yakınlarındaki Baden) kasabasında düzenleniyor. Festival, “bahçe yolu” ve “şehir yolu” olmak üzere 7 kilometre (4,3 mil) uzunluğa yayılıyor. Kamusal alana entegre edilmiş, en büyük baskı 36 x 46 fit olan 30 sergiye yayılmış yaklaşık 1.500 fotoğraf.

Due North (Nordwärts) 2022’nin temasıdır ve ağırlıklı olarak İskandinav ülkelerinden Danimarka, Finlandiya, İzlanda, Norveç ve İsveç’ten fotoğraflar içerir. Bu, anavatanlarının sağlamlığıyla bağlarını koruyan Kuzey Avrupa’dan sanatçıların genellikle az bilinen yaratıcı gücünü vurgulamak için bir fırsat. Çevre bilinci, dünya çapında iklim değişikliğinin yeni yüzü haline gelen İsveçli genç Greta Thunberg’in gösterdiği gibi, flora ve fauna hakkında daha fazla bilgi edinmelerini ve doğal kaynakları korumaya çok bağlı olmalarını sağlıyor.

Festival direktörü Bay Lois Lammerhuber, “Festival, insancıl ve çevresel hedeflere ve bunların korunmasına dayanıyor” diyor. “Temelde iki unsurdur. İlk unsur coğrafyaya dayanıyor: birinci sınıf fotoğrafçılık tarafından yönlendirilen insanlık durumu hakkında konuşun. Dünyanın farklı yerlerinde insanların nasıl yaşadığını görüyoruz. Geçen yıl Latin Amerika’ydı , bu yıl Kuzey Doğu ve gelecek yıl Doğu’nun Vizyonu olacak. Kuzey, İskandinavya’nın Avrupa perspektifidir.

“İkinci anlatı, gezegenimize bakmamızdır: gezegenimizin tedavimizle nasıl hissettiğiyle ilgili çevresel sorunlar. Üçüncüsü ise eklentilerdir. Bunlardan biri Fransa’da Fisheye dergisi ile işbirliği yapıyor ve yeni yaratıcı fotoğrafçılık için bir ödülleri var.

“Diğeri Avusturya tarafından ve Inge Morath (1923-2002), Christine De Grancy (1942 doğumlu) ve Verena Andrea Prenner‘ın eserleri. Eklentiler arasında ayrıca, çevresel yıkım, iklim değişikliği ve insan eylemleri nedeniyle hızla yok olan doğal dünyaya odaklanan Kaliforniya dağlarına yerleşmiş İngiliz fotoğrafçı Nick Brandt da yer alıyor.”

Fransa ve Avusturya’daki İki Festivalin Öyküsü

Avusturya, Baden’deki fotoğraf festivali , Batı Fransa , La Gacilly‘deki Festival La Gacilly Photo‘nun karbon kopyasıdır. Aynı gösteri, birkaç eklentiyle de olsa ertesi yıl Avusturya’da tekrarlanıyor.

Fransız doğal kozmetik firması Yves Rocher‘ın sahiplerinden Jacques Rocher, 19 yıl önce memleketinin insanlarının seyahat etmediğini ve dünyayı tanımadığını fark edince festivali kurdu.

Aynı zamanda La Gacilly’nin belediye başkanı olan Rocher, onlar için bir şeyler yapmaya karar verdi. Bu, bazı fotoğraf ajanslarından kendisine dünyanın dört bir yanından hikayeler anlatan birkaç resim göndermelerini istediği zamandı. Herkesin işini kolaylaştırmak için onları halka açık bir alana yerleştirdi ve Fransa, La Gacilly’deki festival böyle doğdu. 2023, 2021’de 22 sergi üzerinden 324.000 ziyaretçi çeken festivalin 20. yıldönümü olacak.

2018’de festivalin bir kopyası Avusturya’nın Baden kentinde kök saldı. Rocher’ı 2012’den beri tanıyan Lammerhuber ( Fransa, Perpignan’da Visa pour l’image: International Festival of Photojournalism‘de bir araya geldi ), 2017’de La Gacilly Photo’yu ziyaret etti ve teması Afrika olan gösteriden çok etkilendi.

Hayatının çoğunu Almanya’da GEO dergisinde foto muhabiri olarak çalışan Lammerhuber, “Gördüm, sevdim ve Tanrım, kasabamda olmasını isterim” diye düşündüm . “Bu çok işe yarayacak. O anda festivalin seyahat etmeyeceğini biliyordum. Festival her zaman tek bir yerde, tek program, değişiklik yok, tek bir durum, unut gitsin. Ama akşam oldu ve Jacques ile konuşma şansım oldu. Akşam yemeğinde yan yana oturduğumuz sohbetimizi çok iyi hatırlıyorum.

“Jacques, Art Basel’i biliyorsun, dedim ve yüzüme bile bakmadı. Art Basel Miami’yi [Beach] tanıyorsunuz, o da cevap vermedi ve La Gacilly’yi tanıyorsunuz. Bana deliymişim gibi baktı. Ama La Gacilly-Baden’i tanımıyorsun. Hala ağzında bir kaşık olduğunu ve 50 kez çevirdiğini, düşünmek için biraz zaman kazanmak için bulaşık makinesinden daha temiz hale getirdiğini hatırlıyorum. En sonunda kaşığı tabağının yanına koydu, bana baktı ve kollarını masaya dayayarak ‘Sence?’ dedi. ‘Evet, düşünüyorum, ciddiyim’ dedim. “Tamam,” diyor Jacques, “bir düşünelim.” Ve böylece [Baden Fotoğraf Festivali] [gelecek yıl] başladı.”

Bu festivalin diğer tüm fotoğraf festivallerinden farkı bir yönetmenlik programı olmayıp bir manifestosu olmasıdır. Aradaki fark, yönetmen değiştirirseniz yeni bir program almanızdır. Yönetmen, La Gacilly’deki herkesi değiştirirseniz, taştan yontulmuş programla aynı programa sahip olacaksınız, diyor.

Afrika konusunda uzmanlaşmış Fransız National Geographic foto muhabiri Pascal Maitre, Lammerhuber’a yaklaşık 100 yayıncının onunla bir kitap yapmak istediklerini söylediğini söyledi. Her biriyle 20 dakika geçirdikten sonra Maitre, “fotoğraflarımı istediklerini ama beni istemediklerini” anladığını söylüyor.

Festival La Gacilly-Baden Photo ise hem fotoğrafları hem de fotoğrafçıyı kucaklıyor . Organizatörler, fotoğrafçıların yeterince saygı görmediğini düşünüyor ve bunu düzeltmeye çalışıyorlar.

2022’de Fotoğrafçılar

İskandinavya’yı festivale çok özel bir şekilde getiren fotoğrafçılar ise şunlar: Sune Jonsson (1930-2009), Pentti Sammallahti, Tiina Itkonen, Ragnar Axelsson, Tine Poppe, Sanna Kannisto, Erik Johansson, Helena Blomquist, Jonas Bendiksen, Jonathan Nackstrand ve Olivier Morin.

Festivalin ikinci anlatısında, iki istisnai fotoğrafçı çevremizin durumuna ışık tutuyor: Nick Brandt‘ın Bu Boş Dünya , hayvanların hayatta kalmasına neredeyse hiç yer olmadığı, insan gelişiminin aşırı derecede bunalmasının çarpıcı bir örneği. Bize dünyamızın geleceği hakkında sorular soran bir eserdir. Ve Mathias Depardon , Dicle’nin Gözyaşları ile gösteriyorCennet Bahçesi’nin var olduğunu ve tehlikede olduğunu.

Antik Mezopotamya, eski Sümer ve Asur uygarlıklarının beşiğinin muazzam zenginliğini gerçekten somutlaştırıyor. Batı Avrasya’nın en büyük sulak alan ekosistemi olan Dicle ve Fırat nehirlerinin birleştiği noktada yer alan ve 2016 yılında UNESCO Dünya Mirası Listesi’ne alınan sulak alan artık kuruma tehlikesiyle karşı karşıya.

Imane Djamil, Florence Goupil, Brieuc Weulersse, Florence Joubert ve Aglaé Bory de çevre sorunlarıyla ilgilenmektedir .

Fotoğrafçı Ragnar Axelsson , fotoğrafların insanları iklim değişikliği hakkında bilgilendirebileceğini ve uyarabileceğini düşünüyor.

Axelsson, şunları söylüyor: “Münih’te 42.000 kişinin geldiği bir sergimiz vardı ve pek çok insan bilmedikleri şeylere gözlerini açtığını söyledi . “Yani yapmaya ve söylemeye çalıştığım şey olduğu için bundan memnunum. Bu [Baden]’e 300.000 kişi geldiğinde, bu harika ve sonra ancak bir tepeden aşağı yuvarlanan bir kartopu gibi, daha da büyüyecek.

“O zaman insanlar duracak ve orada yaşayan insanları düşünecek. Güneyde yaşayan insanlar, dünyanın geri kalanından dört kat daha hızlı eriyen Kuzey Kutbu hakkında hiçbir şey bilmiyorlar. Kuzey Kutbu sakinlerinin Kuzey Kutbu’nda olanlarla çok az ilgisi var. Buna neden olan daha güneyde yaşayan insanlar.”

Erik Johansson , çalışmaları hakkında “Genellikle küçük bir düşünce veya fikirle başlar” diyor . “Zamanla, ona geri dönmeye ve üzerinde çalışmaya ve onu nasıl bir hikayeye dönüştürebileceğime çalışıyorum. Benim için bu bir fotoğraf oluşturmakla ilgili ama ben bunu kendi fotoğraflarımla yapıyorum.

“Stok fotoğraf, CGI veya herhangi bir şey yok. Bu fotoğraflardan bir an gibi hissettiren ama farklı türden bir an oluşturmaya çalışıyorum. Ayrıca Fransa ve Baden’de sergilendiği parkın doğasıyla iyi uyum sağlayacak doğa temaları seçtik.”

Kurulum ve Güvenlik

Festivalin kurulumu Nisan ayında başlıyor ve iki aydan fazla sürüyor. Siteler kapsanmaz ve insanlar devam eden kurulumları görebilir. Bu, heyecanı artırır ve insanlar hataları ve benzerlerini gördüklerini söyleyen e-postalar bile göndererek süreci etkileşimli hale getirir.

Tüm resimler asılmış, ancak fotoğrafçılar ve isimleriyle ilgili tanıtım metni sadece açılıştan hemen önce. Bu nedenle, insanlar tahmin etmekte özgürdür, ancak yalnızca açılış gününde kesin olarak bileceklerdir.

Lammerhuber, boyut farkı varsa hangi görüntünün büyük, hangisinin küçük olacağını ve nasıl gösterileceğini fotoğrafçılarla tartışıyor.

Son iki yılda Baden’de şiddetli fırtına benzeri rüzgarlar var. Yetkililer, festivale uçup kimseyi öldürmemeleri için eskisinden daha istikrarlı tesisler üretmeleri gerektiğini söylediler.

İsveçli fotoğrafçı  Erik Johansson için büyük baskıları için özel kutular oluşturuldu. Yaklaşık 11 fit genişliğindeki her kutu, köşelerde dört direk ile sabitlenmiştir. Ve merkezde bir ton taşla ağırlaştırılmış dört direk daha var, bu yüzden kuvvetli rüzgarlarda bile uçamazlar. Diğer tek seçenek, direkleri dört fitlik betonla topraklamak olurdu.

Fotoğrafçılar Ücret Alır mı?

Her fotoğrafçıya 2.000 € (~ 1.991 $) artı festivale katılmak için tüm masraflar ödenir ve eğer bir konuşma yaparlarsa 1.000 € ekstra alırlar. Eşler ve çocuklar da sıklıkla sağlanır. Tüm fotoğrafçılar, boylarına ve önemlerine rağmen aynı ücreti alırlar. Nick Brandt , katılamadığı için bu yıl Zoom üzerinde sunumu yaptı. Geçen yıl Sebastiao Salgado pandemi nedeniyle seyahat etmek istemedi ve o da Zoom’da canlı yayın yaptı. Sergiye katılan 30 fotoğrafçıdan 15’i bizzat katıldı.

Festival Finansmanı Nasıl Sağlanıyor?

Gösteriyi yardımcı yönetmen Silvia Lammerhuber ve üç çalışanla birlikte yöneten Lammerhuber, “Normal zamanlarda 1,2 milyon avroya ihtiyacımız var” diyor. “Şimdi 850.000 Euro’yuz, aradaki fark şu anda yapmadığımız 100 etkinlik. İlk iki yılda yerel bir müzede verilen dersler, COVID vurduğunda kesildi. Şehirden 200.000 € alıyoruz; Avusturya hükümetinden 80.000 € alıyoruz; geri kalanı sponsorlardan.

En büyük sponsor Sony İsviçre. Önemli bir sponsor, fotoğraf kitapları üreten Cewe‘dir . Bir sonraki önemli sponsor, biraz katkıda bulunan Aşağı Avusturya Fotoğrafçılar Derneği.

Avusturya Fransız Ticaret Derneği, bu Baden fotoğraf festivalinin en büyük Fransız Avusturya kültürel işbirliği olduğunu bildiriyor.

Gösteriden Sonra Görüntülere Ne Olur?

Gösteri bittiğinde, bir hayır kurumu Caritas‘a ve Avusturya’daki Roma Katolik Kilisesi’nin bölümlerine teslim edilir. Kanvas baskılardan çanta yapıyorlar. Ardından festival, broşür ve kitap dağıtmak için onlardan yaklaşık 300 çanta satın alıyor.

Resimler kanvasın yanı sıra alüminyum Dibond üzerine basılmıştır. Alüminyum Dibond üzerine doğrudan metal üzerine baskı yapılır. Dibond alüminyum, siyah bir polietilen çekirdeği kaplayan iki ince, hafif alüminyum katmanından oluşur. Alüminyum üzerine doğrudan baskı, yansıtıcı olmayan bir yüzey üzerinde mat bir etki sunar.

Bazı baskılar Fransa’nın La Gacilly kentinden bir kamyonda gelir ve geri gönderilir. Festival, yalnızca belirli bir süre için görüntüleri gösterme haklarını öder. Bundan sonra, ya ajansa ya da çoğunlukla onları istemeyen fotoğrafçıya geri göndermeleri gerekir. Bu yüzden sözleşmedeki festivalden onları yok etmelerini isterler. Metal görüntüler çizilir ve daha sonra yok olduklarını ve fiziksel olarak bozulduklarını göstermek için fotoğraflanır.

Baskıları Neden Açık Artırma Yapmıyorsunuz?

Başlangıçta, insanlar görüntüleri açık artırmaya çıkarma fikriyle ortaya çıktı. Yine de 2.000 plaka vardı ve sınıflandırmak, temizlemek vb. için 2.000 görüntüyü tek bir yere koymak ve açık artırmaya çıkarmak önemli bir girişim. Normal bir müzayede olay başına 200 lottur, yani on güne ihtiyacınız olacaktır.

Festival ayrıca insanların ne kadar ödemeye razı olacağını da araştırdı ve büyük bir baskı için 20 € (~ 20 $) sonuçlanması müzayede maliyetlerini bile karşılamaya yetmedi.

Bir fotoğrafçı baskıları bağışladıktan sonra, festival onları açık artırmaya çıkardı ve bu durumda 4 x 6 fit boyutundaki bir baskı için 220 € (~ 219 $) olan malzeme maliyetini istedi ve bunları satmakta zorlandılar. Ayrıca fotoğrafçılar, üzerlerinde bazı çizikler, kir, yağmur/hava hasarı veya kuş pisliği olduğu için bu baskıların dağıtılmasını istemezler. Üst düzey bir fotoğrafçıysanız, oturma odanıza güzel bir baskı parçası koymak ve garajınıza asmak için hasarlı bir baskı istemezsiniz.

Ziyaretçileri Sayma

Festivale katılım nispeten istikrarlı. İlk yıl 188.000, ikinci yıl 260.000, üçüncü yıl 300.000’in biraz üzerinde ve geçen yıl 280.000’in biraz üzerindeydi.

Lammerhuber vurgulayarak, “Bu sayıları tahmin etmiyoruz, ölçüyoruz” diyor. “Oldukça basit. IP adresi ile. Haritaya baktığınızda bir rotanız var ve rotaya girdiğiniz her yerde kayıt oluyorsunuz. GPS verileri sağlayıcılar için her zaman mevcuttur.

“ KPMG Viyana ile bir sözleşmemiz var. Bu güzergahın üzerine 10 metre genişliğinde bir şerit koydular. Bu şeritte iki saat kalırsanız, tabii ki cep telefonunuz cebinizde olduğu sürece ziyaretçi olarak kaydedileceksiniz. Orada iki saat kalmayan veya çok ileri giden herkes değerlendirmeye alınacaktır. Ve eğer kritikse, nerede olduğunuza bakarlar, birçok algoritma onu kontrol eder.

“Almanya’da küçük bir firma olan ExpoCloud Achen‘den on modelle kalabalığı izleyen bir yardım var ve ne zaman yanından geçsen seninle ilgili bilgiler kaydediliyor ve 2 saat orada kaldığında ziyaretçi sayılıyorsun. Yani iki saatten az kalan herkes ziyaretçi sayılmaz. Birçok insanın iki saatten az kaldığından eminim çünkü bu oldukça zor.

“Sonunda her iki sistemi de bir araya getirdik ve ikisi arasındaki fark yaklaşık 10.000. Baden’de kayıtlı tüm cep telefonlarını sadece bir kez sayıyoruz, yani on kez gitseler sadece bir kez sayılacaklar.

Geçmişte sergiyi yaklaşık 20 milletten ziyaret etti. %80’i Avusturya, Slovakya, ardından Almanya, Çek Cumhuriyeti, Slovenya ve komşu ülkelerden gelmektedir.

Fransa’nın La Gacilly kentinde düzenlenen bu yılki festivalin başlığı , 2023’te altıncı yıl boyunca Avusturya’nın Baden kentinde aynı festival teması olacak olan Visions of the East .