Fotoğrafın Dilini Yorumlamak; Fotoğraflarınızın altında yatan anlamdan siz sorumlu değilseniz, o zaman kim sorumlu?
Kamera pek çok şey olabilir, ancak fotoğraf dışındaki güzel sanatlarla karşılaştırıldığında, sanatçı ile sanatı arasında bir tampon olarak görülebilir. Resimlerde sert ve yumuşak fırça darbeleri arasındaki farkı görebilir, heykelde kilin agresif bir şekilde büküldüğünü veya sakin bir şekilde işlendiğini görebilirsiniz. Bu sanatların ardındaki süreç, bir deklanşöre basmanın yapamadığı dokunsal, doğrudan uygulamalı malzeme manipülasyonuna uygundur.
Bu, bir sanatçının izleyicileri için doğrudan bir mesajı olmasa bile, en azından sanatın kendisine yönelik niyetlerinden bahsedebileceği anlamına gelir. Örneğin, bir tuval üzerine sanat eseri çizen bir ressam, şekillerin kendisine nasıl göründüğünü size söylemeyebilir ve bunu sizin çözmeniz için bırakabilir, ancak boyayı atarken kızgın mı, üzgün mü yoksa dans mı ettiğini size söyleyebilir.
Bir arabellek olarak kamera, fotoğrafçının bir görüntü çekerken mutlu ya da üzgün olmasının görüntünün kendisi üzerinde çok az etkisi olabileceği anlamına gelir. Birisi öfkeden kadrajı bulanıklaştıracak şekilde titremediği veya başka bir aktif karar vermediği sürece, bir fotoğrafçının hissettikleri ile izleyicinin görüntüyü gördüklerinde hissettikleri arasındaki gerçek ilişki, belirli bir rehberlik olmaksızın çok uzak olabilir.
Dildeki kelimeler, yoruma açık bir Rorschach mürekkep lekesi gibidir. Sözleşme ve toplu sözleşme yoluyla, sürekli olarak kullanımla gelişen katı olmayan bir süreç olan kelimelerin ortak anlamını şekillendiriyoruz. Aynı şey görsel semboller için de geçerlidir, ancak sözcüklerden farklı olarak bu görsel sembollerin ne anlama geldiğini veya neyi ima ettiğini takip edecek bir sözlük yoktur. Fotoğrafın evrensel bir dil olduğu fikri bunu daha da karmaşık hale getirir, çünkü görsel bir sembolün anlamı üzerinde bir fikir birliğine varsanız bile, bu anlamın evrensel bir düzeyde tahmin edilebileceğini varsaymak mümkün değildir.
Bir sembole geniş bir anlam yüklemenin bu zorluğu, anlam çıkarma görevinin izleyiciye yüklendiği bir zihniyeti teşvik eder. Bu gibi durumlarda, fotoğrafçının çalışmasıyla ilgili söylemek istediği bir şey olsa bile, işi rehberli bir anlayış sunmaya koymaktansa, bunu muğlak bir şekilde sunmak daha kolaydır.
Yaptığınız işin ne anlama geldiğine karar verme sorumluluğunu neden başka birine veriyorsunuz? Yazdığınız fotoğraflar üzerinde gerçek yazar sesine sahip olmak sizin için gerçekten bu kadar düşük bir öncelik mi?
Bu sembollere ilişkin popüler anlayışın akışına aykırıysa, anlamınızı bir görüntüye zorlamak kolay değildir. Mevcut arketiplere yaslanmak ve onları amacınıza göre yönlendirmek daha kolaydır, ancak o zaman bile başka birinin tanımınızı kabul edeceğinden emin olamazsınız. Örneğin, bir kuzu görüntüsünü masumiyetten başka bir şeyi ima etmek için kullanmak, kullanımınızı bu kültürler arası çağrışımdan farklı kılmak için biraz bağlamsallaştırma gerektirecektir. Bir kuzu ikonografisinin arkasında, özellikle dinlerden, mecaz veya gerçek kurban yoluyla, kelimenin tam anlamıyla binlerce yıllık pekiştirme vardır.
İzleyicilerinizin bu anlamdan farklı bir şey görmesini ne kadar isteseniz de, bu tamamen sizin niyetinizle veya hatta bir altyazı ekleyerek gerçekleşmeyecektir – bunun yerine öğeleri çerçevenin kendisinde veya sırayla yan yana getirerek bir fikri diğeriyle karşılaştırırsınız. ve orijinal anlamı biraz değiştirerek kendinizinkinin yerine geçer. Tek başına korkunç bir şeyin fotoğrafı, fotoğrafçı bağlam ve tasvir yoluyla bu anlayışı aktif olarak onaylayana kadar güzellik anlamına gelmeyecektir.
Karmaşık bir konuyu, bu anlamı taşımayan bir şekilde aktarma girişimlerini sık sık görüyorum – tıpkı komedide tabu olan bir konu hakkında komik bir şakanın anlatılabilmesi, ancak farklı bir şakanın aynı konuyu çok daha az etkili bir şekilde ele alması gibi. . Fark uygulamadadır; vasat bir şaka sadece komik olmamakla kalmaz, aynı zamanda aktif olarak saygısızlık olarak kabul edilebilir, oysa gerçekten komik olan bir şakayla, çalışmanın tüm olası yanlış yorumlama yollarını kapsadığını görebilirsiniz.
Kültürel farklılıklar, davranışlarımızı ortaya koyma biçimlerimizde gerçek farklılıkların fotoğrafik betimlemelerinde yorumlamanın gerçekten rol oynadığı yerdir. Bunun iyi bir örneği, ortak bir hareketin, avuç içleri bir arada olan iki elin veya Hint dinlerinde yaygın olarak anıldığı şekliyle “Anjali mudra”nın ikonografisidir. Bazıları için bu bir selamlaşma şekli olarak görülürken, bazıları için bir dua işareti olabilir. Sembolün dua çağrışımı, bir rica fikrine uygundur, bu da onun dilenmekle daha fazla ilişkilendirildiği anlamına gelir. Öyleyse, ellerin bu konumda, bağlamsız bir fotoğrafı varsa, anlamı ne olacaktır? Kutlama? Namaz? Dilenme?
Buradan, karşılama veya dua ile ilgili bir anlamı olan bir fotoğrafın nasıl dilenme hakkında yorumlanabileceğini görebiliriz – ya da tam tersi. Bağlamsallaştırmanın kesinlikle anahtar olduğu yer burasıdır. Örnek görüntüme grubun geri kalanını ve onlara uygun yüz ifadelerini dahil etmeseydim, görüntünün (dua) gerçeğinin başka bir şey olarak algılanması olasıydı.
Fotoğrafınızda ne yapmak istediğinizi net bir şekilde anladığınızda bile, hem tek tek karelerdeki hem de sıralı bir çalışma gövdesindeki uygulama çok önemlidir. Bir proje boyunca alt metnin ortadan kaldırılması ve niyetinizin pekiştirilmesi, izleyicinizi , etkiyi onlara bırakmak yerine tam olarak olmasını istediğiniz etkiyi almak için gerekli araçlarla donattığınız anlamına gelir.
İzleyicilerinizin fotoğraflarınızı genellikle yanlış yorumladığını fark ederseniz, bunun nasıl olduğunu, hangi yönlerin sizin kastettiğinizden farklı bir anlam olarak görüldüğünü düşünün ve bu yanlış yorumlamayı önlemek için çevrede daha fazlasını nasıl daha iyi sunabileceğinizi bulun.
Yazar hakkında : Simon King, şu anda bir dizi uzun vadeli belgesel ve sokak fotoğrafçılığı projesinde çalışan, Londra merkezli bir fotoğrafçı ve foto muhabiridir. Bu yazıda ifade edilen görüşler yalnızca yazara aittir. Çalışmalarını belgesel kolektifi The New Exit Photography Group ve Instagram’da takip edebilirsiniz .
Resim kredisi: Simon King’in fotoğrafları