Çok disiplinli sanatçı Jennifer B. Thoreson , bir dizi gerçeküstü ve rahatsız edici fotoğraf aracılığıyla duygusal ve fiziksel acıyı görselleştirmek için karmaşık yerleştirmeler ve heykeller kullanıyor.
Fotoğrafı Sanat Enstalasyonlarıyla Birleştirmek
Thoreson, Teksas kırsalında büyümüş ve şu anda New Mexico, Albuquerque’de yerleşik, uluslararası alanda sergilenen bir sanatçıdır. Genç yaşta, fotoğrafçılığın bir araç olarak neler sunabileceğine dair bir fikir edindi ve olayları, portreleri ve nihayetinde karmaşık bir şekilde sahnelenen figüratif fotoğrafçılığı kullanan kavramsal çalışmaları çekerek bunu benimsedi.
Thoreson, şunları söylüyor: “Kamerayla ilgili en sevdiğim şey, özellikle fotoğrafik süreci heykel ve yerleştirmeyle birleştirirken sunduğu kontrol.
“Ellerimle bir şeyler yapabilir, onu bir insan özneyle eşleştirebilir ve tek bir görüntü oluşturarak izleyicinin tam olarak benim istediğim gibi görmesini sağlayabilirim. Fotoğraf, gerçek bir anın ve etkileşimin kaydıdır, ancak kameranın tek noktalı perspektifini, aydınlatmayı, çizgiyi, alanı, dokuyu, boyutu ve kurgulanmış anlatıyı kullanarak o sahnenin algısını değiştirebilirim.”
Güçlü Duyguları İfade Eden El Yapımı Setler
Tek bir kavramı ifade etmek için birkaç aracı birleştirme yeteneğini kullanan Thoreson, özellikle inançlı insanlarda kaygı ve depresyonun tezahürünü araştırdığı gerçeküstü bir proje olan “Testament”ı sahneledi ve çekti. Dindar bir Güney Baptist ailesinde büyüdüğü için, ailesinin günlük yaşamının kökleri dine dayanıyordu.
Projeye çeşitli heykel malzemeleri kullanarak eğlenceli ücretsiz deneyler yaparak başladı. Bu proje aşamasında, çeşitli elyaf formlarına düşkün oldu ve dokuma, iplik eğirme ve yün keçe gibi yaratıma yardımcı olacak yeni yöntemler öğrendi.
Thoreson, “Sonunda, Tanrı’nın insanla, Çoban’ın koyunla ilişkisini temsil etmek için yün gibi belirli malzemeleri kullanarak noktaları birleştirmeyi ve bazı ilginç İncil metaforları oluşturmayı başardım” diyor.
“Ahit’te kullanılan tüm materyaller benzer şekilde semboliktir. Heykeller yapıldıktan sonra, onları kendi inanç anlayışımın kök saldığı çocukluk evime benzerliği nedeniyle seçtiğim kiralık bir eve yerleştirdim.”
Thoreson evin etrafındaki heykelleri yaparken ve düzenlerken katı bir plan izlemedi. Onları farklı alanlara yerleştirdi ve kamerada nasıl göründüklerini görmek için ışıkla oynadı ve sonunda doğru görünen düzenlemeleri buldu.
“Her bir kişinin benim talimatım olmadan nesnelerle nasıl etkileşime girdiği, heykellerin belirli duyguları ve içgüdüsel tepkileri nasıl uyandırdığı ve bunun fotoğrafik olarak nasıl kanıtlanabileceğiyle çok ilgileniyordum” diye açıklıyor.
“Fotoğrafların hepsi dijital olarak yapıldı. Son baskılar, lens distorsiyonu, tonalite ve renk için minimum ayarlamalar ile orijinal yakalamaya çok yakındır. İçeriğin manipüle edilmemiş veya birleştirilmemiş olması benim için önemliydi.”
Bu projedeki modellerinin neredeyse tamamı arkadaş ve aile çünkü kendisine güvenebilecek ve kamera önünde kırılganlıklarını göstermesine izin verebilecek insanlarla çalışmak istedi.
Thoreson, geriye dönüp bakıldığında, projenin tatmin edici olduğunu söylüyor. Yakın gelecekte birlikte çalışmayı planladığı heykel ve fotoğraf arasındaki ilişkiye daha yoğun bir ilgi duymasına yardımcı oldu.
Şu anda Thoreson, dünyanın her yerinden insanların Temmuz ayında kuracağı ve fotoğraflayacağı toplu bir heykele katkıda bulunduğu büyük bir ortak eser üzerinde çalışıyor.
Thoreson’un çalışmalarının daha fazlasını web sitesinde ve Facebook sayfasında bulabilirsiniz .
Resim kredisi: Fotoğraflar Jennifer B. Thoreson.