Leica D-Lux 8, birden fazla en boy oranı sağlamak için Four Thirds boyutlu bir sensörün bir dizi kırpıntısını kullanan güncellenmiş bir 17MP meraklısı zum kompakt kameradır. Yenilenmiş görünüm, revize edilmiş arayüz ve çok geliştirilmiş bir vizörle D-Lux 7‘nin nazik bir güncellemesidir.
Temel Özellikler
- 22 MP Four Thirds (17,3 x 13 mm) CMOS sensörden 17 MP’ye kadar görüntü
- 24-75 mm eşdeğeri 10,9-34 mm F1,7-2,8 sabitlenmiş lens
- AF ile 2 fps çekim, AF olmadan 11 fps’ye kadar çekim
- DNG Raw dosyalarını yakalar
- Daha büyük, 2,36 M nokta OLED vizör
- 1,84 M nokta arka dokunmatik ekran
- Güncellenmiş kullanıcı arayüzü
- UHS-II kart uyumluluğu
- 5 Gbps USB-C bağlantı noktası
D-Lux 8, piyasadaki tek meraklı kompaktlarından biridir, ancak türünün en iyilerinden bazılarını takip eder. Nispeten büyük bir sensör, parlak bir F1,7-2,8 zum ve deklanşör hızı, diyafram değeri ve ISO veya pozlama telafisi için yüksek düzeyde doğrudan kontrol bir araya getirir. Birçok açıdan kavramsal olarak Fujifilm’in X100 serisine benzer, ancak bir zum ile.
Leica D-Lux8, önceki modele göre 400 dolar daha pahalı olan 1595 dolarlık önerilen fiyatla satışa sunuluyor.
İçindekiler
Neler Yeni?
D-Lux8, 2018 D-Lux 7’nin nispeten incelikli bir güncellemesi olup, altta yatan donanımın çoğu değiştirilmemiştir. Gövde yeniden tasarlanmıştır ve kontrollerde ve arayüzde bazı değişiklikler vardır ancak sensör ve lens D-Lux7 ve Panasonic LX100 II’de kullanılanlarla aynıdır.
Bu, tüm sensör bölgesinin asla kullanılmadığı aynı düzenlemeyi kullanmasını sağlar, bunun yerine aynı diyagonal görüş açısına sahip üç en boy oranı seçeneği sunulur. Böylece 4:3, 3:2 veya 16:9 arasında geçiş yapabilir ve lensin aynı 24 mm eşdeğer en geniş açısını koruyabilirsiniz. 1:1 ayarı, kameraların çoğuna benzer şekilde işlenir ve varsayılan sensör bölgesinden kırpılır.
OLED vizör
En önemli değişiklik, standart bir OLED vizörün kullanılmasıdır. Önceki modeller, kırmızı, yeşil ve mavi bileşenlerini birbiri ardına görüntüleyen alan sıralı ekranlar kullanıyordu. Bazı kullanıcılar için bu, gözleri çerçevede hareket ettiğinde veya üç rengin aynı derecede güncellenmediğinin farkına vardıkları için menüleri kullandıklarında dikkat dağıtan kırmızı/yeşil/mavi saçaklanma eserleri verebilir.
Yani vizör özelliği kağıt üzerinde bir düşüş gibi görünse de, pratikte 2,36M nokta (1024 x 768 piksel) D-Lux 7’deki 2,76M nokta eşdeğerindeki vizörden daha keyifli bir deneyim sunabilir. Ayrıca, eski panel geniş ekran 16:9 en boy oranına sahip olduğundan, yeni vizör 4:3 çekim yaptığınızda aslında daha yüksek çözünürlüğe sahip.
D-Lux 8’in vizörü de daha büyük ve önceki kameradaki 0,7x yerine 0,74x’e eşdeğer bir büyütmeye sahip. Yine küçük bir değişiklik gibi geliyor ancak çok daha güzel bir deneyimle sonuçlanıyor.
Arka ekran da çözünürlük artışı görüyor ve eski modelin 1,24M (∼786 x 524px) yerine 1,84M noktaya (960 x 640 piksel) çıkıyor.
DNG yakalama
D-Lux8’deki diğer önemli özellik değişikliği, D-Lux 7’nin çektiği Panasonic’in RW2 dosyaları yerine artık Raw verilerini standart DNG formatında yakalayabilmesidir.
D-Lux 8 ayrıca önceki modeldeki Micro B tipi bağlantı yerine bir USB-C konektörü benimsiyor. Aynı şekilde kameranın Bluetooth yetenekleri 4.2 yerine daha yeni 5.0 LE standardına getirildi, ancak Wi-Fi hala nispeten basit bir 2.4Mhz bağlantısı.
Bunun ötesinde, D-Lux 8’i selefinden ayıran şeylerin çoğu, revize edilmiş gövdesi ve arayüzüdür. Leica, onu genel olarak daha iyi olması için Q3 tam sensörlü sabit lensli kamerayla aynı çizgiye getirmek için çaba sarf etti.
Karşılaştırma
Makalenin başında belirtildiği gibi, D-Lux 8, selefinin rekabet ettiği alana kıyasla çok daha küçük bir meraklı kompakt alanına giriyor. Ancak, pazarın çoğu değiştirilebilir lensli kameraların daha yüksek kar marjlarına çekilirken bile, hala iyi görüntü kalitesi ve fotoğrafçı dostu doğrudan kontrol seviyeleri sunan küçük kameralar var.
Sony’nin RX100 Va modeli hala güncel bir model ve benzer şekilde kısa, parlak bir zum sunuyor ve tabii ki fotoğrafçılar için belki de en görünür küçük kamera olan Fujifilm X100 VI var.
| Leica D-Lux 8 | Sony DSC-RX100 VA | Fujifilm X100 VI | Ricoh GR III | |
|---|---|---|---|---|
| MSRP | 1595$ | 999$ | 1599$ | 899$ |
| Sensör boyutu (Kırpma faktörü) | 183mm² (2.21x) | 116mm² (2.72x) | 369mm² (1.53x) | 367mm² (1.53x) |
| Çözünürlük | 17MP (4:3) | 20MP | 40MP | 24MP |
| Yakınlaştırma aralığı (FF Eşdeğeri) | 24-75mm | 24-70mm | 35mm | 24mm |
| Maksimum diyafram (Eşdeğer aralık) | F1.7-2.8 (F3.8-6.2) | F1.8-2.8 (F4.9-7.7) | F2 (F3.1) | F2.8 (F4.3) |
| Vizör | OLED 2,36M nokta 0,74x büyütme | Açılır OLED 2,36M nokta 0,59x büyütme | Hibrit Optik/Elektronik 2,39M nokta 0,66x büyütme | Yok |
| Arka ekran | 1.86M nokta sabit | 1.22M nokta eğimi | 1.62M nokta eğimi | 1,04M nokta sabit |
| Dosya biçimleri | JPEG DNG | JPEG ARW | JPEG HEIF RAF | JPEG DNG PEF |
| USB bağlantısı | USB-C 5 Gbps | USB-B (Micro) 480 MBPS | USB-C 10 Gbps | USB-C 5 Gbps |
| Mikrofon / Kulaklık soketi | Yok / Yok | Var / Yok | Var / adaptör aracılığıyla | Yok / Yok |
| Hafıza kartı türü | UHS-II | UHS-I SD Memory Stick | UHS-I | UHS-I |
| Ağırlık | 397g | 299g | 521g | 257g |
D-Lux 8’deki güncellemeler, sınıfındaki en iyi vizörlerden birine sahip olduğu ve daha hızlı UHS-II SD kartları kullanmak için tek seçeneklerden biri haline geldiği anlamına geliyor (özellikle bu durağan odaklı kameraların buna ihtiyacı yok). Sensör boyutu, Sony’den daha büyük bir kamera olduğu anlamına geliyor ancak bir zum sunabiliyor, oysa kompakt bir kamerada daha büyük bir sensör istiyorsanız bir sabit lense geçmeniz gerekiyor.
Gövde ve Kullanım
D-Lux 8, D-Lux 7 ile karşılaştırıldığında önemli ölçüde basitleştirilmiş bir gövdeye ve arayüze sahiptir.
Kameranın üst plakasında, selefinin açma-kapama düğmesi yerine artık bir güç düğmesi bulunmaktadır. Özel pozlama telafisi kadranı, merkezinde özel bir düğme bulunan ve D-Lux 7’de bulunan ‘A’ düğmesinin yerini alan bir komut kadranıyla değiştirilmiştir.
Bu özel düğme ve deklanşör hızı kadranının hemen altındaki iki düğme ve dört yönlü kontrol cihazının ortasındaki düğme, Pozlama Telafi ve ISO Deklanşör Hızı Sınırından video ve fotoğraf modları arasında geçiş yapmaya kadar 38 seçeneğin herhangi birini kontrol edecek şekilde yapılandırılabilir. Bir düğmenin işlevini, düğmeyi iki saniye basılı tutarak yeniden yapılandırabilirsiniz.
Kameranın köşesindeki komut kadranında dört olası ayar vardır: Pozlama Telafi, ISO, Kapalı veya Otomatik. Otomatik ayarı, kadranın işlevinin diyafram halkasının ve deklanşör hızı kadranının konumuna bağlı olarak değişmesini sağlar.
| Deklanşör hızı kadranı | Diyafram halkası ayarı | Pozlama modu | Komut kadranı işlevi (Otomatik) |
|---|---|---|---|
| A | F-no | Diyafram önceliği | Pozlama Komp. |
| Zaman değeri | A | Enstantane önceliği | 1/3EV deklanşör ayarı |
| A | A | Esnek Program | F-no |
| Zaman değeri | F-no | Manuel Pozlama | 1/3EV deklanşör ayarı |
Arayüz
D-Lux’un arayüzünde de büyük değişiklikler yapıldı ve Q3’e çok benzedi (SL3’te gördüğümüz fotoğraf/video çekimi için kırmızı/sarı göstergeyi kazanmadı).
Menü düğmesine bastığınızda ayarlar paneli ekranına gidersiniz ve buradan kadranlardan birinin belirli konumu tarafından ayarlanmayan herhangi bir pozlama değerini ayarlayabilirsiniz (diyafram veya deklanşör hızı kontrollerini geçersiz kılamazsınız). Bunun altında çeşitli kamera ayarlarını değiştirmek için dokunulabilen veya gezinilebilen bir dizi simge bulunur.
Ana menüye gitmek için menü düğmesine ikinci kez basmanız veya ayarlar panelinin sağ alt köşesindeki üç çizgili simgeye dokunmanız gerekir. Bu sizi beş sayfalık, 29 seçenekli bir menüye götürür.
Menü içinde yukarı ve aşağı kaydırmak beş sayfası arasında da kaydırma yapar. Sağa basmak geçerli seçeneği değiştirir veya gerektiğinde sizi bir alt menüye götürür. Sola bastığınızda alt menülerden çıkıp ana menü seviyesine geri dönersiniz.
Yine de küçük bir tuhaflık var: Menünün en üst seviyesinden sola basmak sizi bir sayfa sola atlatıyor. Ancak sağa bir sayfa atlamak için Menü düğmesine basıyorsunuz. Bu biraz alışılmadık bir davranış çünkü sol/sağ veya yukarı/aşağı düğme kombinasyonlarının zıt eylemler sunması daha yaygın. Sol/Menü kombinasyonu biraz daha bilinçli düşünme gerektiriyor.
Çoğu temel seçenek ayarlar ekranında ve kameranın dört özelleştirilebilir düğmesini hızla yeniden yapılandırma yeteneği, ihtiyaç duyabileceğiniz tüm fotoğraf parametrelerine hızlı veya yarı hızlı erişim sağlayabileceğiniz anlamına geliyor. Q3 ve diğer yeni Leica kameralar gibi, D-Lux 8 de etkileyici bir şekilde fotoğraf odaklı bir kamera oluyor: deklanşör hızına, diyafram açıklığına ve pozlama telafisine veya ISO’ya doğrudan erişiminiz oluyor ve ardından diğerine hızlı erişiminiz oluyor. Diğer her şey buna göre biraz ikincil, yani kameranın diğer işlevlerine değil, fotoğraflarınıza odaklanabiliyorsunuz.
Pil
D-Lux 8, selefiyle aynı BP-DC15 pili kullanıyor. Bu, geniş kullanılabilirlik açısından uyumluluk açısından bir avantaj. Ancak bu aynı zamanda nispeten küçük bir 7,4 Wh pile bağımlı olduğu anlamına geliyor. Leica, CIPA standardı bir pil rakamı belirtmiyor ancak şarj başına 300 çekimin altında bir sayı tahmin ediyoruz. Kesinlikle USB-C kablonuzun nerede olduğunu takip etmek isteyeceğiniz kadar küçük.
Görüntü kalitesi
D-Lux8’in görüntü kalitesi, fiyatına göre umduğunuz kadar iyi değil. Kompakt kameraların standartlarına göre çok büyük bir sensörü var: Four Thirds sensörün alanının %83’üne kadarını kullanıyor, bu da Sony’nin RX100 serisi veya Canon’un G5X ve G7 X modelleri gibi modellerde kullanılan Tip 1 (13,2 x 8,8 mm) çiplerden hala yaklaşık %60 daha büyük.
Bu, Ricoh GR III ve Fujifilm X100 VI gibi APS-C, birincil lensli kameraların sensör alanının yaklaşık yarısına sahip olmasına rağmen. Bu, bu kameralardan yaklaşık bir durak daha gürültülü bir görüntü kalitesiyle sonuçlanıyor. Temel ISO’da Tip 1 Sony’den beklediğimiz kadar farklı değil, ancak yüksek ISO’larda farklar beklediğimiz gibi (kullanılan farklı ayarlara dikkat edin).
Birçok denemeye rağmen, D-Lux 8 kopyamızdaki lensi Panasonic LX100 II’den elde ettiğimiz sonuçlarla eşleştiremedik, ancak bir test çizelgesinin doğası gereği küçük farklılıkları vurgulamada iyi olduğunu akılda tutmakta fayda var. Elde ettiğimiz keskinlik köşelere doğru oldukça iyi korunuyor, bu da zum kompaktlarda her zaman böyle olmuyor.
Dinamik aralık
D-Lux 8 nispeten eski bir sensör kullanıyor: Dinamik aralık söz konusu olduğunda modern beklentilerin altında kalacak kadar eski. Gölgeleri yukarı çekme niyetiyle vurguları korumak için temel ISO’yu düşük pozlamaya çalışırsanız, sonuçları RX100 VII’nin sonuçlarına benzemeye başlıyor. Çekmenin ilk birkaç durağında beklediğiniz 2/3EV avantajına sahip, ancak daha sonra geride kalmadan önce Sony’nin seviyesine düşmeye başlıyor. Bu, Sony’den daha fazla gürültü eklediğini ve bu gürültünün bir örüntüye sahip olduğunu ve giderilmesini zorlaştırdığını gösteriyor. Bu, kameranın Raw enlemini oldukça sınırlar.
Aynı pozlama verildiğinde, 200’ün üzerindeki ISO’lar çok benzer görünür, bu da ISO’yu bundan çok daha fazla yükseltmenin pek bir faydası olmadığını gösterir. Neonlar gibi parlak ışıkları düşük ışıkta çekmeye çalışıyorsanız, ‘doğru’ pozlamayı kullanıp ardından ISO’yu düşürerek, ISO’yu düşürdüğünüz her durak için kurtarılabilir vurgular durağı elde etmeniz daha iyi olabilir.
Video
Videoda otomatik odaklama takibi belirttiğiniz nesne üzerinde kalma konusunda iyi bir iş çıkarmaya devam ediyor ancak odaklamanın kendisi herhangi bir değişikliğe ayak uydurmak için biraz zaman alabilir. Odak hızını ayarlama, nesneleri odakta tutmak için hızlı bir yanıt mı yoksa nesneler arasında yavaş bir ‘çekim’ mi istediğinizi seçme olanağı yoktur.
Kesinlikle 8 bitlik bir olaydır, bu nedenle daha maceracı çıktı hırsları için Log veya HDR seçenekleri yoktur.
D-Lux 8’in videosu kesinlikle fena değil, oldukça iyi ayrıntı yakalama seviyelerine sahip. Olumsuz tarafı, sahnenin derinlik haritasını oluşturmaya çalışmak için odak noktasını kaydırması gereken derinlik-odak dışı sistemini kullanması nedeniyle odak noktasının avlanmaya ve titreşmeye meyilli olmasıdır. Buna harici bir mikrofon kullanamama ve sesi izleme araçlarının eksikliğini de ekleyin ve risk, iyi görünen ama kötü duyulan kliplerle sonuçlanmanızdır: daha düşük ayrıntı yakalama seviyesinden daha itici bir şey.
Sosyal medya kullanımı için mükemmel, burada bir müzik klibi veya tuhaf bir şekilde oluşturulmuş bir konuşma ekleyebilirsiniz, ancak video sizin için gerçekten ilgi çekiciyse dikkate alacağımız bir seçenek değildir.
Kullanımda
D-Lux 8, şirketin üçüncü nesil SL modellerinden kullanıcı arayüzünün bir varyasyonuna sahiptir ve temel pozlama parametrelerini ön plana çıkarır.
D-Lux’ta özel bir diyafram halkası ve deklanşör hızı kadranı bulunur ve omuzda varsayılan olarak pozlama telafisi için ayarlanan komut kadranı bulunur. Ayrıca, ISO gibi ayarlara erişmek için kullanılabilen, omuz kadranının ortasına yerleştirilmiş bir düğme de dahil olmak üzere dört özelleştirilebilir düğme bulunur.
Düğmelerden herhangi birini bir saniyeden fazla basılı tuttuğunuzda, bunlara atanabilecek 38 işlevin bir listesi açılır. SL kameraların aksine, dörtten fazla seçeneğe düzenli olarak erişmeniz gerekiyorsa, bunu yalnızca hızlı erişim istediğiniz ayarları içerecek şekilde düzenleyemezsiniz.
D-Lux 8’in keyfini çıkarmamızı engelleyen
en önemli şeyin, belirgin şekilde yavaş olan
yakınlaştırma motoru olduğunu gördük.
Ayrıca D-Lux’u SL kameralardan ayıran şey, video modunun ayarlarının fotoğraf modunun ayarlarından çok da iyi ayrılmamış olmasıdır. Ayrıca, onları ayırt edecek kırmızı/sarı renk kodlaması da yoktur. D-Lux özellikle video çekimi için uygun olmadığı için bu daha az sorun teşkil eder.
Deklanşör hızı kadranında Zaman veya Ampul ayarı olmadığından, video ve fotoğraf modları için ayrı bir deklanşör hızı ayarlayamazsınız: her ikisi de kadranın ayarını takip etmelidir. Ve yine, mikrofon girişi veya kulaklık girişinin olmaması, videonuzdaki sesin harika olmayacağı anlamına gelir, bu nedenle görüntülerinize müzik eklemeyi planlamadığınız sürece, izlenemez hale gelebilir.
D-Lux 8’in keyfini çıkarmamızı engelleyen en önemli şey, belirgin şekilde yavaş yakınlaştırma motoruydu. Kameranın deklanşör düğmesinin etrafında bir rocker anahtarı var, ancak bastığınızda pek bir şey olmuyor: kamera mesajı makine dairesine iletmeye ve zum motorunu harekete geçirmeye karar vermeden önce belirgin bir gecikme oluyor. Bu, her şeyden çok kameranın tepkisiz hissetmesine, sizi anın dışına çıkarmasına, aksiyondan uzaklaştırmasına ve çekim deneyimini önemli ölçüde baltalamasına neden oluyor.
Benzer şekilde kameranın açma/kapama düğmesi de hayal kırıklığı yaratıyor: bir anahtar yerine bir düğmenin kullanılması, kamerayı yanlışlıkla sürekli açmamak için bir an basılı tutmanız gerektiği anlamına geliyor. Sonra zumun acı verici bir şekilde pozisyona girmesini beklemeniz gerekiyor. Bu aşamada o anı kaçırmış olabilirsiniz.
Ve yine de, lensin sizi yavaşlatma rolünü oynamasından önce fazladan bir gecikme eklemesine rağmen, D-Lux 8’deki onay gecikmesi, kamerayı yanlışlıkla açmanız muhtemel olacak kadar kısa. Esasen, her iki olası dünyanın da en kötüsü. Birçok kameranın düğmeler yerine açma/kapama anahtarları kullanmasının bir nedeni var.
D-Lux 8’in ne olduğunu hala seviyoruz. Parlak 24-70 mm eşdeğer lensi, çok yönlü lens/sensör tasarımından en iyi şekilde yararlanmanızı sağlayan o akıllı en boy oranı anahtarı harika. Ancak diğer Leica’ların sunduğu duyarlı, ‘saf fotoğrafçılık’ deneyimini sunmuyor.
Sonuç
Artıları
- İlginç renk modları seçeneğiyle iyi görüntü kalitesi
- Parlak maksimum diyafram açıklığıyla kullanışlı lens aralığı
- İyi tasarlanmış kullanıcı arayüzü
- İyi boyut-görüntü kalitesi dengesi
- Çok yönlü sensör/lens düzenlemesinden yararlanmak için geçiş
- İyi video özellikleri
Eksikleri
- Lens özellikle keskin değil
- Yakınlaştırma işlevi yavaş ve gecikmeli
- Sensör daha modern örneklerden daha gürültülü
- Mikrofon veya kulaklık girişinin olmaması ses yakalamayı isabetli veya isabetsiz hale getiriyor
- Güç düğmesinin yanlışlıkla devreye girmesi kolay
Leica D-Lux 8, hayal kırıklığı yaratan bir şekilde uygulanan harika bir konseptin sinir bozucu bir kombinasyonudur. Birisinin iyi derecede doğrudan kontrole sahip yeni bir meraklı kompakt kamera yapması fikrini seviyoruz. Ancak D-Lux masaya özellikle iyi bir kullanıcı arayüzü getirirken, eski donanımın sınırlamalarını ve neredeyse saçma bir fiyat etiketini aşmak için yeterli değil.
Fotoğrafçılar olarak, meraklı kompakt iki şey sunmalıdır: mümkün olduğunca çok görüntü kalitesini bir cebe sığdırmak ve fotoğrafik sürecin kontrolünü elinize almanızı sağlayan ergonomi, böylece katkınız yalnızca akıllı telefonunuzu doğrultup ekrana dokunmaktan daha fazlası olur.
Ancak, D-Lux 8 bu denklemin bazı temellerini doğru yaparken, hepsini bir araya getirmek için çok fazla eksiklik var.
Dahili lens @ 70mm eşdeğeri | F2.8 | 1/400 sn | ISO 200
Objektifin yavaş ve gecikmeli zumu sizi çekim deneyiminden gerçekten uzaklaştırabilir: Bir fotoğrafçının kompaktında kritik bir başarısızlık. Ve otomatik odaklama performansı, oldukça garip AF arayüzüyle ilgili endişelerimizi aşmak için yeterince iyi olsa da, aynı düzenlemeler görüntü kalitesi için yapılamaz.
Basitçe söylemek gerekirse, sensör performansı özellikle harika görünmüyor ve objektif asla özellikle keskin görünmüyor. Ve bunlar öldürücü darbeler. D-Lux 8, hem deneyim hem de sonuçlar açısından çok geride kalıyor ve bu, kameranın ne kadara mal olduğunu düşünmeye başlamadan önce.
Kavramsal olarak, Leica D-Lux 8, birinin yapmasını umutsuzca istediğimiz türden bir kamera. Yanınızda taşıyabileceğiniz kadar küçük ve çektiği görüntülerde rol oynuyormuşsunuz gibi hissetmenizi sağlayacak kadar ilgi çekici, ancak dezavantajları kesinlikle artıyor. Ağır kalplerle, ona bir ödül vermemizi haklı çıkaracak kadar bu vaadin çok gerisinde kaldığını düşünüyoruz.
Rakipleriyle karşılaştırıldığında
Sony’nin RX100 Va, D-Lux 8’in birkaç doğrudan rakibinden biridir. Sensör boyutu yaklaşık %60 olmasına rağmen görüntü kalitesi çok geride değildir. Otomatik odaklaması daha güvenilirdir ancak arayüzü Leica’nınki kadar ilgi çekici değildir; kaotik menüler ve tıklamasız kontrol tekerleği kamerayı kullanma deneyimini baltalamaktadır. Sony daha yeteneklidir, D-Lux daha keyiflidir.
Canon yakın zamanda PowerShot G7X III‘ün üretimini artırdığını söyledi ve meraklı kompakt kavramıyla ilgilenen tek kişilerin biz olmadığımızı ima etti. G7X III yine kavramsal olarak benzer özellikler, oldukça ilgi çekici bir çekim deneyimi ve çok fazla IQ düşüşü sunmuyor. Bu onu daha mantıklı bir seçim haline getiriyor: o kadar iyi yapılmış değil ancak önemli ölçüde daha küçük ve daha ucuz.
Fujifilm X100VI, D-Lux 8’e mantıksal bir rakiptir çünkü her ikisi de çok sayıda doğrudan kontrol noktası içeren kompakt bir pakette yüksek görüntü kalitesi sunmayı hedefler (eğer varsa, VI’lar biraz fazla dağınık hale geldi). Ayrıca tamamen farklıdırlar: Fujifilm’deki sabit 35 mm eşdeğer lens, keyifli bir şekilde sınırlı/odaklı bir kamera oluşturur ve görüntü kalitesi Leica’nınkinden farklı bir ligdedir. Aynı para için, sabit bir lensle çekim yapmayı kabul ettiğinizi varsayarsak, Fujifilm’i tercih ederdik.
Ricoh GR III‘ler (hem 28 mm hem de 43 mm eşdeğer versiyonları) yine daha küçük bir pakette daha iyi görüntü kalitesi sunar, ancak sabit odak uzaklıklı bir lensle. Arayüz, Leica’nınkinden daha karmaşıktır ve toz girişine dikkat etmek için benzer bir ihtiyaç vardır. Ancak Ricoh’lar da önemli ölçüde daha ucuzdur. Bir kült takipçi kitlesine sahip olmalarının bir nedeni var.