Leica M6: Tüm Zamanların En İyi 35mm Film Kameralarından Biri

Birçok fotoğrafçı film için nostaljiktir. Neden 1984’ten Leica M6 35mm telemetre evrensel olarak bu kadar seviliyor?

Birçok fotoğrafçı film için nostaljiktir. Baskınızın gelişmesini beklerken karanlık odanın kokusu, fotoğraf çekmenin fiziksel mekanik doğası veya eve düzgün bir fotoğraf getirmek için gereken beceri olabilir.

Bununla birlikte, tüm kameralar eşit yaratılmamıştır ve zanaatımızı geliştirmek için kullandığımız model için bir zayıf noktamız olsa da, muhtemelen çekmeyi seçeceğimiz kamera değildir veya sadece vücudumuzun bir uzantısı olduğunu hissederiz. Öyleyse neden 1984’ten Leica M6 35mm telemetre evrensel olarak bu kadar seviliyor?

Leica’nın Kısa Tarihi

M6’yı anlayabilmemiz için önce Leica’yı anlamamız gerekiyor. Başlangıçta bir optik şirket olan Leica, 1849’da Ernst Leitz tarafından kuruldu, ancak 1913’te Leitz mühendisi Oscar Barnack tarafından Ur-Leica’nın (sinema filmlerinin hızını test etmek için tasarlanmış taşınabilir bir ünite) prototipinin yaratılmasıydı. anı tanımlar.

Barnack daha sonra küçük, hızlı lenslerin ortaya çıkışının küçük bir kamera geliştirmek için bir fırsat sunduğunu fark etti. Yenilik – bu gerçeği kabul etmenin yanı sıra – sinema endüstrisinden 35 mm makaralı filmi alıp küçük filmi küçük bir lensle eşleştirerek bir fotoğraf makinesinden yatay olarak (dikey olarak değil) geçirmekti. Tabaklardan ve levhalardan devrim niteliğinde hareket başlamıştı.

Leitz daha sonra 1925’te sabit bir 50 mm lens içeren ve efsanevi Fransız fotoğrafçı Henri Cartier-Bresson‘un tercih ettiği silah olan Leica 1’i piyasaya sürdü. Belki de diğer tüm kameralardan daha fazla olan Leica 2, değiştirilebilir lensler ve bir telemetre sunarak pazarın beklediği yenilikti. Ne alacağınızı daha kolay görebiliyordunuz ve bu nedenle üstün teknik çözüm, daha hacimli görüş kameralarına ve çift lensli refleks (TLR) kameralara olan ihtiyacı ortadan kaldırdı – bir görüş kamerası, beste yaptıktan sonra filmi yüklemeniz için size ihtiyaç duyar. TLR size “alma merceğinin” ne gördüğünü göstermez.

Başarı (M3’ün) ve Başarısızlığın (M5’in)

Sonra 1954’te Leica, ikinci belirleyici anı ve belki de şimdiye kadar üretilmiş en ikonik kamera olan M3’ü tanıttı.

Bazı açılardan, endüstrinin savaştan sonra tek lensli refleks (SLR) tasarımına ciddi şekilde dönmeye başladığı göz önüne alındığında, kameranın piyasaya sürülmesi garip. Bu, Japon üreticilerin yükselişiyle birleşince, 1959’da Nikon F’nin çığır açıcı piyasaya çıkmasına neden oldu .

Ancak M3 sonunda Leica’nın telemetrelerini çekici bir paket haline getirdi. Tamamen yeniden tasarlanmış bir gövdenin parçası olarak (artık bir rüzgar kolu ile!), Leica, çerçeve çizgilerini otomatik olarak ayarlayan ve paralaks için düzeltilen birleşik bir vizör/mesafe bulucu ile birlikte bir süngü yuvasını tanıttı.

Leica’da her zaman olduğu gibi, üretim kalitesi yüksekti ve lensler mükemmeldi. M3, alt plakayı çıkararak filmi yükleme mekanizması gibi bazı farklı tasarım özelliklerine sahip olabilir, ancak hem tutması hem de kullanması bir zevktir. Yine tuhaf bir şekilde, M3 Leica için çok başarılı oldu ve 1966’da üretim süreci sona erdiğinde yaklaşık 220.000 adet sattı.

Garip bir şekilde söylüyorum çünkü hem bir tasarım konsepti hem de Japon üreticiler tarafından uygulanması olarak SLR’nin başarısı, telemetrenin en azından hacimli üretim açısından fiili standart olarak değiştirildiği anlamına geliyordu. M3 şüphesiz finansal bir başarı olsa da, Nikon F’nin benzer bir süre içinde üç kattan fazla (862.000) sattığını unutmayın.

Daha sonra olması gereken, giderek daha gelişmiş modellerin kademeli olarak piyasaya sürülmesiydi ve sonunda M6 ve R3’e yol açtı. Gerçek şu ki, Japon üreticiler hızla yenilik yapıyor ve sofistike mikro elektronikler geliştiriyorlardı ve Leica değildi.

Leica’nın SLR, Leicaflex’i ele geçirmesi ticari olarak başarılı değildi ve M5’in çekişi toplayamaması, rekabetin öne geçtiği kayıp bir on yıl için ciddi bir eylem gerektirdi. Bu, kamera tasarımlarının modernizasyonunu ve finansal olarak sağlam bir temele geri dönmeyi gerektiriyordu. İlki, o zamanlar kamera Ar-Ge’sinde tartışmasız lider olan Minolta ile bir ortaklık ve SLR tasarımlarının R3 biçiminde yeniden rozetlenmesi yoluyla ele alındı.

M4’ün üretimini hemen yeniden başlatarak elde ettikleri ikincisi; ilk olarak 1967’de M3’ün doğrudan halefi olarak piyasaya sürüldü, atasında sınırlı değişiklikler gördü ve ağırlıklı olarak el yapımı olarak kaldı. Ancak başarı, tasarımın M4-2’ye (ve daha sonra M4-P’ye) dönüştürülmesi, daha fazla çerçeve çizgisi ve sıcak ayakkabı flaşı ve motor rüzgarı desteği şeklinde geldi. Daha da önemlisi, üretim Leica’nın Kanada’daki yan kuruluşuna taşındı ve üretim süreci kolaylaştırıldı; kısacası Leica, daha düşük bir maliyetle daha iyi bir M3 inşa etme yeteneği istedi.

Leica M6: Evrimin Zirvesi mi?

Peki Leica’nın kamera geliştirme hedefi neydi? 1970’lerin ilk yarısı, M5 ve R3’ün piyasaya sürülmesiyle şirket için ilginç bir dönüm noktası oldu, ikincisi belki de birincisine bir yanıt. M5, M4’ten evrimleşti ve TTL ölçümünü tanıttı ve bu süreçte daha büyük, daha ağır ve daha pahalı hale geldi. Hızla rafa kaldırıldı.

1972’de Leica resmi olarak Minolta ile bağlantı kurdu ve uzmanlıklarını 1976’da ticari bir başarı olan R3’ü piyasaya sürmek için kullandı. M4’ün yeniden piyasaya sürülmesi – ve ardından Kanada üretimi – hem telemetreyi hem de Leica’yı daha genel olarak kurtardı, ancak tasarımın geleceği güvenli olmaktan uzaktı.

M4’ün bariz evrimi, TTL ölçümlü M3 tabanlı bir form faktörüydü: M5 yanlışlarını düzeltmek için TTL elmasının ikinci bir ısırığı. Ve böylece M6 doğdu.

Leica hatalarından ders çıkardı ve şaşırtıcı olmayan bir şekilde M6 herhangi bir yumruk atmıyor. Utanmadan M4-P’yi temel alır, ancak vizörde LED göstergeleri biçiminde TTL ölçümünü sunar. Otomatik mod yoktur (daha sonra M7’de tanıtılmıştır), ancak bu onun zararına değildir. Bu, dahili bir ışık ölçere sahip manuel bir kameradır ve M3’te sevilen her şeyi, pozlamayı tahmin etmenize veya bir el ölçüm cihazını elinizden bırakmanıza gerek kalmadan bir araya getirir.

Şimdi olay şu: Bir Leica M, elinizde tuttuğunuzda kendi başına bir hayat sürüyor. Leica, gazetecilik için telemetrenin birçok fotoğrafçı için işe yarayan tek tasarım olduğunu fark etti. Küçüktü, sınıfının lideri lenslerle eşleştirilebilirdi, hızlı odaklanıyordu ve göze batmıyordu. Güven verici derecede mükemmel üretimden mükemmel ağırlıklı deklanşör hızı kadranı, eğimli film ilerletme ve keskin vizör odaklamaya kadar, yalnızca tutması değil, kullanması da bir keyiftir.

SLR ayna kutusuna alışmış bir dünyada, çerçeve çizgileri olan bir vizöre sahip olmak modası geçmiş görünebilir – öyle değil. Gözünüz dünyanın bir karesine baktığını bilir ve deklanşörü bırakmadan önce odağı doğru bir şekilde ayarlayarak buna göre kompozisyon oluşturur. Deklanşör hızını veya diyaframı önceden ayarlayabilir, pozlamayı kontrol edebilir ve ardından diğerini ayarlayabilirsiniz.

Aynasız kameralar dünyasında M6’nın hafif ve dengesiz hissetmesini bekleyebiliriz. Yine, değil. Hoş 1,29 pound (585g) ağırlığındadır. Ne gereğinden fazla hafif ne de ağır, ama dengeli.

Belki de bu, M6’nın neden filmli kameraların zirvesine ulaştığının özüne ulaşır: eski bir görüş kamerasının yapacağı şekilde fotoğraf çekmeyi engellemez, ancak fotoğrafçıyı denklemden otomatikleştirmeyi reddeder. M6 ve M5’in her ikisi de yerleşik ışık ölçerlere sahiptir, ancak M6 daha küçük ve tartışmasız daha güzel bir tasarımın yanı sıra otuz yıllık Leica M telemetre evriminin doruk noktasına sahiptir. Ağır elektronik Leica M7 ile karşılaştırıldığında, M6, tüm kararları fotoğrafçıya bırakan son tam manuel Leica M telemetredir.

M6 atıcıları tutkuluysa, bunun nedeni kameranın onlardan o anda olmalarını, fotoğrafı çekmelerini, kameranın araçsal bir parçası olmalarını istemesidir. Kamera zeni deyin.

Aynı düzeyde bağlılık başka nerede elde edilebilir?

Kullanılmış Leica M6 Satın Alma

Kullanılmış Leica M6 telemetre kameralarının fiyatı, son on yılda istikrarlı bir şekilde yükseldi. Fotoğraf makinesi 2000’lerin sonlarında ve 2010’ların başında 1.500 dolardan daha ucuza ikinci el olarak satın alınabilirken, bugünlerde 2.500 dolardan daha ucuza bir fotoğraf makinesi bulmak zor olabilir ve sıfır durumdaki gövdeler 3.000 doların üzerinde bir fiyata satılabilir.

Kullanılmış bir Leica M6 için pazardaysanız, mevcut varyantları bilmek önemlidir.

Bulacağınız ilk fark renktir . Birçok Leica M modelinde olduğu gibi, standart M6 da gümüş ve siyah versiyonlarda üretildi. Gümüş daha ikonik Leica M görünümünü taşıyabilirken, siyah versiyon sokakta çekim yaparken daha belirgindir ve nesnelerin (veya hırsızların) dikkatini çekmemek için tercih edilebilir.

M6 kameralar arasındaki diğer bir fark, vizör büyütmesidir . Standart 0,72x büyütmeye ek olarak, geniş açılı çekime yönelik 0,58x büyütmeye ve telefoto lensler için ideal 0,85x büyütmeye sahip versiyonlar da vardır.

M6’nın yıllar içinde tanıtılan birkaç ana çeşidi vardır. Orijinal Leica M6’nın 1984’te piyasaya sürülmesinden sonra, Leica 1994’te M6J’yi duyurdu. Leica M serisinin 40. yıldönümünü kutlayan 1.640 gövdeden oluşan sınırlı sayıda bir seriydi. Bu koleksiyoncu kamerası, 0.85x vizör büyütme özelliğini tanıttı.

1998’de Leica, uzun odak uzunluklu veya geniş diyaframlı lenslerle çekim yaparken doğru odaklamayı kolaylaştıran yeni bir vizör sunan M6’nın standart bir üretim versiyonu olan M6 0.85x’i piyasaya sürdü. 3.130 adet M6 0.85x ürettikten sonra Leica, TTL flaş özelliği sunan ve sonunda 4 yıllık (0.58x, 0.72x ve 0.85x) boyunca üç vizör büyütmesini de sunan yeni M6 TTL’yi tanıttı.

Hem orijinal Leica M6 hem de M6 TTL, kullanılmış pazarlarda aşağı yukarı aynı fiyatlara bulunabilir. Facebook Marketplace veya Craigslist işlemi gibi daha az saygın kaynaklardan satın alıyorsanız, ikinci el bir film kamerasında kontrol etmeniz gereken şeyler için standart ipuçlarını bildiğinizden emin olun .

Umarım bu makale, Leica M6’nın film kamerası tarihinde neden bu kadar efsanevi bir model olduğunu anlamak için yardımcı bir başlangıç ​​olmuştur. Bir tane satın alma arzunuz ve imkanınız varsa, kesinlikle tavsiye ediyoruz – Leica M6 kesinlikle 35 mm telemetrelerin kutsal kâsesidir.