Daha büyük formatlı film çekme arzusuyla hareket eden fotoğrafçı Clem Hertling yaratıcı oldu ve 35 mm filmi Polaroid SX-70’de kullanarak portre fotoğrafları çekti.
35 mm filmleri vardı, orta format bir kamera için doğru film değildi, ama ya bu filmi birden fazla şeridi istifleyerek üzerine pozlanacak daha büyük bir tuval oluşturmak için uyarlasalardı? Ve sonra, orta format bir kamera yerine uyarlanmış 35 mm film düzlemini bir anlık Polaroid kameranın büyük gövdesinden geçirseler ne olur?
Clem’in yaptığı tam olarak buydu. Bir Polaroid SX-70 Sonar ve kendi hünerlerini kullanarak, üç adet 35 mm’lik şerit yığınını orta formata yakın bir hale dönüştürdüler. Söylemeye gerek yok, sonuçlar benzersiz ve yarattıkları iki portreye psikedelik bir temas sayfası havası veriyor.
Onlara süreç ve diğer deneysel fotoğrafçıların bundan neler öğrenebileceği hakkında soru sormak için Clem ile görüştük.
SX-70 ile 35 mm çekim yapma fikri nereden çıktı? Bize bunu düşündüğünüz andan ve ilk tepkilerinizden bahseder misiniz?
Başlangıçta 4×5’i düşünüyordum ama 4×5 kameram yok; yine de, doğru makaralara veya tanka veya buna benzer bir şeye sahip olmadığım için geliştirmenin ne kadar pratik olmayacağını düşündürdü. Ve yakın zamanda, geçmişte birkaç kez yaptığım [Mamiya] RB67’mle bir rulo 35 mm renkli film (Superia 400) çekmiştim ve bu iki düşünceyi birleştirmek, daha küçük boyutlu film çekebileceğimi fark etmemi sağladı. geliştirebileceğim ve tüm görüntü alanını bununla kaplayabileceğim .
Ve oradan, geniş formatlı bir kameram olmadığı için, elimdeki en geniş görüntü alanlı kameraya, SX-70 Sonar’a (RB67’nin 56mm x 68mm’sine kıyasla 79mm x 79mm) gittim ve hemen denedi.
600 gövde veya başka bir Polaroid kamera yerine neden özellikle bir SX-70?
Basitçe çünkü sahip olduğum şey bu! Fotoğrafçılığa bir Spectra ile çekim yaparak başladım ve Polaroid bunun için film yapmayı bırakınca önce dijitale sonra filme geçtim ve Polaroid’e geri döndüğümde büyük bir kare blok olmayacak bir fotoğraf makinesi istedim ve ilk bir SX-70’in açıldığını gördüm, bayıldım.
Kısa bir süre sonra Craigslist’ten bir tane aldım ve şimdi üç tane var, ikisi Sonar ve bir ilk model, hepsi 600 filme dönüştürüldü. Bunun tek polaroid SLR olması ve Sonar’ın otomatik odaklamalı ilk tüketici SLR’si olması artı inanılmaz katlama yapısı… bu kamera bir harika!
Fotoğraf: “Clem Hertling”
Bunu yapmanın ‘gerçekten pratik olmadığını’ söylediniz, kulağa yapılması zor, potansiyel olarak pahalı gibi geliyor ve sonuçlar karışık. Tekrar deneyecek misin? Bunu yapmaya değer kılan ‘gizli sos’ nedir?
Gerçekten pratik olmadığını söylediğimde, öngörülemeyen sonuçlar için kurulumun çok zaman aldığını kastediyorum (örneğin, ondan çıkardığım renkli resimde, öznenin yüzünde barkod şeridi var, ki bu bir tür resmin etkisini azaltır). Bir kare için yedi adet 35 mm’lik çekime eşdeğer kullandığınız için de biraz pahalıdır, ancak bu çok fazla bir sorun değildir (bu durumda, toplu Delta 400 rulomdan parçalar kullandım ve bir Ucuza aldığım Superia 400 rulo).
Yine de çoğunlukla sorun şu ki, fotoğrafçılığımın çoğu dışarıda yapılıyor ve bu gerçekten dışarıda yapılamaz, çünkü geliştirmeden önce her seferinde yalnızca bir fotoğraf çekebilirsiniz. Üzerine 35 mm film yapıştırılmış koyu renkli bir slaytı oraya yerleştirdikten sonra Polaroid kartuşun iyi bir ışık sızdırmazlığı elde etmesini sağlamanın bir yolu yoktur, bu yüzden onu koyu renk bir çanta veya başka bir şeyle çıkarmanız gerekir ve eğer ben Dürüst olmak gerekirse, sadece bir fotoğraf çekebilecekken bir kamerayla dışarı çıkmıyorum.
Geniş formatta bile birden fazla tutucuya sahip olabilirsiniz. Ama sonuçları beğendim. Bence renkli resimde sonuçlar o kadar iyi değil çünkü c41 kimyalarım biraz eskiydi ve bu yüzden film az gelişmişti. Kesinlikle tekrar yapacağım çünkü eğlenceli ve çok ilginç görünüyor (belki 120 filmle deneyebilirim?), ama düzenli olarak değil.
Filmi tam olarak nasıl takıp çıkarıyorsunuz ve SX-70’in silindirlerine sıkışmamasını nasıl sağlıyorsunuz?
Bu yüzden, filmi kullanılmış bir film paketinden karanlık bir slayta bantlıyorum ve paketin içindeki film geçidinden iterek yerleştiriyorum ve aynı şekilde çıkarıyorum. Normal bir resim çıkarılacaktı ama ben bunu kameranın yapmasına izin vermek yerine elle yapıyorum. Üzerinde film bulunan karanlık slayt, normal bir Polaroid resminden biraz daha kalın ve daha geniştir, bu nedenle, özellikle karanlıkta içeri ve dışarı itmek gerçekten kolay değildir, ancak biraz deneme yanılma ile yapılabilir.
Bunların hepsi elbette karanlık bir çantada yapılmalı. Filmin silindirlere takılmamasının nedeni kamera tarafından asla dışarı atılmamasıdır: Üstteki koyu renkli slayttan biraz kestim, böylece kameranın içindeki ve iten fırlatma kancasına geçmez. filmi silindirlere doğru çekin. Böylece, fotoğraf çekildikten sonra, kamera onu çıkarmaya çalışır ancak onu tutamaz ve daha sonra manuel olarak çıkarmam için içeride kalır.
Geliştirilen filmin bir görselle çıktığını gördüğünüzde neler hissettiniz? Sonuçları görmeyi bekliyor muydunuz?
Dürüst olmak gerekirse, oldukça hayal kırıklığına uğradım. Film şeritlerini makaraya koyduğumda, kısa film şeritleri çok kolay kayabileceğinden, o makarada kalmaları için muhtemelen bir şeyler yapmam gerektiğini düşündüm ve bu yüzden onları kenarlarından bantladım, böylece bir tane daha uzun olacaklardı. şerit. Bunu yapmak bile hareket etmelerini gerçekten engellemedi ve bunlardan biri tankta gevşekti, ama daha da önemlisi, geliştiricinin bandın altına sıkışmasından dolayı hepsinin kenarlarında çok koyu noktalar vardı, bu yüzden ilk tepkim şu oldu: görüntü bozuk, yanlış geliştirilmiş veya çok fazla çizik vb. olmalıdır.
Onları astıktan sonra, görüntünün gerçekten oldukça iyi, yeterince yoğun göründüğünü ve neyse ki noktaların tamamen görüntü alanının dışında olduğunu gördüm, ancak evet, kameradan sonuçlar gelmesi beni şaşırtmadı . gelişimimin onları mahvetmemiş olmasına şaşırmıştı.
Bu süreçle oynamak isteyenler için tavsiyen nedir?
Sanırım ilk şey, film şeritlerini birbirine bantlamayın, yalnızca karanlık slayda bantlayın, çünkü bandı göremediğinizde filmin alt tarafından çıkarmak harika bir deneyim değil.
Bunun dışında, aşırı pozlamanın negatifler için az pozlamadan her zaman daha iyi olduğunu unutmayın ve bu nedenle 400 ISO filmini tam olarak 640’a getirmeye çalışmaktan daha kolaydır. Ah ve filmi tamamen tutmanın bir yolunu bulamadım. henüz düz, bu nedenle bir şeritteki dişli deliklerinden diğerindeki dişli delikleriyle tam olarak eşleşmeyen poz elde edeceksiniz, bu normaldir. Ayrıca, yapabiliyorsanız, parlak ışıkta çekim yapmayı deneyin, böylece kamera küçük bir diyafram açıklığı seçer ve nesnenize daha fazla odaklanırsınız.
