Fotoğrafçı Rivka S. Katvan, Broadway kulislerini çekerek adından söz ettiriyor. Ancak fotoğrafını çektiği sadece oyuncular değil: Sokak çekimleri New York şehrinin canlı şiirini gözler önüne seriyor.
Rivka S. Katvan, seçime bağlı olarak bir New York’ludur. İsrail doğumlu fotoğrafçı, üniversiteye gitmek için 1970’lerde Büyük Elma’ya taşındı. Bir gece, bir aktris arkadaşı bir Broadway tiyatrosunun sahne arkasına gitti ve daha sonra oyuncuların hayatlarını ölümsüzleştiren ünlü fotoğraf serisini yapacaktı . Bununla birlikte, tiyatro dünyasına olan zevkini keşfetmeden çok önce, merceğini etrafındakiler üzerine eğitti: New York sokakları.
Hiçbir şey Rivka S. Katvan’ı fotoğrafçı olmaya mahkum etmedi. Bir gün, takı tasarımı okuduğu School of Visual Arts‘ın bir koridorunda yürürken , bir fotoğraf eleştirisi seminerine bir göz attı . Açık kapıdan profesör onu içeri çağırdı. Sahne doğrudan bir Hollywood filminden geliyor gibi görünüyor, ama aslında Rivka S. Katvan mesleğini bu şekilde keşfetti: “dedi, içeri gelin, bize katılın ve bu her şeyi değiştirdi. Sadece bir Instamatic‘im vardı ve bu beni ilk gerçek kameramı almaya itti. Ve sonra bildiğim şey, New York’ta ilk stüdyomun olmasıydı! ”
Sokakta gözünü honluyorum
Hevesli bir fotoğrafçı için New York sokakları paha biçilmez pratik fırsatları sunar. Her zaman yakalamaya değer bir şey vardır. Rivka Katvan, hemen kapısının önünde ilham buluyor: “İnşaat müfettişimi ve çocuklarını fotoğraflayarak işe başladım. Görsel Sanatlar Okulu’ndan birkaç adım uzakta olma avantajına sahip olan, 19. yüzyıldan kalma asansörsüz bir binada yaşadım … Bu, sürekli geç kalmamı engellemedi! Komşularımla arkadaş oldum, aralarında neredeyse doksan yaşında olan İtalyan asıllı bir kadın da vardı. Yirmi yaşında bir çocuğun enerjisine sahipti! Büyük haçlarıyla ve fotoğrafını çekmeyi sevdiğim dairesinin linolyum zeminiyle yatağında oturduğunu hatırlıyorum. Hayatını orada geçirmişti; kocası onu terk etmişti ama o kalmıştı. ”
Rivka S. Katvan ilk bakıcılarına gözünü dikti. Fotoğrafını çektiği insanlarla nasıl yakın ve kişisel kalacağını öğrendi. Sınırsız sempati, onları kamerasının önünde açılmaya teşvik ediyor. Broadway oyuncularıyla, Sing Sing mahkumlarıyla veya New York’tan geçenlerle karşı karşıya kalsa da, aynı yöntemi uyguluyor: bakıcılarının hikayelerini toplamak ve yeniden anlatmak. Rivka Katvan, “Kendimi gerçekten bir hikaye anlatıcısı olarak görüyorum!” Dedi.
Cansız nesnelerin fotoğrafını çekerken bile dokunaklı görsel hikayeler örüyor. Beklenmedik bir melankoli yayan vitrinlerde sergilenen mankenlere adanmış Yansımalar başlıklı serisinde olduğu gibi : “Mankenler nesnelerdir, sizinle konuşamazlar, ancak bu şehrin bir parçasıdırlar: New York manzarasıyla tam anlamıyla harmanlanırlar. ikonik anıtlar vitrinlere yansıdığında. Örneğin, Empire State Binası’nın mankenin arkasında gösterildiği bu fotoğrafta. ”
New York’un büyüsü
NYC’nin Siyah Beyaz serisine ilk baktığınızda, tek bir şeye çarpıyorsunuz: Fotoğrafların ne zaman çekildiğini söylemek imkansız . Sokakta oynayan, elbiselerini döndüren küçük kızların görüntüsünü alın: Bu 1950’lerde pekala çekilebilirdi. Yine de bazı fotoğrafların tarihi açıkça belirtilmiş: Biri yakın tarihli bir Black Lives Matter protestosunu gösteriyor. Veya metroda çekilen, akıllı telefon ekranıyla aydınlatılan bir adamın yüzünü gösteren fotoğraf. Bununla birlikte, tüm görüntüler şaşırtıcı bir şekilde renk ve stil açısından tutarlıdır.
Rivka S. Katvan, ekonomik nedenlerle siyah beyaz fotoğraf çekmeye başladı: 70’lerde renkli film daha pahalıydı. Ancak bu günlerde, dijital kamera kullanırken bile fotoğraflarını sık sık siyah beyaza dönüştürüyor ve bu da onlara belirsizlik veriyor: “Sokak fotoğrafçılığında renk önemli bir rol oynuyor. Siyah ve beyaz zamansızdır. Fotoğrafların hangi on yıla dayandığını ilk bakışta bilmek zor! ”
Rivka Katvan, tipik bir New York binasında bir yangın çıkışında sigara içen iki kadının fotoğrafını hatırlıyor: “Fotoğraf 1940’lardan kalma gibi görünüyor.” Ancak Rivka Katvan, Manhattan ilçesindeki High Line Park’tan fotoğraf çektiğini hatırlıyor: park 2009’da açıldı …
Kameran olmadan hiçbir yere gitme
Fotoğrafçı, Broadway yıldızlarıyla çalışmaya birkaç ara verdi: örneğin kızı doğduğunda veya kendini takı yapımı gibi başka projelere adamak için. Ancak tüm bu yıllar boyunca sokak fotoğrafçılığından asla vazgeçmedi: “Kameram olmadan asla dışarı çıkmam!”
Sokak fotoğrafçılığına olan sevgisi, kendi olarak benimsediği bin yüzlü şehir New York’a olan aşkından ayrılamaz: “Dışarısı güzel olduğunda yürüyüşe çıkmayı seviyorum. Bazen daha az aşina olduğum mahalleleri keşfediyorum: Örneğin Aşağı Doğu Yakası. Biraz egzersiz yapıyorum ve bu bana fotoğraf çekme şansı veriyor! “
Kulis çalışmalarından farklı olarak, sokak fotoğrafçılığı Rivka S. Katvan’ın her yönden ortaya çıkan şans fırsatlarını yakalamasına olanak tanıyor: “Sahne arkası, tek bir yerde, tanıdığınız insanlarla çalışıyorsunuz. Odaklanmak daha kolay; içeriden biri gibi hissediyorsun. Sokakta bu farklı bir konu. Fark edilmeden kalmayı tercih ederim: Turist olarak geçmeme izin veren küçük bir kameram var: kimse bana dikkat etmiyor! Ayrıca uzaktan fotoğraf çekmek için uzun odak uzaklığına sahip bir lensim var. ”
Doğası gereği dışa dönük bir fotoğrafçı, genellikle fotojenik bulduğu yoldan geçenlere yaklaşmayı seçer. Tutumlarına veya tarzlarına iltifat ediyor, bu da genellikle ilginç karşılaşmalara yol açıyor. Sokakta çokça varlığını fark ettiği genç bir adam onu kuaför salonunu fotoğraflamaya davet etti. Diğer sanatçılar ondan stüdyolarının fotoğraflarını çekmesini istedi. Aynı zamanda profesyonel bir fotoğrafçı olan kocası, yöntemlerini eğlenceli bulsa da: “Bana diyor ki: Senin biraz cesaretin var!” İlginç New York sahnesi için yeterli.
Rivka S. Katvan hakkında daha fazla bilgi edinmek için web sitesini ziyaret edin.
