Yaratıcı bir proje hayatınızı değiştirebilir mi? Fotoğrafçı Sami Aziz (Instagram: @southstreetsam) bunun mümkün olduğunu keşfetti. Kamerası ve büyük bir kararlılıkla, bir yıl boyunca her gün portre çekmek için bir projeye başladı ve memleketi Philadelphia’daki tek bir ikonik cadde boyunca 100.000’den fazla kişinin fotoğraflarını çekti.
Aziz için bu bir keşif ve keşif yolculuğuydu. South Street‘teki varlığı Philadelphia şehri için pozitif bir enerji kaynağı oldu, toplumla olan bağlarını güçlendirdi ve tam zamanlı bir fotoğrafçı olma yolunu bulmasına yardımcı oldu.
Bir yıllık dönüm noktasına ulaştıktan kısa bir süre sonra Aziz, projenin arkasındaki motivasyonlarını ve hayatı üzerindeki dönüştürücü etkisini paylaştı.
Bir yol açmak
“Bir süredir sokak fotoğrafçılığı yapıyorum. New York City’de üniversiteye gittiğimde buna başladım. Orada yaşarken Brandon Stanton, Humans of New York projesini yapıyordu ve bu bana gerçekten ilham verdi.”
Aziz, üniversiteden sonra Fas ve Amerika Birleşik Devletleri’ni dolaşarak farklı bölgeleri keşfetti ve fotoğraflar çekti.
“Casablanca, Marakeş ve Tanca’dan Kaliforniya, Colorado, New Mexico ve Arizona’ya kadar her yer. Bir minibüsüm vardı ve ülkeyi dolaşıp sadece insanların fotoğraflarını çekiyordum. Bir şehirde sadece bir yere odaklanma modelini seviyorum. Becerilerinizi geliştirmenin ve bir topluluk duygusu oluşturmanın etkili bir yolu.”
Aziz sonunda memleketi Philadelphia’ya geri döndüğünü hissetti ancak bir aidiyet duygusu yaratma göreviyle karşı karşıyaydı. “Philly’de doğup büyümüş olsam da, uzun bir süre burada kendimi evimde hissetmedim. Henüz bir topluluk duygusuna sahip değildim,” diye açıklıyor. Ancak gerçekleştirmek istediği bir hayali vardı.
“26 yaşında Philly’ye geri dönmek benim için neredeyse bir büyüme yolculuğu gibiydi. ‘Tamam, artık fotoğrafçılık kariyerimden bir şeyler yapmak istiyorum’ dedim.”
South Street Sam Olmak
“Bu projeye giden yolda yaklaşık bir yıl boyunca teslimat sürücüsü olarak çalıştım. Bir gün, South Street’te bir öğle yemeği siparişi alırken kendi kendime ‘Ya South Street Sam adında bir Instagram hesabı açsam?’ diye düşündüm. Annemle babamın ilk buluşması South Street’teydi. Babamın burada bir mağazası vardı ve annem 40 yıldır var olan South Street Souvlaki adlı bir Yunan restoranında çalışıyordu,” diye açıklıyor.
“Bunu yan proje yapmayı planladım ve bunun asla büyük bir şeye dönüşeceğini beklemiyordum.”
Aziz başlangıçta güvendiği Canon 5D Mark IV ve Zeiss Otus 55mm F1.4 lensini kullandı. Ancak, projesi için daha fazla esnekliğe ihtiyacı olduğunu fark etti. “Tek bir odak uzaklığı kullanmanın sınırlamaları vardı. 50mm’yi seviyorum – muhtemelen en sevdiğim çünkü ilk ‘büyük çocuk’ lensimdi – ancak bazen, bu Philly sıra evlerinde veya kalabalık bir kaldırımda olduğu gibi, 50mm ile grup fotoğrafları çekmek daha zor.”
“Birçok kişi sayfamdaki tüm fotoğrafların
elle odaklandığını fark etmiyor.”
Ekipman satın alımlarını finanse etmek için teslimat sürücüsü olarak çalışmaya devam etti. “Sonunda Zeiss Otus 28mm F1.4 ve 100mm F1.4 lensleri de satın aldım. Hepsi manuel odaklı, sinema tarzı lensler. Ancak bu harika lensleri satın aldıktan sonra, 5D Mark IV’ümün artık yeterli olmadığını fark ettim çünkü manuel odaklı lenslerle çekim yapmayı çok daha kolaylaştıran belirli odaklama yardım araçları yoktu.”
“Birçok kişi sayfamdaki tüm fotoğrafların elle odaklandığını fark etmiyor. Canon 5D IV ile odak zirvesi olmadığı için sürekli göz kararı yapıyordum.”
Teslimat işimi bırakmadan önce, güncellenmiş bir kamera gövdesine bir yatırım daha yapmaya karar verdim ve sonunda Canon EOS R3‘ü seçtim. Dikey tutma yeri, hareketli ekranı ve en önemlisi manuel odaklama yardım araçlarıyla Canon’un sunabileceği en iyi şeydi.”
“Oyunu değiştiren bir şeydi. Canon R3’ü aldıktan sonra günlük portreler çekmeye ve bir çizgi oluşturmaya başladım. Başladığınızda, her zaman yerel olarak başlamaktan bahsedilir, ancak ben aşırı yerel olarak başladım. Sadece bir sokağa odaklandım. Başından beri bu sokağa odaklanacağımı biliyordum – kasıtlı olarak söylemiyorum; yani, Instagram adresimde. Ben South Street Sam’im.”
Bir Dönüm Noktası
Aziz, teslimat işi ile fotoğrafçılık tutkusu arasında seçim yapması gerektiğini fark ettiği bir yol ayrımına geldi. “Teslimat işini bıraktığım bir nokta geldi. Yoğun bir teslimat gününde belirgin bir anı hatırlıyorum. Anahtarlarım vardı ve arabama doğru yürüyordum, ancak bu yeni sayfayı çoktan başlatmıştım ve kendi kendime ‘Bugün işe mi gideceğim yoksa fotoğraf mı çekeceğim?’ diye düşündüm.”
“Çekim yapmaya karar verdim. Son dolarıma kadar param kalmış olsa bile umurumda değildi. Çalışan bir sokak fotoğrafçısı olmayı ve faturalarımı fotoğrafçılıkla ödeyebilmeyi hayal ediyordum. Neredeyse bir Forrest Gump anıydı. Sadece günlük olarak fotoğraf çekmeye ve ne olacağını görmeye karar verdim. Fotoğrafçılık kariyerimin burada başlayacağını asla hayal edemezdim.”
South Street boyunca insanların fotoğraflarını çekmeye başladı ve mahallenin çeşitli yüzlerini yakaladı. “Oldukça hızlı bir şekilde ivme kazandı. İlk 10.000 takipçim, fotoğrafını çektiğim ve ‘Hey, Instagram sayfamı takip edebilir misin?’ diye sorduğum kişilerdi. Sonra, makaraları yayınlamaya başladığım anda, sanırım yaklaşık üç haftada 10.000’den 50.000 takipçiye çıktım.” Sürecine perde arkası bir bakış sağlamak için bir DJI Osmo Action 4 kamera kullandı.
“Çekim yapmaya karar verdim. Son dolarıma kadar
param kalmış olsa bile umurumda değildi.”
Instagram sayfası büyüdükçe, insanlar onu sokakta tanımaya başladı. “Bir gece, saat 23:00 civarında çekim yapmak için dışarı çıktım. Bir kıza doğru yürüdüm ve ‘Hey, ben bir sokak fotoğrafçısıyım. Senin bir portreni çekebilir miyim?’ dedim. Beni hemen tanıdı ve ‘Aman Tanrım, Sam!’ dedi.
Ben bunu yaparken, yoldan geçen başka bir adam tam geri viteste geri geliyor, camını açıyor ve South Street Sam olup olmadığımı soruyor. Kendi kendime, hafta içi akşam saat 23:00’te buradayım ve insanlar beni tanıyor diye düşünüyorum. Bu çılgınlık. Bu projenin şehrimdeki insanlar için ne kadar önemli olduğunu gösteriyor.”
“Bunun bu kadar büyüyeceğini asla tahmin edemezdim. Şu anda 300.000 takipçiye yaklaşıyorum ve 60 milyon video görüntülemesini geçtim. Çok alçakgönüllülük gerektiriyor. Aynı zamanda, bu muhtemelen şimdiye kadar yaptığım en zor şeylerden biri. Bir yıl boyunca her gün bir şey yapmak, özellikle de dışarısı yağmurlu veya sıfırın altındayken… kendime ‘Ben ne yapıyorum?’ diye sorduğum zamanlar oldu.”
“Ve kayıtlara geçmesi açısından, Otus lenslerimi kullanamayacak kadar şiddetli yağmur veya kar yağdığında günler için tamamen hava koşullarına dayanıklı bir Canon RF 85mm F1.2 bile aldım.”
Bu ikonik sokakta portreler çekerek bir yıl geçirdikten sonra, South Street Sam için yuva olmuştu. Her zaman özlemini çektiği topluluk duygusunu hissetmişti ve bu duygu orada kalacaktı.
Anı yaşamak
Aziz günlük rutini hakkında “Dışarı çıkıyorum, çekim yapıyorum, eve geliyorum, yüklüyorum. Ertesi sabah düzenliyorum, paylaşıyorum ve tekrar çekime çıkıyorum,” diyor.
İşine o kadar odaklanmış ki bir keresinde fotoğrafını çekerken ünlü bir aktörü tanımamış. “Yanına gidip portresini çekmek istediğimi söyledim. ‘Aktör olduğumu biliyorsun, değil mi?’ diye sordu. Ben de ‘Harika, hadi fotoğraf çekilelim’ dedim. Daireme doğru geri dönerken Michael Peña‘yı Google’da aradım ve filmlerinden birini izlediğimi fark ettim ve kendi kendime, vay canına, tamamen hiçbir şeyden habersiz bir Hollywood aktörüyle karşılaştım diye düşündüm.”
Aziz, sokak portreleri için insanlara yaklaşırken özgüven ve pozitif enerjinin önemini vurguluyor. “Öğrendiğim önemli bir ders, insanlara doğru enerjiyle yaklaşmak.”
“İnsanlara hayır demelerini bekleyerek yaklaşırsanız, büyük ihtimalle hayır diyeceklerdir. Onlara özgüvenli bir şekilde, iyi bir enerjiyle yaklaşırsanız, büyük ihtimalle evet diyeceklerdir. Pratik yapmak gerekir. İnsanlar hayır dediğinde cesaretiniz kırılmamalıdır. Sadece hareket etmeye, yuvarlanmaya devam edin ve bunu kişisel algılamayın.”
Ayrıca çalışmalarını paylaşarak topluma geri vermenin önemine inanıyor. “Herkes fotoğrafının bir kopyasını alıyor. Her gece çekimden sonra Google Drive’a bir albüm yüklüyorum. İnsanların tek yapması gereken hikayemdeki bir bağlantıyı takip ederek albümdeki fotoğraflarını bulup indirmek. Sokak portreleri için hiç kimseden ücret almadım. Ancak yaratıcı misyonumu desteklemek isterlerse bahşiş verme seçeneği sunuyorum.”
Yolculuk Üzerine Düşünceler
“Bir şehrin beş blok ötesinde çoğu olmak üzere 100.000 portre çektim. 100.000 sayısını aklım almıyor bile. Sadece beş blokta bulunan çeşitlilik ve insan etkileşimi miktarı çılgınca. Portre fotoğrafçılığında sevdiğim şey bu: özellikle Philadelphia gibi bir şehirde farklı geçmişlere ve yaşam tarzlarına sahip insanlarla bağlantı kurabilmek.”
Aziz, deneyiminin başkalarına tutkularını takip etmeleri için ilham vermesini umuyor. “Bir hayaliniz varsa, sadece ona devam edin. Tutarlı olun. Pratik yapın. Hiçbir sır yoktur. Herhangi bir alanda olduğu gibi; çalışmanız ve borcunuzu ödemeniz gerekir ve sonunda sonucu göreceksiniz.”
“Tüm bu fotoğrafçılık yıllarına geri dönüp baktığımda nişimi bulduğumu söylemek çok güzel.”
