Sony’nin kompakt tam çerçeve ikizleri a7C II ve a7CR şirketin ürün yelpazesini değiştiriyor. Nereye uyuyorlar, neler ekliyorlar ve hangisi sizin için uygun olabilir?
İçindekiler
Sony a7C II vs a7CR
Sony’nin kompakt ikizleriyle tanışın
Sony, sadece kompakt a7C tam çerçeve aynasız fotoğraf makinesini değiştirmekle kalmayıp, aynı zamanda daha yüksek çözünürlüklü bir kardeş modeli de tanıtmak için biraz beklenmedik bir karar verdi.
Bu nispeten kompakt 33MP ve 61MP modeller, mevcut a7 IV‘ün her iki yanında yer alır, ancak her ikisi de, başlangıçta model yelpazesinin daha yukarılarında gördüğümüz, daha iyi nesne tanıma ve AF performansı vaat eden ve bir seri getiren özel ‘Yapay Zeka İşleme Ünitesi’ ortak işlemcisine sahiptir. o kamerada bulunmayan özelliklerden.
Peki bu Sony’nin serisini nerede bırakıyor? Her iki kameraya, sunduklarına, birbirleriyle nasıl karşılaştırıldıklarına ve daha geniş ürün yelpazesine bakıyoruz. E adaptörlü bir kamera satın almayı düşünüyorsanız, sizin için bazı şeyleri anlamlandırmayı umuyoruz.
Ortak donanım ve kullanım
Donanım açısından iki kamera neredeyse aynı; Sony’nin toza ve neme dayanıklı olduğunu söylediği nispeten kompakt magnezyum alaşımlı gövde tasarımını paylaşıyorlar.
Son zamanlardaki a6700’e çok benziyorlar; a6x00 tasarımının biraz daha derin, daha bloklu bir yinelemesi, ancak iki önemli açıdan geliştirilmişler. İlk olarak, birinci nesil a7C’nin APS-C-DSLR alt vizörü: hâlâ 2,36M noktalı bir paneldir (kullandığınızda bunun düşük çözünürlüklü olduğu anlaşılır), ancak gelişmiş vizör optikleri ona çok daha saygın bir 0,7x görüntü verir. büyütme. Bunun temel nedeni boyut endişeleridir (mevcut yüksek çözünürlüklü paneller %30 daha büyüktür) ancak bu, a7CR’nin 3000 dolarlık bir kamera için önemli ölçüde yetersiz kaldığı anlamına geliyor.
İkinci gelişme, ön ayar kadranının eklenmesidir; bu, orijinal a7C’de olduğu gibi her şeyi başparmağınızla yapmak zorunda kalmak yerine, işaret parmağınızın ucunda bir pozlama parametresine sahip olabileceğiniz anlamına gelir.
Her iki kamera da yüksek hassasiyetli jiroskop sensörlerine, daha iyi kamera/lens iletişimine, güncellenmiş algoritmalara ve görüntü sabitleme performansını 7EV derecesine yükseltmek için daha fazla işlem gücüne sahiptir. Her ikisi de şarj başına yaklaşık 500 çekimlik pil ömrü değerleri sağlamak için kullanışlı derecede büyük NP-FZ100 pili kullanıyor. Ayrıca her ikisi de gövdenin yan tarafında bulunan tek bir SD kart yuvasına bağlı, bu da onları a7 IV ve a7R V gibi modellerden ayırıyor.
Onları Sony serisinin geri kalanından ayıran başka bir şey de, pozlamayı başlatmak için sensörün açılmasını (mekanik bir ilk perde yerine) kullanan daha küçük, daha basit deklanşör mekanizmalarının kullanılmasıdır. Bu, geniş diyafram açıklıklarıyla yüksek deklanşör hızlarında çekilen görüntülerde bokeh’i etkileyebilir ancak aynı zamanda maksimum deklanşör hızını 1/4000 saniyeyle ve flaş senkronizasyon hızını 1/160 saniyeyle sınırlandırır.
Ortak özellikler
Geliştirilmiş konu tanıma özelliğinin, kameranın, kameradan uzağa baksalar bile konulara kilitli kalma yeteneğini geliştirmesi bekleniyor.
Makine öğrenimi tarafından geliştirilen karmaşık algoritmalarla başa çıkmak üzere özel olarak tasarlanmış bir ortak işlemcinin eklenmesi, her iki kameranın da daha gelişmiş nesne tanıma AF’sine sahip olmasını sağlar. Böylece a7C II ve a7CR, insanları, kedileri ve köpekleri tespit edebilmenin yanı sıra daha geniş bir yelpazedeki hayvanları, kuşları, uçakları ve araçları da tespit edebiliyor. İnsan tespiti daha karmaşık hale getirildi ve insanların hareket etme şeklini tanımaya çalışabiliyor (Sony’nin her zaman yapmaya çok hevesli göründüğü şekilde ‘İnsan Poz Tahmini’ni markaladığı bir yetenek), amaç aynı şeyi izlemeye devam edebilmek. farklı bir kişinin daha belirgin bir konu haline gelmesini sağlayacak şekilde hareket etseler bile.
Bunun da ötesinde, odak basamaklama ve hızlandırılmış çekim desteği gibi seçenekler de vardır. Ayrıca otomatik çerçeveleme, odak haritası, nefes alma telafisi ve 10 bit yakalama dahil olmak üzere Sony’nin yakın zamanda geliştirdiği bir dizi video özelliği de bulunmaktadır.
Özellik farklılıkları: piksel kaydırma
a7R V‘nin piksel kaydırma modunun sunabileceği ayrıntı düzeylerine bir örnek. Hareket düzeltmesi, bu fotoğrafın hareketli bitki örtüsünün olduğu fırtınalı bir günde çekilebileceği anlamına geliyordu.
Bunun ötesinde iki kamera arasındaki tek büyük özellik farkı, a7CR’nin a7C II‘de (ve a7 IV‘te bulunmayan) çoklu çekim piksel kaydırma modunu içermesidir. Sony’nin diğer birçok yüksek çözünürlüklü kamerasında olduğu gibi, her piksel konumunda tam renk bilgisine sahip 61 MP görüntü elde etmek için dört görüntü çekme veya aynı şeyi yapan on altı çekim yapma ve ardından aynı anda dört çekim yapacak şekilde sensörü dengeleme seçeneğine sahip olursunuz. dört görüntüden oluşan dört set yakalayan bir ara konum.
Her iki durumda da Raw setinin bir masaüstü bilgisayardaki yazılım kullanılarak birleştirilmesi gerekir ve her iki durumda da sahneyi birden çok kez örneklemenin bir sonucu olarak ton kalitesinde ve gürültüde bir iyileşme elde edersiniz.
a7R V ve a1 ile benzer şekilde a7CR, sonuçlara hareket düzeltmesi uygulamanıza olanak tanır: sahnenin hareketin olduğu alanları için tek bir görüntü kullanır. Bu, çerçevenin bu kısımlarındaki ayrıntı seviyelerini azaltır ancak aynı zamanda daha önceki uygulamalarda ortaya çıkabilecek çapraz çizgili deseni de ortadan kaldırır ve modu biraz daha kullanışlı hale getirir.
Kavrama uzatması
İki kamera arasındaki diğer bir fark, a7CR’nin GP-X2 tutma yeri genişletme ünitesiyle birlikte gelmesi, oysa a7C II’nin olmamasıdır (bu, 160 dolarlık isteğe bağlı bir aksesuardır).
GP-X2 ilginç bir fikir: elinize uzanması için biraz daha fazla alan sağlayan vidalı bir aksesuar. Her ne kadar büyük bir merceğin ağırlığını daha sıkı tutmak yerine diğer elinizle taşımanız normal olsa da, özellikle daha büyük merceklerle çalışırken kamerayı ne kadar daha rahat hale getirdiğini gördüğümüze şaşırdık.
GP-X2 yeterince basit bir iş ama oldukça iyi düşünülmüş gibi görünüyor: Bağlantı vidası, orijinal tripod yuvasıyla tam olarak aynı hizada, bir tripoda bağlantıya izin verecek şekilde delinmiştir ve kameranın piline erişimi sürdürmek için geniş bir menteşeli bölüm vardır. bölmesi. Bununla birlikte, a7C modellerinin yeterince büyük bir bataryaya sahip olduğu ve USB şarjı sunduğu göz önüne alındığında, bataryaları fiziksel olarak çok sık değiştirmeniz gerekmeyecek ve neyse ki, boyutu küçük tutma çabaları, pilleri şarja takacak kadar ileri gitmedi. Pil bölmesindeki SD yuvası.
Gerektiğinde kamerayı genişletebileceğiniz veya kullanışlı olduğunda küçültebileceğiniz fikrini seviyoruz ve Canon’un EOS RP ve R8 ile çok benzer bir şey yaptığını belirtmek ilginç: daha basit bir tek kamera kullanan başka bir kamera çifti. Boyutlarını küçük tutmaya yardımcı olmak için perde deklanşör mekanizması.
Performans farklılıkları
Diğer farklar farklı sensörlerin kullanımından kaynaklanmaktadır. Bu, a7CR’nin 8 fps’sine kıyasla a7C II’nin maksimum 10 fps’de çekim yapabileceği anlamına gelir, ancak en büyük farklar video açısındandır.
a7C II‘nin daha düşük çözünürlüklü sensörü, 4,6K APS-C kırpmadan 60p iletilerek 30p’ye kadar 7K yakalamadan UHD 4K sunmak için sensörünün tüm genişliğini okuyabileceği anlamına gelir. Bununla birlikte, tam genişlikte çekimde önemli bir panjur var ve sensörün okunması yaklaşık 26,5 ms sürüyor.
a7CR’nin çok daha fazla piksele sahip olması nedeniyle işleri daha da zorlaşıyor. Tam genişlikte 4K alt örneklenmiştir, dolayısıyla a7C II’nin görüntülerine göre önemli ölçüde daha az ayrıntılı olacaktır. 4K/60 elde etmek için daha az kırpma gerekiyor, ancak yine a7C II’nin yaptığı gibi mevcut tüm pikselleri kullanmak yerine sensörün alt örneklenmesiyle yapılıyor. APS-C modu aşırı örneklenmiştir (sensörün 6,2K bölgesinden alınmıştır). Bu, 30p’ye kadar mevcuttur.
Sony, her iki kamera için de beklenen aşırı ısınma sınırlarını henüz yayınlamadı, ancak sıcaklık sınırları gevşetilmiş olmasına rağmen a6700’de bu değerler oldukça düşük ve bize brifing verildiğinde uzun ömür vaatlerinin eksikliği göz önüne alındığında, biz de bu değerleri beklemiyoruz. Kameranın kararlı videografi için en uygun olması.
Vs. Sony ZV-E1
Her ne kadar kağıt üzerinde a7C II ve a7CR etkileyici video özelliklerine sahip olsa da (10 bit yakalama, 4K/60, yüklenebilir LUT’lar), ister kırpma ve alt örnekleme ihtiyacı olsun, ister sadece yavaş okumanın otomatik deklanşöre yol açması olsun, her birinin dezavantajları vardır. Peki bu onları 2200 dolarlık ZV-E1 vlog kamerasına göre nereye bırakıyor?
ZV-E1, video odaklı bir sensörün etrafında inşa edilmiştir; bu nedenle, kırpmak veya alttan kesmek zorunda kalmak yerine sensörünün tüm genişliğini kullanarak 4K/60’a (veya hafif, 1,1x kırpmayla 4K/120) kadar çözünürlük sunabilir. örnek. Bu görüntü 4,2K’lık bir bölgeden alınmıştır, dolayısıyla a7C II’nin tam genişlikteki görüntüleri kadar ayrıntılı değildir ancak olağanüstü derecede daha iyi bir panjura sahiptir (26,5 ms yerine yaklaşık 9 ms). Korkunç ‘Jello etkisi’nin sorun olmaması ile sürekli bir endişe olması arasındaki fark budur.
Vlog için pazarlanan bir kameranın, daha fazla fotoğraf/karma Alpha modelinden çok daha iyi bir video kamera olması muhtemelen sürpriz olmamalıdır, ancak konuyu iyice kavramak için, Sony’nin Cinema serisindeki FX3’ün bunun üzerine inşa edildiğini hatırlamakta fayda var. aynı sensör. Özellikle video sizin için uzun süre çekim yapacak kadar önemliyse dahili fanlı FX3’e ihtiyacınız olacaktır: ZV-E1’in nispeten kompakt gövdesi ısı yönetiminde çok daha az etkilidir.
Fotoğraflarla ilgileniyorsanız, ZV-E1 küçük Alpha’lardan birine göre daha az uygun olabilir: 12MP birçok uygulama için yeterlidir, ancak 33 ve 61MP size çok daha fazla esneklik kazandırır. Prensip olarak, a7C II ve a7CR’nin yüksek çözünürlüklü sensörleri, daha dinamik bir görüntü sağlamak için seçilen nesneyi otomatik olarak ‘deşen’ ve takip eden kırpılmış ‘Otomatik Çerçeveleme’ modlarını kullanırken onlara daha yüksek çözünürlüklü yakalama sağlamalıdır. videonuza bakın. Bu, her üç kameranın da önce 4K’da işlem yapıp yapmadığına, ardından kırpma ve yükseltme yapıp yapmadığına veya ‘yakınlaştırırken’ değişen sensör görüntülerini örnekleyip örneklemediğine bağlı olacaktır.
ZV-E1‘i fotoğraf çekimi için daha az çekici kılan bir diğer şey de elektronik deklanşöre bağımlı olmasıdır. a7C ikizlerinde yalnızca mekanik ikinci perdeler bulunur ve bu, yüksek enstantane hızlarında geniş bir diyafram açıklığıyla çekim yaparsanız bokeh’i etkileyebilir, ancak bu ikinci perdeyi çıkardığınızda ZV-E1, fotoğraflarda daha belirgin panjur etkisine eğilimli olacaktır. Ayrıca a7C’lerin vizörü veya ek kadranları da yok.
Vs. Sony a6700
Yeni a7C modelleri, a6700‘ü tarafsız alanda bırakıyor: a7C II‘den daha ucuz, ancak daha küçük bir sensöre geçişi haklı çıkaracak kadar daha ucuz mu? Liste fiyatları arasındaki fark 800$ (a7C II ile a7CR arasındaki farkla aynı).
Daha küçük sensör, aynı pozlama ayarlarında çekildiğinde yaklaşık 1,3 EV daha düşük ton kalitesi ve daha yüksek gürültü anlamına gelir; ayrıca a7’lerden birinin aynı miktarda durdurulmasıyla karşılaştırılabilecek alan derinliği anlamına gelir (en üstteki fotoğrafı çekmeye çalıştığınızı varsayarsak). aynı konumdan aynı fotoğraf).
a6700, seri görüntüleri marjinal olarak (anlamlı olmak yerine) daha hızlı yakalayabilir, ancak a7C II‘den çok daha iyi bir video kameradır. 60p’ye ulaşmak için daha düşük panjur ve kırpmada değişiklik olmaması (bu nedenle lensleri değiştirmeye gerek yoktur), fotoğraftan video çekimine ve geriye atlamayı çok daha kolaylaştırır.
Daha küçük bir sensörün kullanılması, özel APS-C lensler kullanıyorsanız veya telefoto lenslerle daha fazla erişim elde ederseniz (pikselleri a7CR’dekilerle tam olarak aynı boyutta olmasına rağmen) kameranın daha küçük gövde/lens kombinasyonlarıyla kullanılabileceği anlamına gelir. 61 MP kameranın son derece benzer sonuçlar vermesi gerekir).
Genel anlamda sensör boyutu, görüntü kalitesi, boyut ve fiyat arasında bir dengedir. Önemli ölçüde daha düşük fiyatın, daha iyi video performansının ve daha hafif seyahat etme seçeneğinin, a6700’ün (ve diğer orta-üst düzey APS-C modellerinin) hala rahat bir şekilde anlamlı olması için yeterli alan bıraktığını düşünüyoruz.
Peki bu bizi nereye bırakıyor?
a7C II ve a7CR, Sony’nin ürün yelpazesine eklenen ilginç modellerdir. Hem a7 IV satın alabilecek ana akım fotoğrafçılara daha kompakt seçenekler hem de hafif seyahat etmek isteyenler için ilginç bir yüksek çözünürlüklü seçenek sunuyorlar.
A7C II’nin birçok açıdan onun üzerinde yer alan a7 IV’ten daha iyi özellikler sunması ilginç. Sony’nin en popüler modellerinden birini korumak için daha küçük bir pil kullanması veya başka şekillerde işleri kolaylaştırması kolay olurdu, ancak teknik özelliklerdeki farklılıkların çoğu (daha küçük vizör, AF joystick’in olmaması ve daha basit deklanşör mekanizması) gerçekten önemli olabilir. sadece çıplak ürün farklılaştırmasına değil, vücut boyutunu küçük tutmaya yönelik girişimlere atfedildi.
a7R V alıcıları, tek kart yuvalı ve çok daha düşük vizörlü, daha ucuz bir modelin piyasaya sürülmesiyle muhtemelen çok fazla uykularını kaybetmeyecekler ve bizim görüşümüze göre, her iki kamera da a6700’ü geçersiz kılmıyor. Ancak her ikisinin de oldukça etkili bir şekilde yaptığı şey, a7 IV’ü sıkıştırarak daha geniş bir seçenek yelpazesi sunmaktır.