Tintype Fotoğrafçılığının Büyüleyici Tarihi

Film ruloları ve megapiksellerden çok önce fotoğraflar, ışığa duyarlı kimyasallarla kaplı metal plakalar kullanılarak yapılıyordu. Bu erken dönem fotoğraf teknolojilerinin en ikonik ve etkili olanlarından biri Tintype fotoğraflardır.

Film ruloları ve megapiksellerden çok önce fotoğraflar, ışığa duyarlı kimyasallarla kaplı metal plakalar kullanılarak yapılıyordu. Bu erken dönem fotoğraf teknolojilerinin en ikonik ve etkili olanlarından biri Tintype fotoğraflardır.

Kongre Kütüphanesi‘nde yakın zamanda yayınlanan bir blog gönderisinin açıkladığı gibi, renk tonları, 1851’de Frederick Scott Archer’ın öncülüğünü yaptığı ıslak kolodyum sürecinin bir çeşididir. Archer, renk renk tiplerinin aşırı derecede yaygınlaşmasını sağlayan ancak ona herhangi bir mali güvence ver. Ne yazık ki, yoksul bir şekilde öldü, ancak katkısı fotoğrafçılığı önemli ölçüde geliştirdi.

Tintype oluşturma süreci, genellikle demir olan ince bir koyu veya lake metal parçasının ışığa duyarlı bir sıvı ile kaplanmasıyla başlar. Görüntü yakalandıktan sonra oksidasyondan korumak ve stabilitesini korumak için vernikle bitirilir. Bu görüntüler genellikle konum, konu ve tarih gibi önemli ayrıntıları kaydetmenin bir yolu olarak hizmet eden albümlerde veya kağıt kılıflarda muhafaza ediliyordu. Kağıt paspas aynı zamanda satıcıların markalı kağıt paspaslar üretmesiyle teneke kutu türlerinin mükemmel hediyelik eşyalara dönüşmesine de olanak sağladı.

Tintype’lerin zamanın diğer görüntü oluşturma süreçlerine göre birkaç avantajı vardı ve onları bu kadar popüler yapan da buydu. İlk olarak, renk tonları ters bir görüntüyle de olsa pozitif bir görüntüyle sonuçlanır. İkincisi, renklendirme yöntemi, fotoğrafçıların önceki fotoğrafçılık yöntemlerinden çok daha verimli bir şekilde birkaç dakika içinde görüntü oluşturmasına olanak tanıdı.

Daha hızlı pozlama süresi özellikle portreler için faydalıydı çünkü konuların neredeyse uzun süre hareketsiz kalması gerekmiyordu. Tüm bu faktörler, baskıların müşterilere hızlı bir şekilde dağıtılabileceği anlamına geliyordu; bu da, yöntemin 1860’lardan sonra özel fotoğraf stüdyoları arasında popülaritesinin azalmasından sonra bile onları karnavallar, fuarlar ve turistik yerler için uygun bir seçim haline getiren şeyin bir parçasıydı.

Fotoğrafçılıktaki büyük ilerlemelere rağmen, teneke fotoğrafçılık tutkulu ve yenilikçi fotoğrafçıların elinde bugün bile gelişmeye devam ediyor. Bu günlerde fotoğrafçılar genellikle demir yerine alüminyum levhalar kullanıyor ancak geleneksel sürecin geri kalanı hemen hemen aynı kalıyor. Fotoğrafçılar bu yöntemin sınırlarını zorlamaya devam ediyor; hatta bir tanesi drone aracılığıyla bir renk tonu yakalıyor. Diğerleri işlerini bu tarihi analog yöntem etrafında kurdular ve bu da teneke fotoğrafın sadece geçmişin bir kalıntısı olmadığını kanıtladı.