Usta Fotoğrafçı Henri Cartier-Bresson’un Gözünden

Sizi fotoğrafın ustalarıyla tanıştıran serimizin ilkine hoş geldiniz. Ve mutlaka efsanevi fotoğrafçı (aynı zamanda bir ressam) Henri Cartier-Bresson AKA Sokak Fotoğrafçılığının Vaftiz Babası’nın çalışmalarıyla başlamalıyız. Kısa bir özgeçmişe dalacağız, bazı alıntılar ekleyeceğiz, size bazı videolar göstereceğiz, kısa bir konuşma paylaşacağız, fotoğraflarıyla size ilham vereceğiz, sizi kitaplarından bazılarına bağlayacağız ve bazı önemli çıkarımları özetleyeceğiz. Onun işi.

“Fotoğraf çekmek kafayı, gözü ve kalbi hizalamaktır. Bu bir yaşam tarzıdır.”

KISA BİR BİYOGRAFİ

Henri Cartier-Bresson (HCB olarak da anılır) 1908’de Chanteloup-en-Brie, Seine-et-Marne, Fransa’da doğdu. Yaratıcı ilgisi aslında resimle başladı, ancak 1932’de Leica kameralarını keşfettikten sonra fotoğrafa olan ilgisi arttı. hızlı bir şekilde. Dikkat çekici bir şekilde ilk sergisini bir yıl sonra 1933’te New York’ta açtı.

İkinci Dünya Savaşı sırasında Alman askerleri tarafından yakalanıp esir tutulduğunda hayatı çok farklı ve dramatik bir hal aldı. Üç deneme aldı ama sonunda kaçmayı başardı. Özgür bir adam olarak fotoğrafçılığa devam etti ve 1945’te Paris’in kurtuluşunu resimler ve filmlerle belgelemeye devam etti.

1947’de Robert Capa, George Rodger, William Vandivert ve David “Chim” Seymour ile Magnum Photos ajansını kurdu. Magnum aracılığıyla Cartier-Bresson, 1954’te en sevdiği görev Moskova’ya gitti ve sonuçları Life dergisinde yayınlandı.

İlk kitabı “Images a la Sauvette” (“kaçak görüntüler” anlamına gelir) ve İngilizce versiyonu “The Decisive Moment” (onunla sonsuza kadar ilişkilendirilen bir terim) 1952’de yayınlandı. kariyeri boyunca kitaplar. 1968’e gelindiğinde daha az çekim yapıyordu ve kendini ilk yaratıcı aşkı olan çizime ve resme dönerken buldu.

“Benim için kamera bir eskiz defteri, sezginin ve kendiliğindenliğin bir aracı, görsel olarak aynı anda sorgulayan ve karar veren anın ustası.”

96 yıllık yaşamı boyunca (2004’te vefat etti) birçok ödül ve övgü kazandı ve geniş çapta bir samimi fotoğrafçılık ustası ve yirminci yüzyılın önemli fotoğrafçılarından biri olarak kabul edildi.

Daha ayrıntılı bir biyografi için buraya gidin: https://www.henricartierbresson.org/en/hcb/biography/

DÜŞÜNMENİZ GEREKEN ÜÇ ŞEY

1. “KARAR ANI”

Bu, Henri Cartier-Bresson’a atıfta bulunarak her zaman duyacağınız geniş çapta tartışılan bir terimdir ve genellikle fotoğrafçının deklanşöre kesin bir anda vurduğu ve meleklerin şarkı söylediği şeklinde yorumlandığı için biraz yanıltıcıdır! Gerçekte olduğu gibi, iyi bir fotoğrafçının her zaman sıyrılabildiği kadar “sahnede çalışacağı” ve karışımda birçok “kararsız an” yaşayacağı yer. İletişim sayfalarından da görebileceğiniz gibi, HCB de böyle çalıştı.

Dolayısıyla, “belirleyici an” ı içeren görüntü, fotoğraflanan tüm anlardan geriye dönük bir seçim gibi görünüyor. Cartier-Bresson çok sayıda fotoğraf çekmekten bahsetti, ancak aynı zamanda aşırı çekime karşı da uyardı, çünkü tekrar tekrar yaptığınız çekimler arasında “çekim” olabilir. Bu yüzden yüksek sürekli modu kapatın (eğer kullanıyorsanız) ve HCB’nin yaptığı gibi deklanşöre ne zaman bastığınıza dair sezginize güvenmek için kendinizi eğitin.

“Fotoğraf, bir olayın öneminin ve aynı zamanda o olaya doğru ifadesini veren kesin bir form organizasyonunun eşzamanlı olarak tanınmasıdır.”

2. KOMPOZİSYONUN ÖNEMİ

Şahsen, HCB’nin sahneleri en güzel şekilde oluşturulmuş karelerde yakalayabildiği için oldukça yetenekli bir fotoğrafçı olduğunu düşünüyorum. Ve onun fotoğrafçılığına bakmaya ne kadar çok zaman ayırırsam, onların mükemmelliği için, kırpmadan ve dijital fotoğraf makinesinin lüksü olmadan yaptığı gibi kompozisyon ve çekim yeteneği için o kadar çok minnettarım.

Bazıları, mükemmel kompozisyon arzusundan dolayı çalışmasının ham veya spontane bir şeylerin eksik olduğunu iddia edebilir … ancak HCB için şekilleri ve geometriyi görmek ve çerçevedeki öğeleri insan öznesi ile birlikte düzenlemek “duyusal bir zevkti” . Tüm çerçeve (ve çerçeve dışında hiçbir şey!) Onun için önemliydi. Tek başına an veya konu yeterli değildi. Çizgiler, üçgenler, kareler, eğriler, gölgeler ve şekiller aradı.

Cartier-Bresson’un çalışmalarının analizi için Tavis Leaf Glover tarafından bir araya getirilen Dinamik Simetri üzerine bu iki büyüleyici videoya bir göz atın. Bu ızgarayı herhangi bir fotoğrafın üzerine yerleştirebileceğinizi ve sıralı bir şey bulabileceğinizi iddia edebilirsiniz, ancak HCB’nin fotoğraflarının çoğunun bu geometrik ızgaraya uymasının oldukça sıra dışı olduğunu kabul etmelisiniz! Dünyayı sezgisel olarak böyle gördüğüne inanıyorum.

3. KIRPMAK YA DA KIRPMAMAK

HCB, çalışmalarını hiçbir zaman kırpmadı ve bu kendi kendine empoze ettiği kural konusunda inatçıydı (dikkate değer bir istisna dışında!). Bazı sokak fotoğrafçılığı meraklıları (ve ben de onlardan biriydim) bugün bu kurala sadık kalarak şöyle bağırıyorlar: “Kameraya doğru çekin!” Ama kırpmanız gerçekten önemli mi? Elliot Erwitt’in çalışmalarına bir bakın – çok fazla kırpılmış fotoğraf var (bazıları, dürüst olmak gerekirse kendimi rahat hissettiğimden daha fazla kırpılmış) ve kırpılmamış olsaydı ve bu çalışma reddedilmiş olsaydı, bazılarını kaçırırdık, şimdi ne var, klasik resimler!

Bu günlerde “makul” bir şekilde kırpmanın uygun olduğunu düşünüyorum: bir görüntüyü düzeltmek, bir kompozisyonu güçlendirmek veya (şu anda sosyal olarak uzaklaştığımız gibi), yaklaşabilseydiniz ve hala çekim yapıyor olsaydınız elde edeceğiniz çekimi gerçekten elde etmek için. geniş bir sabit lens çünkü daha uzun bir lens elde edemeyecek kadar inatçısınız. (Sanırım hem ben hem de HCB inatçı bir çizgiyi paylaşıyor!)

Bir su birikintisine sıçrayan bir adamın bu çok ünlü fotoğrafı, Cartier-Bresson’un aslında mahsul yaptığı çekimdir. Savunması, çitin içindeki bir delikten ateş ediyordu, bu yüzden daha fazla yaklaşamıyordu ve bu yüzden başka seçeneği yoktu! Benim için önemli olan şey, kırpma yapabilmeye güvenmemek, çünkü bu seni tembelleştirecek – bu yüzden onu kameranın önünde çekmeye çalış ama bir fotoğrafı sadece kırpman gerektiği için reddetme (biraz)!